Ok dit wordt ws een lang verhaal maar daar komt ie dan Mijn moeder is overleden toen ik 12 was (zus 15, broertje 9). Mijn vader ging gelijk op zoek en vond al snel een nieuwe vrouw. We moesten verhuizen want gingen samenwonen. Zeer dominante vrouw. Mijn zus ging al snel het huis uit, mij probeerde ze uit huis te plaatsen. Dat is nooit gelukt omdat ik toen ik erachter kwam dat zij mijn broertje mishandelde (mijn vader wist hier van!) alles op alles heb gezet en zij uiteindelijk is vertrokken. Zij weg, volgende erin. Prima vrouw niks mis mee maar mijn vader zat hele weekende in amsterdam en liet mij met mijn broertje achter. Ik wilde natuurlijk liever uit met vriendinnen maar kon mijn broertje niet achter laten. Mijn zus kwam tijdelijk thuis wonen omdat ze zwanger raakte. Haar heeft hij uiteindelijk met kind en al op straat gezet. Natuurlijk liep ook die relatie stuk en toen leek hij warempel het licht te hebben gezien. Ik woonde ondertussen samen. Hij zette alles op alles om het goed te maken en ik heb hem vergeven. De verhalen van familie hoe hij mijn doodzieke moeder heeft behandeld heb ik naast me neer gelegd, dat was iets tussen hun en ik kan het mijn moeder niet meer vragen. Ik hem een plekje in ons leven gegeven toen hij eenzaam was en geholpen waar ik kon. Heb zelfs mijn zus overgehaald hem weer toe te laten. Nu is het weer zover. Hij heeft een nieuwe vriendin, hartstikke leuke vrouw, maar hij laat ons weer barsten. Toen ik belde dat zijn kleinzoon was geboren zei hij dood leuk dat hij de volgende dag wel zou komen want was druk met de keuken! Mijn zoon is nu 12wkn en hij is 2x geweest! Hij komt alleen als zij er toevallig niet is en vandaag was de druppel. Hij vergat de verjaardag van de dochter van mijn zus!! Komt om 8 uur binnenvallen met een los tientje! Ondertussen werkt hij mijn broertje het huis uit omdat hij alleen wil zijn met zijn vriendin (ok mijn broertje heeft de leeftijd om eruit te gaan, maar heeft daar wel begeleiding in nodig) Wat zouden jullie doen? Laten gaan en beperken tot oppervlakkig contact of hem erop aanspreken?
Ik ken natuurlijk niet alle feiten, maar uitgaande van je verhaal zou ik zeggen " laat hem maar even barsten" hij flik het elke keer bij jullie, en komt dan weer op zijn knieen terug! Ja 1 keer is nog te vergeven, 2 keer ook wel als je een groot hart hebt, maar nu de zoveelste keer! Nee voor mij zou de maat vol zijn en geen ruimte voor hem meer zijn in mijn leven! A. Je krijgt zelf elke keer weer een klap B. Wat moeten zijn kleinkinderen wel niet denken, dan is hij er wel en dan weer niet, en mama zit steeds maar niet lekker in haar vel, en vergeet niet kinderen voelen alles !! C. Je bent geen pop, ook nu ben je leuk en speel ik met je, maar straks ben ik je zat en kijk ik niet meer naar je om! Ik zou samen met je zus voor je broertje zorgen dat hij ook zijn eigen plekje heeft en het lekker met zijn 3tjes gezellie maken als familie! Door dik en dun! Nogmaals het is mijn mening, voor mij natuurlijk makkelijk praten achter mijn computerschermpje vandaan en niet de emoties voelende, maar ik zou er persoonlijk klaar mee zijn en nu mezelf, mijn gezin en familie beschermen tegen onnodige teleurstellingen! Ik wens jullie heel veel suc6 in deze moeilijke beslissing.
Ik zou hem er op aanspreken zodat je vader weet hoe je er over denkt en zeggen dat je voorlopig het contact even op een laag pitje wilt zetten. Maar ja, dat is makkelijk praten voor een ander.....het is en blijft toch je vader, heel moeilijk hoor. Succes en sterkte.
Aan de andere kant weet je nu duidelijk hoe je vader is. Ik denk dat hij zeker van jullie houd, anders kwam hij niet steeds terug. Ik zou het contact oppervlakkig houden en de verwachtingen laag. Ook voor je kind. Is opa er dan is het gezellig komt hij niet dan niet. Want wat je ook doet je kan niet van hem op aan. En om je vader helemaal niet meer te spreken is een hele grote stap. Wel zou ik het uitspreken naar je vader. Maar wel vanuit je eigen gevoel. Dus zonder verwijten.
Lijkt mijn vader wel!! Ik heb de mijne trouwens laten barsten. Af en toe dan bel ik hem 'verplicht' maar elke keer wanneer ik dat doe ben ik weer teleurgesteld dat hij nog steeds de naam van zijn kleindochter niet weet Oo en mijn vader heeft Samiya sinds ze geboren is pas 2x gezien..
Ik zou het bij oppervlakkig contact houden. Ik heb ook zo een vader ook hij verwaarloosde ons al snel nadat mijn moeder overleden was. Heel verhaal, hij is gewoon een klootzak die alleen aan zichzelf denkt. Na al die jaren is iedereen nog steeds fout behalve hij, en ik ben er eindelijk achter dat hij het nooit zult snappen. Als je het nog niet snapt nadat je 1 dochter niet spreekt en met 1 dochter ook heel lang geen contact hebt gehad, zul je het nooit snappen En jeetje wat is het fijn om geen verwachtingen meer van hem te hebben en af en toe gewoon oppervlakkig contact te hebben. Die man kan je emotioneel helemaal gek maken pff
Stom is dat he, terwijl ik weet hoe hij is kwetst hij me toch elke x weer. Ik denk dat ik hem idd zal laten weten hoe ik me voel. Hij blijft hier altijd welkom maar ga er niet meer in investeren en het contact op een laag pitje zetten. Toch ben ik bang dat ik het erg moeilijk blijf vinden geen verwachtingen meer te hebben. Het maakt me gewoon verdrietig! @roozeroos; hij zal best van ons houden, maar van niemand zoveel als van zichzelf! Hij komt alleen terug als hij geen vriendin heeft! De laatste x dat ik daar was liet hij zelfs ongevraagd mijn dochter zijn nieuwe vriendin oma noemen!!