Hey mensen, ik ben angel. Ik ben 28 weken en ook aleen Zolang je stabiel blijft, kan je het wel ook aleen. Mijn vraag: Hebben we de "papa's" nodig? Reageer gerust Angel
hoi hoi ondanks dat ik wel een partner heb én echt eentje waarvan in mijn handen voor dichtknijp zo goed is hij denk ik toch néé je hebt geen man nodig om je kindje groot te brengen het is leuk als hij er zijn wilt en dan bedoel ik echt zijn wilt maar nodig is het niet groetjes nathalie
oei ja heb je de papa echt nodig, ik denk het haast niet, mijn man heeft een eigen bedrijf en ik ben dus vaak alleen met de baby, hij is vaak pas na 7 uur thuis en dan slaapt de kleine al en ik red het opzich prima zo in mijn uppie maar dat is niet helemaal een eerlijke vergelijking natuurlijk toch denk ik dat het best moet lukken!
Als je weet dat alle zorg van de moeder kan komen dan is er in principe geen vader nodig. Maar wat ik wel denk is dat een opgroeiend kind op lange termijn toch echt wel een moeder en een vader nodig heeft, hoewel dit uiteraard niet noodzakelijk is. Een voordeel van een partner is dat je er financieel niet alleen voor staat. Maar ik denk dat ik perfect alleen voor mijn baby zou kunnen zorgen moest mijn vriend me verlaten of ik hem. Met andere woorden, we hebben de papa's niet nodig.
Nodig hebben... Goh voor de praktische kant niet, dat kan je ook alleen. Maar gevoelsmatig heb je wel vroeg of laat een partner 'nodig' Een vriendin van me voedt nu haar 2 kinderen (beiden van verschillende papa en allebei zijn ze niet gebleven hoewel ze met de laatste al 6 jaar samen was en echt gekozen hadden voor een kindje). Ze heeft nooit samengewoont sinds de geboorte van haar eerste kindje. Zij zegt dat ze het vaak mist, een vaderfiguur in haar leven. Iemand om samen spulletjes mee te kiezen, iemand die er 's avonds is als ze gaat slapen enz. Om kinderen op te voeden heb je niet persé iemand nodig (financieel, praktisch) maar voor de emotionele kant kan je het voor jezelf best nodig hebben. Gelukkig heb ik een geweldige partner, maar door mijn vriendin kan ik me best voorstellen hoe het gaat als je er alleen voorstaat en het is echt niet makkelijk. Het kan zeker in je eentje en als het je lukt mag je best fier zijn op jezelf. Alleenstaande moeders zijn sterke mensen.
Als hij mij en ons kind niet moet heb ik m niet nodig, al vind ik het jammer en voel ik me best vaak alleen.
ik denk dat het best kan zonder vader. ik zelf zou het liefst kinderen krijgen met een man, maar de garantie dat je bij elkaar blijft heb je nooit. Met Bas* zou ik het alleen gaan doen en had er alle vertrouwen in. Ik denk er aan om Bewust Alleenstaande Mama te worden en weet dat ik in mijn eentje liefde meer dan genoeg heb voor een kindje, alleen praktisch en financieel gezien zal het wel zwaar zijn alleen. Maar dat is het na een scheiding of als je zwanger en verlaten wordt, ook. Ik denk dat je als kind beter geen papa kunt hebben dan een papa die je niet wilde en er niks mee te maken wilde hebben, zoals de 'vader' van Bas*.
Mooi gezegd Loopy... Ik ben ook een (bewust) alleenstaande mama. 3.5 week geleden ben ik bevallen van mijn prachtige dochter. Het is best pittig, maar je bent nooit helemaal alleen. Ik geniet echt met volle teugen van iedere nieuwe dag die ik met haar mag beleven, ik denk dat het alleen maar leuker en specialer wordt! Liefs Kari
Nee je hebt geen vader nodig en zoals een al gezegt is je kunt het beter alleen doen dan er een vader bij hebben die niet geinterseerd is
ik benook een aankomende alleen staande mams van 19jaar en ik ben er heel erg blij mee.. maar dat komt vanwege zijn kant.. lieve zonder dan met hem
Een partner/vader nodig: ik vind van niet. Het kan alleen wel handig zijn, met name op de huishoudelijke puntjes als financiën, wisseling van de wacht etc. Ik denk dat veel vrouwen dat stukje zekerheid niet willen missen en ik bereken mezelf ook wel tot die categorie eigenlijk. Als ik naar mijn zoontje kijk denk ik: ik zou hem nooit van zijn vader willen scheiden als het echt niet nodig is, maar ik weet aan de andere kant dat als hij nooit een vader gehad zou hebben hij net zo goed heel gelukkig zou zijn. Als een kind vanaf het begin zonder vader opgroeit is daar in mijn opinie helemaal niets mis mee. Flientje
Ik vind dat de vader van het kind zeer zeker meerwaarde heeft in de gehele opvoeding! Vooral voor het kind zelf. Zowel op emotioneel en sociaal vlak. Ook voor de ouders zelf is het prettig om alles samen te delen. Helaas gaat het niet altijd samen en zorgt 1 ouder voor het kind. In bepaalde situatie´s is het zelfs beter om voor het kind alleen te zorgen. Een alleenstaande ouder kan zich goed zelf redden en de opvoeding aan. Ikzelf ben ook alleenstaand en ben toch echt voorstander voor de vader in de picture, indien dit mogelijk is.
Ik vind dat een vader voor de kinderen heel belangrijk is! Ik ben vanaf me 4de jaar noodgedwongen alleen door me moeder opgevoed. Mijn vader overleed namelijk toen men moeder zwanger was van mijn zusje. Mijn zusje heeft men vader nooit gekend en toch miste ze een vader! Aan de andere kant mijn moeder heeft het echt prima gedaan in haar ééntje! Dus het kan zeker hoor zonder vader. We kregen er later nog een broertje bij maar deze man verliet mijn moeder zodra die hoorde dat ze zwanger was! Ze is nu sinds vorig jaar getrouwd en mijn broertje (6) zegt vrijwillig papa tegen hem en ook mijn zusje!(13) Wat ze gemist hebben halen ze nu bij men stiefvader in! Ik ben dus voorstander voor een vader in de picture maar dan voor het kind, opvoeden dat kan je idd alleen ook wel. Groetjes Channie
Dag dames ! Mijn probleem is juist dat ik de papa er niet bij wil hebben Ik had nog maar net met mijn vriend en werd eigelijk gelijk zwanger ! was er eerst zeker wel blij mee en me vriend ook ! maar nu ik hem beter ga kennen is het een blok aan me been, Ik ben nie meer gek op hem en hoe meer moeite hij doet hoe meer ik hem ga haten ! waar door ik zelf soms getwijfelt heb of ik wel zeker weet of ik dit kindje wel wil ik vin het heel erg moeilijk vooral omdat ik nu bijna niemand heb om er over te kunnen praten want iedereen in me omgeving is wel verliefd en is druk aan het feesten terwijl ik het feesten verlopig ken vergeten en de liefde evenmin ZOW dat moest eruit
Nee das waar dat wil ik ook niet maar als hij me niet met rust laat en nie onder ogen wil zien dat ik het niet wil heb ik geen keuz
Papa's hebben we niet echt nodig vind ik. Maar het zou wel een stuk gezelliger zijn. Toch ben ik -36 weken zwanger- nu ook niet zoekende. Liever bewust een kindje dan een partner 'nemen' omdat ik zo graag een kindje wil. Daarom werd ik BAM.
Precies! Die man kan je de rest van je leven nog tegen komen, kinderen krijgen kan maar gedurende een deel van je leven en op onze leeftijd moet je de keuze maken. Verstandige beslissing!
ik was 20 en woonde 7 maanden samen we hadden twee jaar op het moment dat ik erachter kwam dat hij onze huur niet betaalde (al maanden niet) en er een ontruiming plaatsvond bleek dat ik door de pil heen zwanger was geraakt. ik besefte op dat moment dat dit niet de vader was die ik wilde voor me kindje en ben bij mijn ouders gaan wonen. de verwekker zoals ik hem noem is daarna verder gegaan met een vriendin van mij zij bleek later ook zwanger onze kinderen schelen 6 maanden exact. de verwekker heeft me zoontje niet erkend en dat wilde ik ook niet het heeft mijn achternaam en op het geboortekaartje heb ik alleen mijn naam vermeld ik vind een vader is degene die het kind opvoed en niet perse degen die het kindje verwekt vaderschap betekent veel meer dan dat. ik ben de eerste 1,5 jaar alleen geweest met mijn zoontje en heb daar volop van genoten heb nooit een man of vader gemist nu ben ik alweer 5 jaar heel gelukkig met me partner en voor de 2e keer zwanger me zoontje noemt het soms papa en soms bij zijn naam hij heeft geen verplichting om papa te zeggen hij weet ook dat hij 2 papa,s heeft aangezien hij bruin is en wij allebei blank kwamen er al snel vragen sorry voor dit lange verhaal maar wilde het ff kwijt mijn mening is dus dat een vader niet perse nodig is noemde mezelf het eerste jaar pama papa en mama tegelijk