Lieve dames Lang ben ik hiet niet meer actief wij hebben een zoon van 8 en dochter van 3 maar zit echt met verdriet. Wij hebben eind december besloten voor een 3e kindje te gaan de 2e ronde op 19 maart een positieve test helaas is dit mijn 1e mk met 6,5 week geworden. Heel verdrietig ... Nu komt het volgende mijn man wil dat ik weer aan de pil ga omdat het toch allemaal makkelijk is zonder 3e kindje ik ga nu zowizo niet aan de pil door die mk en ik gewoon alles even wil aankijken hoe mijn lichaam mijn cylcus wel of niet op pakt. Nu kan ik het alleen geen plekje geven en heb de wens nu zo erg voor een 3e kindje we gingen er samen voor ben 2,5 week bewust zwanger geweest en gevoeld en nu moet ik het in een keer vergeten ik kan er emotioneel niet mee omgaan en als ik dit typ ben ik ook intens verdrietig Ik kan niet goed ergens mijn verhaal kwijt en wilde het graag hier kwijt Iemand tips hoe ik me hier over heen ga zetten Xxx love7
Ach meid, wat vind ik dit erg voor je. Ik heb geen tips voor je, maar wilde ook niet zomaar verder klikken. Ik denk dat je man geschrokken is van de miskraam. Daarnaast zal hij ook zien dat jij verdriet hebt van de miskraam. En dat verdriet is iets waar hij niks aan kan doen. Mannen zijn emotioneel niet zo sterk ontwikkeld als vrouwen, uitzonderingen daargelaten. Voor hem is de oplossing waarschijnlijk om dan maar niet te gaan voor een derde kindje. Zo bespaard hij je toekomstig verdriet, terwijl je nu nog in de rouw bent van het kindje dat je verloren bent. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Daarnaast is de enig tip die ik voor je heb: Geef je man even de tijd. Ga niet terug aan de pil, maar geef je lichaam de tijd om natuurlijk te herstellen. En na een paar weken kun je het nogmaals met je man bespreken. Misschien dat zijn houding maar tijdelijk is.
Sterkte! Geef je man even de tijd. Mijn man had dit na de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Hij was zo bang voor herhaling dat het even niet meer hoefde voor hem. Zijn manier van verwerken.
Ach wat verdrietig dat je een miskraam hebt gehad en dat hiermee de emotionele rollercoaster waarin je zit alleen maar complexer gemaakt wordt. Dat zou ik overigens wel.naar je man benoemen. Dat je verdriet hierdoor nog groter wordt, omdat je voor je gevoel niet alleen afscheid moet nemen van het kindje dat je verwachtte, maar ook van je kinderwens. Zelf heb ik aan beide kanten van het verhaal gezeten.Twee keer gehad dat man na een miskraam even wilde wachten om mij hersteltijd te geven. De laatste keer had ik juist zelf meer tijd nodig. Ik zou de komende tijd in ieder geval goed over praten met elkaar.
Hey meid. Wat vervelend. Ik heb hetzelfde meegemaakt. Vorig jaar oktober een mk gehad met 8 weken. Vruchtje kwam ook niet los dus moest in het ziekenhuis onder narcose. Man was zo geschrokken dat hij niet meer wilde. Nu een half jaar later zijn we er weer klaar voor en durft mijn man weer. Geef hem even tijd en blijf er over praten. Ik hoop voor je dat hij ook veranderd want denk dat het angst is. Succes