Jeetje, wat een verhalen allemaal En bij sommigen overduidelijk toch nog een wonder. Ik heb in ieder geval aan ieder verhaal heel veel..
Ik hoop dat je uit het forum en uit jullie kracht (jou en je partner) en liefde hoop en kracht kunt halen voor de volgende ronde(s). Wondertjes bestaan, zie ik vaak hier, en ik wens ze je van harte toe!
Ik zal wel een treurwilg zijn maar geloof niet meer in wonderen. Er is ons een wonder afgenomen (miskraam) en het lukt niet opnieuw zwanger te worden.
Wow ben ik toch 'blij' als je het zo kan noemen dat ik Dus echt niet de enige ben.... Afgelopen week de 3 iui mislukt en ookal heb ik me pokerface op voor de buiten wereld me hart en ziel beginnen echt af te brokkelen. Ik heb ook altijd gedacht dat het niet gemakkelijk zou worden en dat is het dus ook geworden, vriendlief slecht zaad In mijn hoofd ben ik al bezig met adoptie en de kosten ervoor terwijl we nog een lange weg te hebben gaan. Maar ook bekruipt het idee dat het gewoon nooit gaat lukken, dat ook wij nooit een baby van onszelf in onze armen zullen hebben en het doet echt pijn. Ik betrap mezelf er ook op dat ik voor anderen niet meer oprecht blij kan zijn maar dat ik gelijk denk waarom hun wel en wij niet?!? Waar ik me ook gewoon slecht om kan voelen... Voor alle vrouwen hier heel veel succes!
Ik herken je gevoel ook heel erg, maar denk ook dat het voor de meeste stellen in de mmm zo voelt. Wij zijn ook sinds 2008 gestopt met de pil, ik werd 1 keer per jaar ongesteld, geen eisprong. 2010 begonnen met behandelen, tijd gestopt, 2012 opnieuw begonnen. Maanden clomid geslikt, helemaal padje af van die troep, hsg gehad, beide eileiders vanaf het begin verkleefd, laparoscopie ondergaan, beide eileiders niet meer te redden, endometriose ontdekt en nog steeds geen eisprong. Keuze ivf of kinderloos, was snel genomen. April 2013 gestart met ivf en inmiddels 31 weken zwanger van een cryo uit onze tweede poging!! Zo dankbaar, blij maar ook nog steeds onwerkelijk! Meid, hoe moeilijk ook, hoeveel verdriet de zaken er omheen ook doen, geboortekaartjes, jullie naam, überhaupt al die kinderen die om je geen geboren worden, geef de moed niet op! Heel veel sterkte en ik hoop en duim voor jullie allemaal, dat het wachten uiteindelijk beloond word! Dikke knuffel..
Wat herkenbaar meiden! Dat gevoel beangstigd me regelmatig.. Morgen hebben we de 3e IUI, alweer op de helft van alle iui's. De gyn zei vorige week al dat als het na 6x niet gelukt is, we overgaan op ivf.. Ik heb nu echt meer het gevoel dat we aan het aftellen zijn naar ivf. Dat brengt hele dubbele gevoelens met zich mee. Aan de ene kant een soort van blij, omdat ik veel meer vertrouwen in ivf heb. Maar het is ook meteen het eindstation. Wat als het daarmee óók niet lukt Nu ik regelmatig een eisprong heb, zou in principe niets een zwangerschap in de weg moeten staan. Alle onderzoeken zijn positief. Het is een raadsel waarom het dan nog niet is gelukt. Dat begint me ook steeds meer op te breken, wisten we maar waar het aan lag. Dan was het allemaal misschien wat beter te begrijpen.