He meiden! Ik vraag me toch wel af of ik ook nog op die roze wolk terecht kom, klinkt dramatisch maar voel me gewoon niet lekker in me vel allerlei klachten die neem ik voor lief maar toch vind ik het moeilijk om te genieten...de vk zegt dat ik heel erg last heb van schommelende hormonen en daar helaas niks aan kan doen. Tja ik had het ook wel met mijn 1e zwangerschap en zat pas op de toen BLAUWE wolk toen Lorenzo geboren was toen pas genoot ik en kon ik de hele wereld aan!! Maar nu...ik hoop echt dat dit overgaat en dat ik wel kan genieten want nu voel ik me erg slecht net of ik al bijna 3maanden zware griep heb...zucht Sorry meiden moest ff me hart luchten (alweer!) Liefs Paula p.s heus ik weet dat ik een wonder in me buik heb en dat besef ik maar al te goed..ben dr trots op en heel erg blij...maar soms zie ik dat positieve ff niet meer...maar wil niet zeggen dat ik super gezegend ben!!
Hi Paula, Ik snap wat je zegt en bergijp het. Ik ben de roze wolk ook nog niet tegengekomen. Elke dag is weer een gevecht tegen de misselijkheid en vooral de enorme vermoeidheid. Ik werk full time, op m'n werk weten ze het niet, dus ik moet me dus elke dag van de beste kant laten zien en hard werken om de dag goed door te komen. Sporten vond ik altijd een heerlijke afleiding, maar ook dit wordt steeds moeilijker. Ik ben uiteraard erg blij en heb alles er dubbel en dwars voor over als het maar goed met mijn kindje komt...... Verder ben ik vooral verschrikkelijk ongerust en daardoor kan ik denk ik ook niet echt genieten. Heb 2 miskramen gehad en ben als de doods voor een volgende. In ieder geval ben ik nog nooit zo ver gekomen als ik nu ben en dat stelt me ook wel weer gerust. Ik mag volgende week vrijdag voor een echo. Heb er inmiddels al 2 gehad, maar zou elke dag wel een echo willen om me gerust te stellen..... Erg he? M'n vriend heeft het denk ik ook zwaar te verduren. Ik ben veel minder gezellig en enthousiast dantevoren. ....... Hij begrijpt het gelukkig en ik houd hem voor dat het tijdelijk is en over een tijdje de oude Carmen weer tevoorschijn komt.
ow wat herkenbaar is dit ook bij mij schommelt het steeds op en neer het ene moment kan ik alles het andere moment ben ik niet te genieten.het is inderdaad erg vervelend voor de gene die om je heen leven,maar ja begrijpen het wel.en ook die onzekerheid is er nog heb ook een echo gehad en het hartje zien kloppen maar toch ,je leest zo nu en dan ook dingen dan ben je nog niet echt gerust.het zal er allemaal wel bij horen,en die wolk zal toch wel een keer komen, en de vermoeidheid gaat toch ook wel eens over ,we proberen maar zoveel mogelijk te genieten,we zijn echte kraamvrouwen ,maar het lucht wel op en we zijn niet de enige. groetjes jacky
Tot een week geleden was ik de hele zwangerschap al zat. Stemmingswisselingen kwamen om het uur. Zodra ik met iemand had gebabbeld dacht ja oke.. Tis ook allemaal wel zo maar toch. Dus kort daarna hing ik weer in een dip met dat ik het helemaal zat was om zwak ziek en misselijk te zijn. En ik ben nog niet eens zover om te gaan bevallen. Ik kan je niet vertellen hoe het is veranderd. Maar pas sinds een aantal daagjes sla ik mezelf er weer goed doorheen. Maar voor hoelang dit duurd geen idee. Het kan ook zo weer omslaan. Dus de roze wolk is niet constant aanwezig.
Hoi Paula, Ik heb hetzelfde hoor. Ben nu ruim 11 weken en voel me iets beter. Ik hoop dat het aanhoud maar de eerste weken had ik meer last dan plezier van mijn zwangerschap. Moe en emotioneel overheerste mijn dag. Het zijn inderdaad de hormonen, zegt ook mijn vk. Het is niet anders dan maar een beetje over je heen laten komen ben ik bang... Ze zeggen dat het met 3 maanden weer beter gaat en de energie toeneemt. Succes ermee . Groetjes Nikki
Hoi Paula, Ook ik herken dit helemaal. Tot net na de 12 weken was er echt geen sprake van een roze wolk. Mijn leven hing van vermoeidheid en mezelf ellendig voelen aan elkaar! Laat staan dat ik ook nog van mijn zwangerschap kon genieten (nou écht niet!) En nu, na iets meer dan 12 weken, kan ik het wat positiever zien. Ben iets minder extreem moe en tja, schommelende stemmingen heb ik nog wel maar ook die worden wel minder. Echt een advies kan ik je niet geven, ja behalve dan: proberen! Maar als het nu niet gaat, gaat het niet en dat zul je even moeten accepteren. Daarnaast moet je je proberen vast te houden aan de gedachten dat het beter wordt! Heel veel sterkte (en niet vergeten: ook achter een grijze wolk schijnt uiteindelijk de zon). Groetjes, Ramona
Bedankt meiden voor de lieve woorden! Ik weet ook wel dat je van die ups en downs hebt als je zwanger bent en dus echt niet altijd op een roze wolk zit...maar wil het zo graag haha Zoals vandaag gaat het wel weer maar weet dat het dan morgen of overmorgen weer mis is..zucht.. Sterkte meiden! Liefs Paula
Kop op meis! Het hoort er allemaal bij. Ik heb soms weleens momenten dat ik bij mezelf denk "hoor ik niet veel blijer te zijn/doen...??" Mijn moeder is bijvoorbeeld helemaal in de wolken en zit al helemaal te dromen bij het idee van ons kleine hummeltje. Ik heb dat ook wel natuurlijk, maar niet zo volgens mij, haha
Hmm nog niets gezien.. Heb ook allemaal van die boekjes..En lees ook (bijna alles) Behalve dingetjes over borstvoeding aangezien ik dit toch niet wil gaan geven. Maar ga toch maar is ff beter kijken dan
chrisje, ik heb dat verhaal ook gelezen, ze had het ook nog toen haar babay er al was en later bleek dat er meer mensen dit hadden, goed verhaal en het klopt wel!
Ja klopt. Ook ik herken het. Ben op de afgelopen twee weken na erg ziek geweest. Veel overgeven enzo, moest bijna aan het infuus. Sinds vandaag ben ik weer aan het kotsen. Heb vanmiddag de auto van mijn vriend onder gekotst. Ik kon het niet meer ophouden en we konden niet stoppen. Sorry hoop niet dat ik mensen hiermee weer misselijk maak. Soms voel ik me er wel schuldig over. Ik heb namelijk een miskraam gehad van de zomer en dacht toen wat kunnen mensen toch zeuren, ik neem het er allemaal bij. Nou ja dat valt niet altijd mee. Toch is er een groot rose moment geweest vandaag, we hebben namelijk de kinderkamer gekocht. En ik/ we zijn er zo blij mee! Liefs Jenny
Hey Jenny, Wat leuk dat jullie de kinderkamer hebben gekocht. Even over de misselijkheid: ik heb overal een plastic tasje in gedaan: in mn tas, in de auto, in mn jaszak. Ik moest laatst ook in de auto overgeven en toen had ik gelukkig een zakje. Misschien voor jou ook handig.
Vreemd is het dat je opeens zomaar uit het niets zo misselijk kan zijn. Ik geloof dat ik nu met me zwangerschap pas echt weet hoe misselijk je je nu kunt voelen :S
Hou op hou op.... gelukkig kennen we het allemaal, die rotmomenten van het zwanger zijn en dat mag best! Ik ben nu zwanger van mijn vierde kindje, heb de eerste 11 weken veel last gehad van misselijkheid en vermoeidheid, maar nu ineens is dat weg en voel ik me weer beter. Het verhaal heb ik ook gelezen in Wij jonge ouders en het klopt helemaal, roze wolk, blegh die bestaat niet, soms heb je mooie roze momenten: lekker even in je bed liggen 's middags en dan aan je buik voelen en blij zijn met je buik...of 's avonds als de kids op bed liggen en ik hoef even niets meer van mezelf, dan kan ik blij worden, maar niet als is misselijk een poepbroek sta te verschonen 2 minuten voor ik met de twee oudsten richting school moet en zij jengelend vragen: waar zijn mijn schoenen???? Ach ja, de momenten van het ouderschap zullen we maar zeggen. Kom op meiden, nog even volhouden, we kunnen altijd aan elkaar denken en weten dat we niet alleen zijn!!! Suc6 allemaal, Petra.
Ik hoorde laatst wel een mooie uitspraak: RICHT JE NIET OP EEN ROZE WOLK, MAAR GENIET VAN DE ROZE MOMENTEN................... Volgens mij is het ook zo, het zijn momenten van zielsgeluk, maar je kunt niet constant leven in het roze. dat zou volgnes mij niet realistisch zijn.