opvoeden

bekers, glazen en ander breekbaar spul op de salon tafel zet ik terug in de keuken. Verders probeer ik haar wel aan te leren dat niet alles op grijp hoogte ook daadwerkelijk gepakt hoeft te worden, en ik wil niet mijn woonkamer kind proof maken. Dat gebeurd bij anderen ook niet en ik wil wel dat ze leert om niet alles van tafel te trekken.

Dussss ... lukt dat niet altijd Maar de meeste tijd haal ik haar weg bij wat ze in haar klauwtjes heeft en leid ik haar af of zet haar bij haar speelgoed. Lukt niet altijd (zo is het glas van mijn aaifoon afgelopen vrijdag gebroken), maar ik blijf volhouden. Ooit leert ze het ... hoop ik

 

Pffft, zit tegenwoordig ook niet meer heel ontspannen op visite Vraag me indd ook af in hoeverre een 1-jarige het begrijpt en of ze zichzelf kunnen beheersen. Thuis is het veel 'nee' herhalen. Ze heeft een paar dingen waar ze echt niet aan mag zitten (wijnkastje, bloemenbak) en merk wel dat het uitproberen steeds minder wordt. Glazen e.d. haal ik indd maar meteen van tafel. Ik blijf op visite gaan, maar houd er wel rekening mee dat ik veel moet corrigeren. Vraag ook vaak wat speelgoedjes, want haar eigen speelgoed leidt in een nieuwe omgeving niet af

 

Wij hebben de niet gevaarlijke dingen opzettelijk op de salontafel laten staan om het hem aan te leren. Tussen de sierstenen lag 1 dingetje waar hij wel mee mocht spelen. Het is veel herhalen maar vanaf 14 maanden begon hij goed te luisteren.
Alleen het drinken is nog een dingetje, daar is hij nog heel nieuwsgierig naar. (Was hij met eten ook maar nieuwgierig als dat hij met drinken is)

Ik zou dus niks wegzetten en herhalen tot die knop omgeschakeld word. Ik moet wel eerlijk toegeven dat toen hij 1 jaar was hij nog niet mobiel was, kon net kruipen dus is wel gemakkelijker als een kindje wat loopt

 

Wij hebben de gevaarlijke dingen (glas en dingen met scherpe punten etc) weggehaald maar beslist niet alles.
Wanneer ga je het dan terugzetten namelijk?
Believe me, een peuter van 2 is nog erger dan een dreumes van 1. Ze snappen misschien meer, maar proberen nog meer uit!

Inderdaad blijven herhalen en erbij weghalen, iets anders aanbieden in de plaats van. Dat is sowieso belangrijk, niet alleen aangeven wat niet mag, maar vooral wat dan wél mag, of welk gedrag je wel wilt zien.

En als het te erg wordt, dan is er nog altijd de box toch?

 

Ja, dat vraag ik me ook af, maar ik zie wel dat mevrouw hier echt wel weet wanneer iets wel of niet mag. Zo zit ze me een ondeugende lach naar mijn te gluren terwijl haar handje naar de Experia box van de TV gaat. Ze weet dat dat niet mag hoor, maar dan toch doorzetten. Ff kijken hoever ze kan gaan zeg maar.

Of naar de voerbak van de hond kruipen snel (als ik er niet op tijd bij ben, staat ze namelijk de hondenbrokjes in de bak op te eten ), en als ik dan quasi roep "Eeevaaaa waar ben jeeee? dan komt ze hard grinnekend weer terug kruipen. Ergens zo schattig, maar ze weet zo goed dat dat niet mag dus ... (ben ik ff blij dat ik een hond heb die geen baknijd heeft)

 

Ik heb nooit iets van de tafel o.i.d. gehaald zodat ze er niet bij kan. (wel gevaarlijke dingen zoals hete thee ofzo) maar verder bleef alles fijn op tafel staan.

Als je alles weghaalt en ze komen elders op visite kun je naar mijn idee niet verwachten dat iedereen maar alles voor je kind weghaalt. En als ze het thuis dan niet gewend is, is alles interessant natuurlijk.

Zelfde als bij oma waar ze 1x in de week is. Die heeft ook geen spullen uit het zicht of weggehaald. Wanneer ze er toch aan komt gewoon heel duidelijk zijn, maar ik zou de "uitdaging" niet uit de weggaan maar juist tegemoet gaan.

 

Wij hebben bij ons dochtertje nog nooit wat weg gezet. We lieten alles wat op de grond/tafel stond staan. Vanaf het begin aangeleerd dat ze er niet aan mag komen. Al vanaf een jaar of 1 (het moment dat zich goed ging lopen) had ze redelijk het besef om ergens vanaf te blijven en nu is ze twee en blijft er ook daadwerkelijk helemaal vanaf. Als we thee op tafel hebben staan roept ze al "heet" en weet ze dat ze er uit de buurt van moet blijven. In het begin is het even door zetten met corrigeren maar het werpt nu zijn vruchten af.

Ze was en is ook erg nieuwsgierig maar weet echt precies wanneer iets wel of niet mag.

 

Eva weet echt wel wat nee betekent hoor Natuurlijk kan ik haar niet in de hoek zetten als ze het te bont maakt, maar ik kan haar wel degelijk duidelijk maken dat dat niet gewenst gedrag is of haar uit de situatie halen. En ze echt wel nieuwsgierig ...

 

Ik vind het ook erg lastig. Ons zoontje loopt al vanaf 9 maanden rond de tafel, volgens mij veel te jong om nee te begrijpen. Nu met bijna 10.5 maand wordt hij met de dag ondeugender en ik roep 694x NEE maar of het aankomt? 'K heb een redelijk kindproef huis maar alsnog is alles interessanter dan zn speelgoed.

 

Wij haalden alles weg. Oma haalde ook alles weg. Opvoedkundig juist? Geen idee.. maar het maakte mijn leven een stuk aangenamer. Met 2,5 kwamen de spullen terug.

 

Ik haal ook alles weg waar ze niet aan mogen zitten. Mijn huis is hun huis. Hoe naar is het als er in je meest eigen, vertrouwde ruimte dingen staan waar je vanaf moet blijven? Dat is toch raar? En vervelend? Tenminste, dat zou ik als volwassene vinden, dus dat geldt voor een kind ook.

Nou is het natuurlijk niet zo dat er hier in huis geen regels zijn dus het woord "nee" kent, en begrijpt, ze echt wel. Maae juist omdat ik niet 649 keer op een dag "nee" hoef te zeggen, maakt het nog indruk als we op visite zijn, en gaat het dus meestal wel goed.

 

Ik overdrijf natuurlijk iets.. maar mn salontafel is al leeg, tv benodigdheden kan hij niet bij enz. Maar hij presteert het om zich aan hogere dingen op te trekken zodat zn voetjes van de grond komen en dan mn bloemenvaas van de sidetable te graaien. Of de kabels overal achter vandaan te pulken enz. Tis nogal een draakje. Maar hopelijk gaat hij vanzelf luisteren of begrijpen wat nee inhoudt.

 

Hier nooit wat van tafel afgehaald. Heel consequent gebleven en zoon heeft regelmatig een tik op zijn vinger gehad....
Hij zit nooit aan spullen bij anderen op tafel nu!

 

Hier staat eigenlijk nooit wat op de salontafel maar dan zijn er de bureaulaatjes, het kastje van de tv en ga zo maar door. We zijn er niet aan begonnen om het leeg te halen, ik wil ook gewoon bij mijn spullen kunnen en ik zou ook niet weten waar ik het moet laten.
Beide kinderen liepen te vroeg om nee te kunnen begrijpen maar met 16 maanden is dat wel zo. Ook is mijn ervaring dat laatjes en kastjes maar tijdelijk interessant zijn, inmiddels is het "echte" speelgoed leuker. Hoewel het kennelijk nog steeds leuk is om de inhoud van een keukenkastje midden in de kamer neer te leggen. Maar dat vind ik niet zo erg, zijn ze tenminste lekker aan het spelen als ik kook. Alles verbieden werkt ook niet.

Trouwens nooit echt problemen gehad op visite, ze luisteren redelijk en afleiden werkt prima. Ook met volle tafels. Opa heeft een huis wat bomvol staat met vanalles en nog wat. Ze komen heus wel eens ergens aan maar het meeste blijft heel en op zn plek liggen.

 

gekke reactie weet van het cb.. tenminste.. ik heb een stuk minder ervaring met kinderen dan zij maar als ik tegen mijn dochter nee zegt heb ik het idee dat ze het wel begrijpt.. soms luistert ze en soms kijkt ze heel uitdagend en zie ik dr handjes als weer stiekem naar de plant gaan haha.

Dus of ze het begrijpen.. ik denk van wel