Knuffel. Mijn broer nam zijn eigen leven in 2017, ik had al járenlang geen contact meer met hem. Niet op mijn initiatief. Achteraf te wijten aan zijn borderlinepersoonlijkheid. Inmiddels weer contact met zijn gezin, en dat is me goud waard, maar het blijft me verscheuren dat ik hem nooit meer heb kunnen vertellen dat ik nooit opgehouden ben van hem te houden. 2018 bracht mij een verloving en een nieuwe start. Het was een pijnlijk, maar goed jaar.
Veel pijn en verdriet, emoties die alle kanten op gaan, onzekerheid en gekwetst. Resultaat is dat ik nu bezig ben met de echtscheiding. Ik geloof er heel erg in dat alles gebeurt met een reden, maar 2018 was geen leuk jaar. Ik hoop dat 2019 een stuk mooier zal zijn.
2018 bracht onze dochter ❤ Een piepklein meisje dat ons leven op zn kop zette, en nu een heerlijk ondeugende dreumes aan het worden is
- een baby - ontslag van mijn vriend vlak voor mijn verlof - een nieuwe baan voor mijn vriend tijdens mijn verlof - veel verbouwd in huis - mijn oma die tegen verwachting in nog steeds bij ons is en waar het goed mee gaat - een nieuwe vriendin - een hele boel zwangerschaps kilo's die ik nog mee sleep
Hier een prima jaar gehad. Als hoogtepunt de geboorte van twee meisjes. Zo mooi om nog eens mee te maken ❤️ Ik voel me emotioneel gezien een stuk stabieler. En heb ook veel meer geaccepteerd dat verdriet er mag zijn. Verder eigenlijk ook een stabiel jaar gehad met weinig veranderingen.
Hier was 2018 een jaar vol grote, nieuwe stappen en uitdagingen. Negatief, maar ook zeker positief. Het enige grote verdriet, is wéér een jaar voorbij zonder zwangerschap of baby. Lijf dat me in de steek liet. Volgende maand is het 3 jaar geleden dat ik stopte met de pil, dus de 31e zal ook wel ff slikken worden.
2018... bleeh ik wil hem graag overslaan! hopelijk dat 2019 beter voor ons wordt. - Een zwangerschap die zo diep gewenst was en uit eindelijk toch een vlindertje is geworden. En hoe oneerlijk ik het vind en hoe teleurgesteld en boos ik op mijn lichaam was. - De kinkhoest waar ik nu al bijna een half jaar mee loop maar gewoon niet weg wil gaan. - Dat ik al-tijd mezelf voorbij loop zodat het voor een ander allemaal goed gaat en mezelf dus vergeet (oh wacht dit gebeurd elk jaar..) - Dat ik de afgevallen kilo's a 23 er nu gewoon weer bij op zitten en ik niet meer weet wat ik moet doen. - Maar ook het jaar dat ik vooral heel erg moe ben, moe van werk, moe van het huishouden, moe van de kinderen. Ik krijg gewoon geen energie meer en ik dit huilend achter een beeldscherm moet typen omdat ik me gewoon weg geen lozer wil voelen en dat er echt dames zijn die het veel erger hebben of hebben gehad en ik me gewoon aanstel.
Om eerlijk te zijn willen wij 2018 zo snel mogelijk vergeten. Meerdere miskramen gehad waarvan 1 met 12wk die ook een lange lichamelijke nasleep had. Het enige positieve is dat ik een nieuwe baan gezocht heb, en daar heb ik het ontzettend naar mijn zin!
Na een klote 2016 en 2017 was 2018 een goed jaar. Het begon eind 2017 al goed met een fantastische vakantie. Daarna nog heerlijk naar een Waddeneiland geweest en een ontzettende mooie zomer gehad. Hier, en in Italië. Veel gezellige tijden met vrienden en familie gehad. De relatie met mijn man is langzaam maar zeker weer de oude aan het worden. Mijn man een nieuwe baan, met allebei een nieuwe auto ( vind ik altijd erg leuk ). Mijn beste vriendin die na jaren de wereld rond zwerven die in NL blijft wonen. Goed in mijn vel, relaties gaan goed, de kinderen doen het goed in het leven en zijn gelukkig. Kom maar door met 2019
In januari maakte ik een visionboard met mijn wensen voor de komende 5 jaar. Ik had alleen nooit verwacht dat al deze wensen dit jaar allemaal vervult zouden worden. Ik werd zwanger van onze dochter, die binnen nu en 2 weken geboren zal worden. En ik trouwde met de liefde van mijn leven en verhuisde samen met hem naar ons droomhuis. Ik ben enorm dankbaar voor wat er dit jaar allemaal op mijn pad is gekomen en voel me gezegend dat iedereen om me heen gelukkig en in goede gezondheid is. Ik besef me des te meer hoeveel geluk ik dit jaar heb gehad, zeker nadat ik in 2016/2017 mijn zoontje ben verloren laat in de zwangerschap, ik daarbij bijna zelf overleed, ik in de maanden daarna nog een miskraam heb gehad en de depressie die daar het gevolg van was heb overwonnen. Zo benieuwd hoe het straks gaat zijn als ons meisje er eindelijk is!
Ik had gehoopt op een rustig jaar maar dat is niet geheel gelukt. 2015, 2016 en 2017 waren ook echt geen leuke jaren.....hopen dat deze tendens nu stopt in 2019 - januari nasleep complicatie miskraam / curretage van december 2017. - man vanaf februari tegen burn out aangezeten. - vanaf februari man verhoogde leverwaarde later bleek een tumor op de lever, sinds week weten we na veel onderzoeken dat het goedaardig is godzijdank. - ik zelf heb van juni tot november last gehad van erythema nodosum. Erg heftige uitbraak veel pijn van gehad, veel heel veel onderzoeken en bloedprikken. - vermoedens coeliakie en onderzoeken daarvoor, gelukkig geen coeliakie. Lichtpuntje waren de 3 weken zomervakantie wat was dat heerlijk aan zee en daarna 3 dagen bosrijk efteling. Dat waren eigenlijk de 3 weken dit jaar die echt onbezorgd waren.... Jaar is nog niet om dus hoop dat de kerstdagen ook lekker rustig en gezellig worden. In nieuwe jaar beginnen we meteen weer met een cryo terugplaatsing. Dus hoop dat 2019 een topjaar gaat worden...