Hoi hoi, Ik ben in verwachting van mijn tweede kindje. Heel bijzonder, want m'n eerste was flink prematuur, dus heb nog nooit 39 weken behaald. Nu wel, tegen ieders verwachting, inclusief de gyn, in! Heerlijk om zover nu te mogen komen, maar sinds een week voel ik me zo minder.. Wil niet zeggen dat ik het zat ben, maar merk wel dat ik zo weinig meer kan. Ik ben afhankelijk, dat vind ik vreselijk! Voel me lelijk. Voel me aangesproken door elke opmerking zowel goed als niet goed bedoelt. Blijf daar ook lang over nadenken. En kan ondanks dat m'n man zo z'n best doet me nog irriteren aan dat hij niet kan/wil schoonmaken. M'n oudste kan ik niet meer entertainen en dat merkt hij nu ook, waardoor z'n vader helemaal top is en ik af en toe wordt vermeden. Kan janken om alles ookal weet ik dat ik heel gelukkig ben. Herkenbaar??
ja (deels) herkenbaar ! emotioneler de laatste weken en wat prikkelbaarder ! nog ff volhouden.....................