Denk ik teveel aan m'n kinderwens?

Ik denk dat dit topic verkeerd staat.

Maar ja, mijn vader heeft ook gezegd dat ik er teveel mee bezig was. Wij zijn alleen iets langer samen, dus die opmerking hebben we gelukkig niet gehad.
Soms geloof ik hem wel, ze zijn 2 jaar bezig geweest voor mij. En ik kwam juist op het moment dat ze de hoop hadden opgegeven.
Hetzelfde geldt voor mij! We hadden ons al zo op de MMM ingesteld, we zouden in januari beginnen. Ik moest eerst afvallen en daar heb ik al mijn focus op gelegd.
En toen ook, zomaar spontaan! Dat terwijl we verminderd vruchtbaar zijn.

Dit soort uitspraken doen gewoon heel erg pijn, vooral van personen die dicht om je heen staan.
Maar uiteindelijk bedoelen ze het goed. Hoe naar en vervelend het ook op dat moment mag zijn!
Volgende keer eerlijk tegen ze zijn. "Goh, heel lief en aardig dat jullie ons proberen op te peppen, maar het verandert helaas niets!"

 

Ik denk dat je vader het puur goed bedoelde hoor. Jullie zijn bijna 2 jaar samen, dat is nog niet zo heel lang. Probeer het een beetje los te laten en te genieten van elkaar zonder voortdurend te denken aan het zwanger worden.
Ik weet niet hoe oud je bent maar als de 22 in je naam voor je leeftijd staat dan heb je ook nog wel even de tijd.

 

Je vader zal het vast zo rot niet bedoelen, en tuurlijk als je de wens hebt is elke maand er weer eentje te lang.
Je bent intussen 'zwanger geweest' wat helaas een mk is geworden, en nu net een jaartje bezig. Kortom nog geen reden tot zorgen of ongerust heid, en ik denk dat je vader dat ook gewoon bedoeld te zeggen alleen hij verwoord het wat bot.

En heel cliché maar ook hier raakte ik zwanger in de maand dat ik er niet mee bezig was (man in Zh voor 2 weken,druk op werk, vriendinnen die me nodig hadden).
En als het niet lukt om medische redenen dan maakt wel/niet er mee bezig zijn niets uit, maar ben van mening dat als er niets loos is lichamelijk gezien het soms wel even goed kan kan zijn het geestelijk wat losser te laten.. (Voor zover dat lukt)

 

Mijn ervaring is dat veel mensen echt geen flauw benul hebben van ongewenste kinderloosheid en wat dat met je als persoon doet.
En vooral mannen van leeftijd van onze vaders niet. Mijn vader heeft zich nooit echt bezig gehouden met 'zwangerschappen', behalve die 2 keer dat mijn moeder zwanger was dan .
Maar je moet hem echt niet vragen hoe lang zijn zus of zo over heeft gedaan om zwanger te worden, en of hij mensen kent die hiervoor medische hulp hebben gehad. Hij was niet eens aanwezig bij mijn geboorte!

Dus zou mij niks verbazen als mijn vader zoiets zou uitflappen, hij zou het hele gesprek denk ik een beetje genant vinden hahaha.

Buiten dat ben ik ook achter gekomen dat, als je persoonlijk nooit met mmm in aanraking bent geweest, daar weinig kennis over is. Ik ken genoeg mensen die aan sommige stellen maar blijven vragen: 'maar waarom beginnen jullie niet aan kinderen?'
Dan zit ik ook met kromme tenen, vind dat een heel domme vraag en weet hoe pijnlijk die kan landen. Echter, toen ik zelf nog geen kinderwens had, heb ik daar nooit over nagedacht.

 

Och je kan wel vinden dat je er teveel aan denkt maar zo iets heb je niet onder controle. Maak het jezelf niet extra moeilijk. Het is helemaal niet raar dat je het niet los kan laten. Ik denk wel dat het waar is wat hij zegt maar als je er zelf voor staat voelt dat natuurlijk heel anders.

 

Dus je bent de vorige keer in een paar maanden zwanger geworden en nu net 2 maanden bezig na je miskraam. Dat is nog helemaal niks, en veel te vroeg om je druk te maken. Ik herinner me nog meer draadjes waarin het lijkt alsof je er wel heel erg op gericht bent. Mijn advies zou eigenlijk aansluiten bij je schoonvader: geniet overdag van je werk en je sociale leven, maak het 's avonds gezellig tussen de lakens en neem het hoe het komt!

Even wat cijfers: 1 op 10 zwangerschappen eindigt in een miskraam. een heel groot deel van de vrouwen maakt dus 1 of meerdere miskramen mee in haar leven. De kans op een zwangerschap is per cyclus ongeveer 15 procent. 75% van de stellen is binnen 1 jaar zwanger, en 90% binnen 2 jaar. Je bent net zwanger geweest binnen 8 maanden na start proberen inclusief ontpillen, en hoe rot ook de afloop, je hebt dus geen moeite gehad om zwanger te raken.

 

Als je een kinderwens hebt denk je daar aan meer dan normaal. Is toch een verlangen en frustrerend als het niet lukt en iedereen om je heen word patsboem zwanger!!
Ik praat uit ervaringen
Het aller irritanste vind ik dan dat mensen roepen LAAT HET LOS HET KOMT VANZELF WEL ( dat zijn allemaal mensen die heel snel zwanger zijn geworden)
Maar het is gewoon moeilijk als je het graag wilt en de ene gaat er makkelijker mee om dan de andere.
Zoek afleiding.

 

Ik denk dat lang niet iedereen je informeert over het ermee bezig zijn, en dan kan wat voor jou patsboem is best wel eens het resultaat zijn van een lange tijd proberen...

 

Ik geloof maar 1x die maand. Mijn man lag 2 weken in het Zh en na de operatie 'kon' het niet meteen weer. De maanden ervoor meerder malen per week en toen dus niet raak.

 

Ik denk dat het vooral de ontwetenheid is, niet alleen van je vader maar van veel andere mensen ook. Hier altijd gelijk zwanger geworden, maar door de verhalen van hier weet ik inmiddels de lijdensweg die het fysiek maar ook mentaal voor een vrouw kan zijn. Veel mensen weten niet wat het inhoud emotioneel voor een vrouw een kinderwens, dan nog niet te spreken over hoe zwaar de IVF ,mmm enzovoort is. Lekker naast je neer leggen hij kan het natuurlijk ook niet weten hoe het voelt, en vroeger was het ook allemaal anders.

Ben je er teveel mee bezig? :

Misschien wel maar dat weet alleen jij, voelt het voor jou en je vriend verplicht? Ben je om je eisprong heen nog wel te genieten en doe je het dan ook nog wel gewoon enzovoort. Probeer het leuk te houden en misschien wel gewoon even een pauze houden even op adem komen..

 

Natuurlijk ben je er veel mee bezig. Overigs bij ons was het na 2,5 jaar pas raak. Maar eindigde na 3 mnd in een miskraam. Vervolgens duurde het weer 2,5 jaar. Waarschijnlijk kwam het door vitamine B12 tekort. Na een zomer b12 injecties, was ik totaal onverwachts zwanger. En dit keer ging het wel goed. Soms heb je gewoon een beetje meer geluk nodig..

 

Logisch dat je er veel mee bezig bent! Ik was dat ook! Naar 12 maanden had ik zoiets van zoek het uit! Volgende maand maar naar de dokter. Heb er niet aan gedacht, wijntjes gedronken en filet gegeten, de doos met spulletjes op zolder gezet & met 1x sex die maand was ik zwanger..voor mij werkte dat wel een beetje los laten..

 

Maar dat werkt 2 kanten op. Jullie waren waarschijnlijk ook vrij genoeg om over jullie kinderwens te praten? In bijzijn van die mensen..

Het heeft niets met niet serieus nemen te maken. Het is actie - reactie.

 

Mijn gyn. zei altijd: zwanger worden gebeurt niet in je hoofd, maar tussen je benen!

In mijn geval, als ik er niet mee bezig was geweest, was ik nooit zwanger geworden. Ook in de ronde dat ik zwanger raakte, was ik er mee bezig, misschien wel meer.
Je hoort het vaak dat het gebeurt als iemand er niet mee bezig is, maar waarom zou iemand ook zeggen: deze maand was ik er heel erg mee bezig en toen werd ik zwanger?!

Luister naar jezelf, blijf bij jezelf. Jij weet hoe het zit. Anderen lekker in hun waarde laten, maar niks van aan trekken. Ik heb zeven jaar moeten wachten en heel wat pijnlijke momenten gehad. En toch, alleen jijzelf weet hoe het zit!

 

Bij mijn in mijn omgeving zijn de meeste mensen die k ken binnen 3 maanden zwanger...toen ik mijn moeder vertelde vorige maand dat we bezig zijn met kinderen ongeveer 6 maanden nu was haar eerste reactie al 6 maanden ik was binnen een maand zwanger, mijn schoonzus vond dat het maar eens tijd werd voor de dokter deze mensen hebben zich waarschijnlijk nooit verdiept in het krijgen van een kind omdat het bij hun allemaal zo makkelijk ging. Proberen je zou weinig mogelijk van aan te trekken al weet ik dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan.