Omgevings frustratie

Ik zou het eerlijk zeggen als het je dusdanig frustreert. Gewoon dat het nog niet gelukt is maar dat de wens er zeker is. Misschien wel overdrijven over hoe lang je al probeert zodat ze zeker niet meer (durven) doorvragen.

 

Als je moeder het toch al weet, kan je ook eens lekker klagen tegen haar. Over je collega's en dat het zo frustrerend is dat wachten allemaal.
Overigens vind ik het in het algemeen een kansloze gewoonte van mensen om te roepen dat je zwanger bent zodra je een keer ziekjes bent. Ik zou gewoon eens vertellen over je buurvrouw/nichtje/vriendin die er tig jaar over deed en zo gekwetst werd door dat soort opmerkingen dat jij in ieder geval nooit meer zoiets zou vragen.

 

Heeeeel herkenbaar! Ik werd er zo verdrietig en boos van. Al onze vrienden werden zwanger binnen drie maanden, maakte continue opmerkingen als: en jullie al zwanger? Zijn jullie al bezig? Het wordt tijd hoor! Ja, we willen ook wel eikels! Ze gaan er vanuit dat het bij iedereen net zo makkelijk en snel gaat. Of dat iedereen op dezelfde leeftijd een kindje wil. Irritante is dat anderen het ook gewoon niks aan gaat. Als we zwanger zijn willen we het op een leuke manier vertellen, wanneer wij er klaar zijn en niet zo ff snel tussendoor. Gelukkig is het nu zover en krijgen we een kindje. Ben nu wel geneigd om te reageren: we kunnen geen kinderen krijgen. Kijken hoe ze dan reageren haha.

Kortom; ik snap je frustratie. Geen idee wat je ermee kan doen, ik wilde namelijk niet dat iedereen wist dat we bezig waren. Uiteindelijk veel met vriend en een vriendin besproken, dat hielp wel! Succes ermee!

 

Heeeel herkenbaar!! Wij hebben al een zoontje van 3, inmiddels getrouwd. Iedereen ( incl ouders en schoonouders) zeuren om een tweede kleinkind. Oh en dan het liefst willen ze een meisje, want ja een jongen heb je al zeggen ze dan. Grrrrrr!! En dit is pas onze 2e ronde en wordt er al geïrriteerd van. En ik maar zeggen: nee joh, we genieten nog heerlijk van ons zoontje.

 

Ja ik vind het heel herkenbaar. Ik had iets leuks te vertellen aan mensen en gelijk is het 'oh ben je zwanger?' eh nee... Als ik moe ben 'ben je zwanger?' nee. En dan ook nog vragen of ik het wel zeker weet. Of iemand die zei 'nou jullie mogen ook wel eens gaan beginnen aan kinderen.'
Eh ja we zijn een paar jaar geleden al begonnen maar zo goed ken ik je niet dus dat ga ik jou niet vertellen. Echt ik vind het heel vervelend! Wou dan mensen hun mond erover konden houden.

 

Ik heb het na 2 jaar proberen maar aan iedereen verteld, dat was een hele opluchting. Nu vragen mensen er niet meer naar in het “openbaar” maar gewoon 1 op 1 interesse. Hele last van mijn schouders.

 

Herkenbaar ja. Ik was het gezeur ook zat en heb daarom aan mijn schoonmoeder verteld dat we al een tijd aan het proberen zijn. Daar heb ik nu spijt van! Ik had verwacht dat het gezeur zou ophouden, in plaats daarvan is het erger geworden. Iedere keer word ik vragend aangekeken of het al raak is en tegen iedereen vertelt ze dat ze zo graag kleinkinderen wil en dat we op moeten schieten
Om nog maar niet te spreken over alle ‘goedbedoelde adviezen’. Vreselijk. “Niet teveel mee bezig zijn meid, dan zal je zien dat het raak is want dat was bij mij ook zo”.

 

Ik kreeg op mijn oude werk de opmerking van een collega toen ik vertelde dat ik ging stoppen daar. (veel wisselende diensten, dagen van 13,5 uur, veel nachten) "O ben je zwanger." Terwijl ik in april een miskraam heb gehad die op gang kwam terwijl ik net weer aan het werk was. Ik heb mijn kindje daar door het toilet moeten spoelen omdat ik niks had om het op te vangen.

Echt ik kon mijn collega wel meppen. Ik heb toen gewoon gezegd. "Jongen, was dat maar waar." en ben opgestaan en weggelopen.

Ik snap de frustratie zo goed. Je begint met proberen op het moment dat je eraan toe bent en dan is elke maand wachten een maand te lang.

 

Je word er met de tijd imuumer voor bijna 3 jaar bezig met het krijgen van een tweede kindje. Nu onze draak 4 is denken ze allemaal dat we bewust maar een kindje hebben, dus worden de vragen minder. Ook zijn we er heel open over wat ook wel mee werkt.

 

Een collega vroeg me, maanden geleden al, of ik zwanger was. Naar aanleiding van mijn mededeling misselijk te zijn. Tja, griepje. Ik heb geantwoord met: “Was het maar zo’n feest, als het eindelijk eens raak is, ben jij de eerste die het hoort”. Drie geschrokken hoofden mijn kant op.

Al dat geheimzinnige hoeft voor mij niet zo. Ja, wij willen een baby en nee, het lukt niet. Ja, met onze vorige partners lukte het wel dus ja, daar zal het vast in zitten. Nou en. Ons kindje is straks het meest welkome, meest gewenste kindje van de wereld en iedereen zal dat weten.

Transparantie hierin draagt bij aan álle soorten stomme opmerkingen. In het hier en nu dus in situaties als bovenstaande, die nooit meer voor hoeven te komen, en bij een eventuele zwangerschapsaankondiging, straks, als het ons gegeven mag zijn, zal er niemand zijn die zo dom is om te vragen “of dat wel de bedoeling was”.

 

Zo herkenbaar! Iedereen die aan je hoofd zeurt dat een broertje of zusje nu toch wel een keer leuk zou zijn terwijl je het ook graag wilt maar elke maand weer ongesteld wordt. Het liefst zeg ik dan eigenlijk dat we dat zelf niet in de hand hebben maar ik hou me in en praat er omheen omdat ik liever heb dat het een verrassing is mocht het ooit zover komen en niet dat mensen er echt op gaan zitten wachten tot je aankomt met een aankondiging. Maar wel heel moeilijk.

 

Heeeeeel herkenbaar dit allemaal! Ik worstel er ook al een hele tijd mee... Wij zijn vorig jaar getrouwd en daarna ging iedereen continu vragen of we al zwanger waren. Terwijl ik er nog niet klaar voor was... Die druk hielp helemaal niet en heeft menig feestje verpest
Inmiddels dacht ik wel dat ik er klaar voor ben en nu zijn we in ronde 4 bezig, maar nog niet zwanger. Nu voelt het misschien nog wel erger, omdat we het wel willen, maar het niet in 1x lukt. Inmiddels heb ik besloten er tegen goede vrienden en familie maar gewoon open over te zijn, zodat ik mijn hart kan luchten. Maar tegenover collega's vind ik dat ook moeilijk. Probeer zulke vragen vaak te ontwijken of er niet op te reageren. Fijn te weten iig dat we niet de enige zijn

 

Als ze op t werk t weer eens vragen moet je zeggen dat je aan olifanten dracht doe, want jaar geleden was je ook moe en niet zo lekker.

 

Bij ons hielp het juist om te vertellen dat we ermee bezig waren en het niet lukte. Schrok mensen juist af om door te vragen. Maar even iets anders: ronde 4 is toch nog geen reden om te klagen? Ik weet het hoor; elke ronde is er één te veel, maar het is wel vervelend voor diegenen hier die er al járen over doen. Ik heb er voor de eerste helaas 8 jaar over moeten doen en had getekend om na ronde 4 te kunnen zeggen, zoals bij jouw eerste, dat ik zwanger was!