+1 ts, Wat 'bezielde' mij om een tweeling te krijgen!? Tja, vraag mij dat ook regelmatig af! Waarom is het mij gegund, 2 baby's in één keer!? De babyperiode vond ik niet eens zo heel erg ... maar nu!! En dan te bedenken dat de jongste ook ooit deze leeftijd gaat krijgen! Ooh jee... Ik vind het echt retedruk.. de wens voor een derde was er wel maar pas als de tweeling naar school zou gaan. Het lot heeft blijkbaar anders besloten... Allemachtig, ik weet soms niet waar ik het zoeken moet! En dat terwijl de jongste echt een heerlijk, vooral rustig, kindje is..Maar als ze alle drie tegelijk komen.... En toch ... ik zou niet meer zonder kunnen! Ik zou niet meer zonder die drukte en drama's kunnen leven! Mijn kids zijn mijn leven! Hoe druk en uitzichtloos het op momenten ook lijkt, zo klein als nu zijn ze maar één keer dus probeer ik er, samen met hun, het beste van te maken! Gelukkig overheersen de geniet-momenten wel!!! Man, wat ben ik toch een gelukkig mens! Dus wie weet .. in de verre toekomst toch nog een 4e!
Ondanks een kutzwangerschap, ziekenhuis in en uit (nog steeds) heb ik me nog geen moment gevoeld als wat jij omschrijft. Hiermee zeg ik overigens niet je je niet zo mag voelen hoor! Ik zou heel graag een 2e willen. Zou wel fijn zijn als die iets gezonder is ...
Sorry, maar dat had ik ook toen ik jou post las. Wij zijn er vier jaar mee bezig geweest, beetje hetzelfde verhaal als bij jou. Dit staat niet in mijn onderschrift, maar het is wel zo. Kennelijk denken we er anders over, ook al hebben we een beetje dezelfde geschiedenis....
Hier een vlaag van verstandsverbijstering denk ik Al hoop ik dat we in de toekomst nog een keer niet goed bij ons hoofd zijn
Mijn eerste was juist super makkelijk. Sliep vanaf 6 weken heerlijk door. ( behalve bij ziekte of iets dergelijks) Is een vrolijk ventje, en als hij huilt weet ik 9 van de 10 keer wat hij wil/heeft. Dus ja wij zijn al zwanger van een 2de. En mijn ventje wordt 1 september pas 1 jaar.
Hier een tweede door erge drang eraan..! Laten we het hormonen noemen.. Ook een tweede omdt ik heel graag weer zwanger wilde worden, omdat ik graag een broer of zus voor de oudste wou, alles ging goed en voorbeeldig en omdat ik het graag nog allemaal een keer mee wil maken. Veel redenen dus! Ik moet zeggen dat ik je verhaal wel wat negatief vind. Je ziet al tegen dingen op die je nog helemaal niet kent en waarvan je niet weet hoe ze verlopen. Een baby of kindje huilt niet om jou te pesten, maar naar eigen behoeften. En dat weet je vast ook allemaal wel, ik wil je ook niet een rotgevoel geven hoor. Maar meid, je hóeft geen tweede kindje te willen. Tuurlijk wil ik de oudste wel eens achter het behang plakken en kan ik zelfs echt boos op hem zijn. Maar ik vind de meeste dingen ook zoooo leuk, ook al begint hij een hele duidelijk mening te krijgen en veel uit te testen. Het is ook zo mooi om te zien hoe dat werkt. Nu met de jongste lijk ik wel genezen van de drang aan meer kinderen (2 vonden we altijd we genoeg). Het gaat wat minder soepel en het heeft wel even geduurd voor ik echt van der kon genieten. Ik vind en vond het best zwaar met haar. Maar nu is dat echt helemaal opgekomen en gegroeid. Ook zij kan me de tranen in mijn ogen brengen van geluk! Maar goed, laat je niet leiden door alle moeilijk dingen die nog komen gaan, want dan ben je nooit klaar tot het einde van je leven. Leef in het hier en nu, dat maakt het een stuk relaxter voor jullie zelf!
Onze dochter is er deze zomer 3 geworden. Als baby was ze altijd al gemakkelijk als kind is ze een stuk drukker. Soms ben ik echt op zoek naar een behangrol om haar erachter te hangen. Er was altijd een wens om nog een 2de te krijgen. Wij hebben bewust voor wat leeftijdverschil gekozen. Zo hebben we van alles dubbel en dik kunnen genieten. We vonden dat het nu tijd werd voor een broertje of zusje...we zien wel hoe het loopt. Een glazen bol heb ik niet.
Mijn ervaring: het wordt alleen maar leuker met een kind. (Misschien zit er een kantelpunt hoor, ik kan me heel goed voorstellen dat het bij de pubertijd weer wat gaat dippen , maar tot nu toe wordt het echt alleen maar leuker en leuker). Ze hebben steeds minder 24/7 verzorging nodig, ze leren steeds meer dingen zelf doen, ze gaan steeds begrijpelijker communiceren, ze verrassen je telkens weer met nieuwe dingen waar je van kunt genieten, je krijgt zelf steeds meer handigheid in het moederschap en je gaat steeds meer van ze houden. Als het dagelijks leven met je eerste kind een soort van routine heeft gevonden, als de herinneringen aan wat je zo zwaar vond in het begin voldoende vervaagd zijn in je geheugen en je zoveel liefde voor je kindje voelt en zoveel met ze kan lachen, dan komt misschien het moment dat je denkt: waarom zouden ik dit geluk niet willen verdubbelen?! Plus dat ik het persoonlijk heel waardevol vind voor een kind om met een broer of zus op te groeien, dus dat wilde ik onze oudste ook proberen te geven. Het leuke van een tweede kindje is trouwens dat je van alle minder leuke dingen weet 'het is maar een fase, ook dit gaat voorbij'. Dat maakt het een stuk relaxter. En je hele huis en leven is al ingericht op kinderen, dus een tweede voegt vaak vrij makkelijk.
Bedankt voor de reacties Ben er erg blij mee dat sommigen het ook herkennen. Ik kom idd wat negatief over, maar ik vind het zo lastig om op een reële manier vooruit te kijken. In mijn omgeving hoor ik vaak "oohh het wordt allemaal beter" en "jaaaa het wordt leuker en makkelijker, je gaat het zien". Maar ja, dat is voor mij lastig voor te stellen. Ze is nu 5,5 maanden en ik kan mij er absoluut geen voorstelling van maken hoe ze is als ze 5 is. Of 10. Of 16. Etc. Iedere dag leer ik weer iets nieuws!
Ik herken het wel, misschien denk ik er niet zo 'erg' over als jou.. Maar af en toe denk ik nog steeds; Wat bezielt mij? Mijn eerste zwangerschap HG met ziekenhuisopnames door het uitdrogen, een dreigende vroeggeboorte en wekenlang bedrust.. Toen een kindje dat 24 uur per dag huilde, Reflux, strijd met de dokters omdat ik niet serieus genomen werd en pas na 6 weken een dokter die me wilde helpen.. Toen de medicatie eindelijk aansloeg (ze had een ontstoken slokdarm van de Reflux) had ik een heel ander kind! Zo rustig, huilde niet meer, vrolijk! Daarna nog veel bezig geweest met een voorkeurshouding en een heel pittig karakter (heeft ze nog steeds.. van haar moeder !) Maar nee, die eerste weken vergeet ik vast nooit en nooit meer.. Vervagen doet het wel! ....dit alles betekend dus niet dat ik nooit meer een kindje zou willen, want ik ben weer bewust zwanger Haha.. Ik heb het ervoor over echt.. Het gaat zo ontzettend snel! Mira loopt en rent nu al het hele huis door en ik kan stiekem niet wachten tot ik weer 'opnieuw' kan beginnen.. Ja, af en toe denk ik.. Jij spoort echt niet! Waar begin je aan! Wat als het weer hetzelfde gaat.. Maar de kinderwens is te groot.. Ik ben nu weer hartstikke misselijk, maar gelukkig heb ik er nu medicijnen voor en gelukkig helpen ze.. Ik hoop dat het zo blijft! We dachten dat dit wel de laatste zwangerschap zou zijn en hebben het er vaker over gehad toen we voor de tweede gingen.. Maar nu ik zwanger ben voelt het voor ons beide niet alsof dit de laatste keer word, we zijn geloof ik nog niet helemaal 'klaar'. Dus ik zal er vast nog wel een keer aan beginnen
Haha wat herkenbaar! Lijkt wel of ik mijn man hoor praten. Hij heeft zovaak letterlijk gezegd "een eerste kind begrijp ik nog, dan weet je niet beter, maar bij een tweede weet je toch wat je te wachten staat, ik begrijp die grotere gezinnen niet" . Toch ligt hier nu een twee weken oud meisje in bed. De beste motivatie hiervoor was dat we niet wilde dat ons kind altijd alleen zou zijn. Alleen in de kindertijd, maar ook over 10, 20 of 40 jaar. Kind zijn, vooral zo klein, duurt relatief gezien natuurlijk maar even. Wat overigens niet betekent dat het af en toe voelt als topsport pff... Als je kind ouder wordt merk je dat ze steeds vaker vraagt om gezelschap. Wat je wel leert is dat alles maar een fase is en ook weer overgaat en het wordt steeds leuker omdat je contact met je kind telkens intenser wordt. Ik denk dat er nooit zoveel gelachen zou worden in ons huis als we geen kids zouden hebben...
Wat mij door die eerste 365 slapeloze nachten heen hielp, was de alles overweldigende liefde voor mn dochter. Wij hebben een HEFTIG 1e jaar gehad, door koemelk allergie eerst veel gehuild en gekrijst. Toen begon het gedonder met niet slapen en mn dochter wou het eerste jaar alleen maar mij. Het was heftig, maar als ik dan 's nachts met haar zat en ze in haar slaap ineens een glimlach deed, dan smolt ik. En nu, als die dreumes van 21 maanden me een knuffel komt geven, of 's ochtends roept "Mama?" dan weet ik waar we het voor gedaan hebben! Mn zoontje is nu een maand oud. Ik zit 's nachts te knikkebollen tijdens de voeding(en) maar na de voeding komt er eerst die gigantische boer en dan die gelukzalige lach! En de alles overheersende liefde. Dat je zoveel kan houden van zo'n klein ukje! En als hij dan heel de avond gekrijst heeft ( Vermoeden koemelk allergie ) en uiteindelijk lekker tegen me aan in slaap valt... Heerlijk!
Prachtige Posts dames...... Ik kan niet wachten tot mijn tweede er is, Elf jaar na de eerste hahaha, En ik weet zeker dat als god t wil er snel een derde volgt.
Oh, ik begrijp het helemaal! Heerlijk inderdaad, de eerste periode is soms zwaar, maar ook zo fijn.... Son1980: hopelijk heb je gauw je tweede! Heel veel succes gewenst
Moeten nog wel...... wel eens gehoord van niet kunnen???? TS , alsof ik het zelf geschreven heb! Medisch gezien is het verstandiger om niet voor een 2e te gaan, maar ik kan mij er dus ontzettend in berusten omdat ik dat dus ook niet wil Precies namelijk zoals jij dat beschrijft...Ik had een hele zware zwangerschap, zware bevalling en een heel zwaar jaar daarna, en nu nog vind ik het niet makkelijk......... ik hoor veel mensen op mijn FB en familie klagen, en dan denk ik , uh ja maar je hebt toch zelf voor die 2e gekozen?? ik ben inderdaad heel vrij met mn meid en kan veel, en ja ook samen slapen, en dan krijg ik vaak de opmerking: goh zou ik ook wel willen! maar kan niet want.. (en dan komt het probleem van 2 kids) Tja........ Maar ik snap wel dat er mensen zijn die inderdaad graag meerdere kinderen willen want niet iedereen heeft natuurlijk een hele zware tijd gehad en sommige kunnen daar nou eenmaal beter mee omgaan
Hier is bij mijn vriend de twijfel toegeslagen helaas. Oms meisje heeft koemelkallergie en is er niet overheen en blijkt nu ook geen soja te kunnen verdragen. Hij is heel bang dat de geschiedenis zich zal herhalen bij een 2e. Die kans is er helaas ook maar het houdt mij niet tegen! Ik heb het er erg moeilijk mee want we gingen voor een 2e... Hopelijk trekt hij nog bij...
@Frannie, zo erg is dat toch niet? Hier wist ik dat met 3 maanden al en ze is inmiddels over soja-allergie heen. Er zijn ergere dingen toch? Hier de jongste waarschijnlijk ook allergieën, sneu voor haar en wat lastig soms voor ons (nu alleen nog voor mij), maar kan er niet van wakker liggen. Wel van de klachten hoor die het met zich meebrengt. Niks ergers dan een onrustig kindje en dan maar gissen wat er is. Overigens heeft die van mij een jaar lang geroepen dat er geen 2e komt en die draaide met 1,5 bij.