Nou dames hier ben ik alweer Na het kiesjesleed, de snotterperiode en het jengelfestijn hebben we hier weer een nieuwe rage: verlatingsangst! Ik heb het nu duidelijk in de gaten. Charlotte huilt heel erg bij het naar bed gaan (alleen 's avonds, overdag geen enkel probleem) en wordt rustig als ik bij haar bedje blijf staan, over haar koppie aai, dan wordt ze rustig en gaat redelijk goed slapen. Huilt dan wel nog als ik van haar kamertje wegloop maar gaat daarna wel slapen. Maar ja, vanavond weer dik 3 kwartier bezig geweest met heen en weer lopen, troosten, blijven staan en weer weggaan. Is dat wel de juiste manier? Moet ik soms een beetje 'harder' zijn en er niet teveel aandacht aan schenken? Mijn man denkt namelijk dat ze nu precies weet dat ik eraan kom wanneer ze huilt (en dat is dus ook zo) en dat ze de grens opzoekt van het huilen. Dus met andere woorden: hij vindt dat ik te snel naar haar toe ga en dat ze eigenlijk eens 10 minuutjes moet huilen... Het zijn dus nu geen tandjes/kiesjes maar echt een beetje aandacht-trekken...
Ik denk dat je man gelijk heeft.... Probeer het eens uit zou ik zeggen: kijken wat er gebeurt als je haar 10 minuten laat huilen... Misschien dat het niet direct goed gaat, want ze verwacht immers dat je eraan komt, wat niet gebeurt waardoor ze wrs boos wordt of in paniek. Maar waarschijnlijk na een paar avonden zal ze het snappen en zal het huilen wrs minder worden. Misschien helpt een duidelijk bedritueeltje haar om zich voor te bereiden op het feit dat ze moet slapen? Die van mij trek juist heel de dag door aandacht en is het krijsen geblazen als ik er niet aan toe geef (zie mn topic). Heb jij toch mazzel met alleen voor de nacht !
Ja had jouw topic al gelezen en vond mezelf al een mazzelaar Maar het klopt wat je schrijft: ik denk ook dat mijn man gelijk heeft, maar ik moet er echt even aan wennen om haar te laten huilen. De laatste maanden heeft ze zo gesukkeld met vanalles en nog wat, dat ze echt pijn had, verdrietig was, ons echt nodig had. Maar nu is het anders, ze huilt ook anders... dus ik moet maar wat sterker en strenger zijn...ahum 8)
@Chantal: hier werkt het nu om de deur open te laten staan en van een afstandje gerust te stellen en ik merk bij Thirza dat dat steeds wat gemakkelijker gaat en we wat verder weg kunnen... Dat is misschien ook nog een optie als het echt krijsen is en ze overstuur raakt? Als ze met een paar minuutjes huilen (gewoon huilen) ook stil is en gaat slapen, zou ik dat overigens doen, maar bij overstuur worden werkt dat niet echt (hier niet iig), en dan is dit wel een fijne tussenoplossing... (haha, en ik kom hier zo tenminste nog eens toe aan was opvouwen enzo )
@rozemarijke: dat is misschien wel een goede tip. Ze huilt een beetje om aandacht en staat dan rechtop in bed, maar blijft wel huilen. Echt krijsen/overstuur raken is het zéker niet en zover laat ik het ook niet komen, dan ben ik nog verder van huis. De deur een beetje openlaten ga ik morgen eens proberen, wie weet, bedankt voor de tip!
hey hier hetzelfde gehad en alles opgezocht, cb paar x gebeld maar in verzeker je t gaat over maar kan ff duren. bij ons was t ook nog eens zo dat hij nieuw bedje en kamer kreeg maar meestal gaat t nu goed, laatste kwartier a halfuur rustig met haar izjn. dan alles doen wat je normaal doent, t omkleden enz en dan vertel ik alles zo van, nu moet je slapen, alle kindjes slapen en je hoeft niet te huilen want is nerges voor nodig en mama komt over 10 min. kijken. laten gordijnen mee dicht doen enz boekje lezen af en toe en nu blijft hij liggen, heel de week goed gegaan ook s nachts maar gister weer f er naar toe. maar zou ook de 10 min, doen , de eerste avond zijn we 3 of 4 x terug gemoeten en je hoort t wel van iedereen en zelf denk je ja daag maar is moeilijk maar ff door zetten .l succes
Herkenbaar.. Jayro sliep EINDELIJK door met 11-12 maanden En ook zonder problemen op bed, volgende ochtend wakker... heerlijk... en nu sinds 2 weken is hij in paniek als ik weg ga. Ik laat hem wel even huilen, maar stel hem wel regelmatig gerust via die terug-praat functie op de babyfoon.. Dan ga ik na ongeveer 10 minuutjes even naar hem toe... dan slaat ie ff van uit bed zn armpjes om me nek, krijg ik 20 snotkusjes en gaat zelf al snikkend liggen... dan kan ik rustig weglopen en is het meestal goed. Soms moet dit 2 keer, maar meestal maar 1 keertje. Ik vind het een mooie tussenweg tussen laten huilen en niet. Als baby heb ik hem nooit laten huilen. O ja en Jayro is sinds die 2 weken ook opeens weer elke ochtend om 5-6 uur wakker en dan wil hij dus echt niet meer slapen in zn bedje. Dan mag hij nog paar uurtjes bij ons in bed... en dan ligt ie echt helemaal bovenop me met zn armpjes helemaal om me nek... Echt te schattig, maar hoop dat ie dat niet tot zn 18e blijft willen doen haha. Ik denk er wel eens over om hem dan ook te laten huilen 's ochtends.. maar ik ben ook al 3-4 hele dagen per week aan het werk, ik gun hem die paar uurtjes knuffeltijd wel. En ik ben er wel nog steeds van overtuigd dat als hij gewoon lekker in zn velletje zit en genoeg aandacht krijgt hij zich vanzelf weer veilig genoeg gaat voelen om zelf in slaap te vallen en door te gaan slapen. Dat dit dus gewoon ff een fase is.
Het werkt! Nu 'al' 2 avonden gaat het zo: Om half 8 naar boven, (bij badderen om 19u), pyjama aan, gordijnen dicht op slaapkamer en nog even mee naar beneden. Dan beetje melk drinken, even knuffelen en dan na hooguit 15 min. mee naar boven, tandjes poetsen en naar bed (dit ritueel hadden we al maanden maar dan speelde ze beneden te lang en wilde niet meer naar bed). De eerste avond elke 10 minuten gaan kijken, troosten/geruststellen (in bed) en weer neerleggen, ongeveer 5x en toen sliep ze. Gisteravond 2x 10 minuten gehuild, toen ging ze meteen slapen na het troosten! én ze heeft al 2 nachten HELEMAAL doorgeslapen, was ook alweer een eeuwigheid geleden! Hopelijk zet dit door en gaat het goed. Ik ben absoluut niet vóór laten huilen, heb haar ook nooit laten huilen, daarom was het zo moeilijk. Maar het blijkt wél dat dit voor nu de juiste manier was, om haar duidelijk te maken dat ze moet gaan slapen maar dat papa en mama wel in de buurt zijn...