Mijn zoontje is bijna 3 en over het algemeen een lief maar pittig ding. Zusje van 20 maanden idem dito. Ik merk dat ik de laatste maanden steeds meer op mijn tandvlees ben gaan lopen.. Mijn kinderen maken constant ruzie en ik word dol van het geschreeuw. Om elk klein wissewasje wordt gegild, gehuild en gegooid. Zoonlief wordt bijna hysterisch als zusje iets van zijn speelgoed aanraakt en dochterlief begint al te gillen als zoonlief haar letterlijk met een vinger aanraakt. Moedeloos word ik er soms echt van...wanneer wordt het makkelijker? De hele dag sta je politie-agent te spelen en twee boze peuters uit elkaar te trekken. Verder werk ik 32 uur en de enige vrije dag in de week pas ik ook nog op 3 andere kinderen van mijn broers dus dan heb ik er 5 in totaal. (met oog op kostenbesparing; mijn schoonzussen doen dit dus ook allebei 1 dag in de week zodat we maar 1 dag kinderopvang betalen want meer is financieel eigenlijk niet mogelijk) Er op uit gaan met de kinderen gaat dan dus ook niet op die dagen en het geeft me ook een opgesloten gevoel. Echt genieten doe ik op het moment niet en ik wil me helemaal niet zo voelen! Herkennen meer mama's dit?
Zo dat klinkt idd heel erg a-relaxt. Tja het is denk ik kiezen wat je wil. Op je vrije dag 3 andere kids opvangen en dan niks kunnen doen. Of toch opvang regelen en op je vrije dag iets leuks kunnen doen met je kids. Het wordt echt wel makkelijker. Als je oudste naar school gaat wordt het allemaal anders, duurt alleen nog eventjes. Dus kijk waarvan je energie kunt krijgen. Heb je een avondje voor jezelf? spreek je regelmatig met vriendinnen af?
Als ze het huis uit gaan. Hier zijn het de jongste 2 die ontzettend lief samen kunnen spelen maar ook dagen hebben dat ze elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Als het me te dol wordt trek ik ze de jas aan en zet ik ze in de tuin. Ga daar maar lekker druk spelen of ruzie maken. Ik grijp alleen in als het uit de hand loopt of als er gemept of geduwd wordt. Dat vind ik dus echt not done. Maar het gekke is dat het buiten eigenlijk nooit gezeur is. Af en toe op de trampoline wel, maar voor de rest zijn ze dan gewoon lekker hun ding aan het doen. Stoepkrijt, fietsen, springen, zandbak, schommel. En regelmatig gaan we richting bos, lekker wandelen. Of gaan we met de hond rondje voetbalveld doen en dan blijven we hangen bij de heuveltjes en trappetjes van de voetbalkantine.
De opvang kunnen we echt niet anders regelen; financieel kunnen we nu niet meer dan die ene dag opvang betalen. Dan is de enige andere optie stoppen met werken en dan draai ik volgens mij helemaal door want op het werk kom ik "tot rust". Mijn man heeft ook nog vaak onregelmatige avonddiensten en moet in het weekend ook geregeld werken dus dan sta je er ook vaak alleen voor. En ik vind het niet erg om veel dingen in m'n eentje te doen maar het geschreeuw....pffffffffffff..........de hele dag die herrie in de tent en gehuil om niets! Ik hoop ook dat er meer rust zal komen als mijn zoontje naar school gaat maar ik vind het zooooooo jammer dat deze jaren op deze manier voorbij gaan. Voor je gevoel loop je de hele dag alleen maar te mopperen en als ze dan 's avonds in bed liggen voel je je schuldig omdat je voor je gevoel alleen maar boos geweest bent. Leuke dingen doen we ook samen maar het is altijd nijd en strijd tussen die twee. Apart van elkaar zijn het hele andere kinderen die veeeeeeeel makkelijker in de omgang zijn. Ze krijgen ook echt regelmatig 1 op 1 tijd maar ik word soms echt oprecht moedeloos van die eeuwige ruzies en het gebrek aan rust in huis.
Ik denk dat je het wat meer los moet laten! Jullie zitten nu allemaal in een negatieve spiraal en dat komt de sfeer niet ten goede. En realiseer je: als je denkt dat de ene fase er op zit, zit je alweer in de volgende. Ook was hier het naar school gaan niet de oplossing. Integendeel: daardoor zijn ze juist gewend om niet de hele dag op elkaars lip te zitten, dus als ze dat wel zitten ('s middags na school, weekenden, vakanties), zitten ze elkaar nog veel meer in de weg! Ik denk ook dat die ene vrije dag met 5 kinderen ook niet meewerkt voor de rust in huis! Wij wonen met 3 gezinnen met allemaal kinderen in dezelfde leeftijd naast elkaar (2x 3j, 1x 4j, 1x 5j en 2x 6j) en ik ben zoooo blij dat ik de buurkinderen gewoon naar huis kan sturen als ze ruzie maken, gillen of gewoon vervelend aan het doen zijn. Soms zijn ze allemaal moe en dan zit iedereen elkaar in de weg! En dat jouw kinderen dat dan op elkaar afreageren, is eigenlijk wel logisch. Helemaal als ze met z'n 5-en de hele dag binnen of in de tuin zijn. Heb je geen speeltuin in de buurt? Even doorbijten, maar dan kunnen ze wel even uitgelaten worden! En 1 dag minder werken? Zodat je ook 1 dag met je eigen kinderen hebt? Nu moeten ze jou altijd delen met hun neefjes en nichtjes! Door samen te klieren krijgen ze in ieder geval allebei aandacht van je. Succes! En hoop dat je een oplossing vindt, want hier wordt niemand gezelliger van!
Ik zou best met ze naar een speeltuintje willen gaan...maar hoe? Ik kan niet in mijn eentje 5 kinderen in de gaten houden waarvan er 2 pas 19-20 maanden zijn. En als ik in het weekend alleen mijn eigen kinderen heb...ook dat zie ik in een speeltuin (nog) niet echt gebeuren. Mijn oudste ziet van heel veel dingen het gevaar niet en mijn jongste al helemaal niet en wilt ook overal op klauteren etc. Ik kan mezelf niet in tweeën delen en op beiden tegelijk passen. Naar de winkel, wandelen etc doen we al regelmatig dus ze hebben elke dag wel een uitje hoor maar toch...ik zou idd graag met ze naar een speeltuin oid willen gaan maar zie echt enorme beren op de weg ivm veiligheid omdat ik dan maar alleen ben. Een dag minder werken zou financieel momenteel (nog) niet kunnen maar ook niet vanwege mijn functie op het werk. Maar thuis zo op elkaars lip is idd ook niets....op een gegeven moment raak je steeds sneller geïrriteerd door het geschreeuw en die kleintjes natuurlijk ook. Ik zal er toch iets op moeten bedenken dus. Vind die peutertijd eigenlijk gewoon een hele lastige periode!
Ik zou toch gewoon eens alleen met 2 kids naar de speeltuin gaan hoor. Dat moet toch kunnen met deze leeftijd. Ik doe dat met 3 kids al bijna 2 jaar en gaat meestal prima. Lukt het niet, ga je toch gewoon weer naar huis? Met 5 kinderen snap ik dat je het niet doet, maar door met 2 kinderen niet heen te gaan maak je het jezelf volgens mij alleen maar heel moeilijk. De oudste is ook oud genoeg om te begrijpen dat je niet altijd op beiden tegelijk kunt letten. Verder snap ik het best wel hoor, wat eerder ook al genoemd werd, door te klieren hebben ze tenminste wel aandacht van je.
Toch durf ik dat nog niet goed aan... Ze komen elke dag buiten en we gaan altijd wel wandelen, eendjes voeren, winkel etc maar het zou idd een goed idee zijn om ze ergens eens lekker te laten ravotten. Maar de oudste luistert buiten vaak slecht en rent veel van weg (ziet het als een spelletje) en de jongste kopieert dat gedrag maar wat graag. Dat in combinatie met totaal nergens een gevaar van inzien (bv. met hoofd naar beneden de grootste glijbaan af willen etc) maakt me huiverig om alleen met ze naar een speeltuin te gaan. Ik denk ook wel dat ze aanvoelen dat het me soms allemaal wat teveel wordt en dan juist de grenzen gaan opzoeken.
Ik denk dat je het jezelf wel heel moeilijk maakt, door die extra kindjes op je vrije dag. Ik zou zelf gillend gek worden. En je kindjes schelen natuurlijk sowieso erg weinig. Dus het lijkt me erg logisch dat je moe bent.
Ik denk dat je meer beren op de weg ziet dan dat er zijn. Sorry hoor, maar met 2 kinderen (bijna drie en 20 mnd) kun je toch best naar de speeltuin? Heb je een duobuggy? Dan is het wegloopprobleem toch ook niet zo'n probleem. Niet luisteren is zonder pardon zitten. Spelletje of niet, er zitten bepaalde consequenties aan bepaald gedrag. Ik ga met drie kinderen de speeltuin in. De oudste is net vijf, dan een van drie en 1 van net 2. Gaat ook prima. Zelfs het zwembad lukt, gewoon omdat ze weten wat de afspraken zijn en wat er gebeurt als je je er niet aan houdt. En op de kop ondersteboven achterstevoren van de glijbaan hoort er toch bij? Als ze nooit een keer mogen, leren ze ook niet wat ze wel en niet kunnen. Mijn oudste is al eens van de glijbaan gekukeld en de jongste kieperde van't zomer van de wipkip. Ze dacht dat ze zich niet hoefde vasthouden. Dat heeft ze nog niet weer geprobeerd.
Ik heb weleens andere topics van je gelezen en ik ontdek er een beetje een lijn in: je hebt veel te veel stress en je maakt het jezelf wat moeilijk. Zeg maar als ik het fout heb, ik baseer me ook alleen op wat ik lees natuurlijk. Ik heb het idee dat je te weinig tijd hebt voor jezelf en dat er weinig steun is van partner. Ik denk dat je eens goed moet uitspreken naar je man toe, want op deze manier krijg je niet meer energie en kun je ook veel minder hebben. Succes!
jemig wat een lastige situatie! Kan me voorstellen dat je er erg moe van wordt. Vier dagen werken en dan in feite nog een dag werken (als soort van gastouder). Ik zou ook gesloopt zijn van op 5 jonge kinderen letten op mijn vrije dag! Ik kan natuurlijk in niemands portemonnee kijken, maar ik zou zelf toch ook de oplossing zoeken in niet meer voor elkaar's kinderen zorgen. Ofwel, dat wel 1 dag in de week doen maar dan een dag minder werken (bij mij op werk kon dat ook 'echt' niet, maar ik heb het er toch doorheen gedrukt. Soms wat druk het werk in 3 dagen, maar het lukt toch. Of misschien is 3 om 4 nog een optie?). Ofwel wel vier dagen blijven werken, en dan op je vrije dag alleen nog maar je eigen kinderen thuis hebben. Ik zou toch kijken naar hoe je dan geld kunt besparen om dit te bekostigen. Lijkt me veel belangrijker om lekker in je vel te zitten ten koste van wat bezuinigingen! Maar nogmaals, ik weet natuurlijk of die ruimte er echt, echt niet is. Veel succes!
Er is toch wel een hoop mogelijk maar je moet er wel vertrouwen in hebben.... Mijn moeder was eigenlijk altijd alleen met ons (3 kids in 2,5 jaar) en ging overal naartoe. Strandje, zwembad, dierentuin (met de bus!) Haar heb ik als voorbeeld en met 2 kinderen moet het zeker lukken. Laatst met de meiden naar een binnenspeeltuin geweest. Het was loeidruk dus met de oudste goede afspraken gemaakt. Ze luisterde perfect! Heb haar ook echt de hemel in geprezen. Proberen kan altijd!
Heb je toevallig geen vriendinnen ofzo die kunnen bijspringen die ene dag? Desnoods vriendinnen met "maar" 1 of 2 kinderen, maar dat je desnoods met 6 of 7 kinderen en 2 personen naar een speeltuin in de buurt trekt? En als ze ondersteboven van de glijbaan willen ... dan moeten ze dat maar ontdekken. Na 3 keer is 't over en vinden ze 't "gewoon" of op hun rug waarschijnlijk leuker. Daarnaast zou ik toch echt wel proberen dat je af en toe een dag hebt dat de neefjes en nichtjes bij hun ouders blijven. Lijkt mij ook dat het helaas pas "kalmer" gaat worden als de oudste naar school gaat. Helaas duurt dat ook nog een dik jaar. Da's het nadeel dat ze zo weinig schelen in leeftijd ook. Ik zou dus thuis in 't weekend (als je er geen 5 hebt) dus af en toe een koptelefoon opzetten dat je het geruzie en gekibbel tussen broer en zus gewoon effe een uurtje niet hoort. Effe een uurtje geen politie-agent spelen, maar ze het zelf maar laten oplossen. (De echt zware dingen blijf je sowieso horen en zien.) Maak hen ook duidelijk dat ze mama op dat moment effe een uurtje met rust moeten laten - tenzij wereldrampen natuurlijk - en kruip in een boek of ga strijken ofzo. Babysitten op nichtjes en neefjes echt afzeggen lijkt mij overigens moeilijk, want jouw kinderen gaan wel naar je schoonzussen én zij rekenen ook op die dag opvang helaas. Het is niet alleen jouw portemonnee, maar ook die van hen helaas. Maar ik zou dus wel af en toe een dagje "verlof" inlassen - dat ze zelf hun kroost moeten opvangen of een alternatief zoeken.
Kun je op je oppasdag niet iemand strikken om een uurtje met je mee te gaan? Dan kan je relaxter naar buiten. Zeker de eerste paar keer. Misschien een vriendin, of een buurvrouw met of zonder eigen kinderen. Een alternatief is de komende tijd misschien geen speeltuin maar wel een pleintje, bos, park of trapveldje. Bal(len) en stoepkrijt mee en dan kan er verder niet veel gebeuren. En daarna thuis en rustmoment met even tv, iPad, boekje lezen. Hoe gaat het als je kinderen die ene dag bij je broers in huis zijn? Komen ze dan ook weinig buiten? Kan ook een deel van het geruzie veroorzaken. Of komen ze daar wel buiten en/of is daar minder ruzie? Daar kan je dan van proberen te leren. Als je veel stress hebt is ontspannen moeilijk. Maar probeer toch meer te laten gebeuren. Zeker als je er maar twee hebt in het weekend. Ben je toevallig ook wat perfectionistisch? Laat het dan los om die dag ook alles vers te koken maar kook de dag ervoor dubbele hoeveelheid, geef fruit dat ze zelf kunnen eten, vies worden mag en ga niet uitbreid huishouden (of geef je allemaal een poetsdoek?)... Ik paste trouwens ooit op bij een gezin met een soortgelijk oppassyteem. Haha, ik deed dus de opvang voor twee gezinnen terwijl de ouders werkten. De regel was daar dat de gastkinderen niet spelen in de kinderkamers. Zo konden de kindjes die er woonden zich even terugtrekken als ze wilden. Dat gaf rust ( ze waren en jaar of twee ouder dan waar jij op past. Maar helga bleef een van de kinderen redelijk lastig totdat ze stoppen met dit systeem. Nog een optie: een gastouder nemen voor jullie drie gezinnen. Voor alle dagen in de week. Is vaak wat goedkoper dan kinderdagverblijf. Dus misschien wel betaalbaar.
Ik herken het, alleen werk(te) ik 24 uur en zijn mijn kindjes ruim 4 en 1. Aan het einde van de zomervakantie (S was een paar dagen voor zomervakantie 4 geworden dus een kleuter die heel erg aan school toe is en van alles een strijd maakt en slecht luistert en zo de zomervakantie in). Het was gelukkig maar eventjes maar mijn zoontje heeft de hele vakantie ook barslecht geslapen (overdag met veel pijn en moeite 2 keer een half uurtje en veel huilen daar rondom en 's nachts vaak wakker en pas rond 21:00 in slaap vallen (na een uur vechten tegen slaap) en tussen 4 en 6 weer wakker zijn. Die laatste was bij mij echt de druppel en ik had er echt depressieve gevoelens bij. Dus ik ging naar de huisarts (vanwege de depressieve gevoelens) en die zij: Tijd voor jezelf Kinderen kosten gewoon waanzinnig veel energie en soms geven ze veel negatieve energie. Ook positieve, absoluut (want dat was uiteraard mijn weerwoord; hoe kun je mijn kinderen nou negatieve energie noemen) maar ook negatieve en als je dan thuis even geen positieve energie krijgt moet je die ergens anders opzoeken. Ik heb 1 dagdeel in de week de kinderen naar de kinderopvang gebracht (maar bijvoorbeeld opa's en oma's volstaan natuurlijk ook, ik had gewoon het geluk dat ik nog veel uren kdv tegoed had) en echt iets voor MIJ gedaan. Als is het een boek lezen, film kijken, shoppen, slapen, wat dan ook. Als het maar ontspanning is. Het hielp!! Enorm! De week erna begon de school en spontaan sliep mijn zoontje beter waardoor ik nu als DL op school zit en ZL slaapt ik even tijd neem voor mezelf. Je hebt het gewoon keihard nodig! Oh en ik denk dat ik ook wel pittige kinderen heb.
Pff, heb met je te doen hoor. Je bent zelf ook moe na 4 dagen werken en dan heb je op je vrije dag nog geen rust. Je eigen kinderen zijn 4 dagen bij de opvang geweest en moeten die eerste dag thuis dus weer wennen en in het gareel komen. Eerlijk gezegd denk ik dat je het jezelf ook wel moeilijk maakt door zoveel te werken en op te passen. Maar ik ken je situatie niet, misschien is het echt nodig. Anders zeg ik: als je zoveel stress hebt en niet eraan onderdoor wilt gaan: minder gaan werken of minder oppassen. Het klinkt misschien hard maar je wilt toch ook niet dat je kinderen zich later alleen maar kunnen herinneren dat mama aan het werk of aan het oppassen was? Maar nogmaals: misschien kun je echt niet anders. Zelf had ik het ook veel te druk: 3 dagen werken, 2 dagen oppassen. Nu werk ik 2 dagen en pas ik 1 dag op 1 kind, de beste beslissing die ik ooit gemaakt heb, ik geniet nu weer van mn werk en van mn dochtertje
Iedereen bedankt voor de reacties. Ik denk ook wel dat ik wat teveel stress heb momenteel maar minder werken kan gewoon echt niet. En inderdaad; stoppen met oppassen betekent dus ook 2 extra dagen kinderopvang betalen voor mij en dat gaat gewoon niet. Ik denk dat ik die speeltuin toch gewoon maar eens ga proberen; als ze echt niet luisteren of vervelend zijn kan ik idd altijd gewoon nog naar huis gaan.
Ik heb alleen je eerste post gelezen en het klinkt idd zwaar. Mijn kinderen zijn 5 en 3 en pas sinds kort spelen ze meer samen dan ruzie maken... nog even volhouden dus. De jongste gaat naar de psz en de oudste naar school. Dat maakt het verschil denk ik. Ze zien elkaar minder en ze leren wat beter met anderen en elkaar omgaan. Hoeveel ik ook van ze houd, soms maken ze me idd ook gek door het gegil (om niks)..
Ja herken het wel een beetje van toen de kinderen klein waren ( en ik was ook nog elke dag thuis...) Ik heb een fietskar gekocht en ineens was daar vrijheid. Fietsen naar de stad...loskoppelen en ik kon met een buggy de stad door... Lekker stukje fietsen als ze wat vervelend waren Of naar de speeltuin... Maar over het algemeen vond ik die eerste 4 jaren ook best pittig. Ik heb ze nu in de leeftijd van net 4 en 7 en ik vind het nu echt heerlijk. Na school drukte met vriendjes en vriendinnen, sport en gezelligheid. Geen peuters maar kleuter en schoolkind waar je normaal mee kan praten.