Na veertien maanden oefenen ben ik eerlijk gezegd het vrijen compleet zat. In het begin is het leuk, maar na een jaartje... phew! Ik heb een zeer onregelmatige en lange cyclus en koop me helemaal arm aan ovulatietesten als ik echt elke dag wil testen. Ben al langsgeweest voor een checkup en zowel bij mij als bij mijn man werden geen afwijkingen vastgesteld (buiten de erg onregelmatige eisprong), dus de enige oplossing is ofwel zelf nog even verder blijven proberen, ofwel het medische circuit in. We hebben het nog 3 maandjes gegeven, maar het vrijen is intussen erg mechanisch geworden, ondanks de inspanningen die ik af en toe doe (speciaal lingeriesetje, kaarsjes, massage, ...). Om de twee dagen gaat echt letterlijk mijn broek uit en hijs ik mijn man op me. Opwinding voel ik niet meer, en dan ben ik eigenlijk stiekem blij dat hij wel heel snel kan komen . Het 'echte' vrijen doen we eigenlijk alleen vlak na mijn menstruatie. Even een pauze inlassen is gezien mijn leeftijd geen optie. Mijn man heeft geen problemen met deze vluggertjes, maar ik heb er echt totaal niks aan. Wie heeft nog het gevoel dat het vrijen écht een verplichting is op bepaalde momenten?
Ik vind het herkenbaar ja.. vooral als ik een positieve ovu heb, en manlief pas om 01.00 thuiskomt van t werk. Ik moet dan om 07.00 op :/ dan spreken we af dat hij me wakker mag (lees: moet) maken voor een vluggertje omdat er verder geen optie is niet echt opwindend nee... dus nu geen ovu testen deze maanden, even een pauze. Moet ezggen dat me dat veel rust geeft al wil ik nu wel idd om de dag om niks te missen... Wat we er allemaal voor over hebben he
Ik snap wat je bedoelt met een soort verplichting. Ik moet mezelf er soms echt toe aanzetten rond me eisprong terwijl ik daarbuiten er totaal geen moeite mee heb
Mijn man... daarom hebben wij afgelopen maand besloten om zelfinseminatie te doen voor de kinderwens, en te knuffelen wanneer wij willen, en niet omdat het moet. Dat geeft nu al rust
Bij ons werd het erger toen we de MMM in gingen en nu vind ik het echt helemaal niet meer leuk zo rond mijn IUI. Dan is het ook gewoon letterlijk een verplichting die wordt opgedragen door de gynaecoloog. Maar als die IUI weer achter de rug is, staat het me helemaal niet meer tegen.
Wellicht in voetreflex therapie een optie. Hiermee kun je een regelmatige en kortere cm lus krijgen. In onze vriendenkring hebben wij hier goede ervaringen mee. Sterkte meid! Je gevoel lijkt me heel normaal hoor!
Mijn man heeft gelukkig aan weinig bloot genoeg om paraat te staan zeg maar... dus hij heeft er weinig problemen mee. Maar ik snap wel dat dit bij bepaalde koppels wel zo kan zijn. Maar hoe helpt zelfinseminatie hierbij dan? Want dan leg je toch evengoed de druk op zijn schouders? OK, dan moet hij niet penetreren, maar toch evengoed klaarkomen op commando? Ik zou me als man dan net MEER een zaadmachine gaan voelen...
Rond de eisprong heb ik dat ook wel hoor. In het begin vond ik het heel erg leuk en spannend maar nu niet meer. Alles behalve... Na ei is dit weg hoor, dan lukt het prima haha.
Ik denk ook dat mijn man zo'n "potje" een grotere "vernedering" zou vinden dan een paar keer "pech onderweg" (wat bij ons wel vaak gebeurde)... maar goed, ik ken het probleem, voor ik zwanger was heb ik ontelbaar vaak tegen mijn zin sex gehad. Na een tijdje heb je er echt gewoon genoeg van, maar je hebt uiteraard wel elke keer het gevoel dat als je het net nu niet doet, je een kans verkeken hebt.
He bah ik ken het. Vervelend dat het zo lang duurt. Op een gegeven moment zijn wij het ook alleen rond de eisprong gaan doen. Ik adviseer je de ovutesten vd action te kopen. Spotgoedkoop en op internet niet voordeliger te krijgen. Ook niet meer iedere dag testen maar om de dag totdat je een naderende eisprong hebt. In de mmm wordt het ook allemaal mechanisch. Maar misschien biedt dit wel een oplossing middels medicijnen en onderzoeken. Heel veel succes.
De inseminatie werkt hier omdat mijn man zijn drive niet zo hoog is als de mijne. Hij doet lichamelijk erg zwaar werk en het is voor ons dus een beste opgave om te klussen. dit is voor ml een stuk minder zwaar, en het werkt voor ons zo goed omdat ik nu niet meer steeds hoef te zeuren en dat werkt weer voordelig en de sfeer in huis word er een stuk gezelliger van. Na 21 maanden teleurstelling is het fijn dat dit nu zo kan en dat de "druk" er af is om " er op" te moeten. voor hem is handwerk makkelijker
Het is misschien een intieme vraag, maar hoe gaan jullie hier dan mee om? Is het echt machinaal zoals bij ons? Broek uit en ogen dicht en hopen dat het niet lang duurt zeg maar? Tips en truuks misschien?
Ik zou je aanraden om ovulatietesten online te kopen, Sensitest bijvoorbeeld is best betaalbaar, ook voor lange cyclussen, zou dan beginnen testen rond dag 10 of zo. Tenzij je echt erg lange cyclussen hebt zoals ik had (60 of langer), dan zou ik pas op dag 20 of zo beginnen, tot na je ei, dan gaan er per cyclus een 20tal testen door. En dan hoef je slechts een aantal keer per maand op commando, nl. de dag van en de dag na je positieve ovulatietest. Dat heeft bij ons twee keer succes opgeleverd! Ging toen wel mis maar dat heeft niets met het moeten te maken. Om de twee dagen hield ik echt niet vol, dan mocht de wens nog zo groot zijn en ik had dan ook het geluk een vent te hebben die altijd wel klaar stond en altijd gewoon netjes en snel presteerde Nu zwanger via hormoonbehandeling. Hebben dit keer dus seks gehad op basis van telefoontje van het ziekenhuis "vanavond om 21h mogen jullie en morgenavond ook nog één keer om 21h". Die eerste avond was een hel, maar echt een hel, ik heb daar 5 minuten stil gelegen met mijn benen open en gelukkig deed vriendlief gewoon wat hij moest doen. Die tweede dag, dacht ik foert en ik heb alle regeltjes over boord gegooid (vrouw onder, blijven liggen na de daad, ...) en we hebben het toen gewoon leuk gemaakt, ik wil dan ook graag geloven dat dit kindje die tweede keer gemaakt is
Mijn ervaring tijdens de periode van zwanger proberen te worden, is dat je er vooral niet teveel mee bezig moet zijn. Ik was ook dag in dag uit met ovu testen in de weer, en iedere maand weer die teleurstelling als de menstruatie door brak. Uiteindelijk kwamen wij in bij de ferti te lopen, en uit onderzoeken bij mijn man kwam niets uit, en bij mij ook niet. Dus werd er een kijk operatie gepland. Die maand gooide ik de ovu testen weg, en had zo iets : ik zie wel wat de kijk operatie me brengt. Toeval of niet, maar juist die maand raakte ik ook zwanger, en dus hoefde de kijk operatie niet meer door te gaan. Bij de 2e zwangerschap ben ik er wederom laconiek in gegaan, niks pushen, niks op gezette dagen of tijden vrijen, gewoon doen wanneer we zin hadden, en ik raakte in ronde 1 zwanger. ( helaas miskraam geworden ) Toen we besloten om toch weer voor een wondertje te gaan, ben ik ook die keer weer laconiek er in gegaan. Weer niet op vaste dagen vrijen, niks geen ovu testen, gewoon zien wat er van komt, en ook die keer raakte ik in ronde 1 zwanger. Wederom werd ook dat helaas een miskraam. Daarna heb ik even rust genomen, want een miskraam maakte toch veel emoties bij me los. Uiteindelijk besloten weer verder te gaan, en je raad het al...........weer ging ik er laconiek in. En ook deze keer raakte ik in ronde 1 zwanger, en ben nu bijna 21 weken zwanger van een Tweeling. Natuurlijk is het lastig om het hele zwanger worden gebeuren naast je neer te leggen, en gewoon te vrijen wanneer je zin hebt. Maar bij ons werkte het. Ik kon niet tegen die druk en dat pushen van op gezette tijden te moeten vrijen. Dat werkte in mijn ogen averechts. Toen ik het los ging laten, raakte ik telkens direct in ronde 1 zwanger. Toeval of niet.................. Succes !!
¨Proficiat met je ZS als eerste MAAR.... ik heb deze stelling al zo vaak gehoord en ben nu op zoek naar iemand die er een antwoord op kan geven. Ik neem mezelf in volgende casus als voorbeeld maar er zijn hier vrouwen zat die hetzelfde meemaken: De vorige 8 ronden verliepen als volgt: dag 1-2-3 mijn menstruatie, op dag 3 's avonds de eerste Clomid pil erin. De volgende 4 dagen moest je dagelijks aan die pillen denken om ze tijdig in te nemen want ze moeten altijd rond hetzelfde uur, dag 7 nog utro gynest erbij. Dan vanaf dag 10 follikelmetingen en om de dag verplichte seks op aanraadde van de gyn.... Dan de ovulatie en 5 dagen later een bloedname om de progesteronwaarde te bepalen. Dan verzwijg ik nog de suppo's die je dagelijks dient op te steken... En dan nog enkele dagen wachten op je NOD, niet echt ontspannende dagen dus... Ik wil hier echt de zielepoot niet uithangen maar hoe kun je er in hemelsnaam niet mee bezig zijn als je in behandeling bent??? TS: Ik herken het maar wij hebben babyseks (lees meestal vluggertjes) en de overige tijd hebben we het gewoon gezellig en goed, zoals het moet zijn. We proberen de babyseks net spannender te maken om het zodoende gezellig te houden. Succes!!
Dsm, helemaal met je eens. Als je vanaf dag 10 aan het ovu testen bent of dagelijks tempraturen, je afscheiding in de gaten houdt om maar geen ei te missen, hoe kan je er dan niet mee bezig zijn..? En na je ei, elk krampje en pijntje... ja sorry hoor, maar ik kan dat echt niet. Ik probeer nu twee maanden geen ovu testen te gebruiken, en minder op zp te komen. Maar anderzijds is het zo leuk om op zp te kijken... Dus hoe moet het loslaten als elke gemiste kans er weer 1 is
Wanneer je in het medische circuit zit, ja, dan is het anders, dan MOET je er wel iedere dag mee bezig zijn. Maar TS zit nog NIET in het medische circuit, en mijn verhaal is gebaseerd op het nog NIET in het medische circuit zitten Ik geef ook heel duidelijk in mijn verhaal aan dat ik zat te wachten op een kijk operatie, en toen zo iets had van : laat het maar gaan, ik zie het wel. Ik persoonlijk vond het vrij makkelijk om het hele gebeuren rondom zwanger worden, los te laten. Maar nogmaals, ik zat nog niet in het medische circuit. Stond er net met 1 voet in. Bij mij heeft het gewerkt om het los te laten. maar bij andere werkt dat niet. Ik zeg ook niet dat het bij iedereen is natuurlijk.
Wij waren ook lang bezig voor de 1e, anderhalf jaar, en herken dit wel. Was ook erg onregelmatig. Bij mij was zwanger worden geen probleem, heb denk ik enkele vroege miskramen gehad met ca 4 weken. Het leek dan of ik later ongesteld was, maar Het ging dus steeds fout bij de innesteling. Op advies tarwekiemolie van A. Vogel gaan slikken en direct die ronde zwanger bij nummer 2 ook direct. Misschien een tip die je kan helpen. Want zolang je niet zwanger bent, blijft het moeilijk om er niet enigszins krampachtig mee bezig te zijn. Heel veel succes ermee! Hoop dat je snel die ovutesten in de prullenmand mag gooien