Peuter wil niks met vader doen. Tips?

Ik herken het niet. Mijn dochter ziet haar vader ongeveer 1 keer per 2 maanden (erg weinig dus), en ze vindt het altijd leuk hem te zien. Gaat als hij langskomt ook graag met hem naar buiten naar de speeltuin, winkels of even naar de kinderboerderij ofzo. Trouwens alle mensen, er is niemand waarbij ze gaat huilen. Ja, op het kinderdagverblijf soms heel even, maar dat is dan ook weer zo over.
Ik zou bij in bad/bed gaan en boodschappen doen trouwens je dochter geen keus geven, 'gewoon' met papa. Ik kan me voorstellen dat als het eenmaal zo is dat jij het altijd doet, het nog moeilijker wordt als hij het een keer overneemt. Kan ze inmiddels praten, dat ze kan zeggen waarom ze niet wil?
Heeft jouw man ook een 'papadag' bijvoorbeeld? Misschien niet doordeweeks, maar dat hij 1 dagdeel in het weekend speciaal leuke dingen gaat doen? Ik kan me voorstellen dat ze dan aan het begin misschien huilt, maar als hij een paar uur weg met haar is, huilt ze dan al die uren?

 

Hier ook zo vooral als ik ook thuis ben. Maar gelukkig ben ik er ook vaak niet als ik nachtdienst of avonddienst heb en dan gaat het super goed! Tijd dat papa lekker samen met de kleine meid op stap gaat! Laat ze samen eens tijd doorbrengen.
Ik denk wel dat je het nu moet motiveren en stimuleren want anders hebben jullie straks echt een probleem.....

 

Verzin iets wat ze heeeeel leuk vind en laat haar dat met haar vader doen. Misschien de eerste keer nog meehelpen maar de keer er op weg gaan. Misschien moet ze inzien dat haar vader ook leuke dingen met haar kan doen.

Succes

 

Ik zou zoveel mogelijk met 3en doen dus
- elke dagvoor slapen gaan op bed samen boek lezen 1 papa 1 mama
- samen ophalen van oppas
- samen wandelen/boodschappen
Etc

Zo went ze aan dat papa is hetzelfde als mama. Dat lijkt mij tenminste... Ik herken dat zelf niet ze is 50/50 bij ons maar we doen alles samen ook dus ook van baby af is ritueel dat we met 3en boek lezen en altijd in weekend wandelen samen etc..

 

Hier ook hoor, alleen is het allemaal wel goed als ik echt weg ben, uit t huis dus. Zodra ik er ook ben is papa nooit goed.

 

Ik denk juist niet speciaal met z'n drietjes dingen doen! Als wij hier met z'n drieen wat gaan doen dan trekt ze vooral naar mij toe.
Terwijl als ik aan het werk ben ze wel papa toelaat.

Jouw verhaal lijkt de mijne wel! Naar bed, in bad..bijna alles moet mama doen. Als ze snachts wakker wordt dan moet ik er naar toe want als mijn man dat doet duwt ze hem weg.
Ik moet zeggen dat ze wel met hem meegaat als hij na het eten even wilt gaan wandelen of fietsen zodat ik kan afruimen.
Maar als je haar verder de keus geeft wie moet helpen of mee moet gaan dan zegt ze mama.

 

Hoeveel was haar vader haar verzorger tijdens de babytijd?
Heeft zij kans gehad om goed aan hem te hechten?

Ik krijg altijd een beetje jeuk van 'leuke dingen doen met papa', daarmee wordt juist een kloof gecreëerd tussen de ouders.
Hij is geen opa of suikeroom van zijn kind, maar haar ouder. Net zoveel ouder als mama, en het kind moet wel de kans krijgen om dit te beseffen. Vanaf de geboorte al.

Wie verzorgt haar als ze ziek is, zichzelf onderspuugt, nachtmerrie krijgt, hard valt, heel verdrietig is? Wie staat op als ze s nachts wakker wordt?
Wie gaf haar voedingen en troostte haar s nachts?
DAT zijn dingen die belangrijk zijn voor de hechting, niet een dagje speeltuin.

Ts, als jullie merken dat je dochter te weinig gehecht is aan haar vader, en dat het niet alleen een fase zou ik dat heel serieus aanpakken, voordat de kloof tussen ze nog groter wordt, en voordat je man het 'opgeeft'.
Ze heeft haar papa net zo hard nodig als jou.

 

Ik herken het heel erg van mijn jongste 2. Die wilden allebei rond die leeftijd ook dat ik alles met ze deed. Het komt wel weer. Hier is het waarschijnlijk ook ontstaan doordat ik, door omstandigheden, de meeste nachten en troostsituaties deed.
Hier is het helemaal goed gekomen. Mijn middelste is helemaal gek met haar papa nu en maakt geen onderscheid meer tussen hem en mij. Mijn jongste neigt nog iets meer naar mij als hij echt verdriet heeft, maar verder ook niet meer. Een half jaar geleden zei hij "mama mijn vriend". Nu zegt hij "mama is mijn vriend, papa ook, allebei mijn vriend".

Ik zou gewoon doorgaan zoals je het nu doet en niet altijd toegeven als ze wil dat jij dingen doet.

 

O ja, mijn man laat mij altijd liggen in de het weekend en dan gaat hij lekker met de kids naar beneden en hebben ze inderdaad een papa ochtendje.

 

Het is op zich een fabel dat werken in de weg staat van de verzorging van een kind. Het gaat niet om het aantal uur per dag, maar om wat mensen doen in de tijd dat ze wel aanwezig zijn.
Als vader weinig verzorgingstaken en weinig huid-op-huid contact heeft met de baby heeft dat gevolgen voor de manier waarop het kind haar vader beleeft. 1uur per dag kan ook besteed worden met een blote baby op de blote buik van papa, of in bad, of aan babymassage, nachtelijke wandelingen met zieke baby, nachtverzorging enz enz. (Overigens kan het prima zijn dat je man dit allemaal wel deed)

Veel mensen redeneren namelijk vanuit de ouders (verdelen van taken) en niet vanuit de kinderen (even sterke relatie met beide ouders)

Maar om aan de relatie nu te werken zou ik zelf meer afstand nemen in de verzorging als hij wel aanwezig is. En probeer hem niet te houden aan de door jouw opgezette ritme (want dan is hij puur vervanging), maar laat hem volledig vrij om zijn eigen ritme met zijn dochter te vinden.
Mijn man pakt middagen en avonden heel anders aan dan ik, ik word er kriebel van als ik er ben, maar per saldo liggen de kinderen altijd voldaan en schoon in bed, en daar gaat het om. Hij heeft bijv minder zin in voorlezen, daarom vertelt ie s avonds een verhaal dmv poppenshow van onder het bed. Of poetst hun tanden in bad, dat soort dingen. Dat is papa, mama doet het weer totaal anders.

Spreek een aantal avonden per week + 1 dag in het weekend en ga dan gewoon weg. Zonder lijstjes, voorbereidingen enz. En dat elke week, nu zult zien dat ze een veel sterkere band zullen krijgen over een tijdje.

 

I.s. samen op pad. Ik zou de normale dingen ook doen, maar juist ook samen een keer naar de kinderboerderij. Spelen in de speeltuin.

Overigens heeft mijn dochter dat met fases wel gehad ( ook andersom trouwens ) maar dat duurde meestal maar een paar dagen.
Wel heel vervelend. Ik weet nog dat ik het heel vervelend vond voelen in ieder geval ookal weet je dat je kind nog maar klein is en het niet betekend dat je iets echt verkeerd gedaan hebt zo voelt het toch kan me indenken dat je man hier ook wel last van heeft.

 

Heel herkenbaar!!
Oudste dochter van nu zowat 10 jaar was ook heel extreem daarin maar geloof mij dat komt helemaal goed haha.
Ze kan nu vaak beter overweg met haar vader dan met mij.
Jongste dochter van 3 jaar heeft er ook een handje van.
Ik moet alles doen.
Wat ik nu doe is gewoon weggaan in de avonden zodat haar vader met haar kan zitten,boekje lezen, tanden poetsen en naar bed brengen en dat werkt goed.
Als ik uit het zicht ben loopt te alleen maar te kwijlen bij haar vader.
Komt echt wel goed.

 

Was hier ook is sterk verbeterd nu we hem samen op bed leggen.
Papa de zondag doet en ik de zaterdag
En hij een dag minder is gaan werken zodat ze een hele dag samen doorbrengen
En soms moet ik gewoon een stapje terug doen als hij valt en m'n man is dichterbij dan hem oplaten pakken en troosten hoe moeilijk ook voor mij

 

Hier ook hoor. Is ook sinds lange tijd zo. Maar moet zeggen dat wij altijd gewoon hebben gedaan dat papa dingen met onze dochter doet. Dat begint nu wel zijn vruchten af te werken. Nu vraagt ze regelmatig of papa dingen met haar wil doen.
Het blijft een mama's kindje (en papa heeft niet heel veel geduld ) dus als ze moe is ofzo komt ze nog altijd naar mij

 

Hier kan dat ook wel eens zo zijn. Mag mijn man haar niet uit bed halen of zo. Nou, dan is het soms gewoon pech en haalt papa haar uit bed.

Ik denk dat hij als hij thuis is meer de zorg op zich moet nemen, als 1e persoon zeg maar. Want ik denk dat hij ook als hij thuis is bijna alles doet? Hij moet echt dagelijks wat met haar gaan doen om een band te smeden. Zijn er 1 of 2 dingen die ze super vindt? Alleen nog met papa zou ik zeggen.
En veel samen doen zoals in bed leggen, uit bed halen, in bad doen, wegbrengen enz, waar mogelijk.

 

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik herken veel in jouw verhaal. Ik ben ook altijd thuis en manlief werkt vaak lange dagen.
Ik heb alle kinderen een jaar BV gegeven, dus het eerste jaar bracht ik ze na de laatste voeding naar bed.
Ook daarna deed ik het vaak, papa wilden ze niet. Het is een periode die soms heel lang kan duren, maar echt hij gaat voorbij.
Als ze iets groter zijn kun je wat makkelijker zeggen dat ze maar te accepteren hebben dat papa hem/haar naar bed brengt.
Mijn ene zoontje had het echt tot een jaar of 5/6 dat hij zei dat mama hem naar bed moest brengen. Maar dan had hij gewoon pech, want papa deed het.
En van de andere kinderen kreeg hij wat keren te horen: 'papa je doet het fout' Als hij iets anders deed dan ik. Maar daar was mijn man heel duidelijk in: mama doet het zus en ik doe het zo. Dat accepteerden ze dan wel.

Je kunt 2 dingen doen: Het op zijn beloop laten, het gaat vanzelf over. Maar dat kan best nog een poos duren. En je kunt er voor kiezen om op bepaalde punten door te zetten. Want soms ik het gewoon lekker om even je handen vrij te hebben doordat ze even met papa mee gaan voor een boodschap. Bereid ze dan kort van te voren voor en laat haar geen keus. "Straks gaat papa boodschappen doen en jij gaat even mee"

Succes ermee!

 

Ik heb zelf een tijdje in het zkh gelegen, toen ik weer thuis kwam was mijn oudste zó blij dat ik er weer was en vond ik het ook zó fijn dat ik haar weer lekker in bed kon stoppen etc, dus toen deed ik dat soort dingen allemaal zelf. Na een tijdje wílde ze ook helemaal niet meer dat papa het deed. Toen besloten dat we het om en om zouden doen iedere keer; dag 1 leg ik haar in bed, dag 2 doet papa het. De eerste paar keer moest hij het wel extra leuk maken, met hele spelletjes vooraf etc, maar nu gaat het gewoon moeiteloos.

Verder gaat hij in het weekend ook gewoon met ze op pad, soms zou ze liever bij mij zijn, maar dat is dan geen optie (bv omdat ik weg ga). Beetje afdwingen dus, maar uiteindelijk nooit een probleem als ze eenmaal op pad zijn. Met papa gaat ze bv een smoothie drinken ergens, nou, dat vindt ze fantastisch

 

hier wilde de 2 jarige zoon ook dat mama hem naar bed bracht. echt stout doen als papa het deed. dus we hadden afgesproken, we doen het om en om. en als hij stout is bij papa omdat hij mama wil, doet papa het de dag er na weer. tot het een leuke keer met papa geweest is en dan doen mama weer een keer.

hier heeft het gewerkt. en hij snapte echt wel het gevolg van devolgende dag weer papa als ik zeur om mama. mss werd ik dan als beloning gebruikt maar dat was het voor hem ook... na een poosje liep dat goed. en deden we wie het uit kwam. wij hadden wel hetzelfde avond ritueel dat we met hem deden