Fay is sinds 2 weken steeds smiddags rond een uur of 3 tot ´savond een uur of 8 aan een stuk aan het krijsen als ze met papa of haar beppe is. Ik heb veel avonddiensten gedraait en daarom is mijn partner veel alleen met Fay. Als ik alleen ben met haar doet ze ook wel wat lastig met slapen, maar ze huilt niet de hele tijd. Mijn partner probeert vanalles. Gaat met haar wandelen, luier, voeding wel of juist niet. Het is nu zo dat hij er helemaal dol van word en er heel erg tegenop ziet om nog alleen te zijn met ons meisje. Fay is echt van een makkelijke tevreden baby, naar een onrustig huilend meisje gegaan. Iemand dit ook meegemaakt? Is dit nu al eenkennigheid?
Zou eenkennig kunnen zijn. Mijn dochter heeft het de laatste dagen met fruithapje, groentehapje en boterham.. ze gaat keihard krijsen als iemand anders het geeft als ik.. best vervelend.. op het kdv had dus niets op en hadden ze maar weer een fles gegeven maar ook dan blijft ze overstuur.. maar ja misschien ook een sprongetje.. weet even niet uit me hoofd of dat er rond de 4 maanden een sprong.. volgens mij wel..
Kan het niet zijn dat hij teveel probeert? Dus teveel dingen afwisseld om der te sussen? Misschien draagdoek een idee?
Wat doet hij allemaal om haar te troosten? Het is haar vader, dus denk niet dat ze al eenkennig naar hem toe zou moeten zijn. Was hij minder betrokken bij de verzorging vroeger? Draagdoek kan idd een idee zijn, dan raakt ze ook gewend aan echt dicht bij papa zijn. En ze huilt echt aan een stuk door? Kan ook oververmoeidheid zijn en als hij dan teveel probeert om haar stil te krijgen raakt ze helemaal over haar toeren. Ik denk dit omdat het wel aan mijn dochter doet denken. Als zij moe is moet je ook met niets aankomen, anders is het goed mis.
Mijn partner is vanaf dag 1 al heel erg betrokken bij de verzorging van Fay. Het is zelfs zo dat hij misschien wel meer voor haar zorgt dan ik. Een draagdoek hebben we al, maar gebruiken we heel weinig. Misschien die maar weer eens proberen. Zoals gisteren was ze idd erg moe, maar ze kon dus niet slapen. Dit alles volgens mijn partner. Ook de fles drinkt ze niet echt lekker. (bij mij wel zonder probleem) Ik voel me nu echt rot als ik weer naar me werk ga.
Mijn partner zegt dat ze wel aan een stuk door krijst. Niet huilen maar echt krijzen. Zelf hoor ik haar nooit echt krijzen, alleen als ze pijn heeft of erg boos is doet ze dat. Wat hij probeert? Ik denk dat hij het rijtje afgaat. Luier, voeding, wel of geen prikkels. Vermoeidheid, huid honger. Volgens hem werkt niets.
Legt hij haar op tijd op bed bij de eerste moeheidssignalen? Kun je hem haar eens laten verzorgen als jij thuis bent om te kijken wat hij anders doet dan jij? Heeft ze dit toevallig sinds prikjes?
Wat vervelend voor jullie. Misschien een idee om eens mee te kijken hoe hij het doet. Kijken of je tips kunt geven? Of andersom dat hij met jouw meekijkt? En op dagen dat jullie samen zijn, hem meer de zorg laten doen zodat ze daar aan went? Met 4 maanden is er wel een sprong (zitten we hier nu in, gaan slapen is erug moeilijk)
Ik heb de prikjes toevallig verschoven omdat ik toen vond dat ze wat verkouden was. Ze moet de prikjes volgende week weer. Maar als ze zo blijft stel ik ze weer uit of laat ik ze vallen. Het is idd een goed idee om eens te gaan meekijken als hij haar verzorgt. Als ze dan begint te krijzen pak ik haar meestal over en word ze weer rustig. Het weekend laat ik hem maar een dagje aanklungelen. Kan heel goed een sprong zijn, al weet ik niet precies wat het inhoud. Wat ik eruit begrepen heb is dat ze even wat minder lekker in hun vel zitten en daarna iets nieuws kunnen. Maar hoe en wat rond de 4 maanden. Fay is wel met 38 weken zwangerschap gehaald met een keizersnede. Kan ze dan wat later zijn? Ze is in haar doen en laten / ontwikkeling ook wat langzamer dan andere baby's om me heen.
Dan zitten ze idd even wat minder goed in hun vel, maar krijsen hoort er eigenlijk niet bij, meer huilerig en hangerig. Kan je man haar ook niet troosten?
Als ze begint kan mijn man haar niet stil krijgen. Ze houd dan pas op als ze doodmoe in slaap valt. Of als hij me haalt met de auto van me werk. (ik heb hem gezegt dat hij anders een rondje met haar moet gaan rijden, maar hij wil haar niet te lang in de maxi cosi laten slapen.)
Mijn dochtertje heeft het ook als mijn man oppast.. maar ook wel als ze bij mijn ouders of schoonouders is.. Dat is ook al vanaf dat ze 3/4 maanden oud is en nu nog steeds. Mijn man probeert ook van alles. Rondjes door het huis lopen, wandelen met de wagen, flesje,schone pamper.. niks helpt. Ik zie er soms tegenop om haar achter te laten bij mijn man of bij iemand anders omdat ik weet dat het vaak krijsen wordt.. Het gaat heel soms wel goed, dan valt ze bijv. gelijk in slaap. Ik heb ook allerlei tips gegeven over dat ze haar zo gauw ze moe is gelijk op bed moeten leggen enz. maar toch is het vaak zo dat alleen ik haar stil krijg. Heel vervelend, niet alleen voor mij maar vooral ook voor hen natuurlijk.. Ik hoop ook dat het weer over gaat en dat ik haar ook gewoon met een gerust hart bij iemand anders kan laten.
Liever slapend in de maxicosi dan wakker en krijsend hoor... Of anders met haar lopen in de wandelwagen?
Ja dat zei ik ook al tegen hem. De wandelwagen werkt niet. Ik ben blij dat ook andere hetzelfde hebben. (natuurlijk niet blij dat je kindje ook krijst en je ze niet gerust achter kan laten.) Ook bij haar Beppe krijst ze en op het KDV wil ze hele tijd alleen maar op schoot. Gelukkig ben ik nu vrij tot maandag en kan ik even een weekje met haar bezig zijn.
Misschien toch wel een sprongetje? Want rond de 19 weken is er weer een sprongetje. Of komen er misschien bijna tandjes aan ?
Hier ook een huilende baby als papa papa-dag heeft. En indd een papa die van alles en nog wat probeert en dan radeloos Is als niks werkt. Hij is een soort van "blij" dat hij even geen papa-dag heeft (ik zit zonder werk). Ik vind het altijd heel zielig voor m'n vriend en m'n dochter, maar ook voor m'n zoon die eigenlijk dan een beetje achterblijft met aandacht enz. En waar het aan ligt.... Ik denk zelf te laat op bed waardoor ze teveel prikkels heeft gehad en niet meer in slaap kan komen. En dan doordat m'n vriend van alles en nog wat gaat proberen en zelf gestrest raakt schiet het helemaal niet op. Edit: Klinkt een beetje lullig dat hij blij is dat hij geen papa-dag heeft haha. Even voor de duidelijkheid: hij houdt van onze dochter (en zoon) en is echt dol op ze maar hij vindt het gewoon erg lastig als ze zo klein zijn. Dat had hij bij onze zoon ook al. Hij vindt het leuker als ze wat ouder zijn en hij er wat meer mee kan doen.
klinkt echt als de 4 maanden sprong.ga ik hier ook doorheen. ik moet alles doen met haar.ze gaat echt overstuur huilen bij haar papa of haar grote broer als die alleen al naar haar kijkt. slapen is een drama achter elkaar huilt ze. niks ligt goed. zelfs op mijn borst niet. gelukkig loopt hij hier al ten einde maar dacht echt dat ik gek werd...
Hier ook hetzelfde met onze jongste... Als ze begint met huilen en ik ben er niet kan ze inderdaad erg gaan krijsen en krijgt mijn man haar niet stil. Ze zet zich zelfs helemaal aan hem af. Nu nog steeds terwijl ze al 1 jaar is, maar het begon al bij 3 maanden dat alleen ik haar stil kreeg als ze huilde. Hoe gaat het bij jullie als jij er wel bent? Wil ze dan ook alleen maar jou? Bij ons is dit namelijk wel het geval. Zodra ik in beeld ben wil ze bij mij zijn... en niemand anders.
Ik denk niet dat het een 'sprong' is eigenlijk. Mijn meisje is donderdag 6 maanden en het begon al toen ze ongeveer 3 maanden was. Is wel een hele grote sprong dan Maar ik weet hoe vervelend het is en dat je er niks aan kan doen