Ik wil graag mijn verhaal doen, zonder kans op herkenning. Ik heb daarom een nieuw account aangemaakt. Ik heb besloten dat ik wil scheiden. Er is zoveel gebeurd waardoor ik mijn man totaal niet vertrouw. Ik ben er achter gekomen dat hij al een paar jaar liegt over waar hij uithangt. Zeggen dat hij aan het werk is en dagen van huis zijn, terwijl nu gebleken is dat hij helemaal niet aan het werk was. Hij zegt dat ie dan samen met z'n broer was, gewoon bijklussen. En de reden dat hij erover loog, is dat hij wist dat ik het niet zou willen en boos zou worden. Ik geloof hier bijzonder weinig van. Navraag doen bij z'n broer heeft geen zin, die zal hem toch dekken. Daarnaast heb ik in zijn telefoon een gesprek met een vrouw gezien. Hij ontkent, maar kan niet vertellen hoe dat gesprek in zijn telefoon komt. Daarna beweerde hij dat het nummer van een vriend was. Natuurlijk.. Ook zag ik dat hij gedurende een paar weken continu (dag en nacht) belde met een nummer. De gesprekken duurden gerust een paar uur. Hij beweerde dat dat nummer van een vriend was. Ik heb dat nummer gebeld en er werd door een vrouw opgenomen. Zij gaf aan mijn man te kennen en sinds kort contact te hebben met hem. Ook dit ontkent hij.. En dit is nog niet alles. Er is zoveel meer gebeurd, waardoor ik hem totaal niet vertrouw. Hij heeft z'n gezin zo vaak in de steek gelaten door ons niet op de 1e plek te zetten. Altijd waren anderen belangrijker. Ik weet wat ik wil, dat is scheiden. Maar de stap daadwerkelijk nemen is zo moeilijk. We hebben 3 kinderen van 4, 10 en 12. Ik word al misselijk bij de gedachte dat we het hen moeten vertellen. Ik voel mij zo belazerd. Hoe kun je iemand aankijken en glashard liegen? En dat niet 1 keer, maar gewoon jaren lang. Hij zegt spijt te hebben dat hij heeft gelogen. Ik weet niet zo goed wat ik met mijn verhaal wil. Misschien dat jullie tips hebben hoe ik hiermee om kan gaan.
Ach meid, wat een klotesituatie. Ik snap gied dat jij je man niet meer vertrouwd en dat je wilt scheiden. Ik zou zaken eerst goed uitzoeken en dan de knoop doorhakken. Daarna het pas aan de kinderen vertellen. Heel veel sterkte!
Dank je! Het speelt al een tijdje, dus ik heb er wel goed over na kunnen denken. Verder gaan met hem is geen optie. Ik ben al bezig met een financieel overzicht te maken. Hij woont ook niet meer thuis. Hij is er wel dagelijks, zodat de kinderen niks merken. Maar ja, kinderen zijn niet gek, die zullen vast hun eigen ideeën hebben.
Heftig. Ik vond het ook heel heftig om te vertellen aan mijn zoon (destijds 8) om te vertellen dat papa ergens anders ging wonen. Hij heeft toen heel erg gehuild, maar achteraf zegt hij zelf dat het wel beter was. Niet dat we elkaar de hersens in sloegen, totaal niet zelfs, maar een kind voelt die spanning gerust wel aan. We gaan nog heel goed met elkaar om, zeker omwille van die kleine en het is allemaal een stuk rustiger geworden. Het heeft mijn zoon alleen maar goed gedaan uiteindelijk, dus ga er even doorheen en echt, het wordt beter ...
Fijn om te lezen dat het goed heeft uitgepakt voor jullie. Wij gaan ook gewoon normaal met elkaar om, maar het is toch anders. En de kinderen krijgen dat vast mee. Ik weet dat het het uiteindelijk beter zal zijn, maar zo voelt het nu niet. Ben gewoon heel erg boos en verdrietig.
Hier in dezelfde situatie, qua scheiding dan.. Onze kids zijn jonger, 3 en 5, de jongste beseft het niet echt, de oudste wel. Wij gaan gewoon normaal met elkaar om gelukkig, mijn man slaapt op zolder. Voor nu gaat dat prima zo.. Ik herken je gevoel dat het uiteindelijk beter is maar nu nog niet zo voelt. Hier een iets andere reden, maar hetzelfde gedrag: geheimzinnig, liegen over dingen, geen vertrouwensband meer in ieder geval.. Voor mij gaf de beslissing om ermee te stoppen vooral opluchting, maar uiteraard ook wel wat verdriet. Is toch niet de toekomst die je voor je zag samen. Wij zijn nu druk met bekijken hoe we alles gaan regelen qua huis en kids e.d. Als je wil pb-en mag altijd In ieder geval heel veel sterkte de komende tijd!
Ja logisch dat je verdrietig en boos bent. Maar dat hoort er ook bij, stel dat je dat niet zou hebben, dan zou je maar een koude kikker zijn toch? Het hoort er helaas allemaal bij.
@Leo85 Naar he als het vertrouwen weg is? Hier ook opluchting dat ik eindelijk de knoop heb doorgehakt. Het is alleen zo triest hoe het gelopen is. We zijn 18 jaar samen. Ik heb niet het idee dat ik hem zal gaan missen. Wat ik wel ga missen is het idee van een gezin hebben. @Meral Ik weet dat het erbij hoort, maar het is zo slopend.
Ja @Olijfje3637 heel naar inderdaad.. Triest inderdaad als het zo moet lopen.. Hier ook al 15 jaar samen.. Laatste 3 jaar therapie gehad, waarvan laatste jaar samen intensieve behandeling, maar hij doet telkens alsof het goed gaat terwijl dit niet zo is.. Ik heb er de energie niet meer voor.. Kan mezelf wel recht in de spiegel aankijken dat ik er alles aan heb gedaan in ieder geval. Nu ik de knoop heb doorgehakt kan ik het loslaten: niet mijn pakkie-an meer, niet mijn verantwoordelijkheid.. En dat voelt heerlijk kan ik je zeggen.. Ik denk voor beide partijen ook wel. We zijn gek genoeg nu meer relaxed samen in huis dan hiervoor. Toen werd er meer gekibbeld enzo...
@Leo85 Ik herken wel wat je zegt. Hier ook veel meer rust en we communiceren beter dan voorheen. Heb gewoon geen energie meer om ruzie te maken. Is weleens anders geweest. Ik neem het hem zo kwalijk dat hij zijn gezin op het spel heeft gezet. Waarom niet vechten voor je gezin? Waarom anderen altijd belangrijker vinden? Waarom dat liegen? Ben daar zo verdrietig om. 3 Jaar therapie is wel lang zeg. Heb jij er helemaal niks aan gehad? Nemen jullie een mediator of ieder een eigen advocaat. Wij een mediator, omdat we dat allebei beter vinden.
@Olijfje3637 dat maakt mij ook boos inderdaad, dat je alles boven je gezin stelt en het zover hebt laten komen.. Maar ik probeer dat los te laten en aan de toekomst te denken.. Voor nu nemen we denk ik nog geen mediator, pas als we er niet samen uitkomen. Gaat het snelste als we samen overleggen en dan vervolgens samen 1 advocaat om het in te dienen. Maar we moeten er nog wel over om de tafel hoor, dit is nu het plan in ieder geval.. Mijn man heeft eerst een jaar zelf alleen therapie gehad, en daarna half jaar goed gegaan en weer mis. Afgelopen jaar hebben we samen therapie gehad, als laatste redmiddel zeg maar. Is ook een half jaar wel goed gegaan tussendoor, maar daarna toch weer een aantal keer mis en ondanks zoveel gesprekken erover gaat hij dan weer liegen e.d. Dus nu ben ik er wel echt klaar mee wat dat betreft..
Dubbele accounts zijn in principe niet toegestaan. @Olijfje3637 : Mocht je vragen hebben kan je contact met me opnemen. Met vriendelijke groet, Beheer Zwangerschapspagina.nl