Over een paar maanden moet mijn jongste geopereerd worden. Zijn aandoening is zeldzaam. Daarin verwacht ik geen ervaringen te vinden. Wat ik mij wel af vraag is hoe kleintjes reageren op narcose en pijnmedicatie. Waar moet ik rekening mee houden? Hoe gaat het? Zijn er dingen die ik kan doen om het zo fijn mogelijk voor hem te maken? Zorgt het voor veel angst? Bijvoorbeeld angst om te gaan slapen. Misschien dat dit topic beter past bij aangeboren afwijkingen. Maar aangezien de post niet is voor de afwijking zelf dacht ik dat deze misschien hier beter op zijn plek is.
Hoe oud is je baby ongeveer? toen onze zoon met 10 maanden geopereerd werd heeft hij eigelijk niet echt ervaring. Hij had al een puf voor astma en kapje van narcose lijkt daarop dus hij ging rustig slapen. En wakker worden ging ook heel rustig.
Het zou over zo'n 3 maanden zijn. Dan is hij een maand of 8. Wat fijn dat hij er zo rustig onder bleef. Was hij verder ook niet uit zijn doen? Was het moeilijk om hem bijvoorbeeld nuchter te laten zijn? Reageerde hij op de verandering aan zijn lijf? Hoe was het voor de evt andere kinderen dat er een ingreep plaats moest vinden?
Ach jakkes Onze zoon was rond de 12 maanden, net wat ouder. Hij was super relaxed, lachte naar iedereen. Wij hebben gekozen voor infuus ipv kapje. Deden ze zelden hoor, maar ze wilden het wel een kans geven. Als er een goede ader zichtbaar was, ging het infuus erin en de narcose dus via infuus. Vond dat zelf heel fijn, hij zakte gewoon rustig in slaap. Viel mij echt enorm mee. Wakker worden was een ander verhaal. Hij was zo wild, zo boos, zo hard aan het huilen. Met moeite in bedwang houden, hij had zn electroden er allang afgetrokken etc. Ze belden op en ik hoorde hem gillen. Maar: ik was er, hij dronk gelijk uit de borst en was weer rustiger. Voordeel was dat ie snel naar huis mocht, levendig zat Hij was verder niet misselijk na de narcose. Dat viel mij echt reuze mee. Onze oudste was jaloers. Jaloers dat zn broertje zoveel aandacht kreeg, een knuffeltje van het ziekenhuis en een diploma. Hij vond t niet eerlijk dat hij geen knuffel kreeg.
nee eigelijk was gewoon of hij onderzoek had zonder operatie heel rustig. Dag later mocht hij naar huis en had geen last meer van operatie. Zijn broer vond heel zielig. Maar we hadden ze beidde een cadeautje geven zijn broer is jaar ouder en toen nog geen twee. Dus die snapte ook nog niet helemaal. Nuchter weet ik eigelijk of dat makkelijk ging. Hij was grote honger hals denk dat dat wel moeite koste. Maar we waren om half 9 al aan beurt dat scheelde wel.
Fijn dat het in slaap vallen zo goed ging. Maar rustig erin gaan betekend dus niet dat het wakker worden ook fijn gaat. Was hij echt boos of meer in paniek? Was het de bedoeling dat hij wakker werd voor jij erbij was of ben je eigenlijk te laat gebeld? Fijn dat hij goed te troosten was. Zorgde deze manier van wakker worden dat hij meer moeite ermee kreeg als je er even niet was? Ik ga ook wat voor de ouderen regelen. Ik weet alleen nog niet wat.
Ergens misschien ook wel fijn dat hij het nog niet snapte? Mijn oudste vond het spannend toen ik weg was met baby voor de diagnose. Gelukkig kunnen we erover praten.
Hier ging het nuchter blijven best ok, er was een hoop te bekijken in het ziekenhuis. Op de operatiekamer was hij snel afgeleid maar het kapje was niet fijn maar dat gaat super snel. Hij werd overstuur wakker maar zodra hij de borst mocht drinken was de rust er snel weer. De verpleging had hem ook al vast toe hij huilde en daarna kon ik hem gelijk overnemen. Het heeft hier niet voor enorme angst gezorgd gelukkig.
Hij moest eerst goed wakker zijn, voordat ik erbij mocht. Was voor alle kinderen zo die daar op de verkoeverkamer lagen: je wacht ze niet op op de verkoeverkamer maar je wordt gebeld als ze er al liggen. Alleen hij was dus helemaal van t padje af. Verpleegkundige deed enorm haar best hoor, ze had hem in haar armen Ik denk echt dat hij t wakker worden niet perse heel bewust mee maakte. Hij was zo buiten zinnen dat ik denk dat ie echt nog wel wat versuft was door alle medicatie. Bij de deuren van de verkoeverkamer hoorde ik hem al. Dat vond ik echt heftiger dan de narcose. Nuchter viel ons enorm mee, mocht best lang nog borstvoeding krijgen
Hoe oud was jouw kleintje @sabagirl? Je zegt dat er niet veel angst van kwam. Bedoel je dat het de eerste tijd wel nog even lastig was? Doen ze eerst nog wat checks voor je mag komen? Dat ze willen dat het rustig kan verlopen en goed overzicht houden. Ik vind het wel lastig dat het een hele zeldzame aandoening is. In het Nederlands kan ik er niks over vinden. In het Engels maar 1 hit. Voor de arts is dit misschien ook de eerste keer.
Zoon had mogelijk ook een zeldzame aandoening (operatie was noodzaak voor de diagnose), daarom was de operatie ook bij een specialistisch kinderziekenhuis. Dat vond ik wel een geruststellend idee.
Mijn zoontje moet ook morgen onder narcose zie er echt enorm tegenop. Ik kan me niet voorstellen hoe hij de gehele ochtend nuchter door gaat brengen. Hij is zo gesteld op zijn ochtend fles en broodje... Hopelijk valt het mee! Fijn om hier ook ervaringen van anderen te lezen!
Ik snap dat je er tegen op ziet. Op die momenten zijn ze extra klein en kwetsbaar. Waaraan wordt hij geopereerd? In ieder geval sterkte. Hopelijk kan je het vannacht een beetje van je af zetten en morgen met frisse moed naar het ziekenhuis gaan.
Algemeen. Zij kregen vooral de zeldzame gevallen en moeilijke operaties en ernstige operaties (ze waren ook een kinderziekenhuis). Hij heeft daar nog een tijd gelopen voor controles bij de kinderarts daar maar toen het stabiel was, moesten we overstappen naar de kinderarts van een algemeen ziekenhuis.
Dankjewel! Ja heb vannacht heel slecht geslapen, maar uiteindelijk viel het mee. Ik kan nu in elk geval ook meepraten en zal je even mijn ervaring delen, misschien heb je er wat aan. Het was overigens geen echte operatie, maar hij kreeg een bronchoscopie en moest daarvoor onder narcose... Alles voor en na de narcose was eigenlijk helemaal prima, maar de 2 belangrijkste uurtjes waren niet fijn. Hij was als 2e aan de beurt in de ochtend dus hoefde maar tot 9 uur nuchter te zijn, wat mee viel. Het infuus was weer verschrikkelijk. Ik had nog zo gevraagd om een kapje (vorige keer infuus was ook draamaaa), maar dat vonden ze niet nodig. Gevolg was dat hij volledig in paniek was en echt aan het schreeuwen en krijsen. Uiteindelijk na een paar keer mis prikken zat dan toch het infuus. Bij wakker worden ook volledig in paniek, heel veel huilen en overstuur en hij was niet rustig te krijgen. Eenmaal op de kamer toen alle witte jassen weg waren ging het langzaam weer steeds beter. Een uur later was hij weer zijn vrolijke zelf. Qua ritme viel het me alles mee. Nadat hij wakker werd heeft hij ontbijt en lunch in 1 gehad, hij had zoveel honger en dorst! Vervolgens om 13 uur zijn standaard middagslaapje gehad van 2 uur, wat prima ging. De rest van de middag super vrolijk en helemaal de oude. Vanavond ook gewoon goed gegeten en super lief gaan slapen gelijk, heel fijn! Ondanks dat hij het echt wel als verschrikkelijk heeft ervaren (het ziekenhuis, de witte pakken en het prikken), heb ik nu niet het idee dat hij er ook maar iets aan over heeft gehouden. En @3musketierseneengirl dankjewel!
Geen ervaring @Zonnestralen, maar wat vervelend om te lezen dat je zoontje een zeldzame aandoening heeft en geopereerd moet worden. Sterkte met de situatie! ♡
Pittige dag @Marlena. Het lijkt mij een naar gezicht om te zien dat je kleintje het lastig heeft. Heb je al een uitkomst gehad van het onderzoek? Bedankt @JupitR. Het is gelukkig niet aan een vitaal orgaan. Maar wel een orgaan met een fictie die nu niet goed werkt.
Dank je, ja ze hebben gevonden waar ze naar op zoek waren (heeft chronische luchtweginfecties en ze zagen duidelijk dat hij ernstige bronchomalacie heeft). Wel iets waar hij gelukkig uiteindelijk overheen gaat groeien. Sterkte voor jou de komende tijd! Hopelijk is de aandoening goed te opereren en valt de narcose ook mee. Hier sinds thuiskomst gelukkig niks meer gemerkt aan mn zoontje. Gelijk terug in zn ritme en super vrolijk hopelijk gaat dat ook jouw ervaring zijn!