Oh wat heb ik een angst voor de tandarts. ik heb altijd een ouderwetse tandarts gehad, in een oude stoel zitten, foto’s nog met loodschorten maken, maar ergste was dat ie gewoon door ging als ik vroeg te stoppen, totaal geen uitleg gaf. Bij drukte had ie in een andere kamer een hulptandarts, leek zijn scharrel wel. Ook zij had totaal geen aandacht voor mij als patient. Nee het hoertje bij de bbq van laatst werd grondig besproken met de assistente. En tussen patienten door kwam de oude ff binnen om even een klap op de billen te geven… En door de afleiding hebben ze een stuk watje laten zitten bij het plaatsen van een vulling. Na 2 weken kreeg ik pijn en konden ze niks vinden, pijnstilling en zoek het maar uit. Na een week weer terug, op fotos konden ze niks vinden zeiden ze. Nou mijn vader was het zat, in het weekend de weekendpost gebeld, daar fotos gemaakt en ze zagen het meteen!! nou was er wel klaar mee. Jarenlang afspraken afgezegd die mijn ouders maakten, daarna zelf geen afspraken meer maken. En ja zorgde ook niet goed voor mijn tanden. na jaren woonde ik samen en daar zochten we nieuwe huisarts en ja tandarts ook. Eerste afspraak afgezegd, maar vriend was niet dom. Hij had een afspraak gemaakt en daarvoor besproken hoeveel angst ik had met de tandarts. De tandarts kwam thuis, gewoon even kennismaken en vragen gesteld hoe en wat. Hij stelde me op mijn gemak en vroeg hoe ik het graag zag, of ik misschien mijn muziek wil meenemen. nou een weekje later mocht ik komen enkel een vooronderzoek, mijn eigen mp3 mee en dat ging goed. Er moest flink wat gebeuren En dat hebben ze in de 2 weken daarna gedaan. Steeds onder mijn regie, ik ga aan met duimen en wat geluid of ze doorkonden. maar na 1,5 jaar verhuisden we 125 km verderop… Daar een prettige tandarts ook gevonden die contact had gehad met mijn vorige. Helaas door een ongeval Moest hij stoppen met werken. Daarna niemand meer gevonden en eerlijk ook niet bepaald geZocht. Steeds weer wennen afvragen of het een goede tandarts is. de kids gaan gelukkig regelmatig Maar ik pfff durf gewoonweg niet en tja nu? Begin ik toch iets van een pijn te voelen…. Nu moet ik dan toch echt maar heb er gewoon buikpijn van, maar wat hoe en wie? Denk nu wel dat de praktijk vd kids iemand heeft en las ook dat ze evt met roesje werken. is dat mijn oplossing?? Iemand ervaring?
Jeetje wat naar. Ik ook heel bang voor de tandarts maar ga wel voor de controles en mondhygiënist en behandeling zo nodig. Wel slik ik bij behandelingen oxazepam vooraf iom de huisarts. Ben het wel met je eens dat een fijne tandarts heel veel scheelt, wellicht degene van je kinderen of een gespecialiseerde angst tandarts in jou omgeving. Roesjes hier ook wel eens besproken maar deze zijn voor eigen kosten en dat maakt de meestal kleine ingreep erg duur. Ik red het gelukkig nog op de oxazepam vooraf. Hopelijk vind je snel een oplossing. Want je gebid is zo belangrijk, zou zonde zijn als je angst straks zorgt voor juist meer problemen in je mond.
Ik weet niet waar je woont maar bij onze tandarts in ewijk kan het wel met roesje. Misschien niet naast de deur maar misschien wel de moeite waard om een stuk te rijden. Sterkte!
Vergelijkbare angst hier. Jaren niet gegaan en dus wat herstelwerk voor de boeg. Was ook voornemens een roesje te pakken maar 2 zaken hielden me tegen. 1) ik was bang eens een roesje, altijd een roesje. Ik voelde dat ik door de angst heen moest om ervan te komen. 2) wat een geld, ik wilde mezelf belonen door dag geld te sparen en daarvan een weekend weg te gaan. En met de juiste tandarts kan dat dus. Ik ben er ziek van geweest hoor, zoveel spanningen maar het is gelukt. Puur omdat de tandarts uitlegde wat er ging gebeuren, dat was alles. Ik zal nog steeds niet voor mijn lol in de stoel gaan liggen maar durf nu wel weer. Het herstelwerk zit erop. Ik had de eerste x iom de tandarts wel zelf oxazepam 10 mgr gepakt. Was daar al zo knetterstoned van dat ik geen roesje meer nodig had. De tweede keer het pammetje niet gepakt omdat ik niet meer zo stoned wilde zijn en de behandeling echt zo enorm mee viel dat ik het het pammetje ook eigenlijk niet meer nodig had
Er bestaat ook gewoon een angst tandarts trouwens. Heb nu een rustige vriendelijke dame en daarvoor had ik een geweldige man met duits accent, maar die ging naar Belgie...balen. De ergste fobie is er nu ook wel uit dankzij die man. Maar watjes laten zitten na een extractie herken ik...kaakchirurg in destijds nog de clara in rotterdam. Hallo kaakontsteking ter grootte van een tennisbal.... Maasstad ook geen beste ervaring mee met de kaakchirurg, st Franciscus dan weer wel. Overigens ben ik blij als ik bij kunstgebitje aan kom, geen implantaten ofzo. Onder narcose alles er uit en hoppa af van die horror. En nee t is niet zaligmakend maar allicht durf ik dan wel eens te lachen. (Sinds doorkomen van volwassen gebit hele gele tanden want amper glazuur)
Ik herken de angst, vroeger toen ik in gr 8 zat moest ik naar de tandarts een kies trekken om ruimte te maken voor een beugel. Ik kom daar aan en zegt mijn moeder aan de kant is er toch al 1 uit. Hij draait het kaartje van om, kijkt nog een paar keer (Mister Bean heeft daar een aflevering over) en kon zo weer vertrekken. Bij mijn nieuwe tandarts mocht ik alleen wortelkanaalbehandelingen zonder verdoving... Andere tandarts omdat die tandarts in eens er niet meer was, hij was failliet. Kneep zo hard in mijn wang dat het dik was ( hij had trillingen in zijn hand) maar dat was niet waar volgens de assistent.. Mijn huidige tandarts is fantastisch, gelijk uitleg geven over mijn angst en wat er afgelopen jaren gebeurde. Hij zegt wat hij doet hij is enorm relaxed en dat werkt door op mij. Standaard heb ik mijn sjaal op mijn buik waar ik in knijp. Hij kijkt naar mij en ziet ook wanneer hij moet stoppen en anders vraagt hij het. Ik zou zoeken waar ze op de website hebben staan ook voor angstige patiënten. Het geeft meer rust. Ik geef daar ook aan het is niks persoonlijks en daar moet hij altijd om lachen. Ik heb heel veel problemen met het gebit (mijn wortels van de tanden lossen op) Dus snap echt je gevoel en de angsten.
Mijn dochter is naar een tandarts geweest die werkt met kinderen met angst, maar ook volwassenen worden daar behandeld door dus gespecialiseerde tandartsen die je goed door de angst kunnen begeleiden. Bij dochter gingen ze eerst zonder roesje/narcose proberen, en ze deden het zo rustig en duidelijk! Ieder stapje werd uitgelegd, dochter mocht vragen stellen, ze lieten bv instrumenten voelen op haar hand, deden wat vulling op een nagel om dat te laten zien enzo. Dochter mocht ook zelf aangeven of ze bij boren stapjes van 5 tellen wou en dan even pauze, of doorgaan got ze bv haar hand op stak. Roesje was daardoor niet nodig, ze is 5x daar geweest in 2 maanden tijd (waarvan 1 intake waarbij ze echt alleen gingen kijken, zonder haakjes in de mond etc). Daarna kon ze weer naar de reguliere tandarts zonder angst! Mocht er bv een behandeling nodig zijn die ze toch weer erg spannend vindt, dan kan dat weer bij die speciale praktijk. Ik zou eens rondsnuffelen bij jou in de buurt of je ook zo’n tandarts kan vinden. En soms zijn ‘gewone’ tandartsen ook heel goed bekend met angst en hoe ze je daarmee kunnen helpen. Mijn eigen reguliere praktijk scoort qua reviews enorm hoog, een 4,9 op 5 ofzo, die zijn ook echt zó begripvol, niks is te gek. Misschien gewoon eens de praktijk benaderen met de beste reviews en je probleem voorleggen? Misschien kun je een soort intake doen waarbij het vooral draait om kennismaken, misschien een foto, en dan een afspraak erna bespreken wat de tandarts denkt dat er moet gebeuren, samen de stapjes bespreken?
Ik zal proberen om het niet te lang te maken. Misschien heb je iets aan mijn verhaal. In mijn kindertijd veel dingen gebeurd bij de tandarts. Waaronder, vastgebonden worden in de stoel, geen overleg en op zenuwen boren zonder verdoving enz. Echt een trauma. Mijn kinderen maken geen glazuur aan van zichzelf bij het melkgebit, daarom moesten zij naar de speciale kindertandarts. Dit was voor hun heel fijn, voor mij ook (hoewel ik voor elke afspraak niet sliep en helemaal gestresst was). Maar ook handig want zo hoefde ik niet naar de tandarts voor mezelf. Rond de 7 jaar was ik niet geweest. Vorig jaar, rond deze tijd, ging mijn spalkje achter mijn tanden los. Stak recht mijn mond ik. Ik moest dus echt naar de tandarts. Helemaal overstuur kwam ik daar aan. Het is vastgezet maar vraag me niet hoe. Tandarts heeft mij toen gesproken en gezegd dat ik naar SBT kon gaan, dan zou hij een verwijzing sturen. Stichting bijzondere tandheelkunde. Ze hebben daar verschillende afdelingen. Veel mensen met een beperking komen daar, maar ze hebben dus ook een afdeling voor mensen met extreme angst. Ik ben daar aangemeld en had echt een mega stapel aan vragenlijsten die ik in moest vullen. Dit gedaan en uiteindelijk in augustus daar terecht gekomen. Eerste keer is mijn man meegegaan omdat hij ook wist dat ik anders niet zou gaan Echt, wat ben ik blij dat ik dit doorlopen heb! Hoe een afspraak daar verloopt: - Je komt binnen - Ze (bij mij een hele leuke meid van mijn leeftijd) checkt hoe je erbij zit. - Bespreekt wat er vorige keer besproken is en waar ze aan gaan werken. - Bespreekt waar je op dat moment tegenop ziet zodat ze er extra rekening mee kan houden. - Dan ga je naar de behandelkamer. - Ze vertelt alles wat er gaat gebeuren (de stoel gaat nu naar achteren, ik pak nu de haakjes, wil je even voelen? Enz enz.) Ik voelde me soms net een debiel, maar blijkbaar had ik dit echt nodig. - Je leert dat je vragen mag stellen en jouw tempo aan mag geven. - Met hele kleine stapjes en door te tellen gaan ze de behandeling uitvoeren. Eerst 1 tel, dan 3, enz. Net zolang jij het prettig vindt. Uiteindelijk was ik dus 7 jaar niet geweest maar was er niet heel veel werk bij mij. Wel heb ik nieuwe voortanden gekregen, want die zijn nep en waren verkleurd. Ik zag er vreselijk tegenop, maar uiteindelijk heel goed verlopen. De eerste keer lag er een afdruk van mij en mijn zweet op die stoel. Maar dat werd steeds minder. Hoe nu verder: De angst tandarts heeft een 'gebruiksaanwijzing' doorgestuurd naar mijn tandarts. Waar moet hij op letten en wat werkt bij mij? Ik ben 3 weken geleden zelf naar mijn eigen tandarts geweest. Dat ging goed. Het is echt nog steeds geen hobby en ik heb spanning. Maar op een veel normalere manier. In mei gaan we voor het eerst weer met zijn vieren naar de tandarts. Ik ben echt super trots op mezelf dat ik dit gedaan heb en dat ik er nu zo insta dat ik niet gelijk in paniek schiet bij het woord tandarts. Ook voor mijn kinderen, en de oudte heeft nu net een beugel en moest kiezen laten trekken enz. En dat heb ik ook allemaal met haar gedaan. Ik dacht ook altijd: als er wat gebeuren moet dan spuiten ze mij maar plat. Maar dat is dus helemaal niet nodig! Ik kan dit en heb er zelf de regie over. Mijn angst was mega groot. Dus ook voor jou is er hoop! Als je nog meer wil weten mag je altijd een berichtje sturen. Sterkte!
Onze dochter is vorige maand naar de bijzondere tandheelkunde geweest (vanwege een beperking). Ik herken het helemaal hoe je de bijzondere tandheelkunde beschrijft; de tijd, de rust, de uitleg, het luisteren naar de wensen van de patiënt (en mij als ouder). Echt zo fijn.
Ik denk dat je hier op langer termijn meer aan hebt dan een roesje Ook als er plotseling wat met je gebit is en je dezelfde dag nog naar een " gewone' tandarts moet
In welke regio woon je? Als je regio Rotterdam woont, zou je bij het CBT (Centrum Bijzondere Tandheelkunde) kunnen informeren. Mijn zoon is daar onder behandeling geweest ivm extreme angst. Hele lieve en geduldige tandartsen daar. Ook voor volwassenen met erge angst en voor kinderen/volwassenen met beperking.
ja zeker. Na de gewone tandarts afspraak belde de andere tandarts voor een follow up. En hebben we dit traject afgesloten. Kan altijd weer terug als t nodig is. Kost dan alleen je eigen risico enzo. Maar ik vind t heel goed besteed. Ben echt een soort trots dat dit gelukt is! Gaat het ook goed qua behandeling met je dochter?
Ze is nu 1x geweest, maar ze heeft in de stoel gelegen (kreeg een speciaal kussen om in te zitten), tandarts mocht in haar mond kijken en 'pielen' met spiegeltje en haakje. Ze heeft nu al zin in de volgende keer, dus dat is een goed teken. Bij onze "gewone" tandarts ging ze nu al wel in de stoel, maar de tandarts mocht niet in de buurt van haar mond komen (en laat dat nou net de bedoeling zijn bij de tandarts ).
Toch niet die Duitser met een praktijk in Bdrecht? Die was niet bevoegd en was ineens weg toen wij er na een paar keer op controle waren. Later bleek hij dat op meerdere plekken gedaan te hebben.
Geen idee. Achternaam met een A iig. Hij had bij man allemaal ‘gaatjes’ gevuld en op vakantie vielen de vullingen eruit. Toen we later terug kwamen hoorden we dit verhaal. En een collega van man had hetzelfde verhaal van hem, maar dan op een andere plek.
Ah nee die van begon de achternaam met een L. Hij was verkast naar Belgie. Doodzonde, zo'n fijne tandarts. Al zie ik ze liever in de kroeg dan vanuit een behandelstoel.