Hai allemaal, Ik lees al een hele tijd mee met verschillende topics en post zo af en toe wat als ik er weer eens doorheen zit en dit is weer zo'n moment. Ik zit er weer even helemaal doorheen, ben onderhand al meer dan anderhalf jaar verder en nog steeds geen zwangerschap. ( ik kan het soms heel goed relativeren omdat ik weet dat er meiden zijn die al veel langer bezig zijn maar nu lukt dat even niet, sorry) Alle onderzoeken zijn meer dan positief, volgens het welbekende rekenmodel hebben we 54% kans op een spontane zwangerschap maar die is vooralsnog uitgebleven. We zijn nu bezig met de eerste iui en wat valt me dat zwaar! dagelijks prikken van de hormonen en mijn emoties totaal in een rollercoaster. Morgen inseminatie en mijn man en ik hebben afgesproken dat we het even bij deze keer laten en dan een stop omdat ik het even niet meer trek. Zwanger worden is niet meer leuk, ik ben er even helemaal klaar mee!! Daar kom ik bij het punt dat ik zo sterk het gevoel heb dat ik niet voldoende rust en ruimte in mijn lijf heb voor een zwangerschap, hoe graag ik het ook wil. Gek is dat want hoe ik aan dat gevoel kom weet ik niet, ik ben wel iemand die al gauw aan het piekeren gaat en mezelf echt emotioneel flink kan straffen als ik in mijn ogen heb gefaald. Ik ben de psychologen al voorbij en loop nu bij een energetisch therapeut. Op mijn werk is er teveel stress en vanaf januari ga ik terug in functie om wat meer rust te krijgen voor mezelf. Ik ben zelfs weer stiekem ben gaan roken door de stress en kwel mezelf bij elke sigaret dat ik zwak ben en dat het niet lukt om te laten ( een stemmetje die dan zegt; zie nou wel dat het niet lukt, dat komt omdat je stiekem rookt, wil je het eigenlijk wel zo graag want anders was je vast gestopt!!) Ik heb dit zo groot gemaakt dat ik mezelf de schuld geef dat ik daarom nog niet zwanger ben!!!! ik wil zo graag stoppen maar het lukt niet en omdat niemand in mijn omgeving weet dat ik rook kan ik het ook niet met iemand delen dat dit zo lastig is, vandaar dat ik de behoefte had om dit met jullie te delen, dat geeft me misschien kracht om wel te stoppen!! ( ik heb tegen mezelf gezegd dat ik na de inseminatie, morgen dus, ga stoppen maar omdat ik elke dag wel een reden bedenk om te stoppen ben ik bang dat dit weer niet zal lukken. ) Meiden, ik wilde dit gewoon even droppen, moest even van mijn hart. Bedankt voor het lezen! xx
ik weet hoe je je voelt wij zijn al ruim 2 jaar bezig en nog steeds niet zwanger wij hebben ook alle onderzoeken gehad en die waren allemaal boven gemiddeld dus ook hier zou t moeten lukken helaas lukt dat niet,ik/wij richten ons weer op de andere mooie dingen t leven en van alle leuke dingen die je lekker makkelijk doet als je geen kinderen heb succes en sterkte en niet morgen stoppen met roken maar nu meteen
Het enige wat ik kan zeggen is dikke dikke knuffel! Het wachten is inderdaad geen ruk aan en ben er zelf ook klaar mee, maar we hebben maar 1 optie: doorgaan! (Zegt iemand die om half 12 nog in bed ligt, omdat ze de puf niet heeft aardig voor zichzelf te zijn... Oké, even een schop onder m'n eigen kont en douchen, hop!!)
Lief van jullie, en fijn om het even te kunnen delen!! Jullie ook heel veel sterkte en een dikke knuffel En Sem frummel, sigaretten net weggegooid, ik moet dit kunnen!!! En Annemoon, hup lekker douchen, het is een mooie dag!!
Aaah meis...ik ken de klappen van deze zweep ook. Hier ook al bijna anderhalf jaar bezig. We hebben door mijn hormoonhuishouding zelfs een jaar voor niks geklust want kon zo nooit zwanger raken. Nu zijn door medicatie de hormonen goed, maar nog steeds geen zwangerschap. Zelf denk ik ook dat het komt doordat ik er veel te veel mee bezig ben. Maar hoe zet je die knop om....zucht.
Heel begrijpelijk dat je je zo voelt. Een dikke knuffel voor jou. En ga op je gevoel af, geestelijk moet je i.d.d. een mate van rust en ontspanning hebben om 'open' te staan voor een zwangerschap. Ik ben ook heel streng voor mezelf en kan ook behoorlijk piekeren dus ik weet hoe je je voelt. Als de MMM teveel stress meebrengt zou ik het idd maar even laten rusten. Wie weet, als je een beetje rust in je hoofd en lijf hebt gebeurt het misschien spontaan! In ieder geval heel veel succes!
Ik weet helaas hoe je je voelt! Het is zo oneerlijk dat het bij ons mmm meiden niet lukt. Je raakt gefrustreerd , boos, verdrietig, alle emoties ten top. Maar hou vol meid, geef de moed niet op.
Boh ster als ik het zo zie heb jij ook al heel wat voor je kiezen gehad he! Heel veel succes allemaal!
Ik weet niet hoe machteloos je je wel niet moet voelen in deze situatie.. Ik wens je heel veel kracht toe, als je nu het gevoel hebt dat het je teveel wordt is het denk ik wijs om even een pauze in te lassen. Sterkte voor jou en je partner!
Ik snap je helemaal. En nee, het is niet jouw schuld. Natuurlijk niet, het roken is een gevolg van dit alles, geen onwil! Ik ben zelf van mening dat je er helemaal niets aan kunt doen. Ook het feit dat je ermee bezig bent of dat het stress veroorzaakt heeft er imo niets mee te maken. Die stress zou je niet gehad hebben als je "gewoon" zwanger was geraakt. Er valt jou niets te verwijten.
Thanx beepje Ik heb het ook heel zwaar. Heb soms ook wel het gevoel dat het me allemaal wat teveel wordt. Ik heb al zoveel doorstaan, maar helaas heb ik nog een lange weg te gaan