Mijn zoontje is nu bijna 2,5 jaar en soms begint het al wel wat te kriebelen om weer zwanger te worden. Hetgene wat mij toch tegenhoudt is dat mijn zoontje heel erg veel aandacht nodig heeft en mijn man en ik allebei fulltime werken (behalve in de winter is mijn man een paar maandjes vrij). We wonen in het buitenland dus geen familie om de hoek die kunnen helpen zo nu en dan. Ik heb het dus erg zwaar, mede doordat mijn man in twee diensten per dag werkt en ik dus savonds altijd alleen ben na mijn werk tot een uur of 10. Huishouden komt ook voornamelijk op mij neer. Als ik een tweede zou krijgen zou ik wel minder uren willen werken als ik dat allemaal voor elkaar kan krijgen, anders is het echt onmogelijk. Nu zit ik vaak te denken: Misschien toch nog even wachten tot het allemaal wat rustiger is en de peuter pubertijd hopelijk iets minder wordt, maarja dan heb je wel een groter leeftijdsverschil ook. Of toch binnenkort gaan proberen, zodat ze niet zoveel verschillen? Wat zijn jullie voor en nadelen van wel of geen leeftijdsverschil?
Ik kopieer maar even wat ik recent in een ander topic schreef hierover: Als je het nu echt zwaar hebt, zou ik wel wachten. Want zo weinig verschil ertussen is volgens mij altijd zwaar. Omdat je dan twee kindjes hebt die jou echt nog constant nodig hebben. Wij hebben bewust langer gewacht. Vier jaar tussen. En hoewel ik een baby sowieso altijd zwaar vind, vind ik de combinatie met mijn oudste eigenlijk best makkelijk. Ze is heerlijk zelfstandig, kan mij helpen bij het verzorgen van haar broertje, gaat naar school voor meer rust, snapt dat ze soms moet wachten... Twee baby's op korte tijd lijkt mij echt zoveel zwaarder. Ik snap eerlijk gezegd nooit goed waarom mensen zo graag zo snel na elkaar kinderen krijgen Er zal vast een goeie reden voor zijn, maar ik vind mijn situatie echt heerlijk, ik heb het gevoel dat ik tenminste van beide kinderen optimaal kan genieten.
Ik vond 2 vlak na elkaar juist wel fijn. Mijn dochter deed haar slaapjes nog en als zoontje dan ook sliep deed ik soms mee. Dochter had geen last van jaloezie. Te jong daarvoor misschien. En als ik zoontje voedde kwam dochter erbij zitten met een boekje. Die luier erbij vond ik geen probleem. Ik snap dus niet waarom het ingewikkelder is 2 op elkaar. Mijn dochter sliep toen al wel perfect. Met schooltijden lijkt het me juist lastiger.
Hier drie in twee jaar tijd, jongsten zijn een tweeling. Ik denk dat voor allebei wat te zeggen valt. Ik vind het fijn dat alle kinderen nu tegelijk middagslaapjes doen en ik niet met baby's naar school hoef te slepen en daar rekening mee moet houden. Drie luiers heb ik tegenwoordig ook in mum van tijd verschoond. Verder, ook met weinig leeftijdsverschil kun je geloof ik optimaal genieten. Ik heb niet het idee dat ik minder geniet van de jongsten dan van de oudste toen.
Ik had graag ook iets minder tijd tussen m'n kinderen willen hebben, zit nu 2,5 jaar tussen, maar er zat een miskraam tussen de 2, anders hadden de kinderen 17 mnd gescheeld. Ik denk dat veel mensen, wat ik in m'n omgeving hoor, het "lastig" vinden dat hun oudste dan "al" loopt icm de peuterpuberteit, niet luisteren, weglopen etc en dan het zorgen voor de jongste baby erbij. Ik kan er naast zitten hoor, want mij had het juist ook heel leuk geleken. Het leeftijdsverschil wat er nu tussenzit is ook prima hoor, maar ja, niet altijd te kiezen helaas.
Ieder mens is anders. Maar als je twijfelt of je het we aan kan gezien je huidige manier van leven, dan zou ik wachten. Dat veel mensen 2 tot 3 jaar tussen 2 kinderen hebben zitten zegt niets of dat ook voor jullie fijn voelt. Wij hebben straks bijna 4 jaar tussen de oudste en de jongste. Ik vond en vind het heel fijn om die 4 jaar volop van hem te genieten. En nu ik merk dat hij wat meer loskomt van ons, zeker met het oog op de basisschool straks, heb ik gevoelsmatig meer ruimte in mijn hart/armen voor onze 2e. Ik ben niet zo van het "even de tropenjaren doorbikkelen en dan genieten". Een baby in huis is niet niks, maar wanneer je daar zelf aan toe bent is heel persoonlijk.
Als je nu zwanger zou worden zit er al ruim 3 jaar tussen, dat vind ik eerder onder 'veel' vallen dan 'weinig' ertussen eigenlijk. Mijn oudste was 2,5 toen zijn zusje geboren werd en ik vond het te snel achteraf gezien. Ik vond het moeilijk uitleggen aan mijn oudste waarom hij een stuk minder aandacht kreeg. Mijn dochter was ruim 3,5 toen haar broertje kwam en dat was zó lekker. De oudste 2 waren al heerlijk zelfstandig, zelf aankleden, zelf brood smeren, zelf uit bed etc. Dus ik kon me echt richten op de baby. Helaas huilde de baby erg veel, dus kregen de oudsten ook te weinig aandacht, maar als je een wat makkelijker baby hebt, dan kun je 's avonds nog lekker wat met de andere(n) doen. Maar ik denk dat als je nu al zo ontzettend druk bent en het bijna te druk vindt, dan zou ik eerst minder gaan werken, rust krijgen, en dan pas aan een tweede gaan denken. Dan zit er misschien 4 of 5 jaar tussen, maar in mijn idee is dat niet zoveel verschil met 3,5 jaar eigenlijk. En of ze wat aan elkaar hebben dat weet je toch nooit. Het verschilt hier per week zo ongeveer wie met wie speelt, terwijl de één dus 2,5 jaar schelen en de anderen ruim 3,5 jaar.
Je hebt 1 garantie: met een kindje erbij krijg je het nog drukker, dan zijn er echt 2 die om je aandacht vragen en blijft er minder tijd voor jou over. Dus als je het leven met 1 kind nu al pittig vindt omdat je het combineert met een fulltime baan en je veel alleen moet doen, dan zou ik goed nadenken of je ergens 'ruimte' kunt creëren in je leven voordat je begint aan een 2e. Je geeft aan dat je daar wel plannen in hebt (minder werken), probeer dat nu dan al te regelen. Wat betreft leeftijdsverschil, in mijn geval zat er 2 jaar tussen de oudste en middelste. De combinatie peuter en baby vond ik erg zwaar, maar dit lag ook deels aan mijn kinderen (geen makkelijke kids...). Achteraf gezien heb ik gedacht dat (veel) minder of (veel) meer leeftijdsverschil beter te doen geweest zou zijn. Er zit 4 jaar tussen de middelste en de jongste en dat was een stuk relaxter. In de nacht maar voor 1 kind eruit, tijd voor baby omdat oudsten naar school gingen, etc. Wat ik wel dan merk is dat jongste in een 'andere levensfase' zit. Ze is snel 'te klein' voor de dingen die grote zus wel allemaal wil en kan. En qua activiteiten is het soms ook wel zoeken. Uiteindelijk heeft alles zijn voor- en nadelen.
Ben het met de rest eens, als je het nu al druk en zwaar vind zou ik nu niet beginnen aan een tweede. Misschien kun je nog een tijdje wachten en of minder gaan werken. Ik werk 32 uur, en tussen de kids zit 2 en halfjaar (wilde het eigenlijk al veel eerder) maar ben achteraf blij dat ze 2 en halfjaar schelen en geen anderhalf jaar want vermoedt dat dat zwaarder is geweest.
Fijn om jullie reacties te lezen! Ik denk ook dat het, gezien onze levensstijl (die helaas niet zo heel erg makkelijk te veranderen is), moeilijk is om nu aan een tweede te gaan denken.. Hier gaan ze met 3 jaar naar school, volgend jaar september zal dat zijn voor mijn zoontje. Dan weten we ook hoe dat nieuwe ritme is, en dan heb ik hopelijk ook wat minder uren op mijn werk kunnen regelen. Dat is wel erg belangrijk anders is het niet vol te houden. Het helpt idd wel behoorlijk als de oudste dan iets zelfstandiger is..
Wij kozen ervoor om ze niet snel achter elkaar te hebben. Lijkt me te pittig. Dochter is bijna 2,5 jaar, start in september met school (België) en we zijn nu bezig om een 2de kindje te krijgen. Zodra dat kindje er is zal dochter ruim 3 jaar zijn en kan ze haar plan trekken, gaat ze naar school zodat ik overdag tijd genoeg heb voor de baby. Ik ben een jaar thuis van het werk, ik had eigenlijk gewild dat ik al zwanger was, dan was ik vanaf september een jaar thuis (Ideaal met de schoolstart) maar dat gaat al niet meer lukken
Wij hebben er heel bewust voor gekozen om het zo te plannen dat de tweede kwam toen de oudste 4 werd en naar school ging. De school heeft een continu rooster, dus tussen half 9 en half 3 alle tijd voor de tweede. Heerlijk! De eerste kon ook al goed helpen. Nu de derde en de eerste twee zitten op school dus straks lekker weer alle tijd. Kijk er enorm naar uit! Voor beide is natuurlijk wat te zeggen, maar persoonlijk had ik het niet anders gewild