Ik studeerde in het buitenland, leefde mijn leven. Feestjes, vriendjes, volop genieten. En vlak nadat ik in Nederland kwam, leerde ik mijn huidige man kennen. Ik denk vaak "Wat als ik hem niet had leren kennen.. " En verder ook in de auto, "Wat als ik nu tegen die boom rijd/van de weg raak/ tegen een tegenligger rijd"..
Wij hebben een auto op CNG. Dit zit onder een veel hogere druk dan LPG. Ik denk regelmatig als ik sta te tanken of daarna de auto start wat als er een vonkje bij komt?
Maar je gaat toch niet op het spoor staan als er file is? Ik blijf wachten tot ik in 1 keer over kan steken. Maar snap je "wat als" wel. Zo'n gedachten heb ik ook wel eens.
Je maakt een U bocht en gaat er aan de andere kant uit. Dat kan altijd, want de slagbomen gaan maar over 1 rijstrook dus je kunt er nog langs. Maar je moet maar net op dat idee komen natuurlijk... .
Dan wil je verloskundige je vast wel een lift geven. Tenzij zij ook panne heeft. Dat had ik . Gaan jullie maar vast, ik kom eraan! Neeee, laat me niet in de streek!!!
Heb ik 1x gedaan. Uit nieuwsgierigheid tot de laatste halte blijven zitten. (Was als scholier, dus zo'n 100 jaar geleden). Kwam ergens op Urk uit. Niks sensationeels en moest geloof ik 2 uur lang wachten op een bus terug. In de regen.
Ik beden altijd van die nare dingen - Zoals wat als ik een ongeluk krijg en mijn man en dochter kunnen niet op tijd komen om af scheid en ik sterf. -wat als ik nu in de sloot rij, hoe ga ik mijn dochter bevrijden -wat als er brand uitbreekt en wij opgesloten zitten - wat als mijn man opeens een hartaanval krijgt en ik ben aan het werk en wat doet onze dochter dan? Kortom eigenlijk meer dingen waar ik doodsbang voor ben. En 1 waar ik natuurlijk wel op hoop. Wat als ik weer een positieve test heb. Ben ik dan blij of vooral bang?
Ik kijk de stille tocht in Utrecht. Man en ik zeiden net tegen elkaar: Wat als er iemand meeloopt met een bomvest oid ? En op die manier nog meer mensen dood tijdens een stille tocht... daar moet je toch niet aan denken...
Ik had dat na twee jaar. Was ook heel benieuwd hoe ik zou reageren. Ging totaal niet uit m’n dag, heb geen traan gelaten Maar meer dat ik het niet kon geloven na twee jaar toch een positieve test.
Ik had tijdens mijn laatste zwangerschap voornamelijk hele nare "wat als" gedachtes - Wat als ik met mijn kinderen in de auto in het water beland, wie red ik dan eerst? Daar kan je toch geen keuze in maken.. - Wat als de baby en ik nu (hoogzwanger) komen te overlijden, halen ze de baby dan uit mijn buik? Ja toch? Bah, werd er soms echt naar van
Hier heb ik ook wel over nagedacht. En een soort plan van aanpak gemaakt. Zelfs mijn zoon van 9 weet wat hij moet doen mocht ik bewusteloos zijn. Eigenlijk wil je hier niet over nadenken, maar mocht dit onverhoopt wél gebeuren. Dan is hij een heeeel klein beetje voorbereid.
Ja, ik wil dan dus ook een actieplan hebben. Alleen hier kwam ik dus echt niet uit. Mijn kinderen zijn 2,5 en 1 (en 3 weken inmiddels haha). Maar alle 3 dus echt nog compleet afhankelijk.
Nou dit ja!!! En nu op dit moment waarom ik nog wakker ben is ook door een “wat als” gisteren voor ons nieuwe auto gekocht en onze oude ingeruild. Nu geeft de nieuwe auto al gelijk motorstoring en andere storingen aan, maar kocht zonder garantie. Nu morgen wel terug gaan en ben dus alle scenario’s in mijn hoofd aan het afspelen wat er kan gebeuren met het wordt opgelost tot aan een vechtpartij. Voor mij zelf denk niet verstandig om er heen te gaan, maar staat allemaal op mijn naam. Heb alleen sinds 23.00 toen de storing kwam er gewoon een harde buik van. Pfff wat als..... (sorry heel verhaal geworden hopelijk kan ik zo slapen)
Een minder leuke: Wat als ik nu van de trap af val of glij....zou hij het dan overleven? Wat als we een aanrijding krijgen in de auto....zou hij t dan nog goed doen? Wat als hij nu ineens besluit om eruit komen? Ik ben er wel klaar mee, maar nog niet klaar voor hij wacht nog maar die 4 weken... Maar de hoofdvraag Wat als we de sprong zouden durven wagen en zouden vertrekken naar Zweden...zouden we daar dan gelukkig worden?
Yep, hier ook. Fascinerend, ik dacht iedereen dat had maar niet dus. Mijn ''wat-als' vragen zijn nogal luguber van aard door mijn stoornis. Wat als mijn kinderen dood gaan. Wat als mijn man nu een ongeluk heeft gekregen (nadat hij 1 minuut te laat is). Wat als dit vliegtuig waar ik zit neerstort? Wat als ik mijn polsen doorsnij (terwijl ik de aardappelen sta te schillen). En dan zie ik dat dus ook allemaal voor me he? Hele bizarre films in mijn hoofd
Oeh ja, dit heb ik ook veel. Toen mijn zoon net geboren was, werd het heel erg. Wat als hij van de trap valt, in bad valt, op de stenen vloer valt, etc. Ik "zag" het al gebeuren. Maar ook rare gedachten. Wat als ik mijn collega sla, of het huisdier uit het raam gooi. Het heet een intrunsie en is een waarschuwing van je hersenen om te voorkomen dat je fouten maakt of niet goed oplet.