hallo dames, Nou nodige tijd verder, ik weet t niet meer. Kinderarts gisteren gesproken. Die herkent t nachtbraken van onze dochter ook niet, eventueel kunnen we na de huisarts (?) met een kinderpsycholoog verder kijken. Heb daar geen probleem mee, maar betwijfel of t helpt met "ik heb een plan en ookal is t nacht, ik heb een plan" het is een kind met karakter en een hele hele lange adem. Wij moeten ook extreem consequent zijn anders ben je de pineut. Uitspraak van geef je ze een vinger, nemen ze je hele hand is hier omgebouwd naar "geef dr 1 vinger en wees blij als je teennagels nog terugvinden". Dus als we een keuze maken iets wel of niet te doen, dan zijn we daar behoorlijk aan gebonden zeg maar. De flixotide is er nu af, duurt een paar weken voordat die uitgewerkt is, dus ik hoop heeeeeel heeeeel heeeeel erg dat gewoon toch daar aan ligt, maar ik vrees dat t niet zo simpel is. Vaste elementen: * vast bed ritueel, met vooraankondiging en standaard slotzin en dan lopen we de kamer uit. * voor naar bed gaan rust (prikkels) * nachtlampje * knuffels * vanaf bedtijd niet meer dr kamer uit (alles gebeurd op haar kamer) * dichte slaapkamer deur (ivm katten altijd zo geweest) *zwijgend, geen extra licht, niet aankijken na elke uitbraak weer terugleggen. * zazu pinguin (kleurenlampje wekker) * geen middagslaapje * lactose beperkt (altijd al ivm vermoeden lactose intolerant met drempel) Geprobeerd (zonder succes): * varieren met bedtijden * nachtlampje (wel/niet) * andere dagindeling (prikkelbalans) * boslucht / zeelucht * uitleggen waarom bedtijd en het nut van slapen (ook voor ons) * stickerbeloning * extra speelgoed/boeken op de kamer * warme melk voor het slapen gaan (drinkt ze niet, ze mijdt melk) * in bad voor naar bed * patroonherhaling van de dag waarop een goede nacht volgde * banaan/yoghurt toetje (wordt je moe van, kalkoen idem * Positieve omdraaiing (als jij in je bedje blijft komt mama over 5 minuten even kijken) * bij haar op de kamer slapen (doen we bij ziekte standaard) ze breekt dan niet uit dr kamer maar de impact voor de persoon daar is net zo rot * 2 weken geleden poging gedaan met haar dan bij ons verder te laten slapen, dat werd een feest dus duidelijk gemaakt dat dit dus gelijk de laatste keer was (na 3 kansen weer in dr eigen bed teruggelegd), daar is ze niet op teruggekomen tot dusver. Wat het niet is: * nachtterror * slaapwandelen * verlatingsangst * ziek/misselijk/bang * spannende dag of moeilijke periode (overlijden van opa bijv) geeft nauwelijks verschil zowel positief als negatief en we horen van haar ook geen opmerkingen oid in die richting. Corona boeit dr ook niet, iedereen met een masker op straat is een "dokter" in haar wereld, net als zij (heeft zelf een doktersetje) en dat is hardstikke gaaf. Ze snapt de pinguin prima, maar houd zich er maar minimaal aan, als ze een plan heeft dan gaat dat hele verhaal over groen gewoon overboord. Veel meer opties hebben we niet en elke wijziging die we geprobeerd hebben houden we langer aan. We veranderen ook niet te veel dingen tegelijk omdat we aan t puzzelen zijn, maar na ruim 8 maanden heb je alles wel een keer gehad. Voor beetje context: Dochter hier (inmiddels 3.5) is al 8 maanden de nachten aan het feesten. Sinds haar opname ivm te lage saturatie (virus op dr longen geslagen). Op intervalbasis tussen +-01:30 en 05:30 is t raak, dan heb je t over 3-50 uitbraken. De periode van fase zijn we wel voorbij. Zij functioneert goed overdag tenzij t echt de spuigaten uitloopt, wat wij een wilde nacht noemen, dan wil ze liever niet opstaan maar dan heeft ze pech ritme is een ding hier. Wij functioneren op 50-75% maar dat is inmiddels de norm geworden van ons bestaan. We hebben "wisseldiensten" wie haar welke nacht heeft en om 20:00 valt er geregeld een ouder om van de slaap. Hoe houd ik die nachtbraker gewoon in dr kamer en bij voorkeur in dr bed, met als bonus: doorslapend?!? Bedoel ze mag best komen als er écht wat is(ziek, misselijk, pijn, bang etc) en ze weet dat we dan bij dr komen liggen, maar niet voor "laat ik eens gaan rondneuzen, oeeeeh telefoon van papa, een beeldje van mama, laadkabeltje...trouwringen oooooh is moooi is mijn!". Iemand nog out of the box ideeën over? Ik heb nog: * afspraak huisarts met evt vervolgtraject via kinderarts naar kinderpsycholoog (wat ik betwijfel of dat gaat werken omdat dit meer een willetje dan een veranderde emotie lijkt) * Deur afgrendelen met een snel oplossing zoals haakje (ivm bijv brand moet je m snel open kunnen krijgen) maar die oplossing wil ik liever pas inzetten als er écht niks anders is en de huisarts ook geen idee meer heeft en in overleg met hem.
Andere post bracht me nog op een idee: Ontstoren bij een homeopaat In elk geval voordat er een evt. chemielab opengetrokken wordt. Tis niet mn reguliere hoek mja, opties worden wat gelimiteerd.
Phoe, dat klinkt heftig. Hier twee verschrikkelijke slapers, dus ik heb helaas wel wat ervaring. Zij het niet zo extreem als jij. Onze jongste wordt 's nachts ook een heuse ontdekker. Ik wou ook geen slot op de deur, maar wij hebben wel een deurhekje geplaatst. Bij brand stappen mijn man en ik er zo overheen, maar hij heeft nog steeds niet de handeling om het snel open te maken. Probeert het wel eens, maar tegen die tijd ben ik wakker om hem op te vangen. Misschien is dat wat?
Lees ik er overheen? Maar wanneer slaapt ze wel heeft ze niet gewoon minder slaap nodig wat doet ze overdag?
Alleen vanaf naar bed brengen (19:00 en dan slapen van 20:00-02:00) dus 6 uur is echt kwaliteit slaap. Overdag is t dora explorer, continue bezig met ontdekken, leren, helpen, spelen, dansen genoeg activiteit voor een elftal afgewisseld met ff wat minder intensieve dingen als boekjes lezen of tekenen. Nachten na kinderopvang zijn niet anders dan na thuis. Rond 15:00/16:00 begint t gedram, wat redelijk universeel is met onze omgeving Vanaf 02:00 begint de interval, met half uurtje speling (niet verband houdende met een bepaald tijdstip waarop ze naar bed gaat) als dat gedonderjaag lang aanhoud dan is t de volgende dag de hele dag door alsof er zware storm op komst is, alles mislukt, extreem kort lontje, niks is leuk. Beloofd ook niks voor de volgende nacht, kan net zo slecht of iets minder slecht gaan maar t is niet zo dat ze dan de nacht doortrekt omdat ze dan wel moe is bijv. Ook op de KDV merken ze heel duidelijk t verschil tussen de ene en de andere nacht. Maximum aan slaap is 11 uur (als ze niet wakker zou worden) voor 10 goede uren wil ik nog wel tekenen maar vaak genoeg komt t per saldo uit op 8, waarvan 6 goed en 2 samenraapsels zijn, niet de beste kwaliteit slaap zeg maar.
Pittig zeg! Mijn dochter is nog geen 3,5, en slaapproblemen speelden zich meer rond 1,5 jaar af, dus geen idee of het helpt...maar maak de kamer echt volledig donker, geen streepje licht mag van buiten komen. En ik heb gemerkt dat kinderen slecht slapen als ze eenmaal een achterstand in slaap hebben, dan lijkt het een soort van cirkel te zijn waar je maar moeilijk uit komt. Aangezien ze overdag heel veel energie heeft, zou je kunnen denken aan het inbouwen van een rustmoment. Aangezien je dochter overdag niet meer slaapt, kun je haar het beste na de lunch op haar kamer laten spelen voor een uurtje ofzo. Zorg er dan wel voor dat er niet extreem veel prikkelend speelgoed op haar kamer staat. Misschien een tafeltje met wat knutselspulletjes, wat boeken ed. In ieder geval geen beeldschermen en speelgoed dat geluid maakt. Ook zou ik toch maar een haakje ofzo op haar deur plaatsen. S'nachts moet ze niet de kans krijgen om toch weer te gaan spelen. Een telefoon van papa of mama tegen komen of iets anders waar ze zich mee kan vermaken zou niet moeten lukken. Dan is de lol van het nachtbraken er hopelijk snel vanaf... een hele berg knuffels zou ik dus ook niet doen. Heel veel sterkte, want het is echt slopend....hopelijk vind je snel een oplossing!
Overdag meer cognitieve uitdaging? Hier ga je nog een zware dobber aan hebben komende jaren. Tis een dame die veel vraagt, alles wilt weten, maar alleen als ze het zelf wilt en als het klaar is, is het klaar. Denk aan jezelf, hoe zorg jij overdag voor voldoende uitdaging zodat je snachts rust hebt. Wat zou je haar kunnen bieden. Extern misschien iets? Geen idee wat er voor 3jarigen is. Kleuteruniversiteit biedt misschien wel wat.
Was je kind voor die opname een goede slaper? Want het klinkt alsof er een duidelijke 'knik' in het verhaal zit, gelinkt aan die ziekenhuis opname. Dan zou ik denken dat er toch iets is wat je kind (onbewust) van die ervaring heeft meegenomen, die nu het slapen verstoort. Toch een vorm van trauma dat verwerkt moet worden? Ik weet ook niet hoe je kind overdag is qua gedrag, qua ontwikkeling, want ik weet ook dat mijn oudste steeds slechter ging slapen door zijn autisme hoe ouder hij werd. Zijn wereld werd groter, de hoeveelheid prikkels die bij hem binnen kwamen dus ook, en hij kreeg steeds meer problemen met het verwerken ervan. Dat geeft verhoogde cortisol niveau's (stress hormoon), die om hun beurt weer de melatonine huishouding verstoord waardoor inslapen en doorslapen een groot probleem kunnen worden. Het wordt dan makkelijk een vicieuze cirkel, want slecht slapen geeft weer hogere cortisol niveau's... Kinderpsycholoog zou moeten kunnen helpen beoordelen of er iets op dat vlak een rol speelt.
@Elisa199 haar kamer is verduisterd, overdag hebben we rust momenten. Als baby had ze de grootste moeite met prikkels dus dat hebben we heeeeel vertraagd in dr leven toegelaten en nu nog steeds hebben we pauzes daarvan anders loopt ze over maar dat uit zich op een andere manier (boosheid). Tablet kan ze mee overweg maar boeit haar niet, papiertje en een pen zijn meer haar ding of een stapel boeken (staat hier 2 meter in bereik, de rest staat nog op zolder). Toeters en bellen heeft ze niet in dr kamer, alleen wat knuffels en boeken (max 5, 2 vaste en 3 roulerende). Geen tafeltje of stoeltje, alles wordt ingezet als circusonderdeel als je dr alleen mee laat (klimgeit). Staat ook geen elektronica in dr kamer omdat ze stekkers er uit haalt en het voor elkaar weet te krijgen om die in een wandcontactdoos met interne kinderbeveiliging én zo'n plak beveiliger te proppen (ik sta te klooien met mn stekkers en zij krijgt t ff voor elkaar). Haakje is idd een van de oplossingen (barricaderen) achter de hand. Alles op de overloop wat ze direct ziet uit haar kamer is leeg en niet roofbaar, onze slaapkamer is ook zo goed als leeg. Kleine gremlin heeft niet veel nodig, ik had t al lang opgegeven. Slaapcoach zet ik ook op de lijst, had uit een ander draadje begrepen dat zij niet alleen tips voor inslapen hebben (alhoewel dat wel t overgrote gedeelte is). @Fristi2012 ik heb al tijden een montessori programma draaien thuis, die barst inmiddels uit zn grenzen want ik wil ook niet in t vaarwater van school gaan zitten, zeker met schrijven is t afleren van een verkeerde stijl problematisch. Penseelgreep heeft ze allang overigens. Hier draaien we muziek, dans, sterrenkunde, basis biologie (klein moestuintje en bruine bonen opkweken), speurtochten met een vergrootglas door de tuin (vindt ze erg leuk), programmeren voor kleine kinderen (koe wil bij t gras en moet over hokjes heen, hoe loopt de weg). De standaard knutselen, verven, tekenen, prikken met een prikpen, knippen met een schaar, kijkdozen maken. Houten pinpuzzels moet je er 5 door elkaar gooien. Reguliere puzzels gaat op 50 stukjes minimaal, loopt voorbij pakt een stukje legt m neer en gaat weer verder. Memory met 32 kaartjes doet ze fluitend. We hebben gewoon een programma wat we afdraaien met een dag en weekindeling, ze is erg gehecht aan een structuur hoeft niet heel gedetailleerd maar wel een hoofdindeling zeg maar. Ze is ONTZETTEND toe aan school, dat merken ze bij de KDV ook, ze haakt sinds december mentaal af bij centrale activiteiten als voorlezen. Die beoordeling was nog voor haar opname. Alle kindjes (ook oudere) gezellig meedoen met t verhaaltje, zij zit erbij omdat het van haar verwacht wordt maar bestudeerd op afstand waar ze straks mee gaat spelen of kijkt naar buiten. Knutsels doet ze wat er verwacht wordt en verder ook niet. Gaat niet zitten rotzooien met dr verf bijv. Ze verft wat er geverfd moet worden en is er klaar mee. T schoonmaken (desnoods t hele lokaal) vindt ze boeiender. Toch is ze lyrisch enthousiast als ze naar de KDV gaat en de juf krijgt steevast een bloemetje die nog even geplukt moet worden voor ze in de auto stapt. Ik wil haar heeeeeel graag loco leren, als ze t snapt heeft ze uren plezier maar daar heeft ze nog te weinig geduld voor om t mechanisme te leren. Ik hou me voor, zodra ze leert lezen zijn we er vanaf. Ze is gek op dansen, in februari zijn we bij een dansgroep voor haar leeftijd wezen kijken. Dat vond ze helemaal niks, springen over de streepjes, doen alsof t slootjes waren, verstoppen voor de beren in t bos. Haakte wederom compleet af. Groep van ballet voor kleuters werd ze geweigerd ivm leeftijd terwijl ze écht dansen helemaal t einde vindt en vermoedelijk dr hart op kon halen maar ook proefles ging er niet in. Ikzelf destijds niet, draaide op mn 3e tussen de 4-6 jarigen mee, maar haakte ook af toen ze Catz uitvoering ging doen. Ik ga toch zeker niet staan mauwen als een kat? Hakken in t zand en "nope nope nope". Dus ik herken wel waar ze tegenaan loopt, helaas weet ik ook hoe moeilijk dat kan gaan worden. Ze wil de wereld veroveren gisteren, alles weten eergisteren, geheugen van een olifant, geduld van een dreumes. Dat we er onze handen vol aan hebben was al bekend bij geboorte...T koppie is deels ouder dan haar werkelijke leeftijd, niet op alle punten overigens. @Kache psycholoog hebben we op de lijst inderdaad. Voor de opname was het een extreme luxe qua slapen. 19:00-09:30 was geen uitzondering. Wel om 02:00 dr kletsverhaaltje maar na 5 minuten gegiechel was t wel weer klaar. De eerste weken na de opname hielden we er rekening mee dat het behoorlijke indruk moet hebben gemaakt. Ik sliep naast dr op haar bed in t ziekenhuis, ze durfde alleen niet te slapen en met mij erbij en in me gedoken was t goed en kwam ze tot rust. Thuisgekomen hebben we dat rustig afgebouwd, geen nachtmerries of dat soort zaken. Ze kreeg wel een groeispurt en kon ineens bij de deurklink, de eerste weken valt dat onder uitproberen. Dus wij handhaven, terugleggen, niets te winnen of boeiends in de buurt en dan gaat het normaliter wel over. Eerste week na overgang kleine naar grote bed was t ook feest, ja logisch al die ontdekkingsopties. Zet mij neer in de oxford librairy en ik heb ook keuzestress en een grijns van oor tot oor, zoooo veel opties! Mja, 8 maanden wordt wel erg gortig en is ook echt niks voor haar. Gisteren moest ze voor controle terug naar t ziekenhuis, zelfde locatie als haar opname destijds. Even door de arts gecontroleerd, liep zelf naar hem toe om oortjes te laten bekijken niks niet bij mama. De absolute voorbeeldigheid zelve. Open en hartelijk naar iedere voorbijganger of t nou personeel of bezoekers waren. Dokters zijn t ook helemaal, zij wil ook dokter worden al weken en we hebben hier "echte dokter g." met dr "stesoscoop" luistert ze naar je hart en bepaald ze of je wel of geen koorts hebt... Die flixotide is er per direct afgehaald, verder normale dag, niet anders dan anders. Vannacht geslapen als een blok beton 0 verstoringen. Ik snap t niet, ik snap t werkelijk helemaal NIET. Bepaalde zaken zoals wij hier opvoeden hebben we overgenomen van vrienden van ons. Hijzelf en zijn zoontje heeft ASS. Geeft meer structuur en geen enkel kind is daar slechter van geworden. Denk aan alles heeft zijn vaste plek, zaken hebben hun vaste patroon, er is op hoofdlijnen een dagindeling die zij kan zien en volgen, prikkels en ontprikkelen hebben hun periodes. Is er een gekke afwijking op komst (naar de tandarts of naar t ziekenhuis bijv) dan weet ze dat al ruim van te voren. Op zichzelf is ze niet heel erg moeilijk hoor, wisselt het ineens dan kan ze daar net zo goed enorm van genieten. Het is niet dat er een donderwolk afgaat, zoals bij onze vriend en zijn zoontje, en dat niet meer goedkomt die dag. T moet alleen geen schering en inslag zijn, dan kan je beter hopen dat je barometer uitslaat op zware storm, dat is minder heftig. Man en ik zijn zelf hsp'ers wij kunnen er ook niet tegen als t chaos is (letterlijk of bijv. planning), druk mag maar verrassingen en boel ineens omgooien zijn we geen fan van. Benieuwd wat vannacht komt...afgelopen nacht was al heel bijzonder en dat met die hitte. Maak je een draadje aan, gaan ze slapen...tis nog maar de zoveelste keer dat zoiets gebeurd.
Ik kan me voorstellen dat je horendol wordt van slechte nachten, maar als ik het zo lees is het wel een heerlijk onderzoekend meisje.
Ik heb niet alles gelezen dus misschien sla ik de plank mis, maar zou het een idee zijn om juist het tegenovergestelde te doen van wat je nu doet? Begrijpelijkerwijs probeer je haar nu veel uit te dagen, zo te lezen is het een intelligent en ondernemend meisje. Dan reageer je natuurlijk door haar dingen te laten doen, haar uit te dagen, te laten leren. Als ik lees wat je allemaal met haar doet op een dag, of wat je nog met haar wilt doen, klinkt het ook erg druk. Zou het werken als je even helemaal terug gaat naar de basis, minder dingen met haar doen, even niet meer leren, teveel uitdagen etc. Bijvoorbeeld in de ochtend gewoon lekker rommelen in huis, lunch en in de middag een buitenactiviteit zoals speeltuin, wandelen, etc. Daarna gewoon lekker avondeten, nog even frummelen, boekje lezen bijvoorbeeld en dan naar bed met jullie bedritueel? (dit is natuurlijk een voorbeeld, ik weet niet hoe jullie dagindeling verder is.) Misschien zelfs weer een middagdutje na de lunch van bijvoorbeeld een uurtje. Zo kan ze even ontprikkelen en opladen. Omdat ze veel bezig is 's nachts betekent namelijk niet persee dat ze niet moe is. Mijn dochter kan namelijk ook dit soort periodes hebben en als ik dan weer even terug ga naar de r's dan zie ik haar echt bijkomen, uitrusten en opknappen.
Het is een pracht kind werkelijk waar. Je wordt er gek van en we zijn ver gevorderd mentale behangers (in gedachten plakken we dr geregeld achter een stukkie) maar ze is zooooo verschrikkelijk uitgekookt, ondeugend en creatief in dr denkpatroon. Niet op een kwade manier maar echt onderzoekend en probleemoplossend. Dat maakt t ook gelijk ontzettend lastig haar voor te blijven maar we zijn best goed getrained in pokerfaces inmiddels. Met je schoenen achter een lijn blijven moet je tegen haar niet zeggen bijv. ze trekt dr schoenen uit, zet ze voor die lijn en heeft maling aan de lijn verder. Zeg je er wat van dan krijg je zo'n blik van: "Wat, dat wilde je toch? " veel van dat soort acties, afgezien van in een boekje schrijven beperken we de schade, leren van onze fouten en leggen haar de grens met die lijn bijv. beter uit.
Zij stuurt, ik volg in leerpatroon en activiteiten. Ik heb bijv.verschillende onderdelen klaar liggen. Ik ga haar niet uitdagen om haar te stimuleren, dat is echt niet nodig. Zie t meer als montessori aandachtstafel, als je dat kent. Tis gewoon een thema, net als bijv. een herfsttafel je hangt dingen op, legt boekjes bijv. neer met die plaatjes. Verder laat ik t dan gaan. Pas als zij t oppakt en wil ze er meer van weten, dan geef ik daar antwoord op. Negeert ze t compleet is dat ook goed. Komt over een paar maanden dan wel weer terug en allicht boeit dat dan wel. Ik kan wel ff afschalen, kijken of daar iets mee kan. Middagslaapje hebben we geprobeerd dat wordt m niet. We hebben wel een veredelde siesta op vrije dagen. Paar uurtjes gewoon rust, geen activiteiten, muziek, beeldschermen oid. Ook ter bescherming van onszelf, zij wil continue samen dansen, muziek maken, kleuren etc. alleen spelen doet ze ook wel hoor met mijn bekkeninstabiliteit (permanent gevalletje) trekt mijn lijf dat niet. Dan kruipt ze met een dekentje ff naast me op de bank, slaapt niet maar gewoon ff kroelen of gewoon even samen drinken en kletsen of leest zij een boek aan mij voor (niet dat ze kan lezen, maar ze weet de verhaaltjes meestal nog wel). Edit: voorbeeldje nu is ze helemaal van t klokkijken dus ik heb een oude klok van de ikea zonder batterij op haar rijkwijdte liggen. En dan vraagt zij of ik het 1 uur wil maken, dan doe ik dat. Grote wijzer op de 12 voor het hele uur te maken, en de kleine om te laten zien welk uur het is. Dan vraag ik haar of ze dan 2 uur wil maken, dan doet zij dat. En rent er vervolgens met de klok vandoor en dan hoor je uit de keuken in een hoekje...hihihi 3 uuur, 4 uuuuur
Ik lees net het topic door en vroeg me af hoe de afgelopen nachten gegaan waren? wat me buiten het slapen opvalt wat @Bloem2310 ook al aanstipte is het niet allemaal ook veel te veel overdag. Onze dochter wil ook altijd van alles en kan bijv ook al ineens een beetje rekenen. Dan zegt ze ineens mama 2+2=4 toch? Dan beaam ik dat en verder laat ik het. Jij schrijft op dat je zelfs allerlei dingen klaar legt zoals de klok etc. Misschien gewoon echt verder even laten en haar lekker laten spelen en als ze met iets komt er dan wel op in gaan? Zo doe ik het hier af en toe pakt ze ineens weer de loco en gaat ze er echt voor zitten maar dat kan ze ook weken links laten liggen of de tiptoi boeken. Ik vraag er ook nooit naar of ze dat wil doen ofzo of we gaan nu dit. verder vindt ik het zelf heel opvallend dat het na de zkh opname is begonnen. Ik denk ook al is ze ontspannen in het zkh dat ze toch meer er mee zit dan dat je zou denken. Juist dan is een psycholoog juist heel goed om eens mee te kijken. Je denkt vaak al met deze leeftijd dat ze dingen goed kunnen verwoorden maar dat is maar tot een zekere hoogte. Dus ik zou zeggen ga dat toch maar eens doen. En heeft de kinderarts nog een slaapobservatie overwogen? heel veel sterkte in ieder geval!
Dit dacht ik ook inderdaad. Juist meer rust en minder prikkels bieden overdag i.p.v. meer uitdaging/drukte. Ik zou het ook niet raar vinden als jullie een (van buiten) makkelijk te openen haakje op haar deur plaatsen of zo’n hekje als wat Shakes zegt. Dat werkte bij mijn neefje heel goed, die liep anders ook halve nachten op. Hij had gewoon een duidelijke fysieke grens nodig. Verder heb ik eerlijk gezegd geen flauw idee, maar het lijkt me wel vreselijk pittig, sterkte!
Oh en een psycholoog kan ook naar ‘eigen wil’ (gedrag) kijken en meedenken hè, daar hoeft ze echt niet per sé een psychisch/emotioneel probleem voor te hebben.
Een bedje op jullie kamer? Klinkt alsof ze gewoon nabijheid nodig heeft Verder eens met de anderen. De dagen klinken wel erg druk en vol. Ze wilt veel, maar teveel is ook niet goed Kan ze zelf spelen?
Ik heb niet elk woord gelezen....maar slaapt ze wel als je haar als een burrito in haar matras rolt, oppakt en naast jullie legt? S2 kan president van Amerika worden, zooooooo veel doorzettingsvermogen heeft ze. Na jaren JAREN niet slapen, gaven wij het op. Dan maar bij ons in de kamer en je mond houden. Werkt als een trein! Iedereen blij en met 6 jaar zoiets was ze er ineens klaar mee en bleef liggen ik haar eigen bed. Ook aardig wat therapieën gehad en bij de fysio en ka gelopen....niets hielp echt. Zelfs haar fysiologische bioritme laten onderzoeken en wat haar organen in de nacht doen
Heel herkenbaar, die van ons sliep overdag toen niet en snachts was hij rustig 3 uur wakker. Verbetering kwam pas toen hij echte cognitieve uitdaging kreeg, dus toen hij naar school ging. We bieden hem ook al dingen aan en voldoende wandelen maar nu merk ik dat het in de vakantie minder is, slaapt veel minder. 6 en is hij nog steeds geen grote slapen. Vannacht maar max 10 uur geslapen. Na de vakanties heeft hij zwemmen, judo, en samen met het schoolwerk en extra uitdaging slaapt hij ook beter. Bij ons was het dus een kwestie van uit zitten. Cognitief uitdagen zou alvast kunnen helpen (smart smart bijvoorbeeld)