Hallo, Wij hebben een dochter van bijna 2,5. Normaal een hele lieve meid, maar de laatste tijd... Ze wil haar zin (papa moet meespelen, tv moet aan, ze moet een koekje) en als ze haar zin niet krijgt is het huilen,huilen en nog eens huilen. Haar op de gang zetten helpt niet. Ze is nogal temperamentvol, maar dit is niet leuk meer. We zijn het doodmoe.
Tja, de peuterpubertijd hè . Het is niet zo leuk en doodvermoeiend inderdaad, maar het hoort er wel echt bij. Op de gang zetten zou ik niet doen, ik ben van mening dat je daarmee het signaal afgeeft dat je je kind alleen bij je in de buurt wil hebben als hij/zij zich leuk gedraagt. Wat ik deed (en soms nog steeds doe) is gewoon even op de negeerstand als 1 van de kinderen maar blijft drammen/huilen/zeuren. En proberen af te leiden, dat werkt hier vaak ook goed.
Hier is de 1 minuut in de hoek een methode die vaak werkt. Dus niet in de gang dan ziet hij ons niet en slaat de paniek toe naast de boosheid. In de hoek en daarna uitleggen waarom je boos werd. Verder uitlegggen uitleggen uitleggen, ons mannetje leggen we uit waarom we iets wel/ niet doen. Bieden andere opties. Geen tv kijken en huilen... Kijk eens in je kast daar ligt veel speelgoed. Afleiding blijkt vaak te helpen. Gevoel geven dat hij een keuze heeft😉 Maar er blijven momenten bij....... Even lekker laten uitrazen en negeren.
Timeouts hielpen hier maar een paar weekjes. Daarna was het drama op de gang. Smijten met dingen etc. Nu hij bijna vier is gaat het eindelijk beter, de communicatie wordt ook steeds beter... Helaas hoort het er allemaal bij. Sterkte!
Wij hebben ook een pittige dame die deze periode ook heeft gehad. Wij hebben van het CB de uitleg van triple P gekregen. Daarin staat stapsgewijs wat je eventueel uit doen.
Ja een triple p cursus via loes is best heel fijn! En gratis.... Daarnaast vond ik het boek kijk luister en begrijp van jantine peters erg fijn. Time outs doen we hier ook we. Maar soms werkt afleiden ook echt beter. Negeren ben ik aan het oefenen al vind ik dat erg lastig. Ik vind dat je je kind best mag leren wat gepast gedrag en gepaste emoties zijn. Dat heeft niets te maken met dat je hem niet bij je wilt hebben wanneer hij boos of verdrietig is.
Ik leer mijn kind ook wat gepast gedrag en een gepaste uiting van bepaalde emoties is, maar niet door hem/haar op de gang te zetten. M.i. leer je ze daar namelijk niets van, alleen maar dat je ze niet bij je wilt hebben als ze boos zijn. Maar goed, zo doet iedereen het op zijn/haar eigen manier.
Helemaal mee eens, maar van negeren leren kinderen ook niks. Als een peuter een boze driftbui krijgt en gilt en stampt als ie zijn zin niet krijgt, en de ouders laten dit gedrag gaan, leert het kind dat een gilpartij een prima geaccepteerde manier is om je boze gevoelens te uiten. Hetzelfde geldt voor gooien met spullen, driftbui in een supermarkt, slaan, schoppen enz. Het gedrag dat je negeert sta je in principe toe.
Wie zwijgt, stemt toe Pick your battles, straf wat echt niet kan, en knijp een oogje toe bij bijv op de stoel klimmen na 100x waarschuwen. Negeren helpt niet, afleiden misschien wel door bijv. uit te leggen dat het slaan van mama niet mag, maar we bijv. uitrazen in een bepaald hoekje of stoel.
Helemaal waar, de "negeertactiek" pas ik soms toe als ik anders zelf uit mijn vel dreig te springen van ergernis en om die reden communiceren even geen goed idee is . Het verschilt natuurlijk ook per kind wat het beste werkt. Bij de jongste werkt het goed om hem even bij zijn arm te pakken, hem (heel) streng aan te kijken en duidelijk uitleggen dat ik het vertoonde gedrag niet leuk vind en wat ik liever zie. Bij de oudste werkt het beter om haar, als ze überwoest is, eerst even op schoot te nemen tot ze wat gekalmeerd is en pas dan met haar te praten. Zij is echt niet voor rede vatbaar als ze boos is .