het begint hier eigenlijk bij het idee te hebben niet voldaan te zijn na de voeding, hij (en voorheen dochter ook) kan wel door blijven gaan, lijkt niet verzadigd, en doorgaan met onrust dan wel. Ook verslikken, vol lijken, hikken, slecht boeren, in ieder geval zelden verzadigd de borst loslaten. Soms ineens wel. Dan lastig in slaap komen, maar gaat wel makkelijker laatste dagen moet ik zeggen, overdag dan. Wel heel heftig op speen zuigen, op handjes zuigen, niet jammeren maar best hard en kreunend huilen (alsof er krampjes zijn of iets) en dan als hij wel slaapt, na de eerste diepe slaap heel hard huilen, soms na een aantal keer wel te trossten met speen, maar vaak ook niet. waardoor je zou denken dat het honger is, maar ik weet zeker dat dit niet zo is. Kan niet precies mn vinger er op leggen waarom ik dat weet, ervaring met oudste denk ik ook. dit betekent ook meestal anderhalf uur na voeding. soms slaapt hij ineens wel 3 uur. maar dan wel met tussendoor, vooral in het begin van de slaap wat huilen. na een uur of zo, als het is gelukt om in slaap te blijve, blijft het dan wel rustig en wordt hij redelijk rustig wakker, wel mopperend, maar met wat zoeken en smakken, volgens mij zoals normaal is. Maar vaak dus na de eerste lichte slaap hard huilen en niet in slaap te 'houden' terwijl wel moe en eigenlijk niet hongerig maar wel aan de borst willen... Best moeilijk dus. Bij dochter dit heel lang volgehouden, ook veel draagdoek, maar gaat nu met peuter niet zo lang lukken denk ik. Wat ik me dus voornamelijk af vraag, is wat nou wel normaal is en wat niet. Als ik tegen CB of lactatiekundige zeg dat hij al snelweer 'lijkt te komen' krijg je voornamelijk terug dat dit normaal is bij BV in het begin, en dat het voor iedereen aanrommelen is de eerste 2 maanden, en dat babies nou eenmaal snel wakker worden na eerste diepe slaap, en dat ze nou eenmaal huilen, etc... maar om terug te komen op je vraag, vaak na 1,5 / 2 uur lijkt het alsof hij honger heeft, ontroostbaar met speen, heel hard op handen zuigen, huilen. Soms geef ik dan wel de borst. De ene keer valt hij dan vrij snel al in slaap aan de borst (dan wel) en de andere keer drinkt hij maar lijkt hij zo vol te zitten dat het drinken niet lekker loopt, loslaten, mopperen, huilen. lijkt geen gewoon honger, maar meer troost / rust / anti-stress. Het is mij ook wel duidelijk dat dit niet helemaal normaal is, maar probeer een beetje te achterhalen welk 'gedrag' nou typisch is en wat niet. nogmaals cb en lk relativeren alles dat het voor iedereen lastig is, want zien wel een gezonde baby die op zich prima in zn vel lijkt te zitten. maar ik weet ook dat afleiding wonderen doet voor baby en voor mij dus ook weer voor baby... lang verhaal, tijd om wat slaap te gaan pakken! Hij ligt nu eindelijk te slapen bij manlief!
Een te kort tongriempje is een probleem wat vaak niet herkend/erkent wordt. Maar zeker bij borstvoeding (omdat het mondje nu eenmaal actief gebruikt wordt (ipv bij een fles) is het zo belangrijk dat er goed naar gekeken wordt! Super dat er wat aan gedaan is en ik ben heel benieuwd hoe het nu verder gaat!