Wat fijn, even wat anders dan rozewolk verhaaltjes. Wij vinden het tot ni superzwaar. Denk ik ook geen makkelijk kind, met eerst huilen, veel krampen, weinig slapen, nu erg temperamentvol. Het wordt leuker en makkelijker, maar die eerste 2 jaar pfff. Nu hebben we maar bedacht dat wanneer er zoveel mogelijk overlap is dat het sneller makkelijker wordt, dus hopen we zsm een broertje of zusje te mogen verwelkomen. Al kijk ik echt niet uit naar die babytijd...pfff.
Euh...die roze wolk ben ik nooit tegengekomen hoor Natuurlijk wel hele mooie, gouden momenten, maar het eerste jaar kenmerkte zich hier ook door moeheid, nachtvoedingen, spugen, geleefd worden en geen tijd voor jezelf of elkaar, ritme bewaken en improviseren. En dan hebben wij maar een kindje die nooit een huilbaby is geweest. Hij is nu ruim 2 en half en inderdaad, nu worden veel dingen makkelijker, maar er komen ook weer andere dingen bij. Sinds zijn 2e verjaardag doet hij geen slaapjes meer overdag omdat dat zijn nachtslaap negatief beinvloedde. En nu mis ik wel eens dat ene uurtje middagslaap waarin ik ook even kon gaan liggen als ik moe was. Nu gaat het de hele dag door. Staat weer tegenover dat onze zoon ook niet meer altijd met papa en mama wil spelen. Hij wil ook wel eens gewoon even alleen met zijn duplo of puzzel spelen of een half uurtje rustig tv kijken. Nachtvoedingen zijn eraf, maar dan komt weer de fase van nachtangsten om de hoek kijken. En de peuterverkoudheden met verstopte neuzen midden in de nacht. Ooit zei iemand hier op het forum dat je met 1 kindje niet moe zou moeten zijn. Ik vond dat echt onzin. Iedere jonge ouder is wel eens moe. Toch heb ik altijd respect voor mensen die 2 of meer kleine kinderen hebben. Dat het leven met je oudste op de rit is en je dan weer van voor af aan begint met alles. Wij hebben afgelopen zomer besloten om niet voor een tweede te gaan. Mede omdat we zelf aanvoelen dat het goed is zo, met ons drietjes.
Dit is zooooooo herkenbaar! Vooral die nachten, dat je al weken maximaa l 3 uur per nacht slaapt en gewoon moet functioneren op je werk pffffff, niet te doen. En je relatie leuk houden ondanks dat je vrijwel geen tijd hebt voor elkaar, gezellig blijven ondanks dat je kapot bent en het liefste alleen maar wil slapen en het het allerbeste voor/met je kindje willen doen en je enorm schuldig voelen als dat een keer niet lukt en en en zo kan ik nog wel even door gaan Hang in there, we weten wat je door maakt!
Ik sluit me aan! Hier op zich wel een makkelijk kind qua zichzelf vermaken maar slapen was altijd lastig en ik heb echt hard gewerkt om hem te leren slapen. Heeeel veel geduld en veel slaaptrainen a la Tracey Hogg. Heel intensief. Maar dan wordt hij weer ziek en daarna kan ik weer overnieuw beginnen met alle "slechte" gewoontes afleren (bij ons in slaap vallen, vaak de borst, want dat heeft ie nodig als hij ziek is) . Ik ben ook vaak alleen want man werkt tot laat en zes dagen in de week, geen familie want woon in het buitenland en werk er ook bij. Hij wordt volgende week 1 en wordt op een goede nacht 2/3 x wakker. Ben ook zó moe! Klagen, mocht, toch?
Ooh dames wat ben ik blij dat jullie dit herkennen! Ik kan er op een goede nacht ook ongeveer 3x naartoe en dan hoor je mij niet klagen. Helaas is zo'n goede nacht al weer zo'n aantal weken geleden en slapen we nu veelal samen omdat hij voor mijn gevoel ieder half uur weer wakker is. En vandaag was hij weer zo oorverdovend aan het krijsen de hele dag. Hij kon zich nog geen 2 tel alleen vermaken, liep continu met hem te zeulen... Echt vreselijke dag. ... Hoop zo dat het anders wordt.. En dat hij eens zelf in slaap gaat vallen. ..