Hoi iedereen! Bedankt voor jullie bemoedigende woorden! Helaas hebben we de laatste maanden ondervonden dat het alleen maar minder gaat, we hebben een aantal opties doorgenomen die ons misschien iets verlichting kunnen geven maar die opties zullen al snel weer onvoldoende zijn. We hebben met pijn in ons hart besloten dat het beter is voor hem en voor ons gezin dat hij op een andere plek gaat wonen. Niet zomaar een beslissing, het doet ons veel pijn, het is bijna onmogelijk om iemand "weg te doen" als je van diegene houdt. Maar in deze situatie helaas wel de juiste keuze. Het plan is wel dat hij hier in de buurt blijft wonen zodat wij als zijn papa en mama (want zo ziet hij ons) in beeld blijven. Zijn biologische ouders kunnen die rol niet vervullen. Als wij ineens uit zijn leventje verdwijnen zal hij nog meer beschadigd raken op hechtingsperspectief. Het proces is deze week opgestart, de voogd van onze pleegzoon gaat op zoek naar een nieuw geschikt gezin.
Wat heftig @ bloomm. Maar je hebt het mannetje wel een aantal jaren een goede basis en goede verzorging/opvoeding gegeven. Daar mag je trots op zijn. En jullie hebben je best gedaan. Meer dan dat kan je niet doen. Misschien kan af en toe nog een nachtje komen logeren. Ze zouden misschien eens co-pleegouderschap moeten doen. Veel succes / sterkte!
Een hele heftige beslissing en een moeilijke tijd nu voor jullie. Je keuze is weloverwogen genomen, maar alles er omheen zal er toch wel inhakken. Heel veel sterkte de komende tijd!
Een moeilijke beslissing. Maar wel een waardoor hij weer verder kan. En jullie ook. Het zal een moeilijke periode worden met veel gemis. Maar het is het beste voor hem. Heel veel succes en sterkte.
Nou alsof alles nog niet genoeg is.. pfff.. Nieuwjaarsdag hebben we het nieuws aan mijn schoonouders verteld, even schikken natuurlijk. De dag er na kregen we een berichtje dat ze er erg mee zaten en dat ze besloten hadden dat zij hem in huis wilden nemen (ze zijn al jaren pleegouders). We hebben gezegd dat we hun voorstel bij de voogd neer zouden leggen. Ze heeft dit besproken in het team en ze hebben besloten dat ze niet ingaan op dit voorstel. Mede door hun leeftijd (beiden achter in de 50), risico op herhaling van wat er nu gebeurt (hebben een pleegzoon van 5 jaar in huis), maar vooral omdat het een gezin is waar veel gebeurt. Er is regelmatig verloop in het aantal pleegkinderen daar, er komen er een paar bij, gaan weer een paar weg etc. Iets waarvan onze pleegzoon helemaal uit z'n doen raakt, hij heeft rust duidelijkheid en structuur nodig, iets wat niet echt te vinden is is dat gezin. Ook zien ze dat onze pleegzoon meer professionele begeleiding nodig heeft dan een "normaal" gezin kan bieden. Er is besloten dat onze pleegzoon naar een gezinshuis hier in de buurt gaat waar de mensen zijn opgeleid om om te gaan met de problematiek van onze pleegzoon. Wij denken ook dat dit de juiste plek is voor onze pleegzoon. Probleem is nu dat mijn schoonouders het hier compleet niet mee eens zijn, ze zijn woest op jeugdzorg dat ze dit besluit genomen hebben en zeggen het besluit te willen aanvechten. Ze zijn niet echt voor rede vatbaar. Mijn man is ook helemaal van de kaart, hij vind het heel erg lastig dat zijn ouders compleet tegenover ons staan. Tuurlijk vinden we het jammer dat hij niet bij hun kan wonen maar zien ook in dat dit een betere optie voor hem is. Ik weet niet wat ik hier mee wil, moet het gewoon even kwijt volgensmij
Wat verdrietig het is duidelijk dat ze ook heel veel van jullie pleegzoon houden. En dat is mooi natuurlijk! Maar het is niet in zijn belang om bij hen te wonen. Heel veel sterkte, wat moet dit moeilijk zijn.
Wat heftig @ bloom. Terwijl jullie het beste voor hebben met het mannetje. Ik weet dat jeugdzorg niet altijd correct handelt. Maar als ik jullie verhaal lees en jullie keuze en onderbouwing om voor deze woonvorm kiezen dan is het een weloverwogen keuze. Hoe graag we ook zouden willen dat elk kind in een "normaal" gezin kan opgroeien gaat dat niet altijd. Soms is de problematiek te heftig/complex. En dan moet je voor een second best oplossing kiezen en ik denk dat een gezinshuis een hele mooie en goede keuze is. Een mooie woonvorm tussen een pleeggezin en instelling in. Hopelijk gaan je ouders er niet teveel gedoe van maken!
ik hoop dat je je schoonouders meer voorlichting kunt geven over de problematiek en wat er precies bij komt kijken. als het bij jullie niet lukt in een normaal gezin zonder zelfs al dat verloop nog, waarom zou het dan bij hun wel lukken? het lukt bij jullie niet omdat de problematiek te heftig is, het meer is dan jullie aankunnen...daar is niks mis mee overigens, vind het goed dat jullie dit zelf inzien. ik denk ook dat een gezinshuis voor nu de beste stap, daar kan de meer gespecialiseerde hulp geboden worden en toch nog in een gezinssituatie. ik hoop echt dat je aan t verstand van je so gepeuterd krijgt en dat ze geen verdere stappen zullen proberen te ondernemen, dat zal een heleboel extra onrust met zich meebrengen.
Pff.. zo klaar met die mensen.. ze vinden dat we hun laten barsten, wij moeten hun steunen.. vinden ze.. Respecteer nou gewoon de (indirecte) keuze die je zoon maakt, wij hebben bijna 4 jaar voor hem gezorgd, hoe kunnen zij die aan de zijlijn staan zou beter weten wat hij nodig heeft? Ze gaan gewoon door met advocaat ed..
Poeh ik zou proberen echt afstand te nemen. Dit is tussen hen en jeugdzorg. Daar kunnen jij en je man niets aan veranderen. En hopelijk krijgt je pleegzoon daar ook niets van mee.
beetje jammer dat ze hun belang dus boven die van jullie pleegzoon stellen.... hopelijk kun je je pleegzoon wat afschermen voor dit getouwtrek. succes en sterkte!
Ooh nee, alsof het drama al niet groot genoeg was voor jullie met het nemen van deze beslissing. Zij zouden juist achter jullie moeten staan en jullie moeten steunen en jullie niet hen moeten steunen in deze situatie! Wat een rare hersenkronkel hebben die mensen, hopen dat het tijdelijk is en dat ze het nog gaan inzien
We hebben geprobeerd ze op een ander idee te brengen maar niet gelukt. Woensdag hadden we het helemaal gehad, mijn man was echt lamgeslagen. Geen respect voor onze keuzes terwijl wij bijna 4 jaar voor hem hebben gezorgd, zij vinden dat ze het beter weten terwijl ze nog geen 10% hebben meegekregen wat wij allemaal hebben meegemaakt met dat ventje.. geen respect, geen troostende woorden omdat wij onze zoon moeten gaan missen, geen begrip.. alleen maar afwijzende woorden en verwijten dat we hun moeten steunen, we laten ze barsten zeggen ze.. Ik kan er echt niet bij dat je zo doet tegen je bloedeigen zoon.. Mijn man heeft al zijn boosheid en alles wat hij voelde die kant op geslingerd met de mededeling dat we voorlopig even geen contact meer hebben.. er kwam 1 reactie: die hadden we niet zien aankomen, in dat geval stoppen we met de advocaat, als we moeten kiezen tussen onze zoon en onze kleinzoon kiezen we voor jou. Daarna geen woord meer van ze vernomen.. ergens wel lekker rustig, maar ik vind het ergens wel raar.. je zoon geeft aan dat hij enorm teleurgesteld is en geen contact meer wil.. Ik zou als moeder zijnde er alles aan doen om het contact weer op de rit te krijgen en mijn excuses aanbieden..
@bloomm wauw heftig verhaal.. Ik vraag me af hou het nu gaat? Is jullie pleegzoon al geplaatst in een woongroep? Hebben zijn biologische ouders nog gezag over hem, of hebben uberhaubt nog contact met hem of jullie? Wat is eigenlijk de reden dat hij uithuis was geplaatst? En word er niet meer gewerkt aan een terugplaatsing naar zijn biologische ouders? Sorry voor zoveel vragen..
Hoi! Morgen hebben we een gesprek met de coördinator van 2 gezinshuizen waar misschien nog plek is, ze zoeken de beste match, hopelijk word het er 1 van die 2. Biologische ouders zijn uit de ouderlijke macht gezet, hij ziet ze 1 keer in de maand. Zijn biologische ouders zijn niet in staat om hem op te voeden, ze willen het heel graag maar kunnen het niet ivm laag iq.
Jeetje, wat een heftige periode hebben jullie gehad (en nog steeds denk ik). Wat een moeilijke en moedige keuze om voor jullie pleegzoon een andere woonsituatie te zoeken. Hoe vreselijk het ook is, er zijn kinderen die zodanig beschadigd zijn dat ze niet meer in een gewone gezinssituatie kunnen functioneren en meer professionele hulp nodig hebben. In mijn ogen kiezen jullie hierbij niet alleen een betere oplossing voor jullie zelf, maar ook voor je pleegzoon. Wij hebben ook een pleegdochter met de nodige gedragsproblemen (adhd en hechtingsstoornis) en bepaalde periodes zijn echt heel zwaar. Maar gelukkig is ze wel 'leerbaar' en gaat het ook in fases weer heel goed. Maar in de zware fases vraag ik me ook wel eens af hoe we het volhouden. Of ik maak me bij voorbaat al zorgen om de puberteit, want als ze met 8 jr al bepaalde dingen bedenkt die echt niet kunnen, wat doet ze dan als ze 16 is. Dus ook al gaat ze bij ons opgroeien (wij hebben inmiddels ook voogdij), hou ik altijd in mijn achterhoofd dat het ook hier zodanig mis kan gaan, dat ze uit huisgeplaatst moet worden. En dan ook nog de reactie van je schoonouders, daar zit je echt op te wachten als je al zo'n moeilijke beslissing hebt genomen... Ik hoop voor jullie dat 1 van die gezinshuizen de juiste plek voor hem is en wens jullie veel sterkte.
Bloom, heftig allemaal. Wat mankeert het mannetje precies buiten de hechtingsstoornis om? Ik bedoel, hoe ernstig zijn zijn achterstanden? Uit je verhaal maak ik niet echt op wat het probleem precies is waarom hij weg moet. Misschien ook omdat je twee andere kinderen qua leeftijd er dicht op zitten en het daardoor ook druk en pittig is? Ik hoop iig dat hij daar echt zn plek mag vinden, maar liever nog dat hij weer in een normaal gezin mag gaan wonen op korte termijn, ik geloof toch wel dat dat het beste zou zijn. Sterkte!
Ik ga hier niet in details treden.. de hulpverlening om ons heen ziet ook dat het niet meer gaat. Helaas heeft hij meer nodig dan een gewoon gezin kan bieden. Hopelijk gaat hij in een gezinshuis ook een fijn plekje krijgen waar hij krijgt wat hij nodig heeft om zich op zijn eigen manier veilig te kunnen ontwikkelen.
Helaas zou je als "echte" ouders zo ook denken, je houdt van je kind maar door zijn problematiek moet je als ouders soms hele moeilijke keuzes maken. Keuzes die nodig zijn om de rest van het gezin te beschermen. Hoeveel je ook van je kind houdt als je op het punt komt dat je je andere kinderen moet beschermen tegen broer/zus dan kom je als ouder op het pijnlijke punt dat je moet besluiten om je kind uit huis te plaatsen.