Iemand ervaring of kennis waarmee ik gerust gesteld kan worden? Ik loop al een tijdje met o.a. een angststoornis en heb zojuist het rapport over mijn eerste sessie bij de psycholoog, gericht aan mijn huisarts gelezen. Hier staat o.a. in dat ik een gegeneraliseerde angststoornis heb, maar ook kenmerken toon van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Daarnaast ook enkele kenmerken van een afhankelijke en een obsessief- compulsieve en borderline stoornis. Erachter staat vermeld dat dit beeld mogelijk vertekend is door mijn huidige klachten. Nu dit bericht naar mijn huisarts is gestuurd ben ik echt bang dat ze denken dat ik niet voor mijn zoontje kan zorgen. Terwijl dat gewoon goed gaat. En dat er direct een melding wordt gemaakt oid Het is zo veel! En het klinkt zo heftig. Ik kan echt niet meer relativeren nu even. Kan iemand me vertellen of zoiets überhaupt mogelijk is?
Jeetje wat moet dat heftig zijn om dat zo op papier te zien staan. Hebben ze het rapport niet eerst met jou besproken voordat het naar de huisarts gestuurd werd? Ik weet niet beter als dat jij eerst toestemming moet geven voor zo deze dingen mogen communiceren.. Los daarvan wordt je zoontje echt niet zomaar bij je weggehaald. Dan moet een huisarts echt tekenen van mishandeling, verwaarlozing oid hebben. Het kan natuurlijk dat ze wel vragen hoe het gaat in de omgang met je zoontje maar dat zal dan vooral zijn on te polsen hoe het is.. Maar ik snap je angst hierin heel goed, is denk ik voor veel ouders met psychische klachten herkenbaar.
Mijn tip: Ventileer dit bij je psych. Ik snap je redenering, dat had ik namelijk ook toen er zo'n soortgelijk rapport naar mijn huisarts ging. Echter, je werkt aan je problemen en hebt ondersteuning. Je zoontje word niet zomaar weggehaald zonder dat daar reden toe is, hopelijk snap je wat ik bedoel. Juist door dit te bespreken met je psychiater, en ook die angst open te leggen, is er ruimte om je gerust te stellen en hem weg te nemen. Maar vooral voor nu, loslaten. Ze staan niet morgen voor je deur. <3
Dit! Jij hoort vooraf inzage te krijgen in wat er teruggerapporteerd wordt naar je huisarts en er hoort toestemming aan je te worden gevraagd.
Ik heb ook zo een test gehad,en daar kwam ook paranoide en borderline trekjes uit,alleen zij de psycholoog dat dit ook bij angstoornis hoort.en dat zij mij niet in de borderline zag. Desondanks zijn er genoeg mensen met borderline en kinderen dat wil niet zeggen dat ze slecht voor hun kinderen zorgeb
Ik heb bijna precies hetzelfde. Zorgen voor mn kinderen staat hier los van dan weet de psych ook. Het staat zo op papier zodat je gericht eraan kan werken. Het heeft nou eenmaal een naam. Niet druk maken!
Ben je getest op autisme? Autisme bij vrouwen wordt heel vaak niet of heel laat herkend en vastgesteld maar ondertussen worden er wel diagnoses gegeven die dus niet blijken te kloppen. Autisme en angststoornissen komen ook heel vaak samen voor. Mijn vrouw heeft ook beide.
Er staat niet dat je een persoonlijkheidsstoornis hebt. Mogelijk dat je bepaalde kenmerken vertoont als gevolg van de angststoornis, maar dat is iets anders dan het hebben van een persoonlijkheidsstoornis. Mensen met angstproblemem zijn mogelijk wat meer ontwijkend (logisch want je vermijdt situaties waar je angstig van raakt). Ook kun je wat meer de controle willen houden (obsessief-compulsief), want controle geeft een gevoel van veiligheid en minder angst. Verder kun je door de angst wat heftiger emoties ervaren (borderline, maar geen bps). Ik vermoed dat de verklaring van de psycholoog ergens in deze richting zit. Er is echt geen enkele reden om op basis hiervan een melding te maken. Als er had gestaan dat je wel een persoonlijkheidsstoornis hebt, is er nog steeds geen reden om melding te maken als er verder geen enkele aanwijzing is dat het niet goed gaat met je zoontje. Je hoeft je echt nergens zorgen over te maken. Ik zou het trouwens wel met je psycholoog bespreken, want zij kan beter toelichten wat ze hiermee bedoelt dan ik.
Het is wettelijk niet verplicht om inzage vooraf te krijgen. Ik vermoed dat de huisarts de verwijzer is geweest en dat deze daarom bericht krijgt. Vaak geef je bij aanmelding al toestemming dat er bericht over de voortgang van de behandeling wordt verstuurd naar de verwijzende instantie. In dit geval de huisarts. Toestemming is wel verplicht (mondeling is officieel voldoende, maar bij voorkeur schriftelijk). Overigens vind ik het zelf niet meer dan normaal dat de conclusie van de intake met de client wordt besproken en dat deze altijd gelijktijdig een kopie van het verslag krijgt. Ik overleg zelf altijd eerst wat de client wil en of deze vooraf inzage wil of dat het direct naar beiden verstuurd mag worden.
Ik had dat ook, was ook bezorgd dat ze zouden denken dat ik geen goede moeder zou zijn. Maar zo steekt het helemaal niet in elkaar. Ik heb een persoonlijkheidsstoornis onder te verdelen in cluster B met trekken van borderline. Heb overigens nooit het verslag gelezen wat de psychiater naar de arts heeft gestuurd. Zou ik dat gewoon op kunnen vragen bij de huisarts ?
Heel heel erg bedankt voor jullie geruststellende antwoorden. Ik zag het vanmiddag echt even niet meer. @Kinderwens87 en @Madelie ik heb wel het e.e.a. besproken met de regiebehandelaar, waaronder de diagnose GAS en het behandelplan. Ook dat er kenmerken waren van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (en dat vond ik al schrikken) maar niet van al die andere persoonlijkheidsstoornissen. Dat las ik vanmiddag pas voor het eerst en daar ben ik echt van geschrokken. En ik heb al voor mijn intake toestemming gegeven zoals @Treez ook zegt. Treez fijn dat je het op die manier hebt uitgelegd dankjewel. Ik ben niet getest op autisme @Narcisje maar ik ken wel mensen met autisme en ik herken mijzelf eigenlijk niet in eigenschappen van hen. @Roos001 en @louan hartstikke verveldn natuurlijk dat jullie bijna hetzelfde hebben, maar 'fijn' om te lezen dat het voor jullie herkenbaar is en dat er bij jullie ook geen sprake is van meldingen mbt de zorg voor jullie kinderen. Nogmaals, dankjullie wel!!
Dankjewel! Je berichtje raakt mij op de een of andere manier, ik denk vooral door je laatste zin, want dit is precies waar ik bang voor ben. Nu wel wat minder dan vanmiddag gelukkig. Ik ga dit idd bespreken met mijn psych, ik heb alleen pas over 3 weken mijn eerste gesprek dus dit duurt nog best lang. Er ging vanmiddag nog wel even door mijn hoofd dat door dit te vertellen, ze misschien juist gaan denken van goh die slaat wel heel erg door
Zo lang je kids er geen last van ondervinden als in mishandeling. En jij werkt aan jezelf hoef jr jr niet bang te maken Ik ben daar vorig jaar bang voor geweest toen ik mezelf op liet nemen. Die angsten uit gesproken en ze zeiden dat dat echt niet zomaar gebeurt
Kinderen worden niet zomaar uit huis geplaatst. Ik heb zelf wel eens een melding gemaakt van in mijn ogen verwaarlozing. Kleine kinderen kregen chips en frisdrank als avondeten, waren altijd vies, sliepen in hun kleren in onopgemaakt een bedden en werden veel alleen gelaten, woonomgeving was ook erg vies en een klein kindje uit het gezin was een keer uit het open raam op het dak geklommen terwijl ouders weg waren en de kinderen alleen thuis. Ik heb op een gegeven moment dus veilig thuis gebeld en daardoor kregen deze mensen begeleiding bij de opvoeding, maar er was echt geen sprake van een uit huisplaatsing want de kinderen kregen wel te eten en zaten niet in een extreem bedreigende situatie, een uit huisplaatsing zou traumatischer zijn. Als jij aangeeft dat het goed gaat met je zoontje is er dus geen enkele reden om aan te nemen dat hij zomaar uit huis geplaatst wordt, dat is enorm traumatiserend voor een kind en alleen een laatste redmiddel.
Heb je die zorgen ook uitgesproken en hoe reageerden ze daarop? Ik neem aan dat je dat wel gewoon kunt opvragen ja
Dat lijkt me heftig zeg. wat dapper dat je jezelf hebt laten opnemen. Hopelijk ben je alweer een heel eind op de goede weg!
Dank voor het delen, dat is idd wel even een hele andere en veel ernstigere situatie, daar is gelukkig helemaal geen sprake van. Wel goed om te lezen dat een melding in zo'n geval wel direct serieus genomen wordt!
Jahoor het gaat gelukkig inmiddels stukken beter. 4 weken lang alle tijd en ruimte gehad om aan mezelf te werken en mn rust te pakken ipv mezelf maar opzij te zetten en door te gaan. Heeft me toen heel goed gedaan. Ik hoop dat jij je gauw ook wat beter gaat voelen.