Ons verhaal is allang niet kort meer, maar toch ga ik proberen een korte versie te vertellen. Al vanaf dat ons dochtertje 3 a 4 weken oud was begonnen de symptomen. Heel veel klachten, allemaal erg vaag. We werden van het kastje naar de muur gestuurd en voelden ons erg onbegrepen en niet serieus genomen door sommigen. Ze bleek verborgen reflux te hebben, w.s. lactose intolerantie, ze had een nekwervel vast, heeft hele moeilijke en pijnlijke ontlasting en nog heel veel kleine vage klachten die niet te verklaren zijn/waren. Ze heeft medicijnen gehad tegen de reflux, gaat nu heel goed zonder. Ze heeft na veel gezeur nutramigen gekregen, gaat ook beter. We hebben veel verschillende mensen gezien voor hulp. Kinderarts, fysio, manueel, osteopaat, ha, natuurgeneeskundige, homeopaat.... Ze is nu 9 maanden oud en ze heeft het overdag al een hele poos erg goed gedaan. Nu niet meer zo.. Ook heeft ze al wat goede nachten gehad, maar de laatste tijd gaan de nachten vreselijk. Ze huilt en gilt, ze wil wel maar ook weer niet bij je zijn, flesjes helpen maar heel soms als resetmoment en bij ons slapen is ook lang niet altijd goed. Als het wel oke is, dan moet ze iig tegen me aan liggen of op mij. We zijn erg moe en weten het niet meer. De homeopaat is nog maar net begonnen met haar 'plannetje' dus we moeten vast 'een beetje' geduld hebben. Maar de energie wordt steeds minder natuurlijk. De kinderarts heeft nog nooit een onderzoek gedaan, behalve even naar de oren kijken en naar de longen luisteren. Ze heeft me nooit geloofd, weet, merk en voel ik aan alles. Nu denken we over een second opinion in een ander ziekenhuis om toch wat onderzoeken te krijgen naar haar darmen en misschien ook de oren. Om het uit te sluiten. Ook kennen we nog viavia iemand die wat met aardstralen en wellen kan doen. Die laten we nog ff komen, maar ook daar hebben we nog weinig hoop in. Haar ontlasting is nog steeds hetzelfde: hard en pijnlijk gepaard met huilen. Wat moeten we doen? Is ze ondertussen toch verwend? We laten normaal niet huilen, maar nu soms wel eens. Maar dat werkt ook niet en vervolgens zitten we met een baby die erg woest en overstuur is. Waar doen we goed aan? Wanneer houdt dit op? Wat denken jullie? Zitten we in een negatieve spiraal, is ze verwend of is er toch wat aan de hand?
Eerst en bovenal, wat zwaar! Ze is absoluut niet verwend, dat kan nog niet. Het is overduidelijk dat ze helemaal niet lekker in haar velletje zit. Ze heeft jullie nodig, en haar gewoon bij je nemen als ze daarom vraagt is het beste wat je kan doen. Totdat eruit komt wat er met haar aan de hand is moet je nog niet aan verwennen gaan denken. Een kind met pijn en ongemak heeft zijn ouders nodig, zo simpel is het. Ook als ze (hopelijk heel snel) zal opknappen, kan het zijn dat ze mentaal nog wat te verwerken heeft. Dit betekent ook niet dat ze verwend is, maar dat ze de vele dingen die ze heeft meegemaakt moet verwerken. Hier heeft ze jou ook heel erg bij nodig. Ik zou zeker voor een second opinion gaan, en verder hoop ik dat de homeopaat uitkomst kan bieden. Zo naar als je kleine meid pijn heeft en je niet precies weet waarom.
Dankjewel voor je lieve antwoord nescio..! (Kan er wel om janken.. ) Ze is echt pittig, merken we vooral de laatste maanden. En soms denk ik ook dat ze zo pittig is geworden door alles wat ze al mee heeft moeten maken. En ik merk dat ze ook snel leert en snel dingen door heeft. Vandaar dat ik me afvraag of ze niet toch de laatste weken een soort van 'verwend' geraakt is. Maar anderzijds vraag ik me dan ook af wat ik eraan moet doen. Want laten huilen voelt nog altijd niet goed en werkt niet. Zelfs al een keer uit pure wanhoop 50 minuten laten huilen. Ten was ze half uur stil en toen begon het weer... Allemaal voor niets en we waren allen helemaal gestrest. Dus jij zegt second opinion en doorgaan met homeopaat en geduld hebben?
Ten eerste een hele dikke knuffel. Het is loodzwaar. Dan zou je willen dat ze even konden praten, zodat ze kunnen zeggen wat ze dwars zit. Nee, ik denk niet dat je dochter verwent is, maar dat er iets dwars zit. Wat zegt de homeopaat eigenlijk? Daar je schrijft dat ze net begonnen is met haar "plannetje". Je kunt altijd een second opinion laten doen. Zeker omdat je je niet serieus genomen voelt, zou ik het wel doen. Dan kun je nooit tegen jezelf zeggen "Had ik maar". Heb je wat voor de harde ontlasting? Vraag aan je KA naar forlax. Mijn zoontje heeft dit ook gehad, daar hij niet kon poepen (en dan inderdaad ook het uitgilden). Ook op het forum lees ik er een hoop positieve dingen over. Werkt niet op de darmen (zoals lactulose, waar mijn zoontje het helemaal van uitgilde van de darmkrampen) Dit stukje wat je schrijft: Ze huilt en gilt, ze wil wel maar ook weer niet bij je zijn herken ik ook van mijn zoontje. Alsof hij met zijn ziel onder zijn arm rond loopt. Wil niks, heel apart huiltje heeft hij dan. Hem vasthouden is niet, goed, hem neerzetten is niet goed. Ik hou hem dan vast. Wil niet dat hij zo rond loopt te huilen. Tja, echt een nuttig antwoord heb ik niet voor je, helaas. Zit in hetzelfde schuitje. 9 maanden amper geslapen vanwege BI en daarna al een jaar niet ivm een spokend zoontje 's nachts, die ook veel huilt. Gelukkig wel een fijne KA die mee wilt denken, open staat voor suggesties. De KA van ons ZKH heeft ons doorverwezen naar de KNO en die heeft ons weer doorverwezen naar de KNO in het WKZ. Hij staat nu op de lijst voor buisjes, en dit gaat binnen 6 tot 8 weken gebeuren. Ze geven mij absoluut geen garantie, maar hoop zo dat dit de oplossing gaat zijn (vanaf 7 maanden zit er al vocht achter zijn oren, maar niet in dermate dat hij er last van zo mogen hebben. Volgens de KNO te vergelijken met je oren die dicht zitten). Afgelopen jaar maar 4x een loop oor gehad, maar wel giga slaap problemen, weigeren om op zijn rug te liggen, etc. Alleen met een flinke dosis paracetamol gaat hij "slapen" op de dagen dat hij niet wil liggen. De KNO denkt toch dat hij er meer last van heeft als wat er in zijn oren te zien is. Ik draag mijn zoontje heel veel in een draagzak op mijn rug. Dat is het enigste waar hij een beetje rust kan vinden op de dagen dat hij veel huilt. Soms is dat letterlijk de hele dag dat ik hem draag. Ja, word daar soms ook erg kriegelig van, maar kan het gehuil niet meer horen *schaam me dood* Ook merk ik dat er ook een stukje frustratie bij hem zit. Hij wil meer als hij kan. Ook dit zorgt voor gehuil (maar dan is het huilen anders)
Omdat het altijd al zo geweest is, lijkt mij dat ze niet verwend is, maar dat er iets is. De kunst is alleen om er achter te komen wat dat dan is. Wat ik zou doen is idd een second opinion aanvragen, OF gewoon overstappen naar een andere kinderarts/ziekenhuis, (zou even met je huisarts en evt verzekering overleggen wat het handigste is, ook met betrekking tot wat je wel en niet vergoed gaat krijgen als je het op een second opinion gooit). Omdat je aangeeft dat het om een lactose-intolerantie gaat, zou ik denken dat het dan handig is om zo'n ademtest te doen, (de manier waarop lactose-intolerantie wordt aangetoond of niet). Als daar niets uitkomt, lijkt me een provocatietest op z'n plaats, en evt kijken of een nog zwaardere dieetvoeding dan nutramigen nodig is, (je hebt nu de 'gewone' nutramigen? Dan dus mogelijk nutramigen AA of neocate). Ben je al eens bij een KNO-arts geweest? Want de KA heeft hetzelfde lullige apparaatje als de huisarts heeft en daarmee worden nogal wat oorproblemen over het hoofd gezien... Bij onze oudste bleek dat uiteindelijk de sleutel tot doorslapen. Terwijl haar oorproblemen nog redelijk mild waren, (KNO gaf aan dat hij betwijfelde of ze na de ingreep ineens wel door zou gaan slapen, omdat de problemen dus nog redelijk mild waren). Maar dit was uiteindelijk dus wel wat er als laatste nog dwars zat om echt door te kunnen gaan slapen. Ze heeft na de buisjes nog wel 4 maanden nodig gehad om echt tot rust te komen, ook omdat er in die 4 maanden nog even waterpokken, 6e ziekte en een paar kiezenrondes langs kwamen, maar daarna werd ze dus rustig en met 23 maanden ging ze toen dus eindelijk doorslapen.
Krijgt ze geen tandjes op dit moment? Was hier in ieder geval ook reden om 's nachts veel te huilen en gillen, niks daarbij was goed... Behalve paracetamol en Dentinox smeren op het tandvlees! Maar zoals de anderen zeggen zou ik me ook eens door laten verwijzen naar een KNO-arts voor een goede check van de oortjes en keel.
Ondanks dat ze zoveel meemaakt en niet goed in haar vel zit, gaat haar ontwikkeling natuurlijk wel door. Het zou kunnen zijn dat ze nu in een bepaalde fase zit die voor veel frustratie zorgt (zoals Gwenolyn zegt, misschien wil ze meer dan ze kan), haar leeftijd is er wel naar. Je vooral niet schuldig voelen hoor! Je bent haar moeder, je doet wat je kan. En blijven zoeken naar de oorzaak. Als ze rustig wordt van dicht tegen je aan liggen, neem haar bij je. Wordt ze misschien ook rustig van veel gedragen worden?
Naast dat ik obv klachten zeker denk dat je kindje ergens last van heeft (maar waarvan?/ ik zou toch zeggen allergie), begint met deze leeftijd behoorlijke verlatingsangst. Dan heeft ze jullie veiligheid en geborgenheid erg nodig.
Dankjewel voor jullie hele lieve meedenkende reacties. Dat doet me echt goed. @gwenolyn: ik ga zeker vragen om forlax. Gebruik je dat nog steeds? De kno arts hebben wij ook al vaak om gevraagd, maar de kinderarts zegt dat ze bij deze leeftijd toch nog niets doen. Maar ik lees dus vaker hele andere verhalen..! Grr! Wat maakte dat je naar de kno arts bent geweest? Pakte hij veel naar de oren oid? We gaan zeker voor een second opinion en dan vraag ik daar om forlax en om een verwijzing naar een kno arts. Ze heeft al steeds minder klachten. De ontlasting en het slapen is het ergste nog. En vaak ontevreden zijn en soms krampachtig doen en huilerig zijn tijdens de flessen. Maar dat is weer iets van de laatste paar weekjes. Dus het is zeker veranderd, maar omdat ze nog steeds niet rustig en tevreden is, twijfel ik weer zo. Waar ligt het aan. Daarbij krijg ik steeds vaker van mensen te horen dat ze gewoon verwent is. Dan wel anders verwoord hoor. @rozemarijke: ik heb voor een second opinion in een ander ziekenhuis alleen een nieuwe verwijzing nodig. Daar heb ik de verzekering eerder al om gevraagd. Dus ik ben benieuwd. Zal ik eerst op internet gaan zoeken naar referenties over artsen of gewoon naar het ziekenhuis gaan en me laten verassen welke arts ik krijg? Zo'n test voor lactose intolerantie willen ze in het ziekenhuis niet doen. Is niet betrouwbaar en ws ook omdat ze me niet geloven. We hebben deze uitslag gekregen door electro acupunctuur. We hebben pepti geprobeerd maar daar zit nog lactose in (we dachten aan kma). Nutramigen heeft dat niet. Dus dat zou de uitslag van de test verklaren. Een provocatietest wilde de ka al heel snel doen maar dat heb ik afgehouden aangezien we pas na een half jaar vechten nutramigen gekregen hebben. Nu gaan we dat rond 1 jaar doen, tenzij ik het gewoon nog even afhou! Ja een kno arts lijkt me ook zinnig, gewoon om uit te sluiten. Ze heeft wel vaak erg vieze oren en de keren dat ze haar oren nakeken was het wel iets rood. Maar toen ik de ka om een kno arts vroeg omdat die w.s. meer zien en weten daarover, was ze er niet mee eens en leek beledigd... Dus lang lang lang verhaal.... En het voelt al een verhaal zonder eind. Wel erg fijn dat jullie zo lief meedenken. Ook een dikke knuffel voor jullie in deze moeilijke tijd!
Nescio en adi: ja die fases en verlatingsangst... Maar zo heftig? Ik ken dat niet in deze mate. Kan dat zo erg zijn? Ik weet dat er nu een lastige fase kan zijn. Mijn zoontje heeft dat tussen 7 en 12 maand ook gehad. Erg lang duurde dat en steeds op en af. Maar nooit zo erg als wat onze dochter laat zien. Allergieën, waar denk je aan? Of toch iets met melk? Ze reageert soms ook erg op bepaald nieuw voeding. Maar wat kan ik daarmee doen? Testen kan volgens onze ka niet... Ik ben ook echt niet meer overtuigd dat er wat is. Vandaar ook mijn topic. Al weet ik dat haar ontlasting echt niet oke is. In het alternatieve wereldje komt het vaak uit op haar spijsverteringskanaal. Verbaasd ons niets. Maar of dat nog steeds zo erg is dat ze doet zoals ze doet...? Geen idee. Dragen doe ik nog vrij weinig. Eerder hielp dat heel wisselend. Misschien toch maar weer eens vaker proberen. Dankje voor jullie meedenken!
Nova: ik kijk al weken naar de volgende tandjes. Ze kwijlt wel al wat meer. Maar dat duurt al erg lang. Daarbij heb ik haar gisternacht een paracetamol gegeven, gewoon om te kijken of dat hielp. Maar hielp ook niets. Wat niet zegt dat dat het niet is natuurlijk. Ik hou het in de gaten. Dankje!!
@ Misa: Nee niet meer. Met 8/9 maanden at hij volledig met de pot mee, veel vezels/volkoren producten, en toen losten het probleem eigenlijk vanzelf op. Aan de kant van mijn man komt veel oor problemen voor (mijn man, zijn zus, en de kinderen van zijn zus). Hij zit ook veel aan zijn oren, zijn ook vaak rood, geeft slaap problemen (inslapen, op zijn rug liggen, doorslapen), altijd verkouden, snurkt, kwijlt, en een happy wheezer. Veel is ook weer makkelijk te verklaren (KDV heersen altijd virussen, tandjes, volle neus), maar schijnt allemaal met elkaar in verbinding te staan, dus schijnt ook met elkaar verband te kunnen hebben (volgens KA, KNO arts eigen ZKH en KNO in het WKZ). De KA zag dat zijn oren iets rood waren, maar gaf aan dat de apparatuur van de KNO arts veel beter is. Tevens wilden hij het gewoon uitsluiten, zodat er niet achteraf gezegd kon worden "had ik/we het toch maar geprobeerd". De KNO arts in het WKZ gaf ook aan dat ze steeds terughoudend zijn met buisjes plaatsen bij jonge kinderen, zeker bij kinderen die weinig looporen hebben. Er word nog steeds onderzoek naar gedaan, en schijnt toch dat buisjes ook in veel gevallen niet helpen. Wat ze ook vertelden was, wat eruit komt, kan er ook in komen. Je hebt een open verbinding, dus bacteriën en vuiligheid kan ook makkelijk in de oren komen, met alle gevolgen van dien. Hier op het forum lees ik ook alleen maar positieve reacties, maar in mijn omgeving (vriendinnen, collega's) vertellen mij ook het tegenover gestelde. Ze hebben hem 3x in het teamoverleg meegenomen voordat ze een beslissing hebben genomen. De doorslag gaf: Niet op zijn rug willen liggen, veel huilen, altijd verkouden en snurkt veel (ze gaan ook meteen naar zijn keel/neusamandelen kijken als hij toch plat ligt) en veel kwijlen. Ze willen het gaan proberen om te kijken of het misschien iets voor hem wilt doen (en hopen dat hij niet vaker een loop oor gaat krijgen ivm de open verbinding). Huilen met de fles doet hij ook soms nog. Waarom??? Werkelijk geen flauw idee. Hij kan dan helemaal over de zeik gaan Als ik paracetamol geef, doe ik het meestal voor een paar dagen bij hem, om een soort "spiegel" op te bouwen. Ik merk dat dit beter bij hem werkt. Hier helpt dragen ook niet altijd, maar is meer voor mijn eigen gevoel. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hem te laten huilen. Dan heb ik hem liever bij mij en dat hij in mijn draagzak huilt. Ik hoor ook niks anders in mijn omgeving dat ik hem verwen en dat ik hem maar eens lekker moet laten huilen, daar "leert" hij wel van
Ons meisje is mede om die reden erg pittig daar ben ik van overtuigd. .. als je je zo ellendig voelt in je jonge leventje en jezelf niet duidelijk kan maken! Hier werden wij na een half jaar eindelijk serieus genomen. Misschien toch over op koemelkvrije voeding? En zeker een second opinion. Ik geloof ik het moedergevoel en je weet diep van binnen dat ze echt niet verwend is!
Omdat het al langer speelt weet ik niet of het 100% zo kan zijn maar het klinkt mij ook echt als verlatingsangst in de oren. Onze knul had dit ook heel erg rond de 9 maanden. Weet niet meer precies hoe lang het duurde maar het duurde wel even. Dit als er lichamelijk niks gevonden word.
Sofietje: Ja misschien heeft deze terugval wel te maken met verlatingsangst. Ergens geloof ik dat wel. Vandaag leek ik duideijk voorbeeld te hebben. Ze zat al een hele poos lekker bij zwager op schoot te relaxen (moe te zij van de drama nacht). Ik zat er de hele tijd in de buurt en in het zicht. Maar toen ik contact met haar kreeg en een praatje maakte zeg maar, toen begon ze gelijk te huilen. Maar vandaag zag, voelde en hoorde ik haar ineens kreunend huilen en een heel klein beetje in elkaar krampen, beetje drukken en soms scheten te laten. Dus ook die darmen.. Maar wat? Frannie: Dankje.. Ja diep van binnen (denk ik) te weten wat ze niet verwend is. En als anderen dat zeggen of laten merken, wordt ik steeds vaker erg boos. zo lang niet serieus genomen te worden, gaat niet in je koude kleren zitten merk ik... Al gaan we nu natuurlijk wel gewoontes ontwikkelen. Maar ja, hoe erg is dat eigenlijk. En ja ik denk dat haar karakter ook wel pittig is, maar zo heftig? Ik denk ook steeds vaker dat ze zichzelf zo heeft moeten verzetten tegen pijn en ongemakken, dat ze nu gelijk bij alles in de verdediging of in de aanval gaat, zeg maar. Als je begrijpt wat ik bedoel. Maar 'fijn' te lezen dat jij ook denkt dat dat zeker een optie is. Hoe naar dat ook is. Hoe meer ik daar overna denk, bah wat vind ik dat dan zielig!! Ik ben ook voor moedergevoel volgen. Ik geloof daar ook heilig in! Maar op het moment (eigenlijk al maanden) gaan gevoel en verstand ontzettend door elkaar. Weet soms niet meer wat wat is. Koemelkvrije voeding ga ik eventueel ook bespreken tijdens die second opinion. Ik heb geen zin meer in onze ka. Elke keer dat gevecht. Hoe gaat het ondertussen met jouw kleintje? Gwenolyn: wat is het wkz eigenlijk? Waar zit dat? Ze hoeft ook echt geen buisjes bij twijfel, maar dan weten we het in ieder geval. Echt een loopoor heeft ze nooit gehad. Wel heeft ze vrij vaak oorsmeer dat ook vrij zacht is. Ik hoop op een goede nieuwe kinderarts! Wat erg dat jij ook vaak te horen krijgt dat je hem verwend. Waar zijn de lieve, warmtevolle mensen om ons heen gebleven?? Jullie sterkte met jullie ukkie. Hopelijk werken die buisjes goed!
Zorgen dus dat je bij een andere arts terecht komt dan Ik zou persoonlijk wel even goed rondvragen zodat je bij een arts komt die, als klachten te onduidelijk zijn om zo een goede diagnose te stellen, open staat voor trial-and-error: gewoon maar uitproberen en kijken waar de klachten van verbeteren of verslechteren... De ene kinderarts wil namelijk beslist niet op de gok neocate voorschrijven, terwijl een ander dat wel doet en je hoort nogal eens dat gewoon eens uitproberen ineens de oplossing voorhanden brengt.... En KNO: ja, onze huisarts dacht het dus ook zelf wel te weten en zo ging dat ook bij mijn nichtje, ook een huisarts die dacht het zelf wel te weten en te kunnen zien. Nou, als je ziet wat voor apparaat de KNO heeft staan, en dat die de boel uitvergroot op een computermonitor kan bestuderen, dan weet je dat die dus sowieso een betere diagnose kunnen stellen dan de huisarts. Mocht je huisarts geen verwijzing willen geven, ook niet als je erom dramt, dan zou ik via de KA proberen en anders je verzekering bellen en hen toestemming vragen.
Wat betreft de oortjes trouwens: Thirza kreeg buisjes en bij haar werd de neusamandel verwijderd. Zij had voor die tijd nooit loopoortjes, en toen de buisjes eenmaal zaten, heb ik maar 1 keer gezien dat er via de oortjes troep uit kwam toen ze nog 1 keer een oorontsteking heeft gehad. Bij haar heeft volgens mij het verwijderen van de neusamandel het verschil gemaakt en hadden de buisjes op zich wel achterwege kunnen blijven. Toen die neusamandel eruit was, kon de rommel gewoon via haar neus eruit en hoopte het gewoon niet meer op achter haar trommelvliezen. Van minimaal eens per maand oorontsteking naar dus eigenlijk nooit meer, (ze heeft na die operatie dus ooit nog 1 keer een oorontsteking gehad en verder nooit meer). Echt een verademing!
Ik lees even mee, hier ook een kleintje dat al sinds zijn geboorte niet lekker in zijn vel zit. Huisarts wil ons niet doorverwijzen naar het ziekenhuis, want merk niets aan hem, maar ondertussen wordt hij elke nacht elke 3 kwartier tot 1,5 uur wakker en doet hij overdag niets anders dan jengelen. Ben helemaal op en man ook. Pff. Morgen weer met hem naar de huisarts. Er moet echt wat gebeuren.
Ja ik heb over een paar kinderartsen wat goeds gehoord en op internet gezocht naar de namen van alle artsen die daar werken. Over eentje kan ik geen beoordeling vinden. Over de rest allemaal positief, maar wel nav 1 beoordeling. Dus niet erg objectief. Verder weet ik niet hoe ik erachter zou moeten komen. Is jouw kindje nu helemaal anders sinds de amandel verwijderen (en buisjes)? Was dat echt dé oplossing? Een verwijzing naar de kno ga ik bespreken met de ha en anders de nieuwe ka in het andere ziekenhuis. Maar via de verzekering is ook nog een goede tip. Dankje!!
Suus, wat naar voor jullie.. Het is zwaar he. Dikke knuffel!!! Succes bij de ha. Probeer stellig te zijn. Misschien moet je niet vragen, maar wat meer een eisende houding hebben. Aangezien je al zoveel bent afgewezen. Wij gaan mede door de afgelopen maanden van weinig vertrouwen, binnenkort overstappen naar een andere ha. Misschien ook een optie eventueel? Of een keer naar de weekendarts? of een dienstdoende arts? Sterkte!