Je kind leren dat hij kan huilen wat hij wil, maar mama komt toch niet, en als ze er is, dan word je niet geknuffeld. Het is mijn methode echt niet. Baby's kun je m.i. niks "leren".
Tja ik denk dat je een baby wel kan sturen tenminste dat is bij mijn kinderen wel zo. Zo stuur je ook een beetje het dag en nacht ritme bij. Nou ben ik zeker niet van de harde hand en lekker laten huilen tot ze slapen, maar soms hebben mijn kinderen het even nodig zich inslaap te huilen/jengelen. Dit is overigens niet overstuur huilen. Mijn dochtertje slaapt nu eigenlijk altijd wel als ik haar wakker in bed leg. Meestal gaat ze lekker slapen maar soms huilt/jengelt ze 10 min. Zeker als we daarvoor weg zijn geweest. Maar ieder kind en moeder is anders. Als je er zelf maar achter staat.
even los van welke methode (of geen methode) iemand kiest. Ik snap eigenlijk niet hoe dit fijn kan zijn voor een kindje. Het lijkt mij juist verwarrend. Er is een minuut voorbij (al kan het kindje nog geen klokkijken), hoera mama komt binnen. Oh...ik wordt niet opgepakt. Dan gaat mama weer weg, paniek! 3 minuten later mama is er weer, gelukkig! Oh ik wordt nog niet getroost....en daar gaat mama weer. Enz.Enz. Of als je er bij blijft zitten, dan voelt zo'n kindje zich toch juist genegeerd? Zo van, ik zie mama, mama ziet mij, maar mama negeert me! Als ik niet lekker in mn vel zit en mn man komt bij me op de bank zitten, maar geeft geen aandacht aan mij maar gaat op z'n telefoon pielen, word ik eigenlijk alleen maar boos en verward (boos: hij schenkt geen aandacht aan me, verward: vind hij mij wel waardevol genoeg om aandacht aan te geven). Lijkt me dat dit bij een kind niet anders werkt?
Still Face Experiment: Dr. Edward Tronick - YouTube eindelijk het filmpje gevonden voor bij mijn vorige post.
Eerlijk gezegd vind ik methodes grote onzin. Mijn ervaring is dat het echt vanzelf komt. Bij mijn oudste dochter koppelde ik de voeding aan een slaapje. In het begin viel ze dus aan de borst in slaap en legde ik haar over. Gaandeweg werd ze steeds wakkerder na de voeding en dan kon ik haar ook overleggen. Zonder huilen, zonder jengelen. Ze was toen 4 maanden en slaapt nog altijd uitstekend Volg je kind, dan komt het echt goed.
Hier ook geen methode, maar ik vraag me gewoon heel erg af waarom moeders kiezen voor de methode van 1,3,5 minuten weggaan of erbij blijven en je kind negeren? Ikzelf kan me er niet bij voorstellen dat ik (of mijn kind) dit prettig vind, maar aangezien heel veel ouders dit doen mis ik misschien een reden?