In het begin van mijn weeen heb ik boodschappen gedaan, ja nog even alles voor een week binnen gehaald. Toen ik thuis kwam braken mijn vliezen en begonnen de echte heftige weeen. Toen ben ik naar het ziekenhuis gegaan en ben ik in bad gaan liggen.
Had niet echt in de gaten dat ik weeën had, dochter kwam ruim 3 WK te vroeg en had nog wat dingetjes die ik moest regelen voor m'n werk... Dus in het zkh de halve nacht mails verstuurd. Was wel grappig, had om vijf uur smorgens mail naar leidinggevende gestuurd, en half acht is dochter geboren... Ze snapte er niks van. " maar je had net gemaild!" Euh ja...
In het begin dacht ik (1e kindje) oh is dit alles. Maar ja en toen ze heviger werden de weeen heb ik half op mijn zij en half op mijn buik liggen puffen. Lopen en bewegen kon ik echt niet op dat moment.
Ik lag al aan het ctg in het ziekenhuis, maar ik mocht ook niet mijn bed uit en als ik wilde draaien moest ik dat eerst melden. Maar bij elke wee heb ik heel rustig adem gehaald, niks gezegd, niemand praatte tegen me, dat wilde ik niet, en zachtjes over mijn buik aaien, wel met mijn ogen dicht haha, en toen was het over En dat elke keer weer, niks geen geschreeuw en gevloek etc.
Bij de eerste heb ik me in de wc opgesloten met het licht uit. En bij de tweede heb ik in bad gelegen.