Ho ho, lees goed wat ik schrijf. Ik bediscussier niet het recht van leerkrachten op hun vakantie. Ik vind dat prima geregeld. Het ging mij enkel om het feit dat zij beroepsmatig weken geen enkel risico gelopen hebben en andere beroepsgroepen, zoals bv de kinderopvang gewoon door is gegaan. En de medewerkers in de supermarkt ook en dat nu de leerkrachten weer aan het werk moeten er dus door een groep van hen ineens gedaan wordt alsof zij levensgevaarlijk werk doen. Met de quote: je zal maar leerkracht zijn. Die viel bij mij even heel verkeerd.
Haha! Nou dit is inderdaad het eerste en meteen ook laatste bericht hierover. Houd me aan mn woord!!! Ik had zelf ook wel vooroordelen hoor, maar weet nu hoe het écht zit .
Je gaat de discussie iig met de verkeerde aan. Ik heb niks tegen die vakanties, helemaal niks. Wel tegen het feit dat zij ineens "gevaar" lopen, hoe zit dat dan met alle anderen?
Nou ja en dan is het de afweging om te kijken of het eventuele risico opweegt tegen de voordelen van een face to face gesprek.
Ik had nu gisteren toevallig een vriendin aan de lijn die les geeft op de school van onze jongens en die begon daar ook over maar dan niet dat ze zelf zo denkt maar veel van haar collega's. Ze deed er maar wat lacherig over.
Weet je, ik ben het niet eens met die zin "Je zult maar leerkracht zijn." Althans, niet in die context. Ik gebruik hem graag op onze officieuze nationale feestdag: de vrijdagmiddag voor de zomervakantie, als ik met een groep leuke collega's op het terras zit met de zomervakantie voor de boeg. "Je zult maar leerkracht zijn." Of als je zo'n les hebt waar de leerlingen aan je lippen hangen, je de kwartjes ineens ziet vallen. Of als er een leerling even komt vertellen dat je een topjuf bent. Wow, je zult maar leerkracht zijn. Het zou zo een zin kunnen zijn voor een prachtige campagne om nieuwe collega's te werven. Maar dat is blijkbaar niet de context waarin die zin nu gebruikt wordt. Blijkbaar door mensen die zich zorgen maken. Ze zullen vast niet de enige zijn die zich zorgen maken over de kans op besmetting op hun werk. En er zullen ook ouders zijn die zich zorgen maken als hun kinderen straks weer naar school gaan. Verder denk ik dat je het niet zo persoonlijk moet opvatten. De zin "Je zult maar leerkracht zijn." zegt namelijk niks over al die andere beroepen. Jij noemt als voorbeeld vakkenvullers en mensen in de kinderopvang. Ja, daar kun je in deze context ook van zeggen "Je zult maar vakkenvuller zijn." Mijn zwager werkt in een supermarkt in een 'prachtwijk'. Nou, dat is nooit grappig en nu helemaal niet. "Je zult maar IC-verpleegkundige zijn." Die zullen het gevoel hebben in het oog van de storm te zitten. Nu even relatieve rust, maar je zit toch bezorgd te wachten tot het weer losbarst. Je zult maar medewerker zijn van een bejaardenhuis en de familie te woord moeten staan die niet op bezoek mag komen. Volgens mij is er niks raars aan om in dit soort rare tijden (en ook in normale tijden) vooral oog te hebben voor wat jou van dichtbij raakt en wat je van dichtbij meemaakt. Het feit dat je je daarover uitspreekt, is dan denk ik ook logisch. Dat betekent niet dat je wereldvreemd bent en de problemen van anderen niet ziet of begrijpt. En ja, er zijn altijd mensen die het erger hebben. Maar als je niet eens meer mag klagen over je dubbele beenbreuk, omdat er ook mensen zijn waarvan het been geamputeerd is, vind ik dat je dat iets te ver doorvoert.
Maar dat is een verschil in nuance hè? Ik pleit er juist zelf voor dat je leed en situaties niet moet vergelijken. Maar dit vind ik best misplaatst. Een leerkracht mag zich gerust zorgen maken, dat snap ik heel goed. Maar met zo'n statement valt dat echt even verkeerd, iig bij mij. Het komt iig over alsof zij zich nu in het hol van de leeuw gaan begeven terwijl ze de enige beroepsgroep zijn die massaal juist weken niet heeft hoeven werken
Hoe denk jij er eigenlijk zelf over? Want toen ik onlangs hier ergens iets zei over mijn collega die zorgende taken had uitgevoerd bij iemand die een corona test had verzwegen, vond ik uw reactie ook nogal "je zult maar leerkracht zijn".
Zo’n soort antwoord geef ik tegenwoordig ook als iemand begint over die zes weken vakantie. Ik heet ze van harte welkom als collega
Volgens mij reageerde ik juist met dat ik het schandalig vond dat jullie daaraan blootgesteld worden. Verder denk ik dat er bij meerdere beroepsgroepen risico's zijn. Dat geldt voor medewerkers in de zorg, winkels, horeca, onderwijs. En dan vergeet ik er vast nog een paar. Maar al die beroepen waarbij je veel contact hebt met verschillende mensen, zijn in deze tijd 'spannender'. Overigens vind ik dat contact met mensen juist ook wat deze beroepen normaal gesproken zo aantrekkelijk maakt. Maar nu is één van die leuke kanten helaas juist hetgeen wat risico meebrengt. Er zijn een paar groepen die het duidelijk zwaarder hebben. "Je zult maar IC-verpleegkundige zijn." Of normaal niet op de IC werken, maar daar nu moeten bijspringen. Of in het ziekenhuis niet op de IC werken maar bij de EH overspoeld worden door coronapatiënten of op een cohort afdeling werken. Dat zijn denk ik de mensen die het, van al die beroepsgroepen, absoluut het zwaarste hebben gehad. Dat neemt niet weg dat het in andere beroepen ook zwaar is geweest. Ieder op zijn eigen manier. Ik denk dat het daarbij niet echt uitmaakt of het nu gaat om thuiszorg, onderwijs, winkelpersoneel. Die hebben het ieder zwaar gehad op hun eigen manier. Vergelijken heeft daarin denk ik geen zin. Hoe je het ervaart is natuurlijk deels ook persoonlijk. De ene leerkracht vindt het loeizwaar en de ander vindt het wel meevallen. Voor mij had het thuisonderwijs niet veel langer moeten duren, maar het lesgeven op school vond ik niet zo heel spannend. Andere collega's ervaren dat juist andersom. En zo zal het voor bijvoorbeeld vakkenvullers ook verschillen. In welke winkel werk je? Hoe de gemiddelde klant zich gedraagt verschilt echt per winkel. Maar ook je eigen gezondheid of die van eventuele kwetsbare familieleden zullen een rol spelen in hoe je het ervaart. Ik denk dat je de zorgen van mensen serieus moet nemen. En er zullen heus wel eens verhalen of klachten langskomen waarvan je denkt "Stel je niet aan." En je hoeft ook niet in alles mee te gaan van 'ach en wee en wat heeft u het zwaar'. Maar ik denk dat je zorgen van mensen ook niet te snel moet wegwuiven of bagetalliseren door te zeggen dat anderen het veel zwaarder hebben. Het is geen wedstrijd in 'wie heeft het het ergst'. Het is ook geen of of verhaal: omdat de één het zwaar heeft (gehad) kan de ander het niet hebben. Het is en en. En ik kan prima terugdenken aan de problemen die ik heb gehad toen de scholen dicht waren en m'n zorgen hebben over de slechte ventilatie en tegelijk begrip hebben voor mensen die in een andere beroepsgroep tegen hun eigen problemen en zorgen aanlopen.
Haha, precies. We kunnen ze goed gebruiken! En ik heb weer genoten hoor, van m'n vakantie. Komende week weer opstarten (website bijwerken, rooster maken, groepsplannen maken, studiedag). En dan de week erna wordt het pas ècht genieten want dan zijn de kinderen er ook weer en mag ik weer het werk doen dat mij gelukkig maakt. Ik gun het iedereen om zo'n baan te hebben. En dan ook nog bijna altijd tegelijk met je eigen kinderen vrij. Wat een luxe!
Ik schrik hier wel van. Vanaf de tweede week dat ze hier thuis waren, hebben ze elke ochtend 1,5 uur online les gehad met de juf. Af en toe tussen de middag met klein groepje online met de juf. Dan informeerde ze hoe het ging. Hoe ze hier de gesprekken gaan doen, daar hebben we nog niks over gehoord. Ben wel benieuwd! Tweede schoolweek gaan die plaatsvinden las ik in de nieuwsbrief.
Oh zo had ik je post niet bekeken maar in dat opzicht heb je 1000% gelijk. Ik dacht dat je doelde op ze hebben al zoveel vakantie en willen nu nog langer vrij ivm corona oid.
Maar in bijv. Een ziekenhuis houd ook iedereen zich aan die regels waarom zouden mensen dat op de school van hun! Kinderen niet kunnen?
Maar dat ik me omringt met mijn naasten in eigen huis niet aan de regels houd wil niet zeggen dat ik me in het openbaar en op locaties als ziekenhuizen, supermarkten, scholen enz niet aan de regels houd. Wel juist. Er is nog een heel gebied tussen geen enkele regel naleven en sommige regels niet. En je doelt op die kerstvakantie, heb reactie van de verhuurder en we mogen gewoon met alle gezinnen samen in de villa dus ook daar hou ik me aan de regels van de verhuurder.
Ik doel niet perse op die vakantie, maar als jij al aangeeft dat je met die groep geen afstand meer houdt, dan zegt dat wel wat vind ik en je bent vast niet de enige, dus tja, dan ben ik geen voorstander van face to face gesprekken. Als iedereen zich altijd aan de regels zou houden vind ik het een heel ander verhaal.
Volgens de regels zal je nu idd nog met meerdere gezinnen mogen gaan in december, want voor decmeber zijn nu nog geen regels. Die worden iedere keer opnieuw bekeken en vastgelegd ( nu tot eind augustus). Nu zou je zo een vakantie bijvoorbeeld niet kunnen boeken . Je moet iedereen zijn gegevens doorgeven ( beetje zoals de reservatie plicht in de horeca) Want het is echt max 10 mensen samen . Natuurlijk spreek ik over als de verhuurders en de huurders de regels volgen e .