Zucht... opvoeden is niet altijd makkelijk, he? Vanmiddag de twee jongens (bijna 8 en net 5 jaar) samen in bad gedaan. De jongste was allang blij dat zijn broer weer eens mee ging in bad, want hij wil dat lang niet altijd. Ging een hele tijd goed en leuk, totdat ik op een gegeven moment de badkamer in kom en ik ze met elkaar zie spelen, iets van 'hotsieklotsie' noemden ze het. De jongste bovenop de oudste en het leek een beetje teveel op iets waar ze nog te jong voor zijn (stapelen), in mijn ogen althans. Dus ik zei dat ze dat maar niet moesten doen en ze stopten er in eerste instantie ook mee, maar gingen toch weer door. En ik had zoiets van 'ach, t zal wel kinderlijke onschuld zijn', dus liet het even aan hun. Later zat de jongste nog even in bad en de oudste was al aangekleed in de woonkamer, dus ik bespreek de situatie toch nog maar even met hem. Ik vertel dat ik niet zo goed wist hoe ik er nu op moest reageren en vroeg of hij dat begreep. Hij zei dat hij dat begreep, 'want je piemels tegen elkaar', dat hoort niet. Ik zei 'waarom hoort dat niet?' 'Nou ja, dat hoort alleen als je groot bent.' Dus ik zeg:'Oké, dus je wist dat het niet hoorde en toch ging je door? Ik had eigenlijk liever gehad dat je niet zo goed zou begrijpen waar ik het nu over heb. Nu wéét je dat het niet hoort en toch ga je door?! Waarom doe je dat dan?' 'Weet ik niet.' Ik werd boos en verdrietig tegelijk en er ging even van alles door me heen, met name ook herinneringen van hoe het mij vroeger helaas vergaan is. Ik heb de situatie te zwaar opgevat en zoonlief schaamde zich behoorlijk en moest ook heel erg huilen. Waar ik eerst nog dacht aan 'seksueel misbruik' tussen broertjes, besef ik nu wat beter dat het waarschijnlijk toch meer bij zijn seksuele ontwikkeling past. Gelukkig kreeg het gesprek later nog wel een positieve wending, toen ik zag dat hij echt aangeslagen was en het hem echt heel erg speet. Hij vroeg ook hoe dat dan ging met baby's maken en dat hij er geen bal van begrijpt en ik heb hem gezegd dat we binnenkort samen een boek nog eens gaan doornemen. Hoe zouden jullie nu verder met zo'n situatie omgaan? Laten rusten? Morgen op terug komen? De jongste zag ons ook allebei huilen en wilde natuurlijk weten wat er gaande is, maar die heb ik gezegd dat het iets tussen zijn broer en mij is. Moet ik er bij hem nog eens op terugkomen? Pff... het zit me niet lekker, vooral hoe ik zelf op de situatie gereageerd heb...
Niet meer samen in bad dat is een. Ja misschien idd een goed boek over voorlichting. Ook jou zoon van bijna 8 is nog maar net 8 ook al weet hij het toch was de nieuwsgierigheid groter. En goed er over blijven praten.
Ja, precies. Tjongejonge, wat worden ze snel groot. En tegelijkertijd zijn ze nog zo klein, het zal op die leeftijd voor hun zelf vast ook verwarrend zijn...
Probeer de komende tijd eens wat meer in te gaan op voorlichting, hoe zit dat nu eigenlijk, door middel van een mooi boek, of iets in die richting. Verder zou ik de situatie niet nog verder opblazen dan je al gedaan hebt. Ik denk dat aangeven dat je dit gedrag liever niet ziet, en waarom, lijkt mij voldoende. Blijkbaar is hij er zelf ook al genoeg van geschrokken en ik vind het best heavy dat je meteen denkt aan seksueel misbruik tussen broertjes, of althans die link legt. Ik denk dat dit pure onschuld is geweest en dat hij absoluut geen kwaad er mee bedoeld heeft. Als je oudste zoon bij wijze van 14 was geweest, was dit natuurlijk een heel ander verhaal geweest, maar ik zou gewoon rustig met je zoontje bespreken hoe het zit met seksuele voorlichting en dat hij best aan zijn geslachtsdeel mag zitten, maar wel als hij alleen is. Ik zou er geen taboe van maken, hier kan hij later echt last van krijgen.
Bedankt voor je reactie. Je hebt helemaal gelijk, het is ook heavy om direct die link te leggen. Het valt misschien wel te verklaren wanneer je zoals ik de tweede generatie bent waarin het gespeeld heeft (mijn moeder, bij mij was het een stiefbroer). Mijn zoon is een doodgoeie jongen en er zit echt geen kwaad in (zien wij zelf en krijgen we regelmatig als feedback), dus die link is enkel gebaseerd op angst. Ik heb het godzijdank ook niet zo naar hem genoemd. Ik zal zeker met je advies aan de slag gaan: het niet nog zwaarder maken en verder opblazen en meer aandacht geven aan voorlichting. Balen dat ik het zo zwaar opnam, maar het is voor ons beiden wel een goede les.
Wat het probleem is met dit soort dingen is dat wij als volwassenen er een s.exueel iets in zien. Voor de kinderen zelf heeft het daar nog niet mee te maken. Tuurlijk kan je ze bewust maken dat dat voor nu ongepast gedrag is maar dat zowel jij als je zoon in tranen vind ik behoorlijk ver gaan. Probeer je eigen trauma niet over te brengen op je zoon. Je zou het boek Ik vind jou lief eens kunnen voorlezen (Ik vind jou lief - Sanderijn van der Doef - Kinderen (-12 jaar) - Doelgroep - Webwinkel - Rutgers WPF) Het boek Nee!! (Nee! Een boek over 'nee' en 'ja' zeggen - Sanderijn van der Doef; illustraties van Marian Latour - Kinderen (-12 jaar) - Doelgroep - Webwinkel - Rutgers WPF) Is ook een goed boek om kinderen bewust te maken van wat wel en niet kan. Mijn kinderen vragen er vaak om dit voor te lezen. succes
Ik zou het even laten rusten en over een tijdje voorlichting geven. Niet te hard zijn voor jezelf, we reageren allemaal wel eens verkeerd en in dit geval is het voor jou ook nog eens erg begrijpelijk. Misschien is dit iets wat makkelijker is voor je partner als je die hebt, of je weet nu in elk geval dat je dingen even moet laten bezinken voor je op 'zulke dingen' reageert.
Dat vind ik heel naar om te lezen, en ik begrijp daardoor je reactie ook veel beter. Maar probeer voortaan in zo'n situatie er eerst even over na te denken, of desnoods hier om advies te vragen , voordat er dit soort situaties ontstaan en je zoon straks echt de dupe ergens van wordt zonder dat hij ook maar ooit iets kwaads bedoelt heeft. Wat hierboven al genoemd werd, wij als volwassenen zien al gauw dingen als iets seksueels, terwijl kinderen daar nog helemaal niet mee bezig zijn en dus ook niet opzettelijk iets seksueels zullen doen. Je komt over als een hele lieve, redelijke vrouw. Dat geloof ik echt. En kinderen opvoeden is een grote les, die eeuwig doorgaat. Fouten maakt iedereen, alleen het is aan jou hoe je daar mee omgaat!
'Bedankt voor jullie lieve, begripvolle reacties. En idd: deze situatie is uit de hand gelopen, maar zoals ik mijn kinderen ook leer: mama maakt ook fouten, hoewel fouten niet echt bestaan, zolang je als leerpunt gebruikt. Nou, dat was het ook. En idd.: volgende week mijn reactie tien keer inslikken en eerst hier informatie inzamelen