Ja dat vond ik ook echt wel apart dat hij dat zei. En ik denk dat als hij toch gevoelens voor hem zou hebben, het voor hem heel verwarrend en moeilijk is, omdat hij zo gelovig is. Dat kun je dan bijna niet van jezelf accepteren, denk ik. Wel knap dat die man, die jij kent, toch uit de kast gekomen is. Lijkt me heel moeilijk.
hmmm mijn moeder (52 jr) heeft ook met een collega van haar (33 jr) een soort broer/moeder band ... dus ik vind het op zich niet vreemd ... die collega is trouwens ook al zo'n 16 jaar een goede vriend van mij (we gingen vroeger samen uit, en nu nog steeds behoren we tot dezelfde vriendengroep) ... dus of het verliefdheid is dat denk ik niet (maar waarom het niet gewoon vragen...) uiteindelijk kan het heel goed zijn dat die man gewoon jouw man echt wel als zijn zoon aanziet en daar heel blij mee is omdat het toch een gemis is om geen kinderen te hebben
Ik heb moet beloven, niet te zeggen wat het cadeau kost .... Dus ja, dan voelt het ook weer zo lullig om het m'n man toch te vertellen.
Oeh... Ik vind het ook erg obsessief klinken en moet ook eerder aan een verliefdheid oid denken. Als je een kinderwens hebt, zou hij toch meer naar jullie kinderen toe trekken? Ik zou het ook meer af houden en zeker niet zulke hoeveelheden aan kadoos aannemen. En misschien wel uitspreken. Komen de reacties ook van zijn vrouw?
moeilijk, maar mijn man zou belangrijker voor mij zijn dan een collega. Ik zou het vertellen. Maar dat ben ik, die beslissing kan alleen jij maken. Dit is niet een normaal verjaardagscadeau, dan houd je uiteraard gewoon je mond. Ik vertel mijn man alles en al helemaal als ik ergens mee zit dan is hij de eerste die het hoort. In deze situatie zou ik goed net elkaar communiceren. Wat wil je man met deze vriendschap? samen een lijn trekken en vooral duidelijk zijn. Jouw gezin gaat voor hoor! Tuurlijk zal het die man pijn doen als je man afstand neemt, maar bedenk wel: DAT is al ongezond!! Jouw man is immers niet zijn zoon.
Hoe zijn vrouw hier nu precies over denkt, weet ik niet. Vraag me ook regelmatig af wat zij er nu van vindt dat haar man zoveel geld aan mijn man uitgeeft....
Vind het een bijzonder verhaal, waarbij zowel het gemis-van-een-zoon-gevoel als ook verliefdheid mogelijk zou kunnen zijn. Maar als we uitgaan van het eerste, ziet hij jou dan ook als een schoondochter? Want die krijgt hij er dan ook bij (inclusief "kleinkinderen") Komt hij bijvoorbeeld ook op verjaardagen of nodigt hij jullie uit op die van hen? Feestdagen etc.? Heeft hij alleen aandacht voor je man of ook voor de rest van jullie gezin? Hoe dan ook vind ik het niet normaal dat hij je verteld dat je man er zo leuk uit ziet. Ook dat je moet beloven om niet te vertellen hoe duur een cadeau is, vind ik raar. Zo brengt hij jou ook in een lastig parket. Zou er toch eens een gesprekje over aangaan. Gewoon jij met je man samen met collega en z'n vrouw. Uitspreken wat jullie gevoelens en verwachtingen zijn naar elkaar.
Snap niet dat het eerst een jaar wordt geaccepteerd en nu ineens 'raar' gevonden wordt. Jullie hebben dit (voor een groot deel) zelf gedaan. Al een jaar accepteerd je man de kadootjes. Deze collega wast jou man zijn auto, hoe? Met een emmertje op het werk als jou man niet kijkt? Blijkbaar vonden jullie het toen allemaal goed. Het nu afkappen vind ik persoonlijk heel hypocriet. Dit kun je niet ineens afkappen.. Als hij jouw man echt als 'zoon' ziet, moet je er toch met zijn 4e voor rond de tafel. Spreek je gedachtes uit. En hoor die van hem aan. Vanuit daar kun je kijken hoe of wat. Misschien overheen gelezen. Maar wat vind jouw man? Misschien zijn deze gevoelens wel wederzijds als in liefdesgevoelens of als vader-zoon.
Ik weet niet precies hoe hij mij ziet. Hij is wel erg aardig voor me en als we elkaar zien, kan hij het ook niet laten om me even vast te pakken. Iets was voor zijn doen heel apart schijnt te zijn, want jarige collega's krijgen alleen een hand van hem. Tot nu toe is hij nog niet op onze verjaardag geweest, maar het 'extreme' is eigenlijk na onze vorige verjaardagen begonnen. Dus ben stiekem ook wel een beetje benieuwd wat hij mij nu voor mijn verjaardag gaat geven, als hij me überhaupt iets geeft natuurlijk. Onze kinderen krijgen ook wel geregeld een cadeautje. Maar gelukkig wel normale kleinigheden.
Ik vind dat er hier nogal heftig gereageerd wordt op het gedrag van deze man in kwestie. Als je het verhaal van TS leest terwijl je de man al in een obsessieve rol plaatst, dan is het inderdaad allemaal eng en creepy wat hij doet. Het enige wat behoorlijk ver gaat zijn de cadeautjes, die steeds duurder worden. Hier kun je van aangeven dat je dit liever niet hebt. Maar de rest valt allemaal best mee, wat is er raar aan dat hij bij hun eet wanneer hij moet overwerken? Ik app trouwens ook dagelijks met een collega van mij, is niks engs aan. Mijn collega zie ik dan ook als een vriend en mijn relatie met hem is dan ook als vrienden die toevallig ook collega's zijn. Wanneer deze man jouw man als zoon ziet en dit niet kwijt wil, kan het een logisch gevolg zijn dat hij met cadeautjes aankomt. Wanneer mensen onzeker zijn over wat zij zelf als mens te bieden hebben of zelfs denken dat ze niks te bieden hebben, zullen ze proberen het op te lossen met materialisme. Dat is namelijk iets waar ze naar hun mening weinig fout mee kunnen doen. Houden van, als vrienden, is trouwens ook niet raar. Dus résumé, op de cadeautjes na komt hij op mij over als een goeie vriend waar jullie eens mee moeten gaan praten om duidelijk te krijgen hoe hij de relatie ziet. Dan heb je deze vragen ook niet mee.
Het hechtere contact is een jaar geleden begonnen. Het ging heel geleidelijk. Begon met een zakje verse nootjes voor mijn man z'n verjaardag. Daarna een cadeaubon voor het tuincentrum. Dus in het begin was het nog vrij normaal allemaal. Toen inderdaad die auto gewassen werd, stonden wij ook wel even raar te kijken. Hij had toen zijn auto aan mijn man meegegeven en heeft mijn man z'n auto mee naar huis genomen om hem daar 's avonds goed te wassen. Hij weet dat wij er door ons drukke gezinsleven niet aan toe komen en hij vond het weleens leuk om in een mooie grote auto te rijden, zei hij toen. Inmiddels is het pas geleden weer een keer gebeurd. En het helemaal afkappen hoeft wat mij betreft ook niet. Mijn man zegt niet hij hem als zijn vader ziet. Denk dat hij hem als goede collega ziet. En ook wel als vriend inmiddels.
Bedankt voor je reactie! Het is inderdaad geen creep en als mensen al met dat gevoel dit verhaal lezen, kunnen ze het misschien in hun ogen erger maken dan het is. Maar feit blijft wel dat het gedrag steeds wat extremer wordt en dat roept dus bij mij de nodige vraagtekens op. Maar goed, wellicht toch een goed om er een gesprekje aan te wagen. Lastige is dat hij eigenlijk best gesloten is en voornamelijk alles uit via de mail....
Helemaal afkappen hoeft ook niet, maar alleen al door het aannemen van te gekke of dure kado's heb je het zelf wel wat toegelaten. Ik snap wel dat het geleidelijk gaat en dat het je overrompeld, maar ik zou wel een grens trekken. Toch terugkomen op dat kado wat hij wel gaan geven, dat het lief maar veel te gek is, of toch je man inlichten. Of eventueel achteraf zeggen dat dot echt niet kan. Dat je zijn zorg en vriendschap!! waardeert maar dat dit ongemakkelijk wordt. En als hij echt graag via de mail doet, dan zou je op die manier je dankbaarheid, maar ook je grens kunnen aangeven.
Het voordeel van goede vrienden zijn is dat je alles kan zeggen. Als deze man jouw man zelfs nog inniger lief heeft en zichzelf eigenlijk al een vaderlijke rol heeft toebedeeld kan je, lijkt mij dan, zelfs nóg meer zeggen dan tegen een gewone vriend. Daarom zou ik totaal niet bang zijn om met hem in gesprek te gaan. Ik zou het alleen niet over gevoelens hebben, want dat is nogal een gevoelig onderwerp bij hem. Maar zeggen dat je de cadeaus te overweldigend vind moet gewoon kunnen hoor. Als ik van mijn vader of van een vriend een cadeau van 300+ euro krijg zou ik dat ook zeggen. Net als met je vader of met je vrienden hoef je ook niet elke dag te appen om elkaar aardig te vinden. Geen contact is niet meteen geen interesse. Het lijkt bijna alsof deze man zolang zonder contact heeft moeten doen dat hij de sociale omgangsvormen een beetje bijster is. Ik zou hem laten weten dat jullie hem ontzettend aardig vinden en dat je dat ook vind zonder cadeaus. Dat jullie heel graag contact houden en af en toe een bakkie doen, maar dat je ook graag je rust wil. Het klinkt mij in de oren als een erg lieve man die zijn liefde graag eindelijk eens deelt.
Het klinkt mij in de oren als een hele lieve man die jouw man wil geven wat hij gemist heeft door zelf geen kinderen te nemen. Wat ik wel gek vind is dat hij zich alleen op jouw man richt. Als het hem zou gaan om de vader/zoon band, dan heb je toch ook interesse in de kinderen en partner van je "zoon" ? Overigens is 57 natuurlijk helemaal niet zo oud.. als hij 87 was geweest was het een heel ander verhaal.. Behalve die opmerking dat je man mooi is, heeft hij verder ooit avances of gekke ongepaste opmerkingen gemaakt? Tsja erg lastig. Wat vind die man zn vrouw van dit hele verhaal? Mocht het oprechte vader/zoon "liefde" zijn die deze man voelt voor je man dan zal het uiterst kwetsend zijn als dit als homoseksueel bestempeld zal worden, dus doe ik godsnaam zeer, zeer voorzichtig met een uitspraak zoals deze naar hem of naar andere bekenden toe
ik denk dat hij gewoon wel eerlijk is als hij zegt hem als een zoon te zien wat natuurlijk niet zo is maar door het geven van dure cadeaus hoopt hij misschien wel dat jou man hem ook als een soort van vader gaat zien? tenminste ik denk dat hij daarom die dure cadeaus geeft. misschien eens bij zijn vrouw informeren hoe zij erover denkt?
Ik vind dit lastig. Aan de ene kant vind ik het erg sneu, deze man mist denk ik kinderen van zichzelf. Op zich is het niet verkeerd om dan iemand te hebben waar je mee om kan gaan die dit verdriet verminderen. Af en toe cadeaus geven lijkt me niet verkeerd, mee-eten en heen en weer appen ook niet. Ik denk alleen dat het niet verstikkend moet gaan voelen, en dat is wat nu gebeurd volgens mij. Probeer duidelijk te zijn, ik vind persoonlijk cadeaus van driehonderd euro echt te gek. Geef het aan wanneer iets niet goed voelt, dat voorkomt een hoop gedoe. Te krijgen. Kinderen neem je niet, en als ik het goed begrijp de in kwestie al helemaal niet.
Ik denk dat een goed gesprek wonderen zal doen, dat jullie hem en de vriendschap enorm waarderen en dat ook zeker niet willen stopzetten, maar dat er wel grenzen aan zitten. Dat zou je met je eigen ouders toch ook doen? Ik lees niets van creepy/eng, maar een (wellicht eenzame) man (en vrouw!) die blijkbaar zijn/hun ongewilde kinderloosheid niet kan/kunnen verwerken. Hij is getrouwd, hij heeft een vrouw, spreek je die wel eens? Zien jullie elkaar wel eens als gezin? Ik vind het nogal wat om het direct op verliefdheid te gooien en eerlijk gezegd een gevaarlijke aanname. Dat iemand iets niet begrijpt, wil niet zeggen dat de intenties gelijk slecht zijn, of eng zijn, of romantisch van aard is. Ik zeg ook wel eens tegen een collega dat hij er mooi/goed/knap uitziet. Waarom zou je dat als collega's niet tegen elkaar kunnen zeggen??
Ik vind em over komen als een lieve man die veel om jullie geeft en met je man een hele goede relatie heeft opgebouwd. 2x wassen van de auto zie ik zeker niet als gek hoor. Er zijn zat mannen die graag een mooie grote auto een middagje meenemen en eens goed wassen. Vaak meer een hobby als dat er wat anders mee bedoelt wordt. Overigens bespreek ik alles met mijn vriend, ook als ik iets niet door mag vertellen. Hij is mijn dagboek en houdt altijd zijn mond wel. Maar ik moet het toch kwijt! Ik zou het wel aangeven dat je je niet comfortabel voelt bij dure cadeaus en zou nadrukkelijk aangeven dat je hiervan geen herhaling wenst omdat het niet natuurlijk aanvoelt.