Mijn moeder heeft vorige week de diagnose darmkanker gekregen. Heel heftig, en ons leven staat flink op zijn kop. Bestralingen, operatie en misschien chemo staan te wachten. Ik heb dit nog nooit meegemaakt bij iemand dichtbij en vind het best lastig wat ik tegen mijn dochter van 4 moet vertellen. Ik heb haar wel verteld dat oma buikpijn heeft en ziek is en binnenkort naar het ziekenhuis moet. Daar neemt ze nu al geen genoegen mee en ik merk dat ze meer informatie nodig heeft. Over de operatie, de wond etc. Maar hoe doe ik dat het beste? Benoem ik dan alles zoals het is, dus ook de naam van de ziekte? Of hou ik het wat luchtiger? Ik ben altijd vrij direct en duidelijk naar mijn kinderen maar in dit geval weet Ik niet zo goed waar ik goed aan doe. Oma ligt natuurlijk een tijd in het ziekenhuis en wordt misschien ook kaal en ik wil niet dat ze denkt dat dat gebeurt als ze een keertje buikpijn heeft en ik het dus niet goed genoeg heb uitgelegd. Ik hoor heel graag jullie ervaringen!!
Jee wat erg zeg! Wat zou er gebeuren als je gewoon de waarheid zegt en alles uitlegd? Sommige ziekenhuizen hebben informatie en filmpjes voor kinderen. Toen mijn dochter net 2 jaar was zag ze een dood vogeltje. Het vogeltje lag er netjes bij en oma had gezegd dat het vogeltje sliep en ze liepen vlug door. Ze was nog zo jong maar begreep het al prima. Het gevolg was dat ze weken niet durfde te slapen! Daarom zou ik gewoon de waarheid vertellen en haar leren hoe je hiermee om kunt gaan.
Wat erg zeg, veel sterkte!!! Ik zag laatst een tekenfilm over een kindje met kanker, die ging dan in zijn droom vechten tegen een draak, die draak stelde het gezwel voor. Mijn dochter snapte het voor een groot gedeelte. Ik zal eens googlen, misschien is het op die manier een beetje uit te leggen. Je zag dan ook dat hij een lijntje kreeg waar helpertjes door kwamen die alles opaten, de draak maar ook zijn eigen haar enzo. edit, hij heet Paultje en de draak. Paultje en de Draak online! | Animatie
Das een goede, had ik nog helemaal niet aan gedacht. Vanmiddag heb ik gezegd dat oma geopereerd moet worden en toen zei ze: ooohhh dan krijgt ze zon gek jurkje aan en een kap op, net als de poes van de juf (die is net gecastreerd ). Binnenkort maar even echt er goed voor gaan zitten en zon filmpje is inderdaad een goed idee!
Ahhh ja das wel heel sneu. Inderdaad belangrijk gewoon de waarheid te vertellen, ze hebben meer door dan we denken!
Ik geef les bij de kleuters. Laatst een kringgesprek gehad over de opa van een kindje dat was overleden. Hij begon er zelf over en zei: "Ja, hij had kanker, en nu issie dood." Toen zei iemand anders: "Mijn buurvrouw had kanker, maar die ging niet dood. Sommige mensen met kanker gaan dood, anderen niet." Ze gaan heel luchtig met het woord kanker om. Voor hun is die benaming net zoals de griep. Als wij kanker horen zien we een doemsenario voor ons. Dat is bij hun anders. En zo te horen hadden veel kinderen dat woord ook al ergens opgevangen. Sterkte!
Wij zijn in december Opa Fristi verloren aan blaaskanker. Wat wij bij de kinderen hebben gedaan is het beestje gewoon bij de naam noemen. Ziek is een zeer ruim begrip en wij waren bang dat ze angstig zouden worden als ze zelf ziek zouden zijn (kanker is immers heel anders ziek dan een griepje). Daarna hebben we het gewoon stapje voor stapje gedaan. De poliklinische bestalingen en chemo hebben we niet verteld, had geen meerwaarde voor hun omdat ze niet eens in de gaten hadden dat opa die dag naar het ziekenhuis moest Per ziekenhuisopname hebben we gewoon de waarheid verteld, soms wel pas een dag of wat later zodat we er zelf ook rustiger onder waren. En toen opa thuis kwam om te sterven hebben we dit ook eerlijk verteld dat opa zo ziek was dat zelfs de dokters hem niet meer beter konden maken. Dat opa daarom naar huis kwam, dat er een bed in de kamer kwam en er zusters thuis zouden komen. En dat opa dus dood zou gaan. (kinderen zitten op een christelijke school dus hier kwam de hemel er ook aan te pas). We vroegen ook aan de kinderen of ze mee wilden en lieten de keuze bij hunzelf. Pas bij ons laatste bezoek naar hem hebben we besloten dat de situatie niet meer zo was dat er kinderen bij aanwezig konden zijn. 2 dagen later is hij overleden. Tijdens dit hele proces hebben we het ook nooit over beter worden gehad ( het was een levensverlengende behandeling), dus ze wisten vanaf het begin dat opa niet beter zou worden. Voor de rest kan ik je alleen maar heel veel sterkte toe wensen en ik hoop met heel mijn hart dat jullie een gelukkiger afloop zullen kennen dat wij.
Dank je wel voor jullie reacties!! Voel me er al wat rustiger onder. Het voelde als een 'probleem bovenop het grote probleem'. Eerlijk zijn is dus de sleutel Kreeg tranen in mijn ogen van jouw verhaal Pluk, ik hoop ook zo dat het bij ons beter afloopt. Gelukkig is ze alles behalve opgegeven, we horen over twee weken pas of het is uitgezaaid of niet. Dit is natuurlijk heel belangrijk voor haar kansen. Vreselijke wacht weken dus... Maar mooi om te lezen dat kinderen er zo makkelijk mee omgaan!!
inderdaad paultje de draak of het boekje van chemo casper lezen. Ons zoontje heeft kanker en we hebben van de psycholoog het advies gekregen tegen onze oudste altijd eerlijk te zijn maar niet vooruit te lopen. Dus alleen de fase benoemen die werkelijk gaande is
Oy, heftig voor je. Bij mijn moeder is in januari darmkanker geconstateerd, ze is in februari geopereerd, het gaat nu heel goed met haar. Wij hebben aan onze dochter (ruim 3) ook verteld dat oma ziek was, en dat ze naar het ziekenhuis moest om geopereerd te worden. We hebben mijn dochter ook meegenomen om bij oma op bezoek te gaan. Wat ze toen heel erg gek vond was dat oma in bed lag. Dat had ik haar dus niet verteld. Bereid haar dus voor als je naar t ziekenhuis gaat, dat ze in bed ligt, dat ze een infuus heeft en misschien een slangetje in haar neus. Je hoeft miet alle technische details te noemen, maar geef antwoord op alle vragen, en vertel inderdaad de dingen op het moment dat het gebeurd. Heel veel sterkte!!
Wat fijn dat het goed gaat met je moeder! Is/was het bij haar uitgezaaid? Dat is echt mijn grootste angst nu, en we moeten er nog twee weken op wachten. Goede tip inderdaad dat je alles verteld, dat zijn dingen waar je niet over nadenkt omdat het voor ons voor zich spreekt dat ze in bed ligt met een infuus...
en vergeet ook niet dat kinderen met andere ogen kijken dan ons. Zij zijn gelukkig ontwetend. Ik weet nog dat onze zoon in coma op de ic lag aan allerlei slangen, beademing chemo sonde infuus katheter. Mijn dochter kwam binnen, gaf hem een kus en zei " nou hij slaapt dus ik ga wel alleen spelen" En dat teeijl wij ons op een getraunatiseerde dochter hadden ingesteld.
Moeilijk hé, Mijn moeder heeft maagkanker met een tumor bij de alvleesklier en is kwaadaardig, operatie kan niet dus de chemo´s moeten het nu doen.....ze zal nooit genezen maar misschien kunnen we haar nog een aantal jaar bij ons houden. mijn dochtertje is net 2 en ga haar nog niet over kanker vertellen. Als we bij mijn moeder zijn is dat op een goed moment, dus mijn dochter ziet niet dat ze ziek is. Hoe ga je een kind uitleggen dat iemand ziek is die zich niet ziek gedraagd. Kan wel gaan vertellen dat oma ziek is en dat haar haar verdwijnt zometeen denkt mijn dochtertje dat dat haar ook gaat gebeuren als ze ziek is. ALs ze wat ouder is dan komt het wel.
Wij hebben onze kinderen (4 en 5) eerlijk benoemd wat er aan de hand is. Bij ons ging het om een zware CVA van mijn broer. In Jip en Janneke termen duidelijk gemaakt wat dat is en de gevolgen zijn. Ze gaan er heel luchtig mee om en stelde heel veel vragen aan mijn broer die hij eerlijk heeft beantwoord (waarom een rolstoel, ben je weer een baby, kan je zelf naar het toilet, wat als je kaka moet doen, word je beter, kan je weer autorijden etc.etc.) Heel veel vragen die wij eigenlijk niet hardop durfden uit te spreken, maar zij als gewoon zagen. O ja, ze hebben er heel veel tekeningen over gemaakt. Vooral de oudste kan hele mooie rolstoelen tekenen. Mijn eigen opa is overleden aan kanker toen ik zes was. Mijn ouders deden geheimzinnig en benoemden niets. Ik heb daar een heel naar donker gevoel aan overgehouden.
Bij mijn sm werd eind 2011 darmkanker geconstateerd. Zoon was toen 2,5. We hebben hem gewoon eerlijk verteld wat oma had. Dat oma kanker had, wat in de buik van oma zat. Mede ook omdat zoon in die periode zelf vaak ziek was met overgeven hebben we het gewoon bij naam benoemd. Verder hebben wij niet op zaken voorruit gelopen. Alleen datgene uitgelegd wat ook op dat moment zo was. We hebben dus niet op voorhand gezegd dat oma kaal kon worden (wat gelukkig ook niet gebeurd is) Verder is het belangrijk om voor te bereiden wat ze kan verwachten als ze oma gaat bezoeken in het zh, zoals infuus, etc. Sterkte en hopelijk slaat de behandeling aan!!
Hier is er bij mijn moeder afgelopen december bostkanker geconstateerd en we hebben er ook heel open over gedaan tegen de oudste 2 (2 en 5) Ze gingen er ook heel normaal mee om. En dochter van 2 wilde ook steeds de operatie wond zien en daar hebben we gewoon aan toegegeven. Ik wil jullie verder heel veel sterkte wensen de komende tijd!
Juist en dan eerlijk zijn hoe het is. Ze gaan er zo anders mee om. Sterkte met de komende tijd. Wil jou en andere iets meegegeven. Stichting AmbulanceWens Mijn moeder wilde niet want dan moest ze op een bedje rondgereden worden riep ze. Uiteindelijk heb ik zelf met drievliet geregeld dat wij naar binnen mochten. GRATIS! Ze heeft genoten van het uitje met mijn dochter toen 3 1/2. Mijn dochter heeft het er nog steeds over dat ze met oma naar het attractiepark is geweest. Mocht je ouder nog wat kunnen en je wil een mooie herinnering achterlaten aan je kindje doe dit of via hun of misschien zelf. Foto camera mee! Sterkte topic starter met alles. Er gaat een hoop op je af komen.