even wat achtergrond info. vrienden van ons zijn nu ongeveer een jaar gescheiden. we kende hun doordat hij met mijn vriend samenwerkte. toen ze gingen scheiden hebben we geprobeerd geen partij te kiezen, ik heb geprobeerd een paar keer met haar af te spreken, maar ze belde steeds last minute af met een slechte smoes. nu gaan wij dus nog wel met hem om en zien daar dan soms nog zijn schatten van kinderen. onze dochter vind het ook heel leuk om met zijn kinderen te spelen. nu komt het. ben ik vanmiddag met me dochtertje op in het speeltuintje en zij fietst met haar kinderen langs. die kinderen gelijk enthousiast en roepen en zwaaien. me dochter en ik doen natuurlijk het zelfde........ maar hun moeder was het er niet mee eens. gelijk scheeuwen naar de kinderen dat ze moesten doorfietsen en dat ze naar huis moesten en dat ze niet buiten mochten spelen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! en ons keek ze niet eens aan. ik was met stomheid geslagen. je kunt even zeggen hoi glimlach en door fietsen! maar gelijk scheeuwen tegen die kinderen. me hart brak.
Eh, tja. Wellicht had ze een enorme rotdag en zat ze er even flink doorheen? Ik zou mijn hart er niet meteen door laten breken. Als jullie zo'n goed contact hebben kun je haar toch even bellen om te vragen of er iets is?
we hebben alleen nog contact met hem en niet met haar. ze heeft het ook al eens bij albert heijn gedaan. het doet me zo'n pijn om te zien dat zij haar eigen gevoel voor laat gaan. en niet denkt. ach als die kinderen elkaar even gedag zeggen, wat kan dat voor kwaad.
Ik zou idd ook even bellen, je weet ook nooit wat er is voorgevallen waardoor zij zich nu afzijdig houd.
Waarom doet dit je zoveel pijn? Je kunt ook denken "jammer voor de kinderen, maar ze zal er wel een reden voor hebben" en het gewoon naast je neer leggen. Of je kunt haar gewoon eerlijk vragen wat er is en waarom ze geen contact wil? Wellicht heeft zij, voor haar gevoel, een hele goede reden waarom ze geen contact wil. Misschien heeft ze bepaalde hoofdstukken afgesloten en is ze opnieuw begonnen. (Ik speel even advocaat van de duivel hoor) Ik zou het me in ieder geval niet zo ontzettend aantrekken en gewoon verder gaan. Het is haar verlies denk ik dan maar. Jammer voor de kinderen, maar die vinden vast wel andere kinderen om mee te spelen? En als het je écht dwars zit dan zou ik gewoon het gesprek eens aangaan (en mocht dat niet lukken dan kun je haar een brief of email sturen).
Ik vind het alleen erg voor haar kinderen. Die zijn zo blij om ons te zien. En als ze bij pappa zijn kunnen ze met ons omgaan en als ze mama zijn mogen ze blijkbaar geen contact met ons. Hoe verwarrend moet dit voor de kinderen zijn?????
Ik zou haar opbellen en vragen wat de reden is dat ze je negeert. Misschien klopt het wat Yummy zegt en wil ze opnieuw beginnen, misschien is ze boos omdat jullie met haar ex-partner omgaan.. Als je er echt zo mee zit snap ik niet zo goed dat je niet allang gebeld hebt..
Ik zou het ook supervervelend vinden voor de kinderen hoor. Maar ik denk dat je er weinig aan kunt doen dan accepteren....(of opbellen idd, maar dat zou ik niet zo snel meer doen dan denk ik).
Bellen heeft denk ik geen nut. Ik hoef ook echt geen band met haar hoor. Dus als ik haar zou bellen zou het denk ik een naar gesprek worden. Hè gek mensen, doe eens normaal tegen je kinderen, als ze ons zien. Ik vind het gewoon erg om te zien wat een scheiding met kinderen doet en dat hun er onder moeten leiden.
En nog een Kerr het maakt me niet uit dat ze me negeert, mmaar het irriteerde me dat ze voor haar kinderen niet 2 tellen normaal kan doen. Voor haar kinderen en niet voor mij of me dochter, maar voor haar kinderen
Ik vind dat je reacties hier een aardige indruk geven van hoe jij over haar denkt. . Dat komt op mij niet zo vriendelijk over. . Daarbij horen wij alleen jouw kant van het verhaal en was haar reactie niet eens zo heel erg. . Kinderen hebben altijd te lijden onder een scheiding. . Dat blijft hoe dan ook sneu
Misschien hadden de kinderen wel net straf gekregen en wilde moeder niet dat ze gezellig in de speeltuin gingen spelen. Je weet niet hoe het zit, daar kom je alleen maar achter door haar op te bellen en de lucht te klaren. Niet voor jezelf, maar voor de kinderen zoals je zelf mooi zegt.