nouja perfecte baby? ik zou heel veel kunnen hebben hoor, maar er zijn grenzen in wat iemand humaan vind (en dat verschilt natuurlijk per persoon) ook had ik bij een eerste kindje anders gedacht als bij een tweede (omdat ik de verantwoordelijkheid heb voor ons kindje wat al bij ons is) Ja mocht het kindje bij de bevalling of later iets krijgen ja das een compleet andere situatie en dan deel je met de kaarten die je krijgt en maak je er het beste van, onze zoon is 2,5 jaar doof geweest en kampt nog met problemen het is niet zo dat ik een perfect kind wil, maar ik wil wel graag een kindje wat opgroeit, ooit zal gaan trouwen, kindjes krijgen ,zelfstandig leven zodat ik met een gerust hart kan overlijden zeg maar. (das niet perse perfect!)
Tja als je er na de bevalling achter komt dan is het niet anders. Dan gaan we proberen er het beste van te maken. Maar als ik het weet tijdens de zwangerschap dan doe ik een abortus. Dit zou ik overigens niet doen bij een kindje met een hazenlip of iets dergelijks.
en wat nu als je door een prenatale test je kindje juist had kunnen redden, ik denk dat daar niet genoeg mensen over nadenken. Een voorbeeld een kindje heeft een probleem met zijn hart en moet ingeleid geboren worden in een academisch ziekenhuis en jij gaat (omdat je niet weet) normaal bevallen en het komt te overlijden, das toch keizonde dan dat je niet de moeite hebt genomen om alle kansen te pakken die er zijn?) Ik denk dat weinig mensen het op DIE manier bekijken, ze blijven maar hangen in de uitspraak dat alles welkom is maar spreken zichzelf tegen door juist niet het welkom te heten door de beste kansen te geven..
Wij zouden een gehandicapt kindje of een kindje met Down niet laten komen. En dan bedoel ik zodanig gehandicapt dat het een hulpbehoevend kindje is, niet met "alleen" maar een half armpje of beentje. Mijn moeder had vanwege haar werk veel te maken met lichamelijk gehandicapte mensen en die mensen waren echt niet gelukkig. Het lijkt me ook verschrikkelijk om gevangen te moeten zitten in een lijf wat niet wil en dan wel verstandelijk gezond te zijn.
Ik heb een vriendinnetje gehad, ze was licht verstandelijk gehandicapt en voor de helft verlamd. Wat een heerlijke meid was! Ze stond vollop in het leven en genoot er met teugen van, vele mensen kunnen van haar nog leren. Dus nee een kindje met syndroom van down zou ik nooit laten weghalen. Maar wanneer een arts zegt dat het geen waardig leven zou hebben dan zullen we het wel overwegen.
ik zou alleen een zwangerschap afbreken als een kindje geen waardig bestaan kan lijden... een handicap of down syndroom zou ik mijn kind niet voor laten weghalen! ken wel wat kindjes met een downsyndroom en die zijn heel gelukkig... functioneren prima met goede begeleiding en een liefdevol gezin... als blijkt dat je kindje echt niets kan behalve liggen in bed dan zou ik dat niet aan kunnen zien en mijn hart breken... best heftig om hier een uitspraak over te doen eigenlijk....
Dat is niet het punt. Iedereen weet (ook de mensen die alle prenatale tests doen want die worden, terecht, in talloze gesprekken hierop gewezen) dat een garantie van 100% onmogelijk is. Dat neemt niet weg dat je voor jezelf een beslissing neemt om die kans zo klein mogelijk te maken door deze tests. Ik heb zelf een keer de keus gemaakt om de zwangerschap af te breken vanwege een nekplooi van 7mm en de kans op een gezond kindje nihil was. Dat betekent niet dat als een volgend kindje door de mazen van deze tests heen komt, en blijkt dat ze een handicap van wat voor orde ook heeft, dat ik dan minder van haar zou houden.
tja, moeilijk onderwerp.zolang het met het leven verenigbaar is zou ik het denk ik laten komen. Nu is het zo dat mijn zoontje voor misschien tijdelijk,misschien de rest van z'n leven een ''lichamelijke handicap'' heeft.Dit is nog niet duidelijk. De tijd zal het leren. Dit wisten wij overigens niet van te voren ondanks ik wel 7 echo's heb gehad en het geen arts is opgevallen. De ervaring is dan ook dat niet alles te zien is op de echo's
Moeilijk onderwerp. Moet zeggen dat ik nu meer met het idee speel om de combinatietest te doen dan bij de eerste. Maar nee, we doen het niet. Een kindje met down zou ik namelijk niet weg kunnen halen. Mensen met down kunnen namelijk ook een volwaardig leven leiden. Al hangt dat wel wat af van de zwaarte van diens handicap. Ik zou echter niet weten waarom mijn dochter op de tweede plaatst moet komen omdat we een kindje met down zouden krijgen. Daar ben je toch altijd nog zelf bij? De 20-weken echo doen we wel. Puur om er zeker van te zijn dat alle belangrijke organen etc. goed ontwikkelen (zo ver zichtbaar). Mocht uit deze echo blijken dat het kindje zeer ernstig gehandicapt te wereld zal komen (kasplantje) dan zal de zwangerschap wel afgebroken worden. Maar dat zeg ik nu....hoe anders kan het leven lopen als je daadwerkelijk in zo'n situatie zit. Vind het wel jammer trouwens dat een aantal meiden zo laag denken over mensen met down. Er zijn er ook zat die wel een gelukkig en volwaardig leven leiden. x K
Bij ons ook. Hebben we heel uitgebreid over gesproken. Wij kiezen niet voor een gehandicapt kindje, hoe erg dat ook is of hoe egoïstisch mensen dat misschien ook vinden. In eerste instantie kiezen we voor een gezond kind. Mocht dat gezonde kind op latere leeftijd alsnog ziek worden, dan is dat een ander verhaal maar gelijk in de zwangerschap, nee dan wordt het direct weggehaald.
Ik vind het zo raar als mensen zeggen, dat ze hun eerste kind een beter leven gunnen dan wanneer het tweede kind gehandicapt is.. Het tweede gehandicapte kind, is óók JOU kind! Die gun je het dus niet??? Gehandicapte mensen die gehandicapt zijn geboren weten niet beter, en kunnen op hun manier heel gelukkig zijn!! Ook heb ik heel veel gezinnen gezien waarin het gehandicapte kind evenveel aandacht kreeg als de andere kinderen, dit is dus maar net hoe je ermee omgaat. En iedereen word wel eens boos en ziet even geen grenzen. Er word hier gepraat over gehandicapten in de zin als: ze zijn niet altijd even lief en schattig als ze lijken. Pardon? Het zijn ook geen puppy's. Alsof kinderen zonder geestelijke of lichamelijke beperking nooit boos worden, of van zich af slaan. Wij zien de gekste dingen op ons kdv, aan bijtwonden etc. Daarom vraag ik mij af, dat wanneer er hier gezegt word: ik gun mijn eerste kind een beter leven, je niet eigenlijk wilt zeggen: ik gun mezelf een beter leven en heb geen zin in al die moeite om de zorg van een gehandicapt kind. Geef dan zelf eerlijk aan dat je het niet aan zou kunnen, want een tweede, derde, vierde, vijfde kind, verdient in mijn ogen PRECIES hetzelfde recht op leven als je eerste kind. Als er geen levensverwachting is, oke. Dan word het een ander verhaal. Maar dat mensen een kindje al weg laten halen, wanneer het syndroom van down vastgesteld is, vind ik erg verdrietig. Ieder zijn eigen keus... maar het is een leven!!! WIE geeft jou in godsnaam het recht om daar over te oordelen?
Misschien kan dit topic verplaatst worden naar onderzoeken en echo's? Lijkt mij een logischer plek dan de lounge.
Van zulke berichten krijg ik echt de bibbers.. Je KIEST niet voor een gehandicapt kind?????? Wat nou als een gezond kind niet voor jullie als ouders kiest, eigenlijk was dat net zo eerlijk geweest!!
Buiten het feit dat niet altijd vast te stellen is of een kindje daadwerkelijk levensvatbaar is tijdens de zwangerschap, is het een keuze die gemaakt wordt door de ouders. Dus jouw laatste vraag beantwoord ik ook meteen even, mijn partner en vooral ik heb het recht om tot week 24 te oordelen over dat leven.
Ben het helemaal met je eens.. Als je voor kinderen gaat, kan het voorkomen dat het een handicap heeft..
Hmm moeilijk! Mijn zusje is verstandelijk gehandicapt en ja dat heeft ervoor gezorgd dat ik iets minder ''aandacht'' kreeg. De zorg gaat toch meer naar haar toe dan naar de ''gezonde'' kinderen. Heb ik eronder geleden? Nee helemaal niet en ik hou zielsveel van mn zusje! Ze kunnen zoveeel geven! En volgens mij was het consider die zei dan ''scheep'' ik mijn eerste dochter met de zorg op van het gehandicapte kind, als de ouders te overlijden zouden komen. Nou ik kan je vertellen dat doe je met liefde! Net zoals als je ouders ziek worden je ze verzorgd. Het kind word geboren en daarvan hou je net zoveel als van je andere kinderen en de zus of broer relatie is alleen maar sterker. Ik heb vroeger altijd gezegd als ik uit huis zou gaan dan neem ik mijn zusje mee Uiteindelijk was zij eerder uit huis dan ik Of ik zelf voor een gehandicapt kind zou gaan? Ja. Alleen is het wel dubbel want mijn man heeft een syndroom en is een soort lichamelijk handicap, maar dat doe ik mijn kind niet aan (vandaar dat wij voor embryoselectie gaan, dus het is niet even zomaar iets) de kans is groot dat het kind in het gezicht allerlei botten mist, neus mist, oren kan missen, kaak een stuk naar voren en zo zijn er nog wat dingen. Maar hij/zij is er met zijn volle verstand bij en moet naar een gewone school etc. Die gaat gepest worden voor het leven en zal nooit ''normaal'' door het leven kunnen. Dat zou ik mijn kind dan weer niet aan willen doen..