Wij krijgen van school bericht dat bij milde verkoudheid klachten een kind thuis moet blijven. Dringend advies om te testen bij de ggd. Ik had gehoopt hetzelfde te ervaren als wat je schrijft maar met 3 kids zit er de komende tijd 1 of meer kids ineens thuis. Met een dreumes die weerstand opbouwt en alles meepikt. Ik voel de Bui Al hangen want mijn man en ik werken. En werken én jonge kinderen scholen en bezighouden dat gaat niet samen. Ik voel de druk wel...
Ik denk elke werkende ouder wel. Elke keer als mijn kind niest of hoest zit ik als een soort van havik te kijken. Wat dat betreft had ik liever gehad dat we nu positief waren geweest, was ik de komende weken daarvan af geweest. (We hebben contact met positief persoon gehad maar zijn gelukkig dus allemaal na 5 dagen thuis quarantaine negatief getest. Toevallig allemaal al verkouden/hoesten/ziek maar ook 2 keer getest en toch echt geen Corona dus ik duim dat ze kinderen even paar weekjes niet meer verkouden worden omdat we het nu even hebben gehad) Ik word er in elk geval zo onrustig van..
Dat met verkoudheid is eerder aan bot geweest. Ze waren toen nooit verkouden. Ik ga ze ook echt niet testen dan. En mogen ze niet naar school, neem ik ze mee naar mijn groep, wat ook in de school zit Daar mogen ze wel met een snotneus zijn
♥️ Knuffel voor jullie! Hier ook een 2009 knul. En ook ik merk dat ik het hem zo gun om nog lekker even kind te zijn, maar dat hij er ook veel mee bezig is en erover nadenkt.
Maar wat dan? Hoe gaan we het in de zorg regelen wanneer we het virus zijn gang laten gaan? Hoeveel doden moeten er vallen? Hetzij aan corona, hetzij aan uitgestelde zorg.
Hier ook. Aan de ene kant denkt hij er over na en stelt vragen. Aan de andere kant toont hij enorme veerkracht en ziet steeds ook weer het positieve (quarantaine was wel fijn. Hoef je niet te fietsen ). Die van ons huppelt er dus wrl doorheen. Al baalt hij stevig van niet kunnen voetballen. @femkes knuffel voor maxi. En sterkte voor jullie.
En nu weer een nieuwe variant, weer besmettelijker, misschien zelfs minder effect van onze vaccins. Ik merk dat ik het zo lastig vindt soms. We redden ons wel hoor, ondanks de maatregelen. Dankbaar dat we eten, drinken, onderwijs etc hebben. Maar alle leuke dingen in het leven worden zo veel lastiger. Nu kan ik overdag sporten, we kunnen nog lunchen. Maar zwaardere maatregelen hangen al weer boven ons hoofd. uitzichtloos zo voelt het.
Ik heb er mentaal enorm last van, maak me vooral zorgen om de kinderen. Hoe is de wereld als zij puberen? Zelf volwassen zijn? Ik ben constant bang dat ze de scholen sluiten en alle sporten/zwemles cancellen. Het doet me zeer dat we niet gewoon even lekker kunnen doen wat we willen doen. Die QR code vind ik overigens doodeng.
Heel herkenbaar voor alle werkende ouders denk ik. Kind begon te hoesten, meteen kijken in de werkagenda’s zodat we morgen niet last minute pas achter de afspraken komen. Hopelijk is het morgen voorbij, want anders wordt het weer een hele stressvolle dag. Beide kids net een week thuis gehad ivm sluiting school, ik krijg er ondertussen zo’n stress van.
Zoveel herkenbaarheid in veel verhalen. Gisteren maar een mail gestuurd naar de juffen over de eeuwige verkoudheid van mijn jongste. Moet hij de hele winter door getest worden? En de blijvende angst voor de sluiting van de scholen. Mijn oudste is al overal tegenaan aan het schoppen. Ook hij heeft er last van, hij kan niet tegen de onzekerheid en hoort wel van alles. Even een dikke knuffel voor iedereen.
Angstig is een groot woord, maar dat je je zorgen maakt is toch compleet normaal? Over wat er gebeurt als er code zwart komt, als mijn ouders ziek worden, hoe lang de situatie nog zo blijft, of een hoe erg de kinderen achterstanden oplopen, of ze zich op deze manier wel voldoende kunnen ontwikkelen etc.
Die stress van kinderen thuis en werken is echt heel naar, ik heb het ook weer ervaren deze week. Alweer jankend met mijn counselor aan de telefoon gezeten. Wat ik ook heel moeilijk vind is: waar doe je goed aan. In het andere topic had ik al aangegeven dat mijn schoonfamilie Sinterklaas wilde vieren, maar ze komen net uit quarantaine en zitten dan op dag 7 na de laatste positieve test (twee hebben er negatief getest en geen strikte isolatie). Advies is om 10 dagen afstand te houden, dus wij hebben daar geen goed gevoel bij, en nu zijn wij degene die het feest verpesten. Mijn ouders zijn behoorlijk geschrokken van een kennis die op de IC ligt en het is redelijk uitzichtloos aan het worden. Besmet door haar kleinkind. Mijn familie was dan ook unaniem: we vieren het niet met elkaar. En hier word ik toch ook weer zo verdrietig van. Toen mijn eerste zoontjes waren geboren had ik zoveel dromen en wensen wat ik met hun wilden doen. Groots Sinterklaas vieren was hier ook onderdeel van. Zij zijn overleden en toen hun broertje was geboren zou ik het met hem allemaal doen, en kijk waar we staan Kortom, de maatregelen boeien mij niet zo, maar de situatie waar we in zitten geeft mij heel veel stress en onzekerheid.
Mijn ouders zitten ook precies op dag 7/24 uur morgen maar met nog wel beetje restklachten. Ik heb nou niet het idee dat Corona precies klok kijkt en ik heb ook niet zon zin dat wij en de baby het oplopen en weer thuis zitten (net vorige week quarantaine gehad omdat we met opa en oma waren geweest) en ja, ik vind school toch belangrijker dan Sinterklaas met mijn ouders dus toch de overweging gemaakt het niet bij hen te vieren (vorige jaar ook al niet) maar gewoon thuis. Vind ik ergens jammer want de jongens zijn nu 7 en 4 en waarschijnlijk beetje laatste keer. Ik kan als ik daar zo over nadenk wel verdrietig worden, net zoals dat we de live intocht in het dorp gemist hebben door quarantaine en zoals dat Sint vrijdag toch maar niet op school kwam door Corona. Allemaal dingen die ik eigenlijk wel graag voor mijn kinderen wil. Tegelijkertijd probeer ik maar te bedenken dat kinderen flexibel zijn. Ze zijn naar het huis van Sinterklaas geweest met school, ze hebben gisteren alsnog zonder Sint een top dag gehad op school en zondag zijn ze vast blij van het pepernoten spel, cadeaus, zwemmen en een Sint film met chocolademelk met zijn vijven.
Dat is ook zo, hier ook pietengym, Sinterklaas op school en rommelpiet op school gehad. Vandaag gaan we een escaperoom doen in huis met uiteindelijk de toegang tot de zak met cadeaus, film staat ook op het programma en vanavond gourmetten en we hebben voor morgen een video van de Sint. We gaan er een leuk weekend van maken!
Echt angstig niet, maar ik maak mij wel veel zorgen. Wat al word benoemd, de zorg, maar ook de toekomst hoe het zal verlopen. Mijn jongste die vast loopt, maar waar geen hulp beschikbaar voor is komende tijd. Mijn oudste, die een gebroken vinger had, maar waar de huisarts niet naar kon /wou kijken. En volgende dag de hap het gelukkig wel wou zien en foto's heeft laten maken. Maar ook voor mezelf. Hoe kom ik er uit als er weer een lockdown voor de basisscholen komt.
Ik heb er nog helemaal geen last van gehad. Ik zit denk ik echt in een perfecte situatie om in een pandemie te zitten. Geen kinderen, heerlijk thuiswerken. Geen behoefte aan heel veel sociaal contact. Geen probleem om even geen etentjes etc. te hebben. Sporten doe ik buiten. Alleen. Zomervakantie 2020 ook geen probleem want naar de caravan in zeeland gegaan. Ik mag van geluk spreken, voor mij is dit een heerlijke periode! Mijn man heeft er ook weinig last van, alleen is hij naast zijn fulltime baan ook muzikant bij bekende nederlanders. Nu dus even niet een aantal zaken zijn wel doorgegaan zoals tv opnames. In het begin dacht ik ook echt: wat zeurt iedereen nou! Lekker thuisblijven, wat is daar nou erg aan. Maar gaandeweg realiseerde ik me wel dat ik heel makkelijk praten heb en kan ik me meer inleven in mensen die echt last hebben van de pandemie.