Met mijn huidige vriend heb ik aan het begin van onze relatie (zeker niet voor de eerste keer dat we het deden, maar wel in de eerste maanden) wel zo'n gesprek gehad. Het leverde ons trouwens onze eerste ruzie op, omdat ik heel stellig zei dat IK degene was die de beslissing moest nemen omdat het MIJN lichaam is. Dit kwam duidelijk niet overeen met de rol die hij wenste te spelen in onze relatie. Volkomen terecht, vind ik nu, ook al vind ik dat ik ook gelijk had. Maar ik heb zeker niet met al mijn sekspartners zo'n gesprek gehad.
Hier hebben we het nooit over gehad. Ik heb zoiezo nooit de pil geslikt, dit had een andere reden overigs. Dus in het begin hebben mijn man en ik het met condoom gedaan. Op een gegeven moment zijn we daar mee gestopt en hadden beide de instelling, raak ik zwanger is het meer dan welkom! Bij de tweede heb ik bewust mijn spiraaltje laten verwijderen en zijn we bewust op de vruchtbare dagen gaan vrijen. Maar nee, we hebben hier verder nooit over nagedacht ofzo. We hadden de instelling ´we zien het wel´
Ja, daar hebben we het wel eens over gehad, ik heb ook altijd aangegeven dat ik geen abortus ofzo zou doen als ik 'onverwacht' zwanger zou worden, dat was ook zijn gedachte.
Damien is door de pil gekomen en mijn ex wil nog altijd niets met 'm te maken hebben. Ik ben zo ontzettend fel als het op abortus aankomt, het was echt wel duidelijk dat, mocht het gebeuren, dat absoluut geen optie voor mij zou zijn. En als ik nu iemand leer kennen vraagt diegene op een bepaald moment natuurlijk áltijd naar hoe het precies is gegaan destijds, en ook dan is wel duidelijk dat ik nóóit voor abortus zal kiezen.
niet in het allerbegin maar later zeker wel, na een jaar bij wijze ongeveer (is alweer 10 jaar geleden dus weet niet precies)...wij zijn allebeide een tegenstander van abortus (ligt uiteraard aan de reden maar onze situatie gezien) dus er was al besproken dat we het dan zouden houden..hij werkte toen al wel niet vast maar ach het was duidelijk we zouden er alles aan doen om als een gezin verder te gaan...Het is niet uitvoerig besproken maar zo in deze lijnen een beetje....
Hier ook dat ik in deze relatie NOOIT een abortus zal laten doen, en dit weet mn vriend. Verder nooit echt over gehad toen ik aan de pil was in het begin. Ik ben om andere redenen gestopt en heb toen wel gezegd het KAN he (ik kan niet zomaar zwanger worden). Mn vriend had ook zoiets van dat zien we dan wel. Ons zoontje is dus zo op de wereld gekomen
wij hebben inderdaad bij aanvang van onze relatie dit soort dingen besproken. ik bedoel dus toen we echt serieus werden. ik had ookal 2 kinderen en een ex waar ik een goede omgang mee heb. hij moest het hele plaatje accepteren anders kon ik niet met hem verder. toen hebben wij ook dat soort dingen besproken. ook wat als het kindje een handicap zou hebben, waar de grenzen lagen voor elk van ons. nu zijn wij toch van het doorspreken van dingen. ik vind dat mensen veel teveel doen en te weinig denken over de consequenties over het algemeen. en dan met Help! situaties komen te zitten waarvan ik denk, ja duuuhhuuhhh, dat had je toch kunnen bedenken / weten / aan moeten zien komen. dat snap ik dan dus niet hé. maar goed daar wordt dan weer vreemd op gereageerd. dus voor mij is jullie visie wel heel normaal.
Niet zozeer een ''wat ls'' gesprek maar we wisten wel vanaf het begin van elkaar over hoe we over kindjes dachten. Wel hebben we het wel is over abortus gehad en we bleken hier beide tegen te zijn. Zelfs als het niet gepland is!
Ik moest wel even een paar keer lezen voordat ik begreep waar het om ging. Maar mijn man en ik hebben het vrij snel over kinderen gehad en ook dat we geen abortus zou plegen als ik onverwachts zwanger zou raken. Met andere vriendjes/bedpartners heb ik dat gesprek niet gehad, op 1 na. Daarvoor waren de contacten te kort. Wat nu betreft is het een gevoelig onderwerp. Ik wil namelijk echt geen kinderen meer en zou echt niet weten hoe ik zou handelen als ik nu onverwachts zwanger zou raken. Mijn man wil graag nog wel een derde, dus die zal erg tegen abortus zijn. Het is zo'n besluit die we pas zullen nemen als het moment daar komt.
hier hebben we meteen (na gezondheidstesten e.d.) zonder condoom gedaan dus was binnen 3 maanden zwanger (na onze eerste ontmoeting) Nu hebben we het er ook over in de zin van, mocht er iets gebeuren dan is het gewoon welkom dat is het risico wat we lopen.... Ook hebben we gehad over testen e.d. en daar waren we het gelukkig over eens.. en straks als we echt geen kids meer willen dan gaat knippie erin bij hem (daar kwam hij zelf mee want ik ben al genoeg ellende gehad)
Wij hebben het voordat we met elkaar naar bed gingen niet over gehad. In eerste instantie was mijn vriend ook meer een leuke scharrel . Maar toen bleek ik, vrij snel , toch zwanger te zijn, ondanks dat ik aan de pil was. Toen moesten we 't gesprek dus wel voeren en gelukkig dachten we er allebei hetzelfde over. Abortus is voor mij overigens sowieso geen optie, dus als mijn vriend er anders over gedacht zou hebben, had ik 't alleen gedaan!
ja we hebben wel een "wat als" gesprek gehad maar toen ik zwanger bleek dachten we er allebei meteen heel anders over, je kan er vantevoren lang en kort over praten maar als je evoor komt te staan voelt alles (meestal) toch anders dan je dacht.
Wij hebben heel bewust voor een kindje gekozen. We wilden wel onze beslissing nog even laten "weken" en hadden afgesproken dat we het na een maand of 3 zouden gaan proberen... daar bleek vriend ineens anders over te denken toen hij na een week de condooms weg legde Maar we wisten al jaren dat wij met elkaar kindjes wilden. We hebben ook de gesprekken gehad over wat we zouden doen als het kindje (zwaar) gehandicapt zou zijn of als hij moest kiezen tussen het kindje en mij. Toen zeiden we dat we de verantwoordelijkheid hadden om het kindje te behoeden voor een ongelukkig leven met veel fysieke ongemakken (abortus dus) en dat hij voor mij zou kiezen als het echt moest. Nu weet ik niet of we dezelfde keuzes zouden kunnen maken. Ik weet niet of ik nog zo sterk zou kunnen zijn om een zwangerschap te beeindigen als ik het kindje op een echo heb gezien. Ik zou me nu waarschijnlijk sneller mama voelen omdat ik weet hoe het is om een kindje te hebben. Sowieso is #2 nog een discussie.
Wij hebben het erover gehad toen het eigelijk al telaat was. De eerste keerdat we met elkaar naar bed zijn geweest scheurde het condoom. Toen we het zagen hadden we het erover. We hebben het er maar 1 keer over gahad als het komt komt het ook als wij het niet willen ookal gebruik je voorbehoedsmiddelen. 9 maanden later was onze oudste dochter er
ja maar goed je kan het risico natuurlijk wel verkleinen, condoom is zoiezo een voorbehoedsmiddel die niet erg betrouwbaar is en meer voor mensen die kinderen niet een probleem zouden vinden als je ECHT geen kids wil dan gebruik je bv pil / spiraal EN condoom, dan is de kans wel heel erg klein hoor...