Weer een nieuwe fase... de laatste tijd heeft mijn zoon (bijna 2) vooral in de ochtend echt moeite om met andere kinderen te spelen. Als er een ander kindje aankomt(zelfs zijn vriendje) en die komt te dichtbij of wil met dezelfde speeltjes spelen (die vaak niet eens van mijn zoontje zijn) dan is hij door en door verdrietig. Ik voel me er zo ongemakkelijk door en kan daardoor moeilijk rustig blijven. Ik word niet boos hoor maar vind hem dan echt een beetje een aansteller terwijl er natuurlijk meer aan de hand is. Op de opvang heeft hij dit bijna niet. Het lijkt erger te zijn geworden nadat we in een speeltuin waren waar een kindje was met een beperking. Hij bleef maar in zijn cirkel komen en liet hem niet met rust. Maar goed dit kan ook een verbeelding zijn natuurlijk. Herkent iemand dit?
Herken het deels, dochter gaat niet huilen. Dochter wil dan bijvoorbeeld van de glijbaan en als er een ander kindje komt gaat ze opeens niet meer en wil ze wat anders doen. Dit heeft ze vooral met vreemde kindjes, op de opvang niet. Wat ik doe is haar helpen, ik ga dan bij haar staan en zeg dat ze van de glijbaan kan/ mag of dat ze even moet wachten en zo mag. Haar begeleiden waardeert ze erg en zo ziet ze dat ze niet bang hoeft te zijn. Als kindjes iets afpakken leg ik dat kindje uit dat afpakken niet leuk is en dan vragen we het terug samen.
Dank je wel voor je reactie! Het lastige is dat hij meestal dan speelgoed van andere kindjes heeft tus terug vragen gaat dan niet. Ik probeer het uit te leggen maar hij is dan zo verdrietig.
Dl heeft ook zo'n fase gehad (eerst met volwassenen en daarna, toen dat over was juist met kinderen). Was verder niks aan de hand, troosten, uitleggen, beetje helpen en weer doorgaan. Ik heb niks geforceerd, het ging vanzelf weer over.
Ging hier ook vanzelf weer over. En mijn dochter is sociaal enorm zekerder geworden tussen 2-2,5 jaar. Voor die tijd liet ze alles afpakken, over haar heen lopen, bijten, liet alles gebeuren, intimideren. Ik dacht dat dat haar zachtaardige/angstige karakter was omdat ze de eerste 2,5 jaar zo was. Maar dochter is enorm ontwikkeld. Is zelfverzekerd en eerder wat dominant en arrogant nu (niet teveel), staat haar mannetje. Terwijl ze al vanaf 3 mnd naar KDV ging maar het kwam ineens. Er kan vanzelf nog heel veel veranderen! Niet teveel zorgen maken.
Wat grappig, dat viel me hier pas ook op. Vooral als dl een duidelijk doel heeft is ze ontzettend dominant. Vroeger observeerde ze vooral.