Mijn mannetje had vanochtend volgens mij zijn eerste ECHTE dreumes-driftbui. Ik dacht dat we dat al eens gehad hadden, maar blijkbaar niet, hahaha . Hij wilde niet eten. Heel normaal voor een dreumes, behalve voor die van mij. Eten is zijn hobby, laat er alles voor vallen en zit het liefst de hele dag aan tafel. Kun je nagaan hoe verbaasd ik was dat meneertje vanochtend niet eens in de buurt van zijn kinderstoel wilde komen!! Krijsen als een dolle, echt niet meer normaal, nee schudden, 'NIET' roepen en dikke tranen om het kracht bij te zetten. 'Nouja, dan maar niet', dacht ik. Ik heb hem rustig uitgelegd dat als ie wilde eten, hij in de kinderstoel moest zitten met zijn slab om. Ik ben zelf gewoon gaan eten en heb hem verder genegeerd. Na ongeveer een kwartier brullen kwam hij toch maar eventjes bij mij kijken en heb ik geprobeerd hem weer in de stoel te zetten. Toen heeft meneertje heerlijk zijn bakje druiven en broodje (met vork!) opgegeten. Hij was weer compleet gezellig en riep 'mjammjam' bij elke hap . Hoezo Jantje huilt, Jantje lacht?! Was dit een echte dreumes-driftbui? Heb ik het handig aangepakt zo? Of hebben jullie nog tips?
hahahah, ik lig echt in een deuk, ZOO herkenbaar!!! Prima aangepakt joh, ik zou willen dat ik altijd zo rustig onder kan blijven. maar het is inderdaad een prima methode. Ze merken inderdaad dat het niet echt handig is om keihard tegenin te gaan. Mijn zoontje was vorige week echt woest omdat ik de keukenkastjes op slot had gedaan. Hij stond echt met krokodillentranen te gillen in de keuken. Ik heb hem gewoon laten staan en met mijn dochtertje blokken gaan bouwen. En heb lekker extra gezellig zitten doen met haar . Hij stond om het hoekje gillend naar ons te kijken. na 5 min bedacht ie dat ie er niks mee opschoot, kwam naar mij toe om zijn snoetjes schoon te maken, en ging gewoon mee spelen met de blokken, hihihihi