Grappig... Ik zat hier van de week net over te denken... Wat meerdere al zeggen, ik ga meer genieten van de kraamtijd. Bij Jelle stond ik de volgende dag al beneden en was ik druk in de weer met visite enz. Dat laat ik deze keer lekker over aan de kraamzorg en mijn man.. (ook al moet ik dan wel naar beneden om te douchen en te plassen, daarna gaat deze mama weer lekker in bed liggen) Dit heb ik ook aangegeven bij de kraamzorg en ze hebben plechtig belooft mij naar bed te schoppen als ze ook maar enigzins het idee hebben dat ik mezelf voorbij loop... Ik ga me niet meer zo druk maken over voeding ed. Ik gaf Jelle bv en dat is echt finaal mislukt, dus ik ga nu voor een tweede poging. Maar... Als het niet lukt/ik niet meer wil/ teveel stress oplevert, ga ik zonder pardon gewoon flesjes geven. En ook als ik flesjes geef kijk ik niet meer zo naar "de regeltjes" maar meer naar mijn kind. De eerste 3 maanden zijn zwaar, je moet ik een ritme komen, je kind ook en dat heeft tijd nodig. Als ik me dat realiseer ben ik al een heel eind, denk ik. Ook hoeft een baby niet perse om 19.00 al in bed te liggen om te slapen. (dat heeft me bij Jelle echt zoveel ellende en stress gekost) Ik ga meer naar het ritme van mijn kind kijken en niet naar "hoe het hoort". En ik ga aan mezelf denken... Niet mezelf voorbij rennen om alles maar bij te kunnen houden maar lekker genieten van mijn gezinnetje. Volgens mij was dat het wel... Nu moet ik het nog in de praktijk brengen...
tja ik wil toch ook wel wat anders doen ben nu 19 weken van me 2e kindje *meer voor mezelf opkomen! zoals dat je vk niet wilde komen en dat er zoveel mis ging tijdens de bevalling heb ik eigenlijk allemaal langs mee heen laten gaan *niet zo eigenwijs zijn , anderhalve liter bloed verliezen dan zeggen dat je niet duizelig ben omdat je dan niet naar huis mag en bloedtranfusie moeten maar niet willen. *er mag absoluut geen leerling verloskundige aan me zitten *rusten in de kraamtijd nu zat ik bijna de hele dag beneden terwijl ik heel moe was *meer genieten van de kleine * haha niet vallen een week na de bevalling en dan voor 3 weken je been in het gips hebben zal vast wel meer zijn maar kan het zo ff niet opnoemen
Met name de kraamtijd wil ik wat anders laten gaan: - Duidelijke regels voor bepaalde mensen, die het de vorige keer met hun gezeik aardig verziekt hebben. Aangeven dat ik geen gezeur hoef te horen als ze ligt te slapen en dus gewoon in haar bedje blijft, we niet 24 uur achter de computer zitten om foto's te sturen, ze geen commentaar op de baby hoeven te leveren etc. - Borstvoeding ga ik zeker weer proberen, vorige keer 3 maanden gegeven, maar de beginperiode was vreselijk. Nu ga ik gelijk kolven als het niet op gang komt om de natuur een handje te helpen en als dat niet werkt, heb ik al wat voeding in huis om de baby gewoon even wat extra te (vinger)voeden. Bij mijn dochtertje liep het voor geen meter de eerste dagen, ze kon alleen nog maar krijsen van de honger en ik sliep 1 uur per 24 uur ofzo. - Een kraamfeest geven i.p.v. 2 maanden lang met visite te zitten.
- De bevalling: was nu binnen 5 uur, ik hoop dat ik mij de laatste 2 uurtjes beter kan concentreren. - Kraamtijd, niet meer op bed gaan liggen als de kraamverzorgster dat adviseert. Heb 2 middagen 2 uurtjes op bed gelegen. Nou dat was echt totaal niet nodig, voelde me gewoon super. Niet vermoeid of uitgeput. Dus de volgende keer ga ik op bed als ik daar behoefte aan heb. - Visite ging prima, geen last van gehad. Iedereen kwam wanneer ik wilde en wanneer wij daar behoefte aan hadden. - Cb: ik heb echt een super cb, niks van moeten, maar alleen adviseren. Ik denk het enige wat ik echt anders zou doen...is me niet meer zo hulpeloos voelen de eerste 5 weken. Ik was totaal een baby gewend, was zelf 15 jaar geleden dat ik 1 had vastgehouden. En voelde me bij elk huiltje echt hulpeloos. Nu zou ik daar veel relaxter in zijn omdat ik al een kleine heb gehad.
eind dec 2008 ben ik bevallen van een zoon en dit hebben we anders gedaan of doen we nu anders dan bij onze dochter. bij nr 2 zijn we vrij wel direct (volgens mij een dag of 10 na de geboorte) naar de osteopaat geweest, onze zoon heeft toen ook nooit meer krampjes gehad. Ons niet aan tijden houden voor de fles, wil ie de fles nou dan krijgt ie die en niet meer laten huilen. Wil ie meer, dan krijgt hij dat. Wel rekeninghoudend niet meer dan een liter per dag. Maling hebben aan het CB, zij geven toch loze adviezen, ons eigen plan trekken en je niet om laten praten door die mensen. Dit heb ik ze ook tijdens het huisbezoek verteld!!!! Direct beginnen met rust en regelmaat. Hierdoor slaapt hij heel makkelijk. Bij onze dochter waren we er veel drukker mee en die heeft er lang overgedaan voordat ze zelf in slaap kon vallen.
Er zijn twee misschien drie dingen die ik anders zou willen bij een tweede kindje. - Mezelf de rust geven om te herstellen. Ervan uitgaan dat ik echt wel 3 maanden nodig heb om als gezin in een ritme te komen. En dan nog niet eens de hormonen meerekenen die door mijn lijf gierden. Bij mijn dochtertje 'moest' ik zoveel van mezelf. En daarnaast ook nog al die verwachtingen van anderen ... verschrikkelijk! - Babytje meteen aanleggen na de geboorte. Bloot op bloot, lijkt me zo'n mooi moment. Ik weet nu dat ze dit als beleid in het ziekenhuis hebben. Gelukkig! - Ik twijfel nog of ik met een tweede kindje wel thuis wil bevallen. Ik heb twee uur lang moeten persen, daarna een helse rit naar het ziekenhuis waar ons meisje met de vacuumpomp werd gehaald. Die rit en overgang van huis naar ziekenhuis vond ik nog het ergste van de hele bevalling. Hopelijk duurt het niet al te lang meer voor ik dit alles in de praktijk mag brengen .
ik heb niets anders gedaan en wil ook niets anders doen behalve dit: bij de eerste belde ik gelijk na de geboorte iedereen op en had in no time de kamer vol..we hebben nu pas 1,5 uur later gebeld,eerst rustig gevoed en de oudste rustig kennis laten maken...ideaal!
wat ik anders heb gedaan, bij mij is het nl. al zover gekomen: 1. natuurlijk bevallen ipv een spoedkeizersnede. Daar had ik het heel erg op staan dit keer en dat heeft gelukkig zo mogen zijn, al scheelde het neit veel. Heerlijk om mijn ukje zelf op de borst/buik te hebben en er meteen naar te mogen kijken en voelen. (het kwam zwaar onder druk na 4 weken op bed met hoge bloeddruk, maar natuurlijk bevallen is zoveel mooier dan een KS, vind ik) 2. een kraamhulp verzocht van te voren met een BV-certificaat, zodat zij goed zou helpen. Dit is super gegaan. Tevens heel duidelijk aan de kraamhulp onze wensen aangegeven dit keer en dat was een veel betere ervaring dan de 1e keer toen de kraamhulp mijn man 8 dagen heeft genegeerd! 3. Ik ben om 16.13 bevallen en ik had geen zin meer in visite, dus ook de opas en omas zijn pas de volgende dag komen kijken. Ik had echt mijn rust gewoon nodig. We hebben het ze uiteraard wel laten weten toen Chris geboren was, maar ook gezegd dat we geen bezoek meer wilden die dag. 4. samen met manlief rust nemen in de middag en zo beiden aan onze rust toekomen ipv na de kraamtijd doodmoe zijn. 5. vertrouwen dat mijn lijf zelf aangeeft wat het nodig heeft. 6. tav. de BV voor de bevalling al een beleid doorgenomen met mijn vk/lk om te pogen een borstontsteking te voorkomen. Bij Nick heb ik die na 14 dagen 2 achter elkaar gehad. Helaas ondanks alle voorzorgen met ijscompressen en kolven heeft het toch niet helemaal mogen baten al was deze borstontsteking stukken minder heftig dan die ik bij Nick heb gehad. en ach...ik was gewoon veel zekerder van mezelf en wat ik te verwachten had, waardoor ik er al heel anders in stond.
Nou, mocht er ooit een 2e komen, dan is het enige wat ik anders doe: meteen aan de fles en niet meer eerst tóch bv proberen omdat de verpleging zo zat te pushen! Verder doe ik alles zoals bij Charlotte: * na ks en aankomst op afdeling eerst een uurtje met mijn man en dochter samen genoten en haar bewonderd, daarna pas familie gebeld. Dat die toen met 10 man kwamen maakte me daarna ook niks meer uit! * ik doe lekker wat ik wil met flessen, hoeveelheden en tijden. Niks schema, onze dochter krijgt wat ze nodig heeft en ze groeit prima, ook al drinkt ze minder dan ze zou 'moeten'. * genieten van mijn kraamweek, ik heb me echt laten verwennen de eerste week en dat doe ik volgende keer zeker weer! * mijn eigen gevoel volgen bij troosten, huilen en me niks aantrekken van adviezen als: laten huilen is goed voor de longetjes, en meer van dat soort onzin. Ik heb een supermakkelijk kind en ze laat zich heel goed troosten dus waarom zou ik haar dan laten huilen?! Maar goed, voorlopig komt er hier geen 2e haha!
Wel grappig Appeltje, alle dingen die jij noemt, heb ik dus bij Eva ook juist gedaan zoals jij het bij de 2e wil gaan doen. En dat wil ik bij een 2e dus weer zo gaan doen! Zo lagen we bijvoorbeeld meestal nog in bed als de kraamhulp kwam (Eva sliep dan meestal pas net en mijn vriend was de eerste week ook vrij). Heel even had ik de neiging om de ochtend na de bevalling ('s avonds bevallen) een was erin te doen, maar ik dacht eigenlijk meteen, ik lijk wel gek! En Eva ging met 5 maanden voor het eerst naar de creche, dat had ik van tevoren al helemaal geregeld met ouderschapsverlof/vrije dagen. Leek me heel fijn en wat was ik blij dat ik het zo gedaan had! De rest wil ik ook hetzelfde doen, als het mogelijk is. Dus snel weer lekker naar beneden (als het lichamelijk gaat dus), lekker veel visite die onverwachts langskomt en de baby niet laten huilen en lekker veel bij me hebben. En daarbij nu wel rekening houden met Eva, maar dat was bij haar natuurlijk nog niet van toepassing .
- alles op alles ( behalve medische noodzaak) voor een vaginale bevalling - kraamfeest ipv visite Voor de rest verander ik helemaal niets.
De eerste en tweede volgden kort op elkaar. Toch heb ik bij de kraamtijd van de tweede veel meer rust genomen, en dat was heel lekker! Ik denk dat bijna alle moeders de eerste keer te snel hun bed uitvliegen, maar met de volgende kindertjes ben je wel slimmer. Na de eerste twee kwam er een hele poos geen nieuwe baby. Met de derde had ik me niet zoveel voorgenomen. Ik zou het wel zien als het zover was... En gelukkig maar, want het werd een spoedkeizersnede, en daarna moest Jesse nog 9 dagen in het ziekenhuis blijven. Dus maar goed dat ik me niets in m'n hoofd gehaald had, want dat zou dus toch niet doorgegaan zijn. Gelukkig kreeg ik nog 5 halve dagen kraamzorg toen Jesse uit het ziekenhuis kwam, dankzij m'n keizersnede. Ons genieten begon gewoon 9 dagen later dan we dachten. Maar we hebben de schade ruimschoots ingehaald. Ik zou wel als tip aan iedereen willen meegeven: geniet toch alsjeblieft heeeeeeel veel van de eerste jaren van je kleintje. Voor je het weet zijn ze groot, en die eerste jaren kun je nooit meer overdoen! Dus zet je carriere toch even op een laag pitje en geniet van je baby! The clock is ticking!!!!!!!!!
- Qua zwangerschap: Veel meer rust nemen, meer genieten, hopelijk meer kunnen delen met mijn (nieuwe) vriend/man. - Qua bevalling: Helemaal niets, doe maar net als met Duke in sneltreinvaart binnen 1.51uur Maar hopelijk wel samen genieten van het moment dat het kleintje op mijn buik ligt, bij Duke was mijn ex-vriend vrijwel direct gevlogen voor het roken van een sigaret :s - Qua kraamtijd: Baby niet meer van hand tot hand laten gaan, rust nemen en me lekker laten verzorgen. Geen kraambezoek meer mee laten eten (mijn ex-vriend vroeg werkelijk iedereen te blijven eten), kraambezoekjes maximaal 1,5 uur laten duren. Vooral GENIETEN! - Qua babytijd: Eigenlijk helemaal niets! Duke is zo'n vreselijk makkelijke, zoete baby. Sinds het vertrek van mijn ex, geniet ik echt volop, elke dag van hem. Nog meer genieten lijkt haast niet mogelijk Wel hoop ik bij een volgend kindje de mogelijkheid te hebben om maar 2 dagen in de week te hoeven werken, en de rest van de tijd zelf voor mijn kindjes te kunnen zorgen.
wat ik anders zou doen bij een 2de: -kraambezoek, minder mensen tegelijk en niet te lang. -flessenwarmer boven zetten, ik kon bij alyssa namelijk niet naar beneden door de bi dus de eerste tijd was ik afhankelijk van iemand die de fles kon maken. -cinababy voor de geboorte in huis hebben -veel rusten zolang de kraamhulp er is en meer genieten. liefs doris
Bij mijn eerste was ik aardig jong (19) ik was toen nog erg onzeker, mede ook omdat mensen direct het oordeel hadden dat een jonge meid geen kind kon opvoeden. Ik ben trots hoe mijn zoon van 7 is. Hij is een ontzettend lief jongentje waar geen kwaad inzit. Dus nee ik ga niet iets anders doen in de opvoeding, wat ik wel doe is minder luisteren naar wat andere zeggen. Tuurlijk zijn er dingen die ik meeneem maar ik doe wat ik zelf wil en niet wat een ander vind.
Ik heb eigenlijk alleen maar dingen van tijdens de zwangerschap die ik anders zou doen. Louise heeft het vanaf het begin af aan fantastisch gedaan en we hebben vanaf dag 1 ontzettend van haar genoten. Ik zou een andere vk praktijk nemen; degene die ik met Louise heb, kwamen er pas op 39+4 achter dat ze helemaal verkeerd lag en dezelfde dag een versie gehad en een afspraak voor een ks een paar dagen later. Ik zou ook een andere kraamhulp nemen. De onze was een superleuk mens hoor, maar geen verstand van bv. Ik zou me beter/meer op de bv richten en al bij voorbaat een lk inschakelen. En ik zou beter voor mezelf zorgen door minder te snoepen, gezonder eten ed.
Ik vind het zo opvallend dat veel vrouwen aangeven dat ze langer in bed zouden blijven. Als het enigszinds kan doe ik weer hetzelfde als bij Vriendje. Niet in bed maar gewoon relaxed op de bank en 's ochtend en 's middags een slaapje doen in bed. Prima. Ik vond het juist lekker om beneden te zijn (daarbij waren de Olympische Spelen op TV en dat kijkt lekkerder op een grote TV dan op z'n klein slaapkamer tv-tje). Maar goed, als de bevalling minder voorspoedig verloopt dan kan ik me bij in bed verblijven alles voorstellen! @Kisbaba: die latere jaren kun je toch ook niet overdoen
zoals ik er nu over denk zou ik alleen de bevalling anders doen.. ik zou nu niet eerst iedereen bellen en smsen,ik wil eerst alles zien wat er met mn kindje gebeurt,apgar-score enz..is zij aangekleed dan ga ik bellen,en dan mag van mij iedereen komen,maar even dat moment dat alles met de kleine gebeurt wil ik meemaken,de eerste was hecties,maar dat kwam ook omdat ik naar het ziekenhuis moest en ik op het bed gegooid werd en kon persen want ze zagen het hoofdje al.. de eerste ging gewoon erg snel en nu wil ik eventjes genieten een half uurtje van het moment met zn 3en.. alhoewel,ik het ook de volgende x niet voor het zeggen heb,ik zou het afwachten anders valt het weer vies tegen!!(wou echt graag thuis bevallen) kraamweek: vond ik heerlijk en die hoop ik weer zo mogen mee te meken,alleen nu s'avonds niet,wil s'avond gewoon met mn dochter eten bij haar zitten als ze in bad gaat,en haar op bedje leggen,,er veranderd dan al zoveel voor haar!!
Hmmm.. We zijn nog niet aan het denken over een 2e, maar wat ik anders zou doen; -Na de bevalling langer genieten van de kleine (was niet mogelijk, moest na de bevalling meteen naar het ziekenhuis ivm bloedverlies). De familie en vrienden pas inlichten als ik het gevoel heb dat IK lang genoeg van de kleine genoten heb! -Tijdens de kraamweek wat meer rekening houden met mezelf. Had (nav verhalen van vriendinnen) verwacht dat de kraamhulp wat meer in het huishouden zou doen. Dus de volgende keer schakel ik toch (schoon)moeders in om een keer te koken, te stofzuigen, te strijken en natuurlijk voor onze 1e te zorgen (zal ook wat aandacht moeten hebben he..) -Me minder snel druk maken over de kleine. Als hij/zij goed groeit en allert is verder niet teveel bezig zijn met drinken, slapen enz. Maar ik denk dat je met een 2e automatisch wat makkelijker bent.
ik hoef nog geen 2e hoor haha maar als ik ooit een 2e krijg ga ik me niet zoveel meer aantrekken van alle adviezen en tips. ik pik degene eruit waar ik wat aan heb en verder laat ik ze van me afglijden, heb nu teveel naar mensen geluisterd (omdat het natuurlijk mn eerste kindje is en je nog niet zoveel weet en ik van mezelf al erg onzeker ben) en dat heeft alleen maar situaties erger gemaakt. dus volgende keer 85% moederinstinkt en die 15% maar de beste tips en adviezen eruit pikken!