Hoi, Ons tweede kindje is uitgerekend voor begin maart 2010. Ons zoontje zal dan 18 maand zijn en momenteel is het een echt mama's kindje. Ik geniet er ook echt van om met hem bezig te zijn. Nu maart dichterbij komt vraag ik me af hoe alles zal lopen als er eenmaal 2 zijn. Ik begin nl. te beseffen dat ik m'n aandacht en liefde zal moeten delen tussen m'n 2 schatten. Voor zoontje zal dit in begin moeilijk zijn. Ik hoop echt dat hij zich niet tekort gedaan zal voelen. Ik ben nl. ook van plan 6 maand bv te geven (heb ik bij zoontje ook gedaan en op werk krijg ik er 3 maanden extra volledig betaald verlof voor). Tegenover m'n tweede kindje is er dan weer het schuldgevoel dat ik het nooit de onverdeelde aandacht zal kunnen geven die m'n zoontje tot nu heeft gehad. Aan mama's met meerdere kindjes: maak ik me zorgen om niets? Ik hoop dat een mama zich van nature kan aanpassen aan de nieuwe situatie. Is dit bij jullie vlot verlopen? Hebben jullie tips?
Ja aan het begin had ik dat gevoel ook wel, toen mijn jongste net geboren was. Vond het moeilijk om mijn aandacht opeens te verdelen. Maar er komt na een tijdje vanzelf een nieuw ritme en je oudste leert zich echt wel aanpassen hoor! Zorg gewoon dat je met hem ook elke dag even (al is het maar een half uurtje) jouw onverdeelde aandacht aan hem geeft. Dat heeft hij natuurlijk wel echt nodig. Maar kinderen zijn heel flexibel hoor, en leren zich echt wel aanpassen aan het feit dat de aandacht ineens moet worden gedeeld. Bij de een duurt het wat langer dan bij de ander maar dat komt echt wel goed. En het is eigenlijk alleen maar goed voor een kind, om te leren dat je ook wel eens even moet wachten tot je aandacht krijgt. Komt helemaal goed!
In de kraamweek is Roos heel erg naar papa toegetrokken en papa is nog steeds haar grote held. Je oudste is nog zo jong die zal na een paar weken echt niet beter weten. Ik vind het aandacht verdelen helemaal niet moeilijk. Soms moet de 1 wachten en dan weer de ander. Ik had nooit gedacht dat ik van de tweede net zoveel zou gaan houden als van de eerste maar er gaat echt gewoon een luik met liefde open, heel bijzonder. veel succes en vooral plezier
Ik zat daar vanmorgen ook aan te denken... ik zag ons zoontje zo lekker door het huis keuvelen, lekker spelen met alles. Ik dacht ineens, o jongen, straks ben je niet meer alleen! Hoe zou je dat vinden! Tis niet dat je het van te voren met hem kan overleggen ofzo.... en hij is nog te jong om het echt te beseffen, ook als de baby er straks is (dan is hij 19 maanden) Maar aan de andere kant, wat is er nou fijner voor hem om straks een broertje/zusje te hebben? Een speelkameraatje en iemand om op terug te vallen als wij er niet meer zijn! Nee, ik denk dat het juist geweldig voor hem en de nieuwe baby is! En de aandacht verdelen, lijkt me ook lastig. Hij krijgt nu alle aandacht en hij is ook echt een mama's kindje. Maar ik weet zeker dat het goed komt. Ik heb zoveel mamaliefde, ze komen echt niets te kort straks!!
ja die twijfel/angst slaat hier nu ook toe hoor. Vanmorgen werd ons zoontje wakker en komt dan lekker tussen ons in liggen. En dan denk ik : ojee, hoe moet dat straks als de tweede er is? Kunnen dit soort heerlijke momenten dan nog wel? Of is een van ons tweeen dan telkens bezig met de ander? Ik hoop dat het allemaal zal meevallen! Maar onzeker ben ik wel!
Wat een herkening ik heb ook een zoontje van 2 en 2de op komst ik maak me daar ook al zorgen om van o straks vind ie het niet leuk of hoe gaat ie reageren! Ik ben zelf altijd alleen geweest dus weet ook niet hoe het is en vind het heel erg spannend!
tja, ik denk dat iedereen het heeft, want ook hier heeeeel herkenbaar! ik hoop dat ik het straks allemaal in goede banen kan leiden, want onze oudste heeft ook gewoon recht op aandacht ook al komt er een klein broertje bij. Voor mijn vriend was het zelfs een reden om iets langer te wachten met een tweede, hij vond het echt zielig voor onze oudste. ben erg benieuwd hoe het gaat, maar het gaat vast wel lukken!
HI, Dit is HEEEEEL herkenbaar van mn tweede zwangerschap.... ik heb zoontje overal bij betrokken... al tijdens de zwangerschap mocht hij mn buik insmeren enzo.... broer en zus schelen twee jaar.....(nu 3 en 1) en echt twee handen op een buik... Maak je niet druk, komt echt goed verdeel je aandacht.. en ga leuke dingen doen als de baby slaapt..... Kinderen wennen snel.... en vinden het super interessant.. als je ze overal bij betrekt...
Ik dacht vanmorgen juist het tegenovergestelde . Over een paar maandjes liggen we dan gezellig met z'n viertjes in bed, heerlijk! Nu komt Eva niet echt gezellig tussen ons in liggen, maar is aan het springen, kruipen en soms lezen bij ons in bed. Maar het lijkt me reuzegezellig!
Ik heb geen last van schuldgevoel, ben wel een beetje bang dat het voor mezelf misschien zwaar zal worden, maar ik ben niet bang voor hoe Eva zal reageren en of ik de aandacht wel kan verdelen. Ik ga ook borstvoeding geven, het maakt niet echt veel uit volgens mij, de fles moet je toch ook geven. Ik wil in de tijd dat ik aan het voeden ben wat leuks met Eva doen (boekje lezen ofzo) zodat ik ze allebei tegelijk aandacht kan geven. Of Eva mag even televisie kijken in de tussentijd (ze kijkt maar heel weinig, dus is heel bijzonder voor haar).
Hihihi ja zo kan je het ook bekijken. gewoon de beeb ook bij ons in bed dan smorgens in het weekend. Bed is groot genoeg ja ben ook wel bang dat het heel zwaar zal worden. heb reuma dus ben niet altijd op mijn best. Is ook de reden dat ik geen borstvoeding ga geven. dan kan ik het voeden tenminste uit handen geven mocht dat nodig zijn Erik heb ik trouwens ruim 2 jaar borstvoeding gegeven. Ben benieuwd hoe het zal gaan met het flesvoeden van een baby.
Heel herkenbaar. Maar niet zo zeer voor ons eerste kindje maar meer vanuit mijzelf. Er zit bij ons 2,5 jaar tussen de oudste en middelste. Ik kon haar dus een boel uitleggen en ze begreep ook een hoop. Haar er veel bij betrokken en helemaal geen problemen gehad. Ikzelf daarintegen vond het vreselijk wennen!! Mijn aandacht verdelen, borstvoeding geven terwijl je normaal gewend was met de oudste te spelen. De baby kwam altijd op de onmogelijkste tijden en dat vond ik er moeilijk. Dan kun je niet voor beide kinderen de perfecte moeder zijn. Uiteindleijk wend het wel maar ik had me de eerste tijd toch anders voorgesteld. De kleintjes kunnen het super met elkaar vinden en zijn heel blij met elkaar en dat maakt het dan ook wel weer erg leuk! Inmiddels hebben we nog een kleintje gekregen en dat viel me weer reuze mee. Ik denk dat het komt omdat ik gewend ben de aandacht te verdelen'. De overgang van 2 naar 3 vind ik lang niet zo ingrijpend. Ik vrieg me toen ik zwanger was van nr 2 af of ik van mijn 2e kindje net zoveel kon houden als van de eerste. Mijn moeder stelde me toen gerust. Nu we 3 kindjes hebben st aik ervan versteld hoeveel liefde je bij je kan dragen. De liefde hoeven ze niet te delen, dat maak je gewoon extra aan en dara gata het toch om??
heel herkenbaar heb ik ook gehad, maar meer dan op je af laten komen kun je niet doen. ik stel ook vaker voor wat als... maar ja alles komt goed succes iedereen
Heeeeeeel herkenbaar, die zorgen... Onze meid kan nog wel eens jalours reageren naar andere kinderen toe, of eigenlijk, is jalours. Dus toe ze laatst juist helemaal enthousiast was over de baby van mijn zwager was dat een hele opluchting. Die wilde ze telkens knuffelen en zoenen. Dus hopelijk vindt ze dit babytje straks ook leuk.