wat een vreselijke beslissing zeg. Maar voor mij zou ook de grens bereikt zijn. Als ik de 2 foto's ,et elkaar vergelijk is hij 'op'. Hoop dat je bgrijpt wat ik bedoel. De hond van mijn moeder had ook aan zijn nieren en afvallen en zo. Maar buiten rende hij nog en speelde hij nog maar toch hebben ze de beslissing genomen om hem in te laten slapen. Hij had veel pijn en kon gewoon niet meer. Heel veel sterkte!
de malamute valt onder de poolhondengroep en deze staan nog het dichtst bij de natuur. een dier in de natuur laat zijn pijn en zwakte niet zien omdat hij dan ten prooi valt. wat dus ook inhoud en ik met onze husky's gemerkt heb is dat ze totaal niks laten merken van pijn ook al gaan ze door enorme pijnen. als jou hond af en toe laat zien dat hij pijn heeft dan is dit ook heeeel erg veel pijn. als ik kijk naar de voor en na foto's schrik ik enorm. er is echt niks meer van de hond over. het is een aflopende zaak. op dit moment loopt hij nog maar als hij nog meer afvalt dan vreet zijn lichaam alle spiermassa ook op en dan komt er een tijd dat zijn HD onverdraaglijk wordt. lopen gaat nog meer pijn doen en door gebrek aan spier massa kunnen heupen ook zo uit de kom schieten bij een verkeerde beweging. als hij af blijft vallen en ziek blijft door zijn nieren en het niet stabiliseerd is het alleen een kwestie van tijd totdat hij uit zichzelf inslaapt. echter dit kan lang maar ook kort duren en tot die tijd zal hij pijn lijden. je hebt deze hond als herplaatser enorm geholpen en alles voor hem gedaan. geduld gehad, hem vast ook veel moeten leren, en lief hebben. er komt een tijd dat je hem los moet laten en hem zijn rust geeft. vraag je af welke meerwaarde het voor de hond heeft om te blijven leven. zijn er nog steeds meer plezierige momenten dan akelige momenten en weegt het op tegen de pijn die je hond moet lijden. snap je man ook wel hoor. je wilt graag nog zo lang mogelijk van hem genieten en hem niet kwijt. en elke keer tijdens de wandeling als hij even opleeft dan geeft het weer een reden om nog even door te gaan. maar op een gegeven moment komt toch het punt. doe ik het voor de hond of omdat ik zelf de hond nog niet kwijt wil. sterkte de komende tijd met wat jullie ook beslissen.
We hebben telefonisch met de dierenarts gesproken en zullen morgen met Kenzo erheen gaan.Hij zal dan met ons beslissen hoe of wat. Zoals ik al eerder zei heb ik die beslissing al voor mezelf genomen. Kenzo is een sterke Malamute die inderdaad amper wat laat merken wat betreft pijn.Buiten tijdens het uitlaten laat hij ook wel zien dat hij nog mee kan maar eenmaal thuis is hij bekaf.Wat Mamaatjevan5 en denise89 zeggen over de Malamute klopt helemaal.Voor mij ook weer een reden om te zeggen van tot hier en niet verder.Heb vanmiddag weer lopen janken want mijn man staat er niet achter en ik heb het daar weer erg moeilijk mee.De band tussen mij en Kenzo is altijd erg sterk geweest. Hij is mijn alles en ik voel gewoon en zie dat hij niet meer kan.Ook al kwispelt hij wel in de ochtend als ik beneden kom. Vandaag toen ik zat te janken kwam hij naar mij toe en legde zijn hoofd op mijn schoot.Typisch Kenzo....ik huil en hij is er....hij is zo lief. En ik snap echt dat mijn man dit erg moeilijk vind.....dat vind ik zelf ook maar om hem zo te zien doet zo'n pijn. Ik hoop dat de dierenarts met mij eens is en mijn man kan en zal overtuigen dat het nu niet meer kan. Bedankt voor al de lieve berichtjes. Ik heb mijn man alles laten lezen en ergens begrijpt hij het ook wel maar hij heeft het er ook erg moeilijk mee.
tuurlijk heeft je man het er moeilijk mee, het is zo definitief, zo pijnlijk, je weet dat die dag komt, maar je wilt het niet. dit soort momenten zijn gewoon PIEP, en misschien is het idd verstandig dat de DA de keuze gaat maken, wat het eerlijkst is voor de hond.
Als ie nog gewoon mee gaat lopen en nog rent en vrolijk is, dan zou voor mij de grens niet bereikt zijn. Een dier geeft het zelf aan, eet niet meer, drinkt niet meer, wilt niet meer mee naar buiten en ligt alleen maar. Dan is een beest op. Als ie nog eet, drinkt en vrolijk mee naar buiten gaat en nog rent, niet. http://www.zwangerschapspagina.nl/members/17124-albums1724-picture7655.jpg wat is ie daar HUGE trouwens.
lees je even in over de alaskan malamute alsjeblieft deze hond zal NOOIT opgeven tenzij hij letterlijk dood neer valt het is crue gezegd maar het is met deze honden zo, deze hond is op ondanks dat hij kwispelt en naar buiten gaat, het is zijn natuur om of te werken of dood neer te vallen (sorry dat ik het zo hard zeg maar het kan niet mooier gemaakt worden) en ik snap je man 100% ik zou alleen tegen je man willen zeggen zoveel als je van kenzo houd soms is houden van ook loslaten en een ander gunnen (gun kenzo een waardig afscheid een alaskan is een trotse hond laat hem in trots en waardigheid gaan)
en aan dit bericht kan je merken dat hij op is en als je dan nog kan zeggen dat zo een hond ( helemaal een alaskan) nog zin heeft in het leven dat kan je toch echt niet menen een alaskan die altijd sterk is altijd werken zal hoe ziek zwak ook en dit meemaakt is op (sterker nog elke andere hond die dit meemaakt is op maar een trotse alaskan helemaal)
Als ik dit beestje zo zie, heeft hij pijn. Hij straalt geen vrolijkheid meer uit, hij zit gewoon zijn 'tijd uit te zitten'. Trillen betekend vaak bij een hond dat ze pijn hebben, als ze er ook nog bij piepen hebben ze echt wel heel veel pijn want over het algemeen zijn honden bikkels. Het afvallen is ook zeker geen goed teken, maar dit kan natuurlijk door de diarree kunnen. Als jij niet ingrijpt gaat moeder natuur dit uiteindelijk doen, en ik denk dat je idd beter naar de dierenarts kunt om het beestje te laten inslapen, en van zijn pijn af te helpen, dan dat je hem laat lijden. Wel balen dat je vriend hier niet achter staat... ik zal dr een flinke ruzie om starten denk ik..
Ooooh, wat een verschrikkelijke keuze... ik voel de verdriet door je berichten heen en zit hier gewoon stiekem met je mee te huilen.... Een heeeeeeeeeele dikke knuffel voor jou, je man en jullie prachtige hond! Er is maar weinig van het mooie beest over en je ziet gewoon op de laatste foto die jij plaatste dat hij ongelukkig is Ik hoop dat de dierenarts jouw man kan overtuigen vandaag want dit kan echt niet langer Hoe moeilijk het ook is... Ooh, wat verschrikkelijk moeilijk en oneerlijk zijn deze dingen altijd Hoe zijn jullie de nacht doorgekomen? Hoe gaat het nu?
Ik zou vandaag opnieuw bloed laten prikken. Ik denk, als ik eht verhaal zo lees, zijn nierwaarde echt niet goed meer zijn en hij zichzelf aan het vergiftigen is. Misschien als je man dat hoort hij er ook van schrikt en hem dan wel kan laten gaan. Het is en blijft een moeilijke beslissing! Liefde is ook durven los laten, hoe moeilijk dit soms ook is!
Ach meis, wat verschrikkelijk... Ik weet helaas wat je doormaakt en hoe moeilijk het is om de beslissing te maken! Vorig jaar mei werd onze husky Kaya ziek, alles wat jij ook benoemd, urine en ontlasting laten lopen, enorm veel afvallen (ong. 10 kilo), er uitgeblust uitzien en ze leek gewoon op, terwijl ze buiten nog zo vrolijk was... De dierenarts wilde er alles aan doen om haar te helpen, ze is meerdere keren onderzocht, lichamelijk, bloed, urine en ontlastingkweken, maar niks afwijkends te vinden... Ze heeft een heel scala aan medicatie gehad, en op een gegeven moment ben ik zelfs gaan dwangvoederen (ze was toen al 2,5 week gestopt met eten...) zonder resultaat... 17 juni, een week voor onze bruiloft hebben we haar op laten nemen en heeft ze lang aan het infuus gelegen, maar ze wilde gewoon absoluut niet eten, drinken overigens wel, en veel... Ze ging er weer iets beter uitzien maar toch voelde het niet goed! 27 juni, 3 dagen na onze bruiloft heb ik haar mee naar huis genomen, maar de volgende ochtend wist ik dat het niet eerlijk was, ze wilde niet meer en was op, toen wist ik wat ik moest laten doen... Ze is helaas maar 11,5 jaar geworden, maar wat een prachtbeest was het! De dierenarts heeft nooit een verklaring kunnen vinden voor het stoppen met eten en haar snelle achteruitgang... Ik kan alleen maar zeggen dat je zelf weet wat het beste is voor jullie beestje, jij (of jullie) moet bepalen wanneer het genoeg is geweest, al zegt de blik in zijn ogen mij genoeg... En vergeet niet, je hond kan niet zeggen ik wil niet meer, maar jij kan dat wel en haar hiermee verder lijden besparen... Heel veel sterkte met het nemen van de beslissing! En hier nog een foto van mijn moppie...
Mango...wat een pracht van een beest ook!!! Een hond in laten slapen doet verschrikkelijk veel pijn, maar het getuigt van grote liefde en respect om het lijden te eindigen. Hoe moeilijk ook... Ik mis mijn lieve kleine jack russeltje ook nog elke dag, maar wij zijn blij dat wij deze beslissing voor haar hebben genomen, hoe stom het ook klinkt... Het is intussen al bijna 5 jaar geleden en ik denk nog elke dag aan haar
Dankje... Mijn mooie roodbruine meisje met haar knalblauwe ogen... Ik heb vorig jaar dus 2 honden in moeten laten slapen (januari en juni), het is een van de meest verschrikkelijke dingen die ik ooit heb moeten laten doen... Pas achteraf, na weken, weet je dat de beslissing die je hebt gemaakt de juiste was, ook al doet het gemis heel veel pijn... Ik heb overal foto's staan en denk tijdens de wandelingen met mn andere honden en op speciale plekjes nog steeds veel aan ze, maar het is goed zo...
Honden zijn roedel dieren en laten geen pijn zien, geen teken van zwakte, want in een roedel worden ze dan verstoten, en dat geldt niet alleen voor de malamute, mijn hond (een cão de fila de são miguel) is net zo. Echter weet ik dat het haar nu vele malen beter gaat omdat ze eet en drinkt en gewoon netjes op gewicht blijft. Voor Kenzo is het genoeg geweest, ook al loopt ie buiten vrolijk mee, hij laat geen pijn zien omdat hij geen zwakte wilt tonen tegenover andere honden. Kijk maar eens naar honden in het wild, dan zie je veel overeenkomsten. TS, veel sterkte vandaag!!
ik zou met de dierenarts bespreken of de grens bereikt is. ik vind zo'n keuze altijd erg moeilijk zelf te bepalen. als je samen met je man gaat en je vraagt een eerlijk gesprek aan waarin ze de tijd voor jullie nemen. ik denk dat zeker je man zich er toch bij neer zal gaan moeten leggen dat het een kwestie van dagen of weken is. het is egoistisch als het beestje veel pijn heeft om hem voor het belang van de baas in leven te houden. maar de dierenarts kan dat veel beter met jullie bespreken. die weet precies of hij pijn heeft enz. heel veel sterkte met dit naderende verlies.
Wat een vreselijk moeilijke keuze, maar ook ik denk dat de grens van je hond bereikt is, nu die van je man nog. Weet helaas hoe moeilijk het is. Onze hond had ernstige epileptie waar geen medicijn tegen hielp. Hij draaide af en toe helemaal door (sprong van de flat, angst aanvallen etc.) en had op het laatst constant toevallen die alleen met een narcose even te stoppen waren. Had hij geen toevallen rende hij het hele bos door, at goed en wilde de hele dag spelen, maar deze momenten werden steeds minder dus hebben we besloten (op advies van de da) hem toch in te laten slapen, maar jeetje wat was dat moeilijk! Ook hier staat de urn met foto in huis en zo denken we nog iedere dag aan hem! Sterkte!