Ik vraag me af wanneer jullie samen met met je partner heb besloten om het te gaan doen.. stoppen met de voorbehoedsmiddelen en zwanger worden! Zijn jullie er bijvoorbeeld een jaar ervoor gaan nadenken en praten erover of een half jaar of misschien een week voordat jullie echt zeiden ja we gaan er nu echt voor! En hoe hebben jullie dit dan besloten? Was het gewoon op een dag toen je het erover had van oke schat we gaan ervoor? Of hadden jullie afgesproken van over een half jaar gaan we ervoor of per die datum gaan we ervoor..?
Wij wouden al langer en kind. Maar omwille dat ik later nog wat gestudeerd heb en nog maar net werkte hebben we nog moeten wachten! Om ons kindje toch wel wat zekerheid te bieden. En vanaf de moment dat ik wist dat ik een vast Contract had zijn we er aan begonnen! Groetjes
Haha herkenbare vraag. Wij praten er al een aantal maanden over; wanneer weet je het nou echt zeker dat het de beste tijd is?? pfoeh lastig hoor! ik lees dus mee..
Ik heb het gevraagd aan me lief, en die wou er ff over na denken, 1 week later zij hij er ook voor te willen gaan maar dat ik eerst nog de pil moest opmaken die ik nog had liggen, en toen die op was zijn we er voor gegaan
Ik wilde al wat langer, ongeveer na 1,5 van ons trouwen. man wilde toen nog niet door studie o.a. 3 maanden voor einde studie gaf hij aan dat hij dan na studie er voor wilde gaan.toen waren we ook 2 jaar getrouwd. heb zelf 6 maanden langer moeten wachten maar om goede redenen!
Bij mij was het gevoel eerder dan bij manlief Ik weigerde de pil nog te nemen & dat vond hij niet zo leuk Maar toen Was ik overtijd en was hij heel nieuwschierig naar de bloedtest helaas negatief & toen kwamen de traantjes bij hem' hij antwoorde me: Ik had het al geacepteerd en nu ben ik teleurgesteld Auwtch Sinds toen zijn we er wel voor gegaan
Op vakantie waren we lekker aan het dobberen in de zee en toen hebben we het besloten. 2 weken later echt gestopt
Hier gaf ik in September 2010 aan bij manlief, dat ik graag kindjes wilde en ik de mirena eruit wilde laten halen. Manlief wilde toch nog even wachten, waren nog te kort bij elkaar. Uiteindelijk een maand later kreeg ik wat zwangerschapsverschijnselen, en heb voor de zekerheid een echo gekregen om te kijken of ik toch niet zwanger was. Dit was niet zo, Manlief had er zo naar toe geleefd dat ik toch zwanger was, dus hij was teleurgesteld. En toen vroeg hij dus : wanneer wil je de mirena eruit laten halen, want ik wil dolgraag kindjes met je. Dus hoppa, gelijk afspraak gemaakt bij de gyn in november 2010 en klussen maar
Toen we bij de gyn zaten om de slechte resultaten van de uitstrijkjes te bespreken en moesten besluiten om eea weg te laten snijden. Dan besef je je ineens dat het naïef was on te denken dat alles vanzelf zou gaan.
Mijn vriend wilden het al langer , ik was er nog niet helemaal aan toe. Toen hij er weer overbegon ongeveer 1 maand later wilden ik het wel. Krabbelde meneer terug. Ik dus beetje boos , eerst me hoofd gek maken dan terug krabbelen. Ik heb gezegd praat er niet meer over pas als je het zeker weet. Werd 2 weken later toen me pil *op* was.
Wij wilden al een aantal jaar een kindje maar door studie die nog niet afgerond was toch maar even niet gedaan. Toen ik een baan had en we meer zekerheid hadden hebben we besloten er echt voor te gaan. Maar we wisten wel al een jaar ong. Dat wanneer ik een goede baan zou hebben we er voor zouden gaan
Ik had al een tijdje de kriebels, dat wist mn vriend, maar we waren het erover eens dat ik eerst mn opleiding zou afmaken (post-hbo). Ok prima...totdat ik verlenging kreeg met mn opleiding doordat ik buiten mijn schuld om 3 maanden thuis kwam te zitten. (reden zet ik niet hier neer, is te google-baar) Werk, opleiding en kinderwens kwamen hierdoor on-hold te staan. Op het moment dat ik hoorde dat ik weer mocht werken vroeg mn vriend wanneer ik dan het liefst de condooms aan de kant zou willen doen. Pas wanneer ik mn diploma heb (over half jaar) of eerder. We hebben het er toen over gehad wat er op tegen was om er gelijk voor te gaan en dat hebben we dus gedaan Mijn vriend vond het wel behoorlijk spannend, maar ook hij wil het heel graag.
Toen we waren getrouwd. We wilden het al langer, maar uit respect voor de religie van mijn schoonouders gewacht. Mijn man heeft in het begin van onze relatie al verteld dat hij vroeg wilde trouwen en kinderen krijgen, dus dat we niet te lang zouden wachten was al duidelijk vanaf het begin.
Bij ons was het wel, niet, wel, niet. Wisselde per dag omdat mijn vriend niet zo goed durfde. Toen hadden we op een zondagochtend weer besloten tot 'wel' en die avond is gelijk mijn oudste verwekt.
de wens was er al langer. In feb 2012 besloten jaar later te starten..ivm studie en financiele zekerheid..tijdens de zomervakantie besloten dat we er klaar voor zijn, ook met een wat kleiner butget..meteen gestart en inmiddels ben ik bijna 16 weken zwanger en we zijn zielsgelukkig!
Ik en vriendlief zijn nu bijna 3 jaar samen waarvan we ook al 2 jaar samen wonen. Mijn vriend is zo'n 7 jaar ouder als ik ben dus bij hem kriebelde t al vanaf een kaar geleden. Toen hield ik toch nog even de boot af, toen ik hem een twee maanden geleden met een kleine in de armen zag was ik verkocht. Goed over gepraat en nu gaam we er voor en wacht ik op mijn eerste menstruatie.
Wij hadden eerst afgesproken zomer 2012 voor te gaan, maar in dec 2011 zei ml: waarom nog wachten?? Tja daar kon ik geen antwoord op geven.... Dus meteen met de pil gestopt! Vond het heel erg "eng", stom he?! Het gekke is, zodra de pil de deur uit was had ik zoiets van: dan wil ik het ook nu!! Hihi. Helaas nog aan het wachten op ons eerste wondertje....
Wij hebben een datum afgesproken... We wilden altijd wel kinderen, maar dachten tja wanneer ben je daar nou echt aan toe. Zo begonnen we rustig aan het idee wennen en toen het steeds dichterbij kwam, kon ik echt niet meer wachten. Heb het toch gedaan, want we gingen nog op vakantie. Ineens was ik er echt aan toe