Ik moet het echt even kwijt... Ben ten einde raad. Mijn zoon was een extreme huilbaby. Bij mijn dochter hoopte ik dat het anders zou lopen, maar het is allemaal maar ellende... ik vraag me af wanneer het eens ophoudt voor ons. Ik probeer niet te klagen en steeds weer mezelf bij elkaar te rapen. Ik denk dan altijd aan al die ouders en kindjes die het vele male moeilijker hebben dan mij en die blij zouden zijn om in mijn situatie te mogen zitten. Maar dat doet er niet aan af, dat ik toch soms er helemaal doorheen zit. Ik moet volgende week werken, na 16 weken verlof. In die 16 weken vooral ellende gehad. Na een week verlof, al ziekenhuis in en uit moeten gaan ivm hoge bloeddruk. In mijn 38e week ingeleid, waar ik heel bang voor was (maar het is gelukkig goed gegaan!). Eenmaal thuis, daalde mijn bloeddruk niet, dus terug naar zh en weer opgenomen ivm ontwikkeling van hellp...Eenmaal weer thuis, moest mijn partner weer werken en stond ik er alleen voor... BV ging wel goed, maar ze kwam om het uur, ook snachts dus ik hield het niet vol. Langzaam overgegaan op flesvoeding, maar speenverwarring dus met veel pijn en moeite kregen we het flesje er in. Dit bleef zo (veel verschillende flessen gebruikt maar niets mocht baten) Toen kreeg ze spruw en ik ook (tepels) Toen het flesje nystatine (voor de spruw) op was, kwam het opeens weer terug, weer nieuwe flesje gekregen (tot vier keer toe maar het ging niet weg. conclusie KA en HA: dan moet het vanzelf weggaan...). Ondertussen naar de HA wegens zuur ruiken en veel huilen bij het op de rug liggen. Deze concludeerde dat haar keel al wat rood was, dus medicatie voor reflux meegekregen en voeding indikken. Voeding indikken hielp uiteindelijk voldoende geen meds gebruikt, geen zuur meer wel slecht slapen en niet neergelegd willen worden. Ze heeft veel zuigbehoefte maar pakt geen enkele speen alleen mijn pink. Ik moet (als ikwil dat ze stil is) de hele tijd met haar rondlopen met mijn pink in haar mond). Ik krijg werkelijk niks gedaan. Het is of rondlopen of alles doen met op de achtergrond luid gekrijs. Tot twee weken geleden ongeveer (Tussendoor had mijn oudste ook nog waterpokken gekregen en kreeg mijn partner de griep en tot overmaat van ramp overleed zijn oma)... Ze dronk opeens de fles niet meer. Kreeg flink koorts, dus door naar HAP. Vanuit daar uiteindelijk opgenomen ivm het niet willen drinken (sonde) en de koorts wat waarschijnlijk van een virus komt, maar nog niet duidelijk welk. Ook de spruw was in de slokdarm en darmen verspreid en opeens was er ook een ander middel voor des pruw (dactarine) dat METEEN hielp. Heb ik wel twee dagen voor moeten zeuren want het was weekend en de apotheek moest het nog "klaarmaken". Bovendien mocht ze het eigenlijk niet eens omdat kindjes hierin kunnen stikken (ivm de dikheid van de gel) als het niet goed aangebracht wordt. Uiteindelijk in totaal 5 dagen zh geweest (in quarantaine kamer ivm mogelijk herpes of waterpokken, ik ben bij haar gebleven en mijn partner zorgde voor mijn zoon. Die mocht ook niet op bezoek komen ivm vermoedelijk waterpokken). Ze had zweertjes (aften) in de keel en mond en wilde daarom niet drinken. Uiteindelijk ging het beter, dus mochten we naar huis. Thuis echter elke fles een strijd. KA gebeld en die zei meer paracetamol geven. Hielp niet... Ten slotte maar weer een ander flesje geprobeerd (difrax smalle hals, hadden we nog niet geprobeerd) en deze pakte ze! Dag nadat we uit het ZH waren was kerst, en vanaf toe neigelijk alleen maar huilen huilen huilen...alleen willen zuigen alleen op de arm willen enz. enz. Als ik haar laat huilen (waar ik bij ben uiteraard, ik laat haar niet alleen) dan blijft ze makkelijk 2 uur achter elkaar huilen. Valt niet in slaap. Zuigen aan mijn pink maakt haar rustig, maar ook dan kan ik haar niet neerleggen in de box of in bed. Ze wil non stop zuigen en vastgehouden worden. Ik schiet enorm tekort voor mijn zoon. Die ziet alleen een gefrustreerde moeder, die een kort lontje heeft. Kan niet met hem spelen omdat het praktisch gewoon niet te doen is terwijl ik moet rondlopen met een baby en een vinger in haar mond moet doen. Super zielig want hij zoooo lief. Helemaal niet veeleisend of jaloers. Ik krijg echt gedachtes van: waarom wilde ik een tweede of we hadden het zo fijn kunnen hebben of "ik hoef haar niet meer" om me hier uiteindelijk super schuldig over te voelen. Daarnaast ben ik obsessief aan het denken aan weer beginnen met roken. Ik ben al 2 jaar gestopt, maar ik blijf denken: kon ik nu maar een sigaretje gaan roken buiten, ff eruit...ff de situatie ontvluchten en ontspannen. Rationeel weet ik dat dit onzin is en niet zal helpen, maar toch blijf ik de hele dag plannetjes verzinnen om sigaretten te gaan kopen of het voor mezelf goed te praten (ik stop later wel weer opnieuw, wat maakt het uit die ene sigaret, misschien kan ik het bij 1 sigaret per dag houden) enz enz. Ik maak mezelf gek Ik weet niet meer waar ik het moet zoeken. Haar een paar uur naar mijn familie brengen, helpt voor mijn gevoel niet. Ik denk dan: het heeft toch geen zin om te ontspannen want na een paar uur begint de ellende gewoon weer... En ja nu is mijn verlof dus voorbij. Heb ik wat aan gehad....Nu ben ik ook nog een bezorgd erover dat mijn schoonmoeder (oppas) het niet aankan om op twee kids te letten (waarvan 1 huilerd en de ander zal zeer binnenkort een stuk uit de buurt naar de psz moeten ivm verstoorde spraakontwikkeling <-- praat niet) Sorry moet het even kwijt...Weet niet meer wat ik moet doen, behalve tijd uitzitten. bij mijn zoon duurde het tot 1,5 jaar voordat ik eens eindelijk kon gaan stabiliseren en wat tijd voor mezelf had...Dus zie het donker in... Sorry voor het klagen. Maar ben blij dat ik het van me af heb kunnen schrijven
Oef wat een verhaal, kan me voorstellen dat je er helemaal doorheen zit. Je houdt het dapper vol. Even wegbrengen lost inderdaad niks op, maar kan net ff de rust brengen die je nodig hebt, diezelfde rust die je eigenlijk hoopt met je sigaretje, ff uit de situatie. Heb je al een draagdoek of draagzak geprobeerd? Dan heb je je handen vrij en kan je aandacht geven aan je zoon. Ik wens je in ieder geval veel sterkte! Probeer het niet allemaal alleen te doen!
Heel veel sterkte iig!!! Bij ons liep het iets anders, maar ook 2 opnames in de eerste 12 weken. Ook spruw gehad, en de daktarin mocht idd alleen in het zkh beginnen met geven. Wat een wonderspul! Wat bij mij erg hielp is dat m'n zoontje na 12 weken 2 dagen naar het kinderdagverblijf kon, en ik nog niet hoefde te werken. Gewoon even tijd voor jezelf. Klinkt luxe maar is echt nodig soms. Heb je anders de optie om je kleinste een dag uit te besteden en dan met d grootste wat leuks gaan doen? Of desnoods allebei de kids naar een andere oppas? Mensen willen je vaak graag helpen met oppassen of iets anders. Maar je moet ze wel vragen. Vertel ze hoe erg je erdoorheen zit... Is een extra dag oppas/kinderdagverblijf te regelen? Draagdoek is idd ook een goed idee! Wij zijn in een moeilijke periode ook weer gaan roken, maar dat heeft niets opgelost en het heeft veel moeite gekost om weer te stoppen.
Ik wilde jullie even een hart onder de riem steken.want je doet het zo goed!zo begrijpelijk dat je rust zoekt en tijd voor jezelf en voor je zoontje wenst. misschien hebben jullie het al geprobeerd maar de soothie fopspeen van avent schijnt bij baby's die alleen de pink pakken vaak wel geaccepteerd te worden.
Wat een heftige tijd hebben jullie met jullie kleintje. Sterkte en een warme hug! Oplossingen heb ik niet, jullie hebben alles al geprobeerd! Mijn dochtertje wordt elk uur wakker en ik ben inmiddels ook heel moe. Ik wil je adviseren om in overleg met de bedrijfsarts minder te gaan werken. Je hebt echt een heel zware, ongewone verloftijd gehad en het is nog niet rustig genoeg. Sterkte! Hier hielp ook de soothie speen (met knuffel), verder wilde ze ook geen enkele speen.
Wat enorm ellendig zeg Heel zwaar voor jou als mama want je wil het zo goed doen. Het gaat niet zoals je zou willen en dit is erg frusterend. Ik weet hoe dit voelt en dit is niet leuk. Heb je osteopathie geprobeerd voor je kleintje? Dit was bij ons de oplossing. Een tip: mocht je het niet trekken op je werk, trek dan alsjeblieft aan de bel en ga niet door zoals ik deed. Uiteindelijk raak je dan alleen maar dieper in de put en hier hebben je kindjes en je man helemaal niets aan.
Jeetje meid wat en verhaal! Ik kan mij voorstellen dat je op bent. Heb je al eens overwogen om je kindje te gaan dragen met een draagdoek of draagzak? Zo is je kinje wel bij je maar kan je toch andere dingen gedaan krijgen. Verder zou ik inderdaad overleggen of er een mogelijkheid tot minder werken is. Ik denk namelijk niet dat het anders vol te houden is voor je. En zou je je dochtertje een paar uurtjes ergens onder kunnen brengen, zodat je even wat rust hebt of iets met je zoontje kan gaan doen? Of wanneer papa thuis is met zoontje op pad? .
Lieve mama's, Bedankt voor jullie reacties, dat doet me goed! Soothie speentje heb ik inderdaad maar helaas werkt dit ook niet. Soms pakt ze het heel even maar laat het al snel weer los. We blijven proberen... Ostheopaat ben ik ook al geweest, daar is niet echt iets uitgekomen... Draagdoek heb ik ook (twee verschillende soorten) en ook zo'n draagding (weet niet hoe het heet) van babybjorn. Draagdoek werkte eerst niet omdat ze dan blijft "zoeken" de hele tijd en alleen maar onrustiger wordt. Draagding van babybjorn zou ik nog eens kunnen proberen. Ik zal eens overleggen met mijn baas wat mogelijk is. Maar van een kant ben ik blij om te kunnen gaan werken, even eruit... Bedankt lieve mama's
Ik herken heel veel van wat je schrijft, had dat in een eerder topic ook al geschreven (en hier ook quarantaine kamerivm oudste met waterpokken). Alleen bij ons kreeg ze een sonde en die heeft ze gehouden omdat ze niet meer ging drinken. Dat was heel sneu maar gaf haar en ons zoveel rust! Maar goed, dat gaat geen oplossing zijn voor jullie. Wat ik wel heb gedaan, ik moest eigenlijk gaan werken een paar dagen nadat ze uit het ziekenhuis kwam, dat zag ik absoluut niet zitten, dus heb een maand ouderschapsverlof opgenomen, zodat ik nog even een maandje redelijk onbezorgd kon genieten. Dat zou je misschien ook kunnen doen, of misschien 1 of 2 dagen per week (weet niet hoeveel je werkt) en dan wel de kindjes wegbrengen, zodat je zelf weer een beetje kan opladen, gewoon even tijd voor jezelf.
Ik zou dus daarom wel gaan werken maar minder uur en aan oppas vragen of ze wel hele dagen willen oppassen. Zou je niet toch medicatie voor reflux gaan geven? Of heb ik het verkeerd gelezen? Hier ging zoontje eindelijk wat beter slapen met medicatie. Hij werd ook wat rustiger
Ben je ook al bij een osteopaat met haar geweest? Misschien kan dat ook goed helpen. Je kan er hier een zoeken: https://www.osteopathie.nl/osteopaat-zoeken Ik hoor daar veel goede verhalen over. Verder geen drager van baby bjorn gebruiken dat zijn de slechtste die er zijn. Ze hangen daar in, ipv de kikkerhouding. En dat hangen is slecht voor de heupjes.
Jeetje wat een ellende voor jullie. Je mag trots op jezelf zijn, om hoe je hier mee om gaat! Even wat praktische vragen/opmerkingen; - zou het jou misschien rust geven om de zorg voor je dochter aan een proffesional over te laten, terwijl je werkt? Ipv schoonmoeder. Bij onze creche houden ze speciaal rekening met huilbaby's, en mogen er op de groep van die baby maar een beperkt aantal andere kindjes zitten. Zodat ze meer zorg kunnen bieden aan de baby. - heb je al eens een goede kinderhomeopaat overwogen? - kan je het je veroorloven om een dag(deel) minder te gaan werken? Die tijd kan je goed besteden aan jezelf of samen met je zoon iets leuks doen. - hou in gedachten dat het over gaat. Probeer voor ogen te houden dat er écht een dag gaat komen dat je samen met je meisje leuke dingetjes gaat doen. "tijd" is vrijwel altijd het beste medicijn. Het komt echt goed.
Ik zat even terug te lezen en inderdaad misschien kan medicatie nog iets doen. En het topic over een extra fles en teveel voeding was ook van jou ts, ik zou dan ook kleinere flessen doen en vaker voeden, dat is fijner voor een kindje met reflux.