hoi hoi, Wij zijn nu een jaartje bezig om zwanger te worden maar het gaat nog niet zoals we hadden gehoopt! We zijn dus ook langs geweest in het ziekenhuis en het is nu afwachten wat er de komende maanden gaat gebeuren! Mijn probleem is alleen ik kan niks loslaten! Soms gaat het goed, soms ben ik er continue mee bezig en zoek in heel Google af naar maar enige hoop! En ik weet nog helemaal niks of er überhaupt is aan de hand is of niet! Mensen zeggen jaaa probeer er niet teveel bezig mee te zijn. Maar dat gaat echt niet! Ik zoek veel afleiding maar continue afleiding heeft niemand en buiten dat.. tijdens afleiding spookt het soms ook door me hoofd! Mijn vraag is hoe doen jullie dat?? Waar denken jullie aan om weer een beetje rust en hoop te krijgen.
Wat ontzettend vervelend dat het niet wil lukken bij jullie. Wij zijn ondertussen 2 jaar bezig en eerlijk? Er 'niet mee bezig zijn' lukt gewoon niet. Ik heb het geprobeerd maar nee, op die manier was ik er nog meer mee bezig, juist omdat ik er van mezelf niet mee bezig mocht zijn (snap je hem nog? ) Zelfs momenteel in de 'rustmaanden' zonder dat ik hormonen spuit waardoor nu de kansen kleiner zijn, blijft er een klein stemmetje in mijn hoofd die zegt: "het zou nog altijd kunnen.." Dus ik probeer het te accepteren; dit gevoel is er en het is nu eenmaal zo. Mijn persoonlijke ervaring is dat het wegduwen ervan, alleen maar averechts werkt. Enige tip die ik kan geven, is probeer leuke dingen te doen. Etentje, dagjes weg of misschien een leuke stedentrip waar je heerlijk naartoe kan leven.. en verder blijft het gewoon een moeilijke periode, de ene keer valt er makkelijker mee om te gaan dan de andere keer. Heel veel succes in het ziekenhuis, ik hoop op een mooie zwangerschap voor jullie!
Ik sluit me aan bij Chocoladetaart, probeer niet te streng te zijn voor jezelf. Als je afleiding vindt is het top, en als je er even wel helemaal mee bezig bent is het ook oké. Probeer je alleen niet gek te laten maken door Google, daar staan de gekste, engste en meest bizarre dingen op, die soms niet waar en soms heel zeldzaam zijn. Daarnaast is er natuurlijk veel goede informatie te vinden. Mijn ervaring is dat het vanzelf in fasen komt, soms ben ik er heel veel mee bezig, en soms bijna niet. Daar heb ik zelf weinig invloed op.
Dankjewel! Fijn om te lezen dat eraan denken ook niet erg is. Geef me wat meer rust. Je weet dat teveel bezig ermee zijn niet goed is! Maar het gaat soms zo vanzelf. Ik moet inderdaad ook gaan stoppen met alles op te zoeken...
Alweer twee jaar! Pff.. knap! Ik vind dat wel heftig, het idee dat ik nog jaar bezig ben! Het zijn altijd de momenten dat ik thuis ben, savonds! Ik word moe.. ga piekeren en tja dan ga je zitten denken denken denken.. aan de ene kant is het wel fijn om te lezen dat er meerdere mensen “last” ervan hebben. Mezelf verbieden er mee bezig te zijn kan ik ook niet! Ik moet Afentoe even me ei kwijt als is het maar alleen om even te zeggen dat ik er zo mee zit.. dan lucht het weer op! Ik wil ook niet alles bij me vriend neerleggen dan gaat hij zich weer daarom druk maken. Ik zoek veel afleiding en merk dat dat wel werkt. Vind het nu dijn om te werken want dan ben ik er ook niet mee bezig maar vooral savonds na het weten. Plof je op de bank en dan je denken ... Dankjewel voor je lieve woorden. Ik hoop dat het gaat lukken! Ik zit nu midden in me periode van eisprong. Dat zal ook wel mee werken. Hoop zo dat het nog vanzelf gaat lukken.
De volgende persoon die "er niet mee bezig zijn" als advies aan mij durf te geven draai ik de nek om. Dat is zo'n dooddoener. Alsof het zaad spontaan de andere kant op zwemt omdat jij denkt aan zwanger worden/zijn. Onzin dus. Als daar een kern van waarheid in zat dan had ik hier een 8-ling in de box liggen. Zwanger worden is van veel dingen afhankelijk, wat jij denkt hoort daar niet bij. En afleiding... Carnaval staat voor de deur, dus ik zou zeggen, trek een gek pakje aan en ga drie dagen flink feesten. En daarna drie dagen bijkomen.
Ik ben het helemaal eens met Chocoladetaart: er niet mee bezig zijn is ook in mijn ervaring simpelweg onmogelijk! Het spookt gewoon altijd door je hoofd. Inderdaad van tijd tot tijd jezelf verwennen, en leuke dingen gaan doen met vrienden of familie, helpt. Wat mij ook geholpen heeft is dit forum! Ik zat (zit) bij een heel gezellig Clomidgroepje waar je zo nodig altijd even kon schreeuwen of uithuilen bij meiden die hetzelfde doormaakten. En met een goede vriendin er af en toe over kunnen praten is ook erg fijn. Heel veel sterkte en succes gewenst; hopelijk hoef je niet te lang meer in spanning en onzekerheid te zitten!
Ik heb er zelf geen ervaring mee dus wil mij niet opdringen. Maar mijn eerste idee was eigenlijk, weet iemand in je omgeving dat jullie hier mee bezig zijn? Misschien is het geen gek idee om het een of twee mensen te vertellen, zodat je ook in het echt je verhaal soms kwijt kunt... Vanuit vrienden hoorde ik dat het bij hun goed hielp om leuke dingen in te plannen en daar naar uit te kijken. Bijvoorbeeld een vakantie en daar uitgebreid voor onderzoek naar doen... Sterkte meid, ik hoop dat het snel raak voor jullie mag zijn!
Klopt twee goeie vriendinnen weten het. Een van hun is sindskort zwanger dat kwam ook echt hard binnen!! Ik gun het haar van harte maar het is wel ff slikken.. ik wil ook niet elke dag bij hun aankloppen met me gevoel. En continue met me partner is ook niet goed. Want zit hij er weer mee... dus zo Afentoe praat ik wel met ze! En dat helpt gelukkig wel!! Vanmiddag ook mijn leidinggevende verteld. Ook mede omdat we misschien in de mmm terecht gaan komen! Ze pakte het goed op en vond het allemaal erg rot! Het ergste vind ik wel dat ik het tegen mijn ouders moet gaan zeggen. Ben enig kind dus ben hun enige kans. Als je begrijp wat ik bedoel... het is echt een rollercoaster ! Maar dir soort reacties doen me goed! Zeker om te lezen dat ik niet de enige ben Bedankt!
Wat een lieve woorden! Ik hoop ook dat ik binnekort een vreugde dansje mag doen! Klopt ik zit ook op het forum en dat doet me zeker goed! Maar soms word je er ook wel erg verdrietig van! Hoeveel mensen “problemen” hebben met zwanger worden. Afwntoe leghet even weg. We proberen veel afleiding te zoeken! En ook nieuwe plannen te maken voor te toekomst. Ik wil ook nog zeker genieten en leven! Daar ben ik me zeker bewust van
Wat een helder berichtje! Je heb helemaal gelijk! Zo had ik het nog niet bekeken! Fijn dat ik zulke fijne woorden krijg. Doet me zeker goed! We gaan niet carnavallen maar we plannen wel veel! Dat vinden we ook zeker erg belangrijk! Pas geleden besloten! Ik wilde graag een nieuw doel! Elke maand weer wachten in die onzekerheid deed me de das om! We gaan nu sparen voor grote vakantie! En komt er een kleine dan is dat geld allemaal voor hem/haar
Niet alle reacties gelezen dus wellicht zeg ik dubbele dingen maar mijn ervaring en dus advies is: accepteer dat je er (veel) mee bezig bent. Na zo’n tijd is dat begrijpelijk en normaal. En nee je wordt niet zwanger van “er niet mee bezig zijn” stomme dooddoener is dat. Voor mij hielp het om te bedenken hoe ik er mee bezig kon zijn op zo’n manier dat het niet iets negatiefs en vervelends was. Bij mij was dat temperaturen. Een vaste handeling en een (vals ) soort gevoel van controle. Ik wist in ieder geval precies waar ik zat in mijn cyclus en dat gaf in ieder geval een soort van zekerheid. Zet hem op! Het is helaas pittig als het wat langer duurt. Hopelijk ben je snel zwanger.
Ik zit niet in een zelfde situatie maar ik heb wel vaak last van veel onrust in mn hoofd (herstellende van een PPD). Wat bij mij mn hoofd iets rustiger maakt zijn goede magnesium supplementen. Op een of andere manier maakt het mn gedachten wat minder ongecontroleerd. Wellicht heb je er wat aan.
Ik begrijp je gedachte heel goed. En spreek zelf ook uit ervaring. Vorig jaar april hebben we een vroege miskraam gehad( als je dat zo noemt na 4 dagen overtijd te zijn, positieve test in handen, maar dan komt de bloeding) , vanaf dat moment zijn we er ook echt voor gegaan. Maar tot nu toe zonder resultaat. Lees hier weleens dat mensen na een paar maanden teleurstelling het los kunnen laten en wel zien waar het schip strandt. Maar bij mij lijkt de obsessie en onzekerheid alleen maar toe te nemen. Ik heb vandaag een afspraak gemaakt bij de dokter en mag volgende week langskomen, dan ga ik mijn verhaal doen en hoop ik dat ze me gerust kan stellen en wat dingen kan uitzoeken. Vervelend hè dat wachten , hoop dat je snel een mooi gezond hummeltje in je armen mag hebben. Ik duim voor je
En dan heb je ook nog van die mensen die zeggen , en wanneer gaan jullie voor een kindje Snap dat ze niet weten dat wij er al een tijd mee bezig zijn , en hoe frustrerend dat is. Maar merk dat ik het ook steeds minder kan hebben als dat gevraagd word. En dan heb ik m’n tante die wel weet dat we er mee bezig zijn, en dat het niet willen lukken. En die dan telkens zegt ga dan naar de dokter misschien is er wel wat mis. Pffff , alsof de onzekerheid al niet erg genoeg is.
Ow ja vreselijk! Ben je al een jaar bezig en dan van die opmerkingen als 'gaat het bij jou niet kriebelen als je zo'n baby ziet' of 'het wordt bij jullie ook weleens tijd of niet?', of een kind in je armen geduwd krijgen met 'zo, kun je vast oefenen'. @truusjee zo te horen komt het wel goed bij jou, ik bedoel hoe je erin staat, ik vind het ontzettend positief. Fijn dat er een aantal mensen in je omgeving zijn die ervan afweten zodat niet al je zorgen alleen door je vriend gedragen hoeven te worden, en goed dat jullie leuke dingen plannen. Owja ik word er vaak ook wel triest van als ik sommige verhalen hier lees. Wat mensen allemaal niet doormaken om een kindje te krijgen... Dan besef ik weer wat een bijzonder geschenk het is een gezond kind te krijgen! Voor veel mensen zo vanzelfsprekend maar dat is het helemaal niet.
Ja precies ... Ik heb zelf wel al een zoon van 9 jaar oud. En sinds 2,5 jaar een nieuwe relatie, mijn huidige vriend heeft Elf nog geen kinderen en wil deze wel heel graag. En ik ook samen met hem. Wat je zegt, ik dacht zelf ook altijd dat het vanzelfsprekend was, het lijkt de normaalste zaak van de wereld om een kind te krijgen. Toen ik van mijn zoon zwanger raakte was ik er helemaal niet mee bezig, kwam door de pil heen. En nu we er zo graag voor willen gaan , wil het niet lukken. Is echt heel erg frustrerend
Ahh jeetje Meis! Dan is het raak en dan krijg je zo teleurstelling! Ik dacht altijd als Ik zwanger ben geweest dan het tenminste! Maar zo zie je maar weer... het is inderdaad een obsessie! Verschrikkelijk! Sterkte ik hoop dat het gesprek wat opleverd en jullie wat meer rust kunne krijgen! Laten we hopen dat we snel een kindje mogen hebben
Ja dat was het zeker. En vanaf dat moment dacht ik , oké we gaan ervoor geduld het komt wel goed. En na 6 maanden begon ik steeds onzekerder te worden, van is alles wel goed en waarom lukt het niet. Toen ook begonnen met ov testen, zodat ik zeker wist dat we goed timede. Maar ook dit heeft tot nu toe nog niet geholpen. Ik hoop inderdaad dat het gesprek wat opleverd en of de huisarts wat onderzoeken wil doen. Dan weet ik in ieder geval waar we aan toe zijn. Ik hoop ook dat we snel een wondertje in onze armen mogen nemen. Duim heel hard voor jou, het is je gegunt