Online kan ik weinig vinden over de factoren die een eenvoudige, dan wel moeilijke bevalling beinvloeden. Behalve angstig zijn, dat zorgt voor vertraging blijkbaar. Het schijnt dat de vorm/breedte van je bekken van invloed is, maar dat je dit niet van buitenaf kunt zien. Je moet een keer bevallen, om daar iets over te kunnen zeggen schijnbaar. Control freak die ik ben, hoop ik toch op wat ervaringen van mensen. Met name of je lengte van invloed is (ik ben lang en hoop dat dit net wat meer 'speling' geeft). En of de mate waarin je buik naar voren komt tijdens de zwangerschap van invloed is (ik draag heel erg naar binnen, zou dat een indicatie kunnen zijn dat ik heel veel ruimte heb)? Ik ga dit uiteraard ook aan mn vk vragen, maar ben ook benieuwd naar ervaringen
Ik denk meis dat het enige wat mee/tegen kan zitten je mate van ontspanning / rust kan zijn en dat je bekken uiteen kunnen. Lengte/buik/dracht etc etc maakt totaal niets uit.. Kleine Chinese dametjes krijgen met gemak 3 8ponders terwijl iemand van 1.85 fysiek al moeite al kan hebben met een klein kindje.. We zijn er voor gemaakt moet je maar denken, en naast ons lichaam bepaald het kindje verder hoe/wat/wanneer. Evengoed hoe het ligt etc.
Er zijn zoveel factoren, alleen al hoe het kindje ligt met het hoofd in het geboortekanaal bijvoorbeeld. Daar kun je weinig aan doen. Ik vond de laatste ontsluitingsweeen echt hel! Verschrikkelijk veel pijn. De weeënstorm bij mijn eerste kindje was er appeltje eitje bij. Maar ik bleek wel in 25 min van 5 naar 10 cm bleek achteraf. Dat was dan wel weer lekker snel
Kwestie van dikke vette mazzel cq pech... Wat je wel kunt beïnvloeden: ontspannen, vertrouwen, accepteren, concentreren. Ik heb drie 'droombevallingen' gehad. Dat wil niet zeggen pijnloos maar ik kon heel goed dealen met de pijn. Ik zat echt in mijn eigen cocon en probeerde de ontspanning te pakken waar mogelijk. Alledrie thuis. M ruim 4u. T 2,5u. S iets langer dan T. Bij mij hielp een heel warm bad om te ontspannen. Niet te veel geluid. Niet te veel licht. Rust dus! Ennuh... go with the flow.
Lichamelijke factoren zeggen niks over wel of geen makkelijke bevalling, in principe is elke vrouw erop gemaakt om te kunnen baren. Wat van wezenlijk belang is, is je eigen mindset. Hoe kijk je aan tegen de bevalling, hoeveel vertrouwen heb je in jezelf, je lijf en je kind, in welke mate kun je ontspannen en je overgeven aan het proces waar je je dan in bevind enz. Dit heeft vooral ook veel te maken met de twee hormonen die van cruciaal belang zijn tijdens de bevalling, namelijk oxytocine (positief) en adrenaline (negatief). Adrenaline zorgt ervoor dat je lichaam in een toestand van stress en 'vluchten' staat en zal daarmee de bevalling vertragen of zelfs stopzetten, terwijl oxytocine er juist voor zorgt de weeën goed hun werk kunnen doen en dat je goed om kunt gaan met de pijn van de weeën. Je kunt op veel verschillende manieren invloed uitoefenen op beide hormonen. Daarnaast is het in beweging blijven tijdens de bevalling belangrijk om een zo gunstig mogelijke indaling in het bekken te voorspoedigen en kun je door allerlei verschillende houdingen je bekken zo open mogelijk maken om je kindje de meeste ruimte te geven.
Ook al zit je nog zo op een bevalling "te wachten", toch zal de bevalling je gek genoeg overvallen. Wat mijn ervaring is, hoe je er ook tegen aankijkt, laat het gebeuren. Een wee zal je herkennen als een golf (van pijn) die over je heen rolt. Hij komt, wordt erger en dan weer minder. Als je dit weet en dat ook accepteert, dan is mijn ervaring dat de bevalling heel soepel kan verlopen. (natuurlijk ook afhankelijk van alle medische gesteldheden etc..) De pijn blijft dus niet, en als je dat weet, kan je je zelf overgeven aan wat er gaat gebeuren. Mijn allerbelangrijkste les is: geen afleiding!! Afleiding zorgt dat de boel vertraagt of zelfs stopt! En dan ben je verder van huis! Vertrouw op je lichaam!
Volgens mij zeggen de fysieke kenmerken niets. Mijn kinderen waren bij hun geboorte even zwaar. Beiden inedaald. Beiden 41+. Zelfde buikvorm en nagenoeg gelijke zwangerschap. En toch, een helse bevalling en een droombevalling. En dat verschil zit hem volgens mij precies in wat salapio zegt, die innerlijke cocon. Bij de eerste heb ik het zwaar onderschat. Miljarden vrouwen kunnen dit, dus ik doe dit ook wel even. Heb tegen de pijn liggen vechten. Werkt dus niet. Bij de tweede echt mijn inner peace gevonden. Veel fijnere bevalling.
Inderdaad ontspannen, en niet vechten tegen de pijn, maar het op je af laten komen, de pijn zeg maar verwelkomen omdat daardoor je kindje geboren kan worden. Ik focuste de pijn heel erg naar beneden, alsof ik letterlijk voelde dat de pijn het daaronder open zette. Zo dat klinkt lekker zweverig . Maar goed, ik heb goede bevallingen gehad, die van Lisa was helemaal super en ik heb haast geen pijn ervaren.
Volgens mij kan je er helemaal niets aan doen. Zelfs het ontspannen zijn en niet angstig zijn, is volgens mij helemaal niet bepalend. De eerste bevalling was ik super relaxed, helemaal in mn eigen cocon, ... Duurde toch wel ruim 16 uur. Voor de tweede bevalling was ik ongelofelijk bang, angstig, gespannen, noem maar op. In minder dan twee uur was de klus geklaard.