Hoihoi Ik ben nieuw hier, maar wil eventje mijn hart luchten! Wij zijn sinds 1 april druk aan het klussen voor een kleintje! Tot heden helaas nog niet zwanger! En ik ben zo bang dat het ons ook niet gaat lukken! Dat wij bij die 10% horen waar het niet bij lukt! Ik weet dat we pas begonnen zijn, maar mijn gevoel zegt gewoon dat het zo is! Ik heb dat gevoel altijd al gehad, al voor dat we begonnen met klussen. Mijn man heeft als kind een gebroken zak gehad, dit is goed genezen en volgens de artsen is dat absoluut niet slecht voor een eventuele kinderwens. Ik ben vorig jaar geopereerd aan cystes op mijn eierstok, en ook dit is volgens de arsten niet slecht voor een kinderwens...Maar toch kan ik het niet van me afzetten! Beiden hebben we een operatie gehad aan onze voortplantingsorganen! Mijn man is veel nuchterder, en die is er ook heilig van overtuigt dat het ons wel gaat lukken! Ik wil zo graag het rot gevoel naast me neerleggen! Maar het lukt niet! Hebben andere hier ook last van? Wie herkent dit? Ik denk namelijk gelijk: als ik er zo heilig van overtuigt ben dat het ons niet gaat lukken, die gevoelens komen toch niet uit de lucht vallen??? Mijn NOD is 21 juli, net de klusweek achter de rug, dus we gaan maar weer duimen! kus miek
ik zou me nog niet druk maken je bent pas van af april bezig dat is erg kort . ik ben al bezig van af september 2005 collega van me heeft 1 eierstok andere is verwijderd door omdat ze ook een cyste had en die heeft 2 kinderen mogen krijgen
Ik snap wel een beetje wat je bedoelt. Ik ben 39 en ik ben heel erg bang dat we te lang gewacht hebben .... Maar ja...eerst moesten we de financiele problemen nog even te lijf, dus het kon niet anders. Maar ook ik ben heel erg bang dat het er niet meer inzit...
bedankt voor jullie snelle reacties! Ik weet dat we net bezig zijn, nu ronde 4, maar het is een gevoel dat ik al jaren heb! Niet pas sinds we bezig zijn... Ik vraag me dus af of er meerdere zijn die dat gevoel herkennen...
Lieve Sonja, ik blijf positief hoor....maar ik zal toch wel ff moeten slikken mocht je pendel-uitslag niet doorgaan..hiihih... De maand erop zullen we verstek moeten laten gaan wegens de vakantie....dus ik hoop zo dat het nu al raak is.... Ben wel misselijken ik heb een kramperig gevoel weer onderin mijn buik,, maar net als wat Dreamy zegt: ik voel elke maand wel wat wat op zwangerschapskwaaltjes lijkt...
dat heb ik ook hoor als ik maar even wat voel dan heb ik zo van zal het raak zijn,en dan denk ik later van son doe normaal om bij elk krampje,steekje dat te denken
Niet dat ik nooit zwanger zou worden, maar wel dat er iets 'niet goed' zal zijn met het kindje. (Niet dat ik dan bij voorbaat zou zeggen dat ik het niet wil houden hoor! Ligt aan de aard van de afwijkingen) Dit durf ik eigenlijk niet eens uit te spreken, in de angst dat ik het over mezelf afroep. Maar toch 'voel' ik dit al sinds ik een klein meisje was... gek he?
carol.. dat is nu precies wat ik bedoel! Ik dan met niet zwanger kunnen worden, en jij met dat het kindje wat mankeerd! Maar ik heb het ook altijd zo gevoeld! Ik durf het ook niet goed uit te spreken, alsof ik er dan maar vrede mee heb en het echt gebeurt...
Wij zijn ook vanaf april bezig en ben gelukkig al bij de gyn geweest want dacht dat het helemaal niet goed zat. Maar alles was gelukkig goed dus dat het nog niet lukt ligt niet aan mij.. dus afwachten maar. Moet voor me 30ste alle kinderen hebben. Oma had kanker aan de baarmoeder.
Ik heb dat ook hoor dat ik op de een of andere manier niet wil geloven dat het bij ons vanzelf zal gaan (nou ja, letterlijk vanzelf is wel heel lastig ). Maar toch, richting mijn NOD ga ik er in geloven tot ik weer bepaalde dingen voel. En na de NOD, dan komt dat gevoel weer terug.
Ken het gevoel en zit nu in ronde 9. Bij de dok langsgeweest maar die wil pas in september weer verder met me. Echt balen, ik weet nu al dat ik het gewoon niet ga kunnen laten om er iets op te zeggen als ze effectief iets zouden vinden wat het zwanger worden bemoeilijkt. Mijn vriend vindt het ook best erg voor me, die wil maandag zelfs al langsgaan om eens te horen of ze hem dan al eventueel niet kunnen testen omdat hij (klein leugentje dan daar) wel een reden heeft om aan te nemen dat het probleem bij hem zou kunnen liggen. Iig, ik vond dat zo lief van hem want ik weet nog goed hoe hij reageerde toen ik hem vertelde dat er voor hem ook tests in het verschiet lagen.
Heel herkenbaar Miekie, ik heb eigenlijk ook al zo lang ik een kinderwens heb (en dat is al jaren) het gevoel dat het me niet gegund is. We zijn nu pas in de 2e ronde bezig en ik probeer me ook niet teveel van dat gevoel aan te trekken omdat ik diep van binnen me wel realiseer dat het puur angst is, maar het is wel moeilijk!
Hoi, Dit klinkt mij heel bekend in de oren ik heb dat gevoel namelijk altijd al gehad. en ik (wij) hebben er niet eens een reden voor. Vooral toen ik hoorde dat mijn beste vriendin al met haar 30 in een vervroegde overgang was. echt heel erg.( ze is wel een uitzonderlijk geval zeggen de artsen. voor ons is dit pas de eerste ronde. Heb mezelf voor genomen me niet gek te maken met die gedachtes. maar ik weet dus heel goed wat je bedoeld. Sterkte en volgens mij gaat dat gewoon goed komen hoor liefs sancho
Hoi, Ik ken dit gevoel niet van mezelf, ik had alleen het gevoel dat het wel eventjes op zich kon laten wachten (uiteindelijk 13 rondes geweest). Maar mijn schoonzus die was er ook echt heilig van overtuigd dat ze niet zwanger kon raken. En dat bleek niet waar te zijn, want inmiddels is haar dochtertje 4,5 jaar oud! Groetjes Daphne
Hey Miekie, Waarom laat je geen vruchtbaarheidsonderzoek doen als je zo onzeker bent? Met jullie voorgeschiedenis kan ik me goed indenken dat je twijfelt aan de haalbaarheid van jullie kinderwens. Ik weet er weinig van, maar ik kan me zo voorstellen dat operaties aan geslachtsorganen een indicatie kunnen zijn voor zo'n onderzoek, ook al ben je nog jong en ben je nog niet zo lang bezig. De kans bestaat natuurlijk dat je na zo'n onderzoek te horen krijgt dat je vrees gegrond was. Dat moet vreselijk zijn, maar goed, dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent en kun je gaan zoeken naar andere manieren om jullie kinderwens in vervulling te laten gaan. Succes! Belle.
Hallo, Bij mij is het vooral mijn vriend die heel bang is dat het bij ons heel lang gaat duren of niet gaat lukken. Dat is ook best lastig hoor. Wij gaan nu pas de derde ronde in en i.v.m. ontpillen en onregelmatige cyclus lijkt dat me niet heel raar. Tuurlijk wil ik ook het liefst zo snel mogelijk zwanger zijn, maar ik probeer het te relativeren en alles positief te bekijken. Veel vrienden van ons het net een kleintje of zijn nu zwanger. Mijn vriend had in eerste instantie even nodig voordat hij er echt voor wilde gaan; maar nu we bezig zijn, wil hij het zo graag. Hij wordt er nu erg onzeker over dat het niet lukt, maar ik heb het idee dat je met zo een instelling juist te gespannen raakt en er te veel mee bezig bent dat het daardoor niet lukt. Aan de andere kant vind ik het natuurlijk heel fijn en lief dat hij het zo graag een kindje wil maken. groetjes Olga
Hier dus precies zo...ik voel van alles. En dan nu weer dat nieuwe vreemde gevoel in mijn buik...das weer nieuw.... Kortom......we wachten maar weer af....
Ik zou me niet zo gek laten maken door 'voorgevoelens'. Zijn deze gevoelens ook niet beter te omschrijven als iets waar je bang voor bent? Ik geloof best dat sommige vrouwen een goed ontwikkelde intuitie hebben hoor, maar ik zou me nog maar niet gek laten maken. Ik ken vrouwen met meer lichamelijke mankementen die toch gewoon zwanger zijn geraakt. Als ik van mijn voorgevoel uit moest gaan zou het ook allemaal anders zijn. Het klopte tot op heden allemaal: 2x binnen een maand zwanger, de eerste een meisje en toen ineens totaal onverwacht een miskraam bij de tweede zwangerschap. Lekker voorgevoel, dat het allemaal wel goed zat . Dus omgekeerd kan je gevoel je ook in de steek laten. En wat eerder al werd geschreven: vruchtbaarheidstests kunnen je zorgen misschien wel doen afnemen... Succes in ieder geval!