Mijn man en ik schelen 12jr, hij 47 en ik 35. We hebben (toen we aan de MMM begonnen 3jr geleden) afgesproken dat we zouden doorgan tot hij 50 was. Gelukkig hebben we inmiddels een zoontje mogen krijgen en is er nig wat tijd om voor een brusje te gaan voor onze 'deadline'. Hebben jullie samen met jullie mannen een maximum leeftijd voor henzelf?
Nee, hier was ik het die zei na mijn 35e niet zwanger wilde worden. We hebben nog 6 jaar voor een 2e. Maar nu schelen vriend en ik 6 jaar dus het valt nog wel mee.
Mijn vriend en ik schelen 17 jaar, hij is er 43 (bijna 44) en ik 27... We zijn dus nog wel wat jonger dan jullie en onze situatie is net iets anders, maar voorlopig hebben we het over stoppen op een bepaalde leeftijd nog niet gehad... Ik veronderstel ook wel dat moest hij 50 worden, we het stilletjesaan zouden bekijken... Ik denk altijd op de manier van: als het kind 18 jaar wordt, moet de vader toch nog een beetje 'meekunnen'... Op die manier vind ik eerlijk gezegd 50 jaar voor ons ook wel een beetje de grens, tel je er 18 jaar bij op, zit je meteen aan 68... Tegen dan zijn de kinderen aan het studeren of aan het werken en het huis uit. Kunnen ze stilletjes op hun eigen benen gaan staan. Vooral doen waar jullie jezelf goed bij voelen! Naar wat een ander denkt moet je niet kijken of daar moet je geen rekening mee houden.
Wij zijn nog iets jonger dan jullie, maar qua leeftijdsverschil is het een zelfde situatie. Wij schelen ruim 11 jaar, mijn vriend is 36 en wij gaan nu voor een eerste kindje. Zelf wil ik door medisch gedoe liever niet na mijn 30ste nog zwanger worden, dus dat zou hem max 42 maken. Mijn opa daarentegen was veel ouder dat mijn moeder en oom werden geboren, echt in de 60 (zijn vrouw was veel jonger) en zij heeft dat als positief ervaren omdat hij zo veel thuis was.
Mijn zwager is bijna 50 en de kindjes zijn nu 2 en 3, mijn zus is 31. Het lastigste is dat hij eerder als opa aanzien wordt dan als papa door vreemden...
Ik zou eerder voor jezelf een leeftijdgrens aanhouden, 40 bijvoorbeeld. Die 2 jaar extra maken dan ook weinig verschil meer...
Ja mijn man wilde stoppen bij 45 jaar. Hij heeft al een dochter van 16 en toen het wat langer duurde bij ons om zwanger te worden, hebben we wel besproken tot welke leeftijd hij door wilde gaan. Onze 2e zoon is vlak na zijn 44e verjaardag geboren en toen heeft hij aangeven dat het voor hem goed was zo. Ik vind het wel jammer, maar respecteer zijn mening ook en ik begrijp het ook wel.
Ik ben ook van mening dat het "leeftijdsstop" beter gesteld kan worden voor de vrouw als voor de man. Voornamelijk vanuit de oogpunten dat 1) je eigen lichaam naar mate je wat ouder bent gevoeliger is voor complicaties en je daardoor als vrouw op latere leeftijd meer risico's loopt en 2) een vent bij wijze van spreken tot zijn dood nog kinderen kan verwekken. Kerels lopen weinig tot geen risico op latere leeftijd.
Ik vind dat een man daar ook wat over te zeggen heeft, ongeacht het 'lichtere risico'. Mijn man heeft duidelijk aangegeven niet zo'n oude vader te willen zijn, hij zou graag zijn kinderen zien opgroeien tot latere leeftijd. Ik denk dat je daar samen goed moet over praten en het er niet op aan moet laten komen. Daarbij neemt de zaadkwaliteit wel degelijk af bij een man op latere leeftijd, want bij ons lag het dus o.a. aan de verslechterde zaadkwaliteit en mankeerde ik niks (slechte combi misschien). Zijn ex was destijds in 1x zwanger van hem en bij ons duurde het 2x 2,5 jaar. Dus ook dan zou ik niet tot het eindige doorgaan.
hier heb ik 35 als max voor hem aangehouden. (voor mij is dat dan 30) ook mannen kunnen ziekten overerven en afwijkingen en dat word na een bepaalde tijd ook meer. zeker gezien in zijn familie zo veel autisme voorkomt is dat in mijn ogen verstandiger zo. daarnaast vind ik voor mezelf 30 ook wel prima. gelukkig hadden we geluk dat zwanger worden geen probleem is. als aller aller uiterste 35 voor mezelf en 40 voor hem mocht het om andere redenen niet lukken, maar dan vind ik de risico's voor mezelf te groot en voor het kindje
Tja wij zullen wel een dikke uitzondering op de rest zijn, maar mijn man is op de leeftijd van 62 jaar vader geworden van onze dochter. Tuurlijk realiseren wij dat er haken en ogen aan dit verhaal zitten, maar ik ben zielsgelukkig dat mijn man mij moeder heeft laten worden. Het is het beste wat me ooit is overkomen.
Nee. Ik vind het een te belangrijke beslissing om een harde einddatum aan te stellen. Natuurlijk wil je liever voor een bepaalde leeftijd kinderen krijgen en kan je je leeftijd zeker mee laten spelen. Maar je moet er gevoelsmatig ook klaar mee zijn om te stoppen, of in elk geval kunnen accepteren dat je stopt. Ik denk niet dat je dat een paar jaar van te voren zo hard vast kan stellen.
Ben ik ook absoluut met je eens dat het wel in ogenschouw genomen kan/mag worden, maar ik zou persoonlijk eerder aan mijn eigen lichaam denken als vrouw zijnde wat betreft leeftijd.